Bed of sun รสรักของนายตะวัน

 

 

 

 

 

                    สิ่งที่ฉันรู้สึกตอนนี้...ราวกับว่าความรู้สึกที่เลือนราง  ครั้งหนึ่งฉันเคยได้โอบกอดชายคนนี้   นั่นไม่ใช่ความฝัน  มันเป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้น  และคนคนนี้ก็ไม่ใช่ความฝันที่รางเลือนอีกต่อไปแล้ว  เพราะตอนนี้เขาอยู่ตรงหน้าฉันและสามมารถจับต้องได้

 

 

 

 

 

 

                    "ว่าไง...ฟาง"

 

 

 

 

                     เสียงเรียกที่ดังอย่างอ่อนหวานนั้นทำให้ฉันมือไม้อ่อนเปลี้ยไปหมด

 

 

 

 

 

                    เขาทำให้ฉันไม่เป็นตัวของตัวเองได่้ขนาดนี้เชียวหรอเนี่ย

 

 

 

 

 

                    "ฉัน...ฉัน..." ฉันพูดจาตะกุกตะกักแล้วก็พยายามจะลงจากอ่างล้างหน้าที่นั่งอยู่

 

 

 

 

                    

                    แต่ร่างสูงของเขาก็ปิดทางฉันไว้ไม่ให้ขยับไปไหนได้เลย  ฉันเงยหน้ามองเขาแล้วก็ต้องก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว  แววตานั่น  มันทำให้ฉันไม่กล้าจะมองสบตาด้วยนาน ๆ อะไรบางอย่างทำให้ฉันร้อนไปทั้งตัว

 

 

 

 

 

                    แย่แล้ว  ตอนนี้ฉันจะทำยังไงต่อไปดีนะ

 

 

 

 

 

                    ท่าทางของเขาเป็นพวกมั่นใจในตัวเองสูง  แล้วถ้าเกิดว่าฉันปฎิเสธเขาไปเขาจะโมโหหงุดหงิดหรือเปล่า  ฉันได้แต่คิดกังวลไปสารพัดจนได้ยินเสียงเขาหัวเราะขึ้นมาเบา  ๆ

 

 

 

 

                       "ไม่ต้องกลัวผมขนาดนั้นก็ได้นะ  ใจเย็น ๆ ค่อย ๆ หายใจเข้า" เขาบอกแล้วก็ยกมือขึ้นลูบหลังไหล่ฉันไปด้วย

 

 

 

 

                         แต่สัมผัสนั้นมันยิ่งทำให้ฉันสั่นเข้าไปใหญ่...เขาไม่รู้บ้างหรือไงว่าเป็นเพราะเขานั่นแหละที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้

 

 

 

 

                         "ฟาง  ผมพูดจริงนะ  ไม่ได้พูดเล่น  เรื่องคืนนั้นมันทำให้ผมไม่สบายใจ"

 

 

 

 

                         สายตาของฉันเริ่มพร่ามัว  หัวใจเหมือนถูกใครจับเขย่าจนเต้นรัวไปหมด เรื่องคืนนั้น...ฉันเองก็รู้สึกไม่สบายใจเหมือนกัน  แต่จะให้ทำยังไงล่ะ  ในเมื่อฉันไม่อยากจะอยู่ใกล้ ๆ เขาแล้วนี่นา

 

 

 

 

                         ไม่รู้ว่าทำไมกัน  แต่เมื่อเวลาที่ฉันอยู่ใกล้เขาแบบนี้ฉันรู้สึกเหมือนว่าตัวเองหายใจไม่ออก

 

 

 

 

                         "ฉัน...ฉันไม่อยากจะรู้จักคุณ หลีกทางด้วยนะคะ  ฉันต้องไปหาเพื่อน" คำพูดของฉันทำให้ผู้ชายร่างสูงที่ชื่อป๊อปปี้ถึงกับเงียบไป

 

 

 

 

                         ฉันเองก็พอจะรู้ความผิดปกตินั้นจึงไม่กล้าเงยหน้ามองเขาเลย  เมื่อตัวเองลงมาจากขอบอ่างล้างหน้าที่นั่งได้อยู่แล้ว  ฉันก็รีบเดินออกมาแต่ติดที่มือใหญ่ของป๊อปปี้จับเอาไว้แน่น  เขาดึงแรง ๆ ให้ฉันกลับไปมองหน้าเขา  สีหน้าของเขาตอนนี้ไม่น่ามองเลยจริง ๆ นั่นแหละ

 

 

 

 

                         เพราะฉันอย่างนั้นหรอ...

 

 

 

                         "เมื่อกี้คุณว่าไงนะ"เขาถามและหรี่จาโต ๆ มองฉันเหมือนไม่น่าพอใจเท่าไหร่

 

 

 

 

                         "ฉัน..ฉันไม่อยากจะรู้จักคุณ" พอฉันพูดจบ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาจนรู้สึกได้

 

 

 

 

                         เห็นแบบนี้แล้วฉันก็รู้สึกกลัวขึ้นมาเหมือนกัน...ฉันไม่ได้พูดอะไรผิดไปไม่ใช่หรอ  ฉันแค่ไม่อยากเจอหน้าเขาอีก

 

 

 

 

                         เรื่องคืนนั้นฉันยอมรับว่ามันเป็นความผิดของฉันเองที่ดื่มจนเมาแบบนั้น  อีกอย่างจะให้คบกันทั้ง ๆ ที่เราไม่เคยรู้จักกันมาก่อน   ถ้าเกิดเราไม่เข้าใจกัน เราต้องทะเลาะกัน  ถ้ามันจะเป็นแบบนั้นฉันขอถอยออกมาดีกว่า

 

 

 

 

 

                         รูปร่าง หน้าตา  ท่าทางของเขา... มีอะไรบางอย่างบอกฉันว่าให้ถอยห่างจากเขาจะดีที่สุด

 

 

 

 

 

                         เขาดูน่าอันตรายเกินไป  ชีวิตที่ราบเรียบของฉันไม่ต้องการให้อะไรเข้ามาเปลี่ยนมันอีกแล้ว  และฉันไม่อยากจะผูกมัดเขาด้วยอุบัติเหตุบ้า ๆ ในวันนั้นด้วย

 

 

 

 

                         มันดูเปราะบางเกินไป

 

 

 

                         "คุณจะบอกว่าไม่สนใจผม  ไม่อยากจะเข้าใกล้ผมงั้นสิ"  เขาถามและค่อย ๆ ปล่อยมือฉันออก

 

 

 

 

                        ฉันหลบสายตาเขาใช้แว่นตาที่สวมมาเป็นเครื่องกำบังไม่ให้เขาเห็นแววตาที่แท้จริงของตัวเอง

 

 

 

 

                    " ค่ะ..." พอบอกไปแบบนี้ ฉันรู้สึกว่าทั้งมือและแขนของเขาที่ตกข้างลำตัวนั้นเกร็งขึ้นมาทันตาเห็น

 

 

 

 

                    "ฟาง..." เขาเรียกชื่อฉันเบา ๆ แต่ฟังแล้วขนลุกไม่น้อย

 

 

 

 

                    "คะ"

 

 

 

 

                    "ยินดีที่ได้รู้จัก และ...ลาก่อน"

 

 

 

 

                    "ค่ะ"

 

 

 

 

                    "ฉันน่ะ  ไม่ได้จนปัญญาขนาดต้องวิ่งตามผู้หญิงแข็ง ๆ อย่างเธอหรอกนะ  ฟาง  บาย  ขอให้โชคดีเจอผู้ชายในฝันของเธอเร็ว ๆก็แล้วกัน"

 

 

 

 

 

 

 

อ้าวทำไมนางเอกต้องปฏิเสธด้วยนะ โอกาสได้จากพระเอกสุดหล่อแล้วเนี่ย  

คนที่อยากรู้ว่า น้องนางเอกกับพระเอก เขาเป็นแฟนกันหรือป่าว คอยรอติดตามในเรื่องเอานะคะ

 

 

ขอบคุณทุกคนที่เม้นและติดตามมาโดยตลอดนะค่ะ  ถ้าอยากอ่านตอนต่อไปก็เม้นสักนิดก็ยังดีนักอ่านเงาทั้งหลาย อยากลืมโหวตด้วยนะคะ เม้นมา อัพให้