เรื่องวุ่นๆในบ้านใหญ่

  ณ บ้านโอโทเสะ 

ยูกิยังไม่ทันได้คำตอบจากปากหญิงแกคนหนึ่งที่ชื่อโอโทเสะ เเละมาพร้อมกับชายหนุ่มอีก4คนซึ่งเขาชักไม่เเน่ใจว่าอีกคนใช่มนุษย์รึป่าวเพราะ ใส่ชุดไอ้มดเเดงเเรงริดเเละเดินนำหน้าเขาอยู่อย่างขันเเข็ง และก็เดินมาหยุดอยู่ตรงบ้านหลังหนึ่งซึ่งห่างจากที่เกิดเหตุที่พวกเขาเจอกันเพียง เเค่ 2กิโลเมตรเท่านั้น เป็นบ้านทรงสเปน และมีกลิ่นอายญี่ปุ่นหน่อยๆเพราะว่ามีต้นซากุระใบสีชมพูปลูกไว้ในบ้านอยู่เป็นหย่อมๆ เเละหลังบ้านมีสวนหินสะไตลญี่ปุ่น ซึ่งมีบ่อน้ำที่รู้สึกว่าเอาไว้เลี้ยงปลาซึ่งเป็นบ่อที่ใหญ่มากเลยทีเดียว เเละที่หน้าสะดุดตาอีกก็คือ มีเต้นท์ขนาดใหญ่ตั่งอยู่ข้างๆบ่อน้ำ เหมือนมีใครมาตั่งเเคมป์อะไรเเถวนี่ เเค่พอดูๆไปเเล้วบ้านหลังนีกว้างใหญ่พอสมควร

'' เชิญเลยพ่อหนุ่ม... ''  

โอโทเสะพูดเชื้อเชิญยูกิที่กำลังยืนกวาดสายตามองวิวทิวทัดภายในบ้านอยู่ 

''คะ..ครับ! '' 

ยูกิตอบรับพร้อมกับเดินตามโอโทเสะไปภายในบ้าน เเละ ชายหนุ่ม3คนเเละไอ้มดแดงหนึ่งตัวที่หยุดยืนอยู่ข้างหลังเหมือนระวังอะไรสักอย่างก็เดินตามยูกิเข้าบ้านมาอย่างติดๆ เมื่อเปิดประตูไปยูกิก็ถึงกับตะลึง เเละ สะพรึง อยู่ชั่วขณะ เพราะว่า ข้างในบ้านแตกต่างจาก นอกบ้านลิบลับ เพราะว่า สภาพดูเเล้วรกรุงรังไปหมด  เเละรู้สึกว่าจะเคยเป็นห้องรับเเขกมาก่อนเพราะมีโชฟาและโต๊ะกระ ที่ตอนนี่บนโชฟามีชายคนหนึ่งในบ๊อกเสื้อรูปหัวใจใส่เสื้อกล้ามสีขาวนอน เท้าหัวนอนดูทีวีอยู่ เเละข้างๆโชฟานั้นมี ผ้าม่านลายดอกไม้ตีวางอยู่เป็นกรอบสี่ขนาดกว้าง เเละรู้สึกว่าจะเป็นห้องขนาดมินิของใครสักคนในบ้านนี่เพราะว่ามีกระดาษที่เเป่ะไว้ด้วยเทปกาวใสเเล้วในกระดาษเขียนว่า                            อาณาจักรโช อย่าอย่างกรายไม่งั้นจะตุบตับไม่ใช่น้อย  

นี่มันเวรอะไร ฟ่ะเนี่ย - -; 

ยูกิละสายตาเเล้วมองไปทางด้านขวามือซึ่งมีทางทะลุไปห้องครัวเเละมีบันไดขึ้นไปชั่นสองของบ้านตินไว้ข้างๆด้วย ซึ่งตรงข้างๆบันได มีผ้าม่านที่ขึงไว้กับเหล็กเหมือนผ้าม่านของคนที่ชื่อโช ที่ตั่งอยู่ฝ่างตรงช้ามกัน ตีกรอบเป็นรูปทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้ายาวมาเกือบถึงหน้าประตุที่ยูกิยืนอยู่ มีไฟส่องอยู่ข้างในเหมือนมีคนอยู่  

''เชิญเลือกพื้นที่ได้ตามสะบายเลยนะ เเล้วก็มาเสียตังค่าเช่ากับฉันเลยนะจะหารูมเมทก็ได้ '' 

โอโทเสะพูดขึ้นเหมือนกำลังจะบีบบังคับให้ยูกิจองพื้นที่ในตัวบ้านที่ตอนนี่ ดูจากสภาพเเล้วไม่น่าจะมีพื้นที่ว่างให้สำหรับยูกิเลย

'' ผมขอไม่ดีกว่าครับขอบคุณมาก ''  

ยูกิหันไปพูดกับโอโทเสะที่ยืนอยู่ข้างๆ เเล้วกำลังจะเดินออกจากบ้านไปเเต่ไม่ทันได้ก้าวเท้าที่สองก็ต้องหยุดชะงักทันที 

'' ยูกิ...เธอน่ะบ้านโดนธนาคารยึดไม่ใช่เหรอ? '' 

โอโทเสะพูดขึ้นพร้อมกับ มือชูขึ้นนิดหน่อยปรากฎให้เห็นใบสีขาวๆซึ่งเป็นใบของธนาคารที่มายึดบ้านของยูกินั้นเอง เเล้วโอโทเสะก็พูดขึ้นอีกโดยที่ไม่เว้นให้ยูกิพูดขึ้นบ้าง

''มันจะดีเหรอ...ไม่มีที่ซุกหัวนอนอย่างนี่ก็เท่ากับคนเร่ร่อนนะ ลองคิดดีๆ''

''ผมไม่มีตังนี่หน่า ผมจะไปเช่าบ้านคุณได้ยังไง '' 

ยูกิหยุดยืนอยู่หน้าประตูนิ่งๆ พร้อมกับพูดขึ้น

'' 1000เยน นี่ ถ้าไม่รังเกียจก็เอามาเป็นค่าเช่าบ้านได้เลยนะ '' 

โอโทเสะพุดเสร็ยจก็โชว์เเบงค์1000เยนที่เอาออกมาจากกระเป๋าตังซึ่งเป็นหนังสีน้ำตาลเข้ม ยูกิรีบหันมาดูปรากฎว่ากระเป๋าตังนั้น เป็นของตัวเอง เเล้วไปยูกิบยัยแกนั่นตั่งเเต่ตอนไหนกัน  

''เเละฉันเปิดร้านหล้าอยู่ด้วยกำลังหาคนไปช่วยงานในร้านพอดีเลย ถือเป็นว่าตกลงนะ เอาละเชิญ เลือกหาพื้นที่ห้องได้ตามสบายเลยขอให้มีความสุขในบ้านของเรา''

 โอโทเสะพูดเสร็ยจเเล้วเดินหายเข้าไปให้องครัวที่ติดกับบันไดพร้อมกับเเบงค์หนึ่งพันเยนของยุกิปล่อยให้ยูกิยืนสตั้นอยู่หน้าประตูบ้าน

''ยินดีต้อนรับเข้าบ้านนะครับ ผม ชื่อจุนนะ ^^''  

เด็กหนุ่มที่ใส่ชุดนักเรียนที่มาช่วยยูกิอยู่ตอนเเรกตาโตๆน่ารักๆ เดินเข้ามาทักยูกิ พร้อมยิ้มให้อย่างอ่อนโยน รอยยิ้มของเด็กหนุ่มที่ชื่อจุนนั้น สามารถทำให้โลกทั่งโลกที่สุดเเสนจะสับสนในตอนนี่สดใสไปหมดเป็นคนยิ้มน่ารักมากเหมือนโลกทั่งใบเปลี่ยนเป็นสีชมพูเลยทีเดียว ยูกิยังไม่ทันจะตอบรับคำเเนะนำตัวของจุนก็มีเสียงเเซ็กขึ้นมา กลางคัน 

''ชั่นชื่อ เรียวสุเกะนะ ยินดีต้อนรับเข้าบ้าน ''  

เด็กหนุ่มที่รู้สึกว่าอายุจะเท่ากับจุนซึ่งมาเเนะนำกับตอนเองมาเมื่อกี้เเล้วส่วนสูงก็รู้สึกว่าจะเท่ากับจุนด้วย เเละคนนี่ก็เป็นคนที่มาช่วยยุกิด้วยเหมือนกัน เเต่ยูกิก็ไม่ทันจะได้ตอบอีกเหมือนกัน เรียวสุเกะก็ยื่นสิ่งของบางอย่างมายัดเยียดในมือของยูกิไว้เเล้วกระซิบเบาๆข้างหูยูกิว่า 

[ของที่ระลึกนะ คิกคิก] 

เมื่อพูดเสร็ยจก็เดินลั่นลาขึ้นบันไดไป เเต่ยูกิชักไม่เเน่ใจเเล้วว่าของที่ระลึกของเด็กหนุ่มที่ชื่อเรียวสุเกะนั้นเป็นของแบบไหนกันเเน่ เพราะว่า ไอ้หัวเราะคิกๆนั้นทำให้เขารู้สึกไม่เเน่ใจเเล้วว่าของนั้นจะแปลกประหลาดเหมือนที่เขาคิดหรือป่าว ยูกิเเบมือออกมาก็ถึงกับโล่งใจเพราะว่าเป็นหินรูปร่างดาว ยูกิถอนหายใจเฮือกหนึ่ง 

เฮ้อ...นึกว่ากระดูกหมากระดูกแมวซะอีก - -  

''อ่านายชื่อยุกิสินะ ชั่นจะเเนะนำเเต่ละคนให้รู้จักนะ ''  

จุนเด็กหนุ่มที่เขามาเเนะนำตัวกับเขาคนเเรกพูดขึ้นพร้อมกับชี้ไปคนเเรกที่กำลังยืนคุยโทรศัพอยู่ข้างนอกบ้านเหมือนคุยกับใครอยู่ เเต่ยูกิก็รู้สึกว่าคนนี่ก็ไปช่วยเขาเหมือนกันเเต่ตั่งเเต่ไปช่วยเขาก็ยังคุยโทรศัพไม่หยุดเลย 

''ไอ้คนที่ยืนคุยโทรศัพดูท่าทางบ้ากามนั้นชื่อ เคน อย่าเข้าไปใกล้ละเดี๋ยวติดเชื้อหื่น  ส่วนคนนั้นที่นอนอยู่บนโชฟา ชื่อชินทาโร่ เขาทำอาหารเก่งมากเลยนะ '' 

เมือจุนพูดเสร็ยจก็มีมือยกขึ้นมาเหมือนทักทายใครสักคนเเต่ยูกิรู้ดีว่าเขายกมือทักเขา 

''ส่วนคนที่โผล่หัวมามองตรงผ้าม่านใกล้ๆนั้นชื่อ โช ''

ยูกิรีบเบือนสายตามามองตรงผ้าม่านที่ตั่งอยู่ใกล้ๆโชฟาซึ่งตอนนี่มีหัวคนโผ่ลออกมาจากผ้าม่านโผ่ลมาแค่ส่วนหัวเท่านั้น พร้อมกับจ้องมองยุกิเเล้วยักคิ้วให้ก่อนจะฝุบหายไปข้างในผ้าม่านเหมือนเดิม 

''พวกยาจกน่ะ เขาว่าโชเนี่ยเล่นปาจิงโกะเซียนมากเลยนะ ''  

เมื่อยูกิได้ฟังคำพูดที่กระวิบเบาๆของจุนก็นึกว่าคิดว่า เล่นปาจิงโกะเซียนเเต่ทำไมจุนเขาเรียกว่ายาจกฟร๊ะ  

''ส่วนผ้าม่านนี่เป็นของ เรียว นักร้องผู้เสียงใสประจำบ้านของเรา''  

จุนพูดเเล้วชี้ไปทางด้านขวาที่ยูกิใกล้ๆ พอจุนพูดจบก็มีเสียงเอื่อนร้องออกมาจากผ้าม่านนั้นมา

ยะ....ยิน...ดีม่ายยยรู้...จักม่าย...รู้จ๊ากกก...แค่ด่าย..ร๊ากกก..ก็พอจายยย♫

เมื่อยูกิได้ฟังก็รู้สึกได้ทันทีว่าเสียงคนที่อยู่ข้างในห่วยเเตกมากและจุนก็พยายมลากยูกิขึ้นไปบนชั่นสองเพราะว่าต้องการจะหนีเสียงร้องอันห่วยเเตกของคนคนหนึ่งที่ชื่อว่าเรียวที่อยู่ข้างในผ้าเมื่อ เเละมีเสียงบ่น จากข้างล่าง 

''ไอ้เรียวจะร้องเพลงทำไมฟร๊ะตูดูสามีตีตราตอนอวสารอยู่ได้กระหล่ำปรีสด!!''

จากนั้นก็มีเสียง ตุบตับตามมาทันที

 ''ส่วนชั่นบนก็มีอยู่ 4ห้อง ห้องเเรกเป็นของ เรียวสุเกะ เเละห้องที่สอง เป็นของ โอมิ เเละห้องที่3เป็นของ อาซุชิ เเละห้องสุดท้ายก็เป็นห้องของนิทชี่เเล้วก็ฉันนะ ชั่นรูมเมทกัน ' '  ''

เมื่อจุนพูดจบยุกิก็เริ่มกวาดสายตามอง ประตูของแต่ละคนทีละห้องประตูทั่งหมดเป็นประตูไม้สีน้ำตาลเข้าออกดำๆม่วงๆนิดหน่อย  เเต่ต้องมาสะดุดห้องของโอมิเพราะว่า มีคุณเเจล็อกอยู่ 

''เขาไม่อยู่เหรอ? ''  

ยูกิหันไปถามจุน เเต่จุนตอบสั้นๆว่า

''อยู่ ' '  ''  

เมื่อจุนตอบแบบนั้นยูกิก็รีบหันไปมองประตูห้องของโอมิอีกทีเพราะว่ามีคุณแจล็อกอยู่มันจะอยู่ได้ยังไงฟร๊ะ!

''เเล้วนายจะนอนไหนละ มารูมเมทกับฉันมะ? ของฉันยังว่างอยู่''  

ยูกิยังไม่ทันได้ตอบก็โดนจุนลากเข้าไปห้องที่4ซึ่งเป็นห้องของจุนเเละคนที่ชื่อนิทชี่ที่รูมเมทกับเขาจากนั้นก็เปิดประตูไปก้พบว่าข้างในห้องกว้างมาก เเละตรงมุมมีหน้าต่างอยู่บานตรงหน้าต่างนั้นมี เตียงสองชั่นตั่งอยู่ใกล้ๆ เเละตรงมุมห้องมีตู้เสื้อผ้า2ตู้ตั่งอยู่ตรงใกล้ๆตู้เสื้อผ้ามีประตูหนึ่งซึ่งตอนนี่ได้ยินเสียงอาบน้ำอยู่ เเน่นอนห้องนั้นเป็นห้องน้ำ แน่นอน

''นิทชี่ อาบเสร็ยจยัง?'' 

จุนตะโกนเรียก คนที่อยู่ข้างใน ที่กำลังอาบน้ำอยู่ จากนั้นก็มีเสียงตอบมาทันที 

''เสร็ยจเเล้ว ''

เสียงตอบกลับมาพร้อมกับไม่มีเสียงน้ำเเล้ว เปิดออกมายุกิถึงกับสะพรึงกับคนที่อยู่ข้างหน้า!

โปรดติดตามตอนต่อไป.....  ขอบคุณครับที่ติดตาม