Beside...สายลมเคียงใจนายตะวัน

Beside...สายลมเคียงใจนายตะวัน

ตอนที่๒๑

ธนันต์ธรญ์ก้มหน้าลงซุกกับไหล่ของภาณุ หัวใจดวงน้อยเต้นแรงจนกระเด็นกระดอนออกนอกอกและวิ่งเร็วจะไปอยู่ในกำมือของชายหนุ่มเสียให้ได้ หากเธอไม่คว้ามันกลับมาได้ทัน หากนี่คือความฝัน เธอคิดว่ามันเป็นฝันที่ดีที่สุดในชีวิตของเธอ แต่ในเมื่อมันคือความจริง เธอคิดว่าตอนนี้เธอได้เจอเจ้าชายที่พร้อมจะจูงมือเธอก้าวผ่านอุปสรรคปัญหาใดๆไปยังปราสาทที่จะมีเธอและเขาครองรักกันอย่างมีความสุขตลอดไป...

เธอหลับตาลงอย่างอิ่มเอมใจเมื่อฝ่ามืออบอุ่นลูบศีรษะของเธออย่างอ่อนโยนทะนุถนอม เธอยกมือขึ้นกอดตอบเขา เธอรู้ว่าเธอไม่ควรทำแบบนี้กับผู้ชายที่เพิ่งจะรู้จักกันไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์ แต่กับผู้ชายที่เขามองเธอด้วยสายตารัก และเขามีสายตานั้นไว้มองเธอเพียงคนเดียว... มันไม่ผิดไม่ใช่หรือ...

“ถ้าฟางยังอ้อนผมแบบนี้อยู่อีก ผมไม่แน่ใจนะครับว่าจะรักษาสัญญาตัวเองได้นานเท่าไหร่”เธอเงยหน้าขึ้นสบสายตาอ่อนหวานของเขา น้ำเสียงนุ่มอ่อนโยน ของเขา...ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองเป็นดั่งเจ้าหญิงที่กำลังถูกรักและทะนุถนอม

“ฉันเปล่าอ้อนสักหน่อย ทั้งหมดนี้มันก็เป็นเพราะว่าคุณนั่นแหละ”

“อะไร ผมทำอะไรไม่ทราบ”

“ก็...”เธออึ้ง ตอบไม่ถูกว่าเขาทำอะไร แต่ที่เธอต้องเขินอายจนเสียความเป็นตัวเองแบบนี้ ก็เพราะว่าเขา ทุกสิ่งที่เขาทำ ทุกสิ่งที่เขาพูด ทุกสิ่งที่เขาทำให้เธอรู้สึก ทำให้เธอต้องเป็นแบบนี้

 “ถ้านั้นก็ปล่อย ง่วงนอนแล้ว”

ภาณุมองเด็กน้อยชอบหนีปัญหาตรงหน้าอย่างสุดจะทน พอหาทางออกไม่ได้ก็แหกกำแพงมันซะเลย แต่อย่าหวังว่าเขาจะยอมให้เธอออกไปได้ง่ายๆ!

“ง่วงหรอ”เธอพยักหน้ารับ เขาพลิกร่างขึ้นคร่อมคนตัวเล็กขณะที่ตวัดร่างเล็กลงนอนใต้ร่าง ใช้อ้อมแขนกักบริเวณเด็กดื้อจอมพยศเอาไว้อย่างแน่นหนา

“จะทำอะไรน่ะ ไหนคุณเพิ่งบอกไปว่าให้เกียรติฉันไง ชิงสุกก่อนห่ามมันไม่ดีนะคุณ”คนตัวเล็กทุบอกเขาดังอั้ก และอีกหลายอั้ก

“ตอนนี้สุกจนจะเน่าแล้ว ไม่เป็นไรหรอกใช่ไหม”เขายักคิ้วก่อนจะก้มหน้าลงไปใกล้คนตัวเล็กที่หลับตาปี๋ ในท่วงท่าที่แนบชิดกันแบบนี้ เขาไม่ปฏิเสธว่าตอนนี้เขาปรารถนาเธอเจียนจะคลั่ง แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้...เธอต้องเป็นแม่มดแปลงกายมาแน่ๆถึงได้ทำให้เขาเป็นแบบนี้

“ไม่เอานะ”คนตัวเล็กส่ายหน้าจนผมนุ่มกระจายเต็มหมอน เขายื่นมือไปจับผมนุ่มของเธอขึ้นมาจรดปลายจมูก เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ เขาคลั่งไคล้ทุกอย่างที่เป็นของหญิงสาว

“ไหนลองบอกมาซิว่าผมทำอะไร”คนตัวเล็กมองเขาตาไม่กระพริบ ริมฝีปากอิ่มเผยอน้อยๆอย่างยั่วยวน ทำให้เขาจินตนาการไปถึงตอนที่ได้บดคลึงเรียวปากนุ่มอย่างเร่าร้อน ร่างของเขาและเธอกำลังร้อนฉ่าเมื่อโดนเพลิงพิศวาสแผดเผาเสียงหวานของเธอครางกระเส่าเมื่อเขาเพิ่มจังหวะเพลงรัก และ...

“ไอ้แก่ตัณหากลับ นี่คุณแอบมองหน้าอกฉันหรอ”เขาสะดุ้งเมื่อคนตัวเล็กโวยวาย มือเล็กๆยกขึ้นกอดอกเหมือนจะปกป้องอกอิ่มที่ดันเสื้อนอนตัวบางออกมาเป็นรูปให้รอดพ้นจากสายตาของเขา

“พูดจานี่มันน่ารักจริงๆเลยนะแม่คู้ณ...แล้วใครใช้ให้มันมาดันหน้าอกผมกันล่ะ”

“ไอ้บ้า แล้วคุณจะแนบลงมาทำไมยะ!”

“ผมไม่ได้แนบซะหน่อย แต่ดูเหมือน...”เขาก้มหน้าลงมองหน้าอกอิ่มของคนตัวเล็กที่มีหน้าอกแกร่งของเขาแนบชิดสนิท แต่ก็มองไม่ได้นาน เพราะความปรารถนาที่พล่านขึ้นมา ทำให้เขาต้องถอนสายตากลับมามองคนตัวเล็กที่เบ้หน้าคล้ายจะระเบิดอารมณ์เต็มที

“กรี๊ด! ไอ้บ้ากาม ออกไปนะออกไป”มือเล็กทุบไปตามลำตัวเขาอย่างแรงจนเขาเองยังรู้สึกเจ็บ คิดว่าคนตัวเล็กคงเอาจริงเป็นแน่หากเขาไม่ลุกจากตัวเธอตอนนี้

“โอ้ย! ผมเจ็บนะ ทำไมซาดิสต์แบบนี้ฮึ”เขาว่าพลางตรึงมือเล็กที่ประทุษร้ายร่างกายเขาไว้กับเตียงนุ่ม

“โรคจิต! ฉันเจ็บนะ”เขาคลายมือออกเล็กน้อยเมื่อรู้ตัวว่าเผลอหนักมือไป กลัวว่าข้อมือน้อยๆจะหักเสียก่อน

“พูดใหม่”

“ไอ้แก่ตัณหากลับ ไอ้บ้ากาม ปล่อยนะปล่อยๆ”เขาซุกไซร้ซอกคอคนพยศหวังสั่งสอนให้หลาบจำ แต่ดูเหมือนกลิ่นเนื้อนวลนางทำให้เขาซะเองที่เป็นคนทรมานจากการกระทำของตัวเอง เพราะรู้อยู่แล้วว่าจะไม่ทำอะไรเกินกว่านี้แน่นอน แต่ผิวเนื้ออ่อนๆกับกลิ่นแป้งเด็กหอมอ่อนๆทำให้เขาอดไม่ได้ที่จะขบเม้มสร้างรอยตีตราสีระเรื่อให้คนตัวเล็ก

“ไอ้หื่น! ถ้าไม่ปล่อยฉัน ฉันจะบีบไข่คุณแตกคามือแน่ๆ”หญิงสาวเอ่ยเสียงเหี้ยม เขาถอยทัพกลับ เพราะกลัวใจตัวเอง อีกอย่างสงสารจอมพยศตัวน้อยๆที่ประสาทกำลังจะกินอยู่รอมร่อ

“กลัวแล้วครับผม”เขาเอ่ยกลั้วหัวเราะเมื่อเห็นใบหน้าหวานซีดเผือด เขาดึงมือคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นตาม ก่อนจะจัดทรงผมที่ยุ่งเหยิงของเธอให้กลับมาเป็นเหมือนเดิม แต่คนตัวเล็กมิวายส่งค้อนวงใหญ่ให้เขา

“ห้ามทำแบบนี้อีก! ไม่งั้นแม่จะบีบไข่แตก ไม่ต้องสืบพันธุ์หื่นๆแล้ว”เขาหัวเราะร่วนเมื่อคนตัวเล็กพูดเสียงเข้ม

“โอเคๆ”เขารับคำง่ายๆ ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำก่อนจะเข้านอน กลิ่นเนื้อนวลนางยังติดปลายจมูกเขาอยู่ไม่หาย ไม่เข้าใจจริงๆว่าเหตุใดผู้หญิงตัวเล็กๆที่แสบเกินใครทำให้เขาต้องหวั่นไหวถึงเพียงนี้...

ธนันต์ธรญ์งัวเงียตื่นขึ้นมาเมื่อแสงอาทิตย์อ่อนละมุนสาดส่องผ่านม่านลูกไม้บางที่ตกลงบนเตียง เธอทอดสายตามองคนขี้แกล้งที่นอนหลับอยู่บนฟูกข้างๆเตียง เมื่อคืนเธอตกใจแทบตายเมื่อคิดว่าเขาเอาจริง หากเขาคิดจะทำจริงๆละก็เธอแน่ใจว่าไม่เธอและเขาก็ต้องตายกันไปข้างหนึ่งนั่นแหละ คนบ้าอะไรขี้แกล้งแถมยังกวนประสาทเก่งเป็นที่หนึ่ง...

“ไฟไหม้!”เธอตะโกนไปทางที่คนตัวโตนอนอยู่ ก่อนจะหัวเราะเมื่อเห็นเขาสะดุ้งตื่นขึ้นมา ดวงตาเรียวคมมองเธออย่างคาดโทษก่อนจะย่างสามขุมเข้ามาหาท่าทางน่ากลัว

“ไฟไหม้ที่ไหนก็ไม่รู้เนอะ ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”เธอชิ่งวิ่งเข้าห้องน้ำไป กลัวว่าภาณุจะแกล้งเอาอีก

ภาณุยกกระเป๋าเสื้อผ้าของธนันต์ธรญ์ที่จัดเสร็จตั้งแต่เมื่อคืนและของเขาที่จัดเสร็จเมื่อตอนเช้าขึ้นรถคันโปรดของตัวเอง ก่อนจะเดินอ้อมมากอดมารดาและคุณยาย

“เดินทางปลอดภัยนะลูก”มารดาอวยพรเขา มือของท่านลูบแก้มเขาเบาๆอย่างห่วงใย

“เดินทางปลอดภัยนะลูกนะ”คุณยายอวยพรเขา ก่อนจะกระซิบกับเขาเบาๆ

“ยายรอหลานสะใภ้อยู่นะ รีบๆเข้าล่ะ อย่าปล่อยให้หลุดมือเชียวนะ”เขาหัวเน้อยๆ ก่อนจะกระซิบตอบ

“ครับ ผมจะรีบรวบหัวรวบหางเลย โอ้ย!”เขาร้องเมื่อโดนคุณยายตีเข้าให้

“ยายหมายถึงให้เรารีบแต่งงาน ไม่ได้ให้ไปเอาเปรียบน้อง”เขายิ้ม

“ครับผม”เขารับคำ ก่อนจะผละออกจากอ้อมกอดของคุณยาย

ภาณุมองไปยังกระจกที่สะท้อนภาพมารดาและคุณยายยืนยิ้มให้เขาอยู่ อดไม่ได้ที่จะระบายยิ้มออกมาน้อยๆ ธนันต์ธรญ์เป็นผู้หญิงคนแรกในผู้หญิงมากมายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเขาที่เขาคิดจะจริงจังด้วย แต่กรรมที่เขาทิ้งผู้หญิงมามากมายคงตามสนองเขาเข้าอย่างจัง เมื่อผู้หญิงที่เขาคิดจะจริงจังด้วยคนแรกกลับหัวดื้อหัวรั้น แถมยังชอบคิดเองเออเองแบบนี้ เขาหวังว่าการไปที่บ้านของธนันต์ธรญ์จะทำให้เขาได้ฐานคะแนนจากบิดา มารดา และคนใกล้ชิดของเธอมากพอที่จะทำให้เธอไม่ลังเลในตัวเขาอีกต่อไป...

                                                                 ...สายลมแห่งตะวัน

แฮ่ๆ ขอโทษด้วยนะ เมื่อวานบอกจะมาอัพ แต่กลับมาจากเชียงใหม่ดึกไปหน่อย หลับเป็นตายเลย วันนี้อัพให้สองเป็นการไถ่โทษละกันเนอะๆ

เราอ่านคอมเม้นตลอดนะ ขอบคุณสำหรับคำติและคำชม แอบเห็นว่ามีคนถามหาฉากNC เราตอบได้เลยว่ามีแน่ พอกระชุ่มกระชวยเนอะ แต่เรื่องนี้คงหลังพี่ป๊อปแต่งงานกกับน้องฟางแล้ว เพราะคำสัญญาที่พี่แกให้ไว้กับเด็กน้อย แต่รับรองค่ะว่าเราจัดให้ทุกฉากอันเป็นแหล่งกำเนิดของความรู้สึกฟิน ไม่ยอมละทิ้งอุดมการณ์แน่นอน ยังไงฝากติดตามกันต่อด้วยนะ

อย่าลืมเม้น+โหวตเป็นกำลังใจให้เราด้วยน้า