Dangerous!!! รักอันตรายนายตัวร้ายกับยัยตัวแสบ

“ฉันรู้แล้วว่าจะหาพวกสาวๆได้ที่ไหน”   ไอ้เขื่อนพูดพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมา เปิดคลิปเสียงที่มันอัดไว้

            “(เอายังไงต่อดีพิม.....เดี๋ยวแป๊บนึงนะเนย หวาย ฉันโทรเช็คกะไอ้พวกที่จ้างก่อนว่าถึงที่นั่นเรียบร้อยหรือยัง.....พวกมันบอกว่าถึงที่โกดัง XY แล้ว เดี๋ยวพวกเรารีบตามไปเลย เอ้อ นี่หวาย อย่าลืมกล้องวิดีโอนะแก ยังจะต้องไปถ่ายฉากรักที่นังพวกนั้นโดนรุมโทรมอีก ฮ่าๆๆ คิดแล้วสะใจเป็นบ้า ^o^ ...)”

            คลิปเสียงที่เขื่อนอัดไว้คงจะเป็นบทสนทนาของพวกพิม ทำไมพวกเธอถึงร้ายกาจกันขนาดนี้นะ ให้ตายสิ! ผมต้องรีบไปช่วยแก้ว!

            “เวรเอ๊ย! พวกยัยนั่นมันยิ่งกว่าปีศาจซะอีก ผู้หญิงก็เหอะวะ ทำกับฟางขนาดนี้ ฉันไม่ยอม!”   ไอ้ป๊อปปี้โวยวายเสียงดัง

            “เขื่อน แกพอจะรู้มั้ยวะ ว่าโกดังที่ว่ามันอยู่ที่ไหน?”   ผมถาม

            “รู้ๆ รีบไปเหอะ ยัยพวกนั้นจะไปพอดี พวกเราขับรถตามไปก็ได้”

            “เฮ้ย! เอารถเช่าของรีสอร์ทไปนะเว้ย เดี๋ยวยัยพวกนั้นรู้ตัวก่อน ฉันกลัวพวกแก้วจะไม่ปลอดภัย”   ผมบอก

            ตอนนี้เขื่อนรีบไปติดต่อทางรีสอร์ทขอเช่ารถ ปกติเวลานี้เขาไม่เปิดให้เช่าแล้วล่ะ แต่มันใช้เส้นนิดหน่อยก็ได้ละ ส่วนป๊อปปี้กำลังติดต่อทางตำรวจ ท่าทางงานนี้ยัยพวกนั้นได้ไปนอนในตะรางแน่ๆ

            หลังจากที่ทุกอย่างเรียบร้อย พวกเราก็มาถึงโกดังในเวลา 20 นาที พวกผมและตำรวจซุ่มดูเหตุการณ์อยู่รอบๆโกดัง ด้วยประกอบกับที่เป็นเวลากลางคืน พวกนั้นคงไม่เห็นง่ายๆ

            แก้ว เฟย์ และฟาง ถูกมัดไว้กับเก้าอี้คนละตัว โดยมีไอ้ผู้ชายสามคนที่จับเธอมาและยัยพวกปีศาจสามคนนั้นยืนอยู่ ผมแทบจะทนดูไม่ไหวเมื่อเห็นพิมสาดน้ำใส่หน้าพวกเธอสามคน เพื่อปลุกให้ตื่น แต่ดีที่ไอ้ป๊อปมันรั้งผมไว้ ไม่อย่างนั้นผมคงพุ่งไปหาพวกเธอแล้ว ตอนนี้เป็นหน้าที่ของตำรวจที่วางแผนเพื่อจะเข้าจับกุมไอ้ผู้ชายสามคนนั่นก่อน

- Kaew’s talk -

            ฉันรู้สึกตัวทันที เมื่อถูกน้ำเย็นเฉียบสาดเข้าที่ใบหน้า ตอนนี้ฉันขยับตัวไปไหนไม่ได้เลย เพราะถูกมัดติดกับเก้าอี้ซะแน่น นี่ฉันโดนลักพาตัวมาหรอ? พอปรับสายตามองไปรอบๆ ก็เห็นฟางกับเฟย์อยู่ในสภาพเดียวกัน

            “ตื่นได้แล้ว ยัยพวกหน้าด้าน!”   เสียงของพิมดังขึ้น นี่เป็นฝีมือพวกพิมเองหรอ? จับพวกฉันมาทำไมกัน?

            “พิม!!!”

            “ใช่ ฉันเองล่ะ สงสัยล่ะสิว่าฉันจับพวกแกมาทำไม หึ! แกมันนังเพื่อนทรยศ นังแก้ว! ฉันชอบเขามานาน ชอบเขามาก่อนแก พอฉันขอให้แกช่วย แกก็บอกว่าทำไม่สำเร็จ ที่แท้แกก็คิดจะหักหลังฉันนี่เอง นังสารเลว!!”   พิมด่าว่าแล้วค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ฉัน

            เพี้ย! เพี้ย!!!   พิมตบหน้าฉันสองครั้งรวดด้วยฝ่ามือและหลังมือ ชาชะมัดเลย

            “ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันขอโทษ T^T”   ฉันพูดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมา ฉันน่ะเป็นประเภทแคร์เพื่อนมากจริงๆ เรื่องนี้ฉันไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้จริงๆ

            “ทุเรศ! ไม่ได้ตั้งใจงั้นหรอ หึ! งั้นจงรู้ไว้ซะ ว่าถ้าฉันไม่ได้ แกก็อย่าหวังจะได้เขา”

            “โอ๊ย! -o-”   เสียงของฟางร้องดังขึ้น เมื่อถูกเนยจิกเข้าที่ผมแล้วกระชาก

            “สำออยจริงๆนะนังนี่!”   เนยตะคอกใส่หน้าฟาง

            “ฉันไปทำอะไรให้พวกเธอ ทำไมต้องมาทำแบบนี้ด้วย!”   เฟย์พูดขึ้นมา

            “แกไม่ต้องมาทำพูดมาก! น่าจะรู้ตัวดี พวกฉันชอบผู้ชายคนเดียวกับพวกแกไง ฉันล่ะอยากได้มากๆซะด้วย ^^”   หวายพูดพร้อมบีบคางเฟย์แรงๆ

            “เห้ย!!”   เสียงของลูกน้องของพิมที่จับพวกฉันมาดังขึ้น ตอนนี้พวกมันถูกตำรวจรวบตัวไปแล้ว โทโมะ พี่เขื่อน และพี่ป๊อปปี้ก็เดินมาหาแกเชือกให้พวกฉัน

            “กรี๊ดดดดด! ทำไมเป็นแบบนี้ โทโมะอย่าช่วยมันนะ!”   พิมกรีดร้องอย่างคนสติแตก ส่วนหวายกับเนยทำท่าจะวิ่งหนี แต่พี่ป๊อป กับพี่เขื่อนวิ่งไปจับไว้ทัน

            “อย่าหนีเลย ยังไงซะพวกเธอก็ต้องกินข้าวแดงในคุกอยู่ดี”   พี่เขื่อนพูด

            “หวายไม่รู้เรื่องนะคะ ปล่อยหวายไปเถอะ”

            “เนยก็ไม่รู้เรื่องนะคะ เนยแค่ตามพิมมาเฉยๆ”

            “รู้เรื่องหรือไม่รู้เรื่อง พวกฉันก็มีหลักฐานมัดตัวพวกเธออยู่ดี!!”   พี่ป๊อปปี้ตะคอกเสียงดัง เวลาที่พี่ป๊อปโกรธน่ะน่ากลัวยิ่งกว่าอะไรเลย

            “โทโมะ! พิมบอกว่าอย่าช่วยมันไง ถ้าไม่มีมันโทโมะก็ต้องรักพิม!”   พิมพูดพลางหยิบเอาคัตเตอร์ในกระเป๋าของเธอขึ้นมา พร้อมตรงมาทางฉัน ซึ่งฉันจะหลบไปไหนก็ไม่ได้ เพราะโทโมะยังแก้มัดไม่เสร็จ

            “ตายซะเถอะ นังแก้ว!!”   พิมตรงมาทางฉันพร้อมเงื้อมือจะแทง ฉันหลับตาปี๊ ในใจคิดที่ต้องยอมรับชะตากรรมของตัวเอง

            ฉึก!   เสียงถูกแทงดังขึ้น แต่ทำไมฉันไม่รู้สึกเจ็บอะไรตรงไหนเลยนะ

            “โทโมะ!!!”   ฉันร้องเรียกชื่อเขา เมื่อเห็นเขาเอาตัวมาบังฉันไว้ ตอนนี้เหลือเขาไหลออกมาเต็มเลย

            “โทโมะ! พิมไม่ได้ตั้งใจนะ พิมขอโทษ”   พิมพูดแล้วจะวิ่งหนี เลยถูกตำรวจรวบตัวไปที่รถอีกคน ส่วนพี่ป๊อปกับพี่เขื่อนก็ส่งตัวหวายกับเนยให้ตำรวจ แล้วตามมาแก้มัดให้ฉัน เฟย์ และฟาง

            ฉันรีบลุกขึ้นมาประคองหัวโทโมะไว้ เสียงของรถพยาบาลใกล้เข้ามาพอดี

            “โทโมะ ฮึก! อย่าเป็นอะไรนะ ต้องอยู่กับแก้วนะ”   ฉันร้องไห้ออกมาไม่อยุด เมื่อเห็นเลือดเขาไหลออกมาเรื่อยๆ ก็ยิ่งร้องหนักเข้าไปอีก ตอนนี้เจ้าหน้าที่พยาบาล ก็ปฐมพยาบาล พร้อมนำตัวโทโมะขึ้นรถ ส่วนฉันก็ขอขึ้นไปด้วย เขาต้องใช้เครื่องช่วยหายใจเพื่อเพิ่มออกซิเจนในร่างกาย ฉันนั่งกุมมือเขาไปตลอดทาง พอถึงโรงพยาบาล เขาก็ถูกส่งตัวเข้าห้องฉุกเฉิน

            “กรุณารอด้านนอกนะคะ”   พยาบาลบอกฉันพร้อมปิดประตูลง ฉันทำอะไรไม่ได้ ได้แต่นั่งรออยู่หน้าห้อง ในใจก็ได้แต่ภาวนา ขอเถอะ...อย่าให้เขาเป็นอะไรไปเลย...