วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

ตกดึก

 

เอี๊ยดดดดดดดด

 

"ถึงแล้วครับคุณป๊อป "คนขับรถตะโกนบอกป๊อปปี้และฟาง

"อื้ออออ  ถึงแล้วหรอเนี่ย "ป๊อปปี้งัวเงียหลังพึ่งตื่น

"ฟางๆ  ตื่นได้แล้ว ถึงแล้ว "ป๊อปปี้ปลุกฟางที่กำลังนอนซบอกป๊อปปี้อยู่

"อื่ออออ  นาย...ว่าไงนะ "ฟางสะลึมสะลือไม่ค่อยได้ฟังที่ป๊อปปี้พูด

"เราถึงบ้านแล้ว "ป๊อปปี้ย้ำบอกฟาง

"ถึงบ้านแล้วงั้นหรอ "ฟางเริ่มตาสว่างขึ้น

"อื้ม  ฉันว่าเราเข้าบ้านกันดีกว่า "ป๊อปปี้บอก  จากนั้นทั้งสองก็ลงจากรถตู้  แล้วเดินเข้าบ้าน

 

 

 

 

"แม่!"ป๊อปปี้และฟางดีใจที่ได้พบแม่ของตนอีกครั้ง  ทั้งสองวิ่งเข้าไปกอดแม่ของตัวเอง

 

"ฟางคิดถึงแม่มากเลยค่ะ "ฟางพูด แล้วเธอก็ถอนกอดจากแม่

"แม่ก็คิดถึงฟาง  ว่าแต่ เป็นไงบ้างละ ฮันนีมูนครั้งนี้ "แม่ฟางถาม

"ดีมากเลยครับคุณแม่ วันหลังผมจะขออีกสักครั้ง "ป๊อปปี้บอกแม่ฟาง

"บ้า! "ฟางตีป๊อปปี้ เธอหน้าแดง

"นี่..เกิดอะไรขึ้นกับลูกสองคนรึเปล่า "แม่ป๊อปปี้ทัก มองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

"เอ่อ...ฟาง..เหนื่อยมากอ่ะ  งั้น..ฟางขอตัวก่อนนะค่ะ "ฟางรีบพูด แล้วฟางก็วิ่งขึ้นห้องไปทันที

"เอ๊ เเม่ว่าต้องเกิดอะไรขึ้นแน่ๆเลย ใช่มั๊ยตาป๊อป "แม่ป๊อปปี้ถาม

"หึ "ป๊อปปี้ไม่ได้ตอบอะไรเขาได้แต่อมยิ้ม มองขึ้นไปชั้นบน

 

 

 

 

 

เชียยยยยยยร์  ฮุ้วววววว

          ในงานเลี้ยงเล็กที่หาดหัวหินเต็มไปด้วยพนักงานบริษัทเป็นจำนวนมากทุกคนยกแก้วไวน์ขึ้นแล้วชนแก้วด้วยกันอย่างสนุกสนาน

 

"ไอกั้ง มึงคิดอะไรอยู่ว่ะ กูเห็นนั่งเหม่อมานานแระ "พิชชี่ถาม หลังจากที่เห็นกั้งนั่งเหม่อไม่ยอมพูดยอมจาหลังจากทะเลาะกับแบม

"เปล่า "กั้งปฏิเสธหน้าตาย

"เห้ย  แมร่งสวยว่ะ " พิชชี่ไม่ได้ฟังกั้ง  เขามองไปที่ผู้หญิงคนนึงที่เดินออกมาจากห้องพัก

"อะไรของมึงวะ "กั้งยังไม่รู้เรื่องจากนั้นกั้งก็หันไปมองตามสายตาที่กั้งกำลังมองไป

"แบม..."กั้งอึ้งเมื่อเห็นแบมในชุดสีชมพูเป็นดอกไม้  โชว์สะดือรองเท้าส้นสูงขนาดพอดี ที่ทำให้เข้ากับเสื่อผ้า และมีผิวที่เปล่งประกายเมื่อใส่สีชมพู

 

 

 

"นั่นมันแบมใช่มั๊ยว่ะ  ไอกั้ง "พิชชี่ถามกั้ง เมื่อเขาหันไปหากั้งก็พบว่ากั้งยืนตาค้าง อึ้งอยู่

"โห ไอเก้ง! "พิชชี่ตบหัวกั้งไปทีนึง ทำให้กั้งสะดุ้ง

"เห้ยๆ ห่ะ มึงว่าอะไรนะ "กั้งไม่ละสายตาจากแบมแต่เขาก็ได้สติกลับคืนมาแล้ว

"นี่มึง  จะไม่ละสายตาจากแบมเลยหรอว่ะ "พิชชี่ถาม

"อะไรของมึง  กูแค่...ไม่ค่อยเห็นแบมแต่งตัวจริงจังแบบนี้เว้ย "กั้งรีบละสายตาจากแบมเมื่อพิชชี่ทัก   กั้งรีบแก้ตัวทันที

"หรอออออ  เอ๊ แต่มึงเคยบอกกูนิหว่า ว่ามึงมีแฟนแล้ว แล้วแบมมีฐานะเป็นกิ๊กหรอว่ะ "พิชชี่ถามกั้งตรงๆ

"ไอบ้า!  มึงพูดอะไรว่ะ แมร่งนั่นปากรึไงห่ะ "กั้งตบหัวพิชชี่ไปหนึ่งที  กั้งด่าพิชชี่อย่างรวดเร็ว

"อะไรว่ะ กูก็แค่ถาม "พิชชี่หน้าหงอยไปทันที

 

"พี่กั้ง..."เมื่อแบมเห็นกั้ง  ทั้งสองสบตากัน จากนั้นแบมก็รีบเดินหนีทันที

"แบม! "กั้งรีบวิ่งตามแบมไปทันที

"นี่หรอว่ะ ไม่คิดอะไร  "พิชชี่รู้ได้ทันทีเลยว่ากั้งคิดยังไงกับแบม มีแต่กั้งที่ไม่รู้ใจตัวเอง

 

 

 

 

 

 

ก๊อกๆๆ

"เชิญค่ะ "ฟางตะโกนบอก

 

แอ๊ดดดดดดดดดดดดด

 

"ฟาง "แม่ฟางเดินเข้ามาในห้องนอนของฟาง

"เอ้า แม่ มีอะไรรึเปล่าค่ะ "

"ป๊อปปี้ล่ะ "แม่ฟางถาม

"อาบน้ำอยู่ค่ะ  แม่มีอะไรรึเปล่า "ฟางถาม

"คือ...แม่ถามจริงๆนะ ฟางกับป๊อปปี้เป็นยังไงบ้าง "

"ก็...ดีค่ะ โอเค "ฟางตอบเหมือนเขินๆ

"แล้วตอนนี้ฟางคิดยังไงกับป๊อปปี้ "แม่ฟางรอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ  ป๊อปปี้อาบน้ำเสร็จพอดีกำลังจะออกจากห้องน้ำแต่ได้ยินคำถามล่าสุดที่แม่ฟางกำลังถามฟาง เขาก็หยุดชะงักแอบฟังในห้องน้ำ

"ฟาง...."ฟางลังเลเธอยังคงไม่แน่ใจ

"ฟาง..รักป๊อปปี้รึเปล่า "แม่ฟางถามอีกครั้ง  ป๊อปปี้ตั้งหน้าตั้งตารอฟัง

 

 

 

"ฟาง...ไม่รู้ค่ะ"คำตอบนั้นของฟางทำให้ป๊อปปี้ที่แอบฟังอยู่รู้สึกเจ็บปวดเหมือนใครสักคนกำลังขโมยหัวใจของเขาไป  แต่ก็ต้องทนฟังต่อไป

"ไม่รู้? ทำไมฟางไม่รู้ล่ะลูก "แม่ฟางเองก็ไม่เข้าใจ

"อาจเป็นเพราะ....ฟางมีกั้งอยู่แล้วมั้งค่ะ " แม่ฟางอึ้งไม่คิดว่าฟางยังไม่ลืมกั้ง  ป๊อปปี้ถึงกับทรุดตัวลงกับเพื่อน

"กั้ง? นี่ฟางยังติดต่อกับกั้งอยู่อีกหรอ "แม่ฟางถามอย่างไม่ค่อยพอใจนัก

"จริงๆแล้ว วันที่ไปฮันนีมูล ฟางเจอกั้งด้วยค่ะ มันยิ่งตอกย้ำว่าฟางยังมีกั้งอยู่เสมอและทำให้นึกว่ากั้งคือ...แฟน  ส่วนป๊อปปี้ ฟาง....ไม่รู้ว่าความรู้สึกคืออะไร ในบางเวลา ฟางมีความสุขที่ได้อยู่กับเขาแต่บางเวลาฟางรู้สึกอึดอัดเมื่ออยู่กับเขา ฟางไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร "ฟางเริ่มหนักใจ คิดจริงจัง  ป๊อปปี้ได้ยินแบบนั้นทำให้น้ำตาลูกผู้ชายร่วง  ไม่เคยรู้ว่าฟางคิดยังไง

 

"อึดอัด? อึดอัดในความหมายของฟางคืออะไร  นี่ฟางกับป๊อปปี้ก็แต่งงานกันมาได้เดือนกว่าแล้วนะ ฟางน่าจะรู้ใจตัวเองได้แล้ว "แม่ฟางสอนและอธิบายให้ฟางฟัง

"เอาละ  ไม่ว่ายังไง ฟางก็ควรคิดดีๆ  ทบทวนไตร่ตรอง เรายังมีเวลาศึกษากันอีกนาน ฟางลองเปิดใจให้ใครเข้ามาบ้างแล้วกัน เข้าใจรึเปล่า "แม่ฟางถาม

"เข้าใจค่ะแม่ "

"งั้นแม่ไปก่อนนะ ราตรีสวัสดิ์ "แม่ฟางบอกลา แล้วเดินออกจากห้องทันที

 

 

 

 

 

 

"แบมๆๆ! "กั้งวิ่งตามแบมมา

"แบมเดินหนีพี่มาทำไมอ่ะ "กั้งถาม

"แล้วพี่กั้งตามแบมมาทำไมค่ะ "แบมถามสวนกลับ  

"พี่...ไม่อยากให้เราต้องหนีหน้ากัน  พี่อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม"กั้งพูดออกจากความรู้สึก

"แบบไหนหรอค่ะ  "แบมยังคงเมินกั้งอยู่

"แบบ...พี่น้องไง พี่ขอร้องล่ะแบม พี่อยากให้เราพูดจากับปกติ มองหน้ากัน คุยกันสนิทสนม พี่ขอได้มั๊ย "กั้งขอร้องสบตากับแบมอย่างจริงจัง  แบมยืนอึ้งน้ำตาคลอ

"พี่กั้ง! "แบมโผล่งเข้ากอดกั้งอย่างรวดเร็ว

"แบม..."กั้งอึ้ง  กั้งกอดตอบแบมเช่นกัน

"พี่กั้ง แบมขอโทษ แบมมันงี่เง่าเองค่ะ "แบมร้องไห้ออกมากอย่างหนัก เธอระบายให้กั้งฟังทันที

"พี่ต่างหากที่ต้องขอโทษ  เรากลับมาเป็น...พี่น้องกันเหมือนเดิมนะ "กั้งบอก 

 

แบมนิ่งไปสักพักนึง

"ก็ได้ค่ะ...เรา เป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมนะค่ะ "แบมคิดสักพักแล้วตัดสินใจที่จะยอมเป็นพี่น้องด้วยถึงแม้ว่าความเป็นจริงแบมเจ็บไม่น้อย แต่เธอคิดว่ายังดีกว่าต้องหลบหน้ากัน ไม่มองหน้ากัน    

   แบมและกั้งกอดกันแน่น ถึงแม้กั้งจะยังไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองว่่าคิดยังไง   แต่ตอนนั้นกั้งรู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก มันโล่งมาก หัวใจเต้นแรงเมื่ได้กอดแบมนานแบบนี้ แต่ทั้งสองก็ยังคงกอดกันด้วยความรู้สึกดีๆ

 

 

 

 

 

 

 

แอ๊ดดดดดดดดดดดด

 

"เอ้า อาบน้ำเสร็จแล้วหรอ ทำไมอาบนานจัง "ฟางถามป๊อปปี้ที่เดินออกจากห้องน้ำ  ที่เข้านานเพราะกำลังรอให้ตาหายแดงจากการร้องไห้ 

"ก็ฉันเคยบอกแล้วไม่ใช่รึไงว่าต้อง ถูสบู่ สระผม ขัดผิว ล้างหน้า แล้วก็..."

"อบไอน้ำ  แช่อ่าง และอีกมากมาย ใช่มั๊ยล่ะ "ฟางตอบสวนกลับป๊อปปี้  

"ถูกต้อง "ป๊อปปี้พยายามยิ้มออกมา

"ฉันเริ่มง่วงแล้วอ่ะ นอนก่อนนะ "ฟางกำลังเดินไปที่โซฟา

"เดี๋ยว นั่นเธอจะนอนที่โซฟาหรอ "ป๊อปปี้ถาม

"ก็ใช่ไง ปกติฉันก็นอนที่โซฟานิ "ฟางบอก

"ไม่ต้อง  เธอไปนอนบนเตียงเหอะ "ป๊อปปี้พูด

"แล้วจะให้นอนกับนายหรอ "ฟางเริ่มหน้าแดง

"แล้วทำไมล่ะ  เราก็เคย...นอนเตียงเดียวกันแล้วนิ "ป๊อปปี้พูดสยิวๆ เพื่อแกล้งฟาง  ฟางฟังแล้วขนลุก

"บ้า พูดอะไรของนายห่ะ "

"เปล้าาาา  อย่าเล่นตัวน่า นอนๆไปเหอะบนเตียง...นอนกับฉันนี่แหละ "ป๊อปปี้พูดจบก็รีบอุ้มฟางขึ้นเตียง

 

"นี่นายยย  "ฟางเขินทำอะไรไม่ถูก  แล้วป๊อปปี้ก็ปล่อยฟางนอนบนเตียงแล้วนอนคล่อมฟางบนเตียง

"นี่นายจะทำอะไรอ่ะ "ฟางถามด้วยเสียงแผ่วเบา

"ฉันก็จะ...."ป๊อปปี้เคลื่อนหย้าเข้าไปจูบหน้าผากของฟางอย่างอ่อนโยนฟางหลับตาลงช้าๆ จากนั้นป๊อปปี้ก็ค่อยๆหอมแก้มของฟางทีละข้าง  จากนั้นก็ชนจมูกกับฟาง ทั้งสองสบตากัน ฟางและป๊อปปี้ใจเต้นแรงบอกไม่ถูก  ป๊อปปี้ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ฟางมากขึ้นแล้วกำลังจะจูบ...แต่

 

"ฟาง...รักป๊อปปี้รึเปล่า"

"ฟาง...ไม่รู้ค่ะ "

"ไม่รู้? ทำไมฟางไม่รู้ล่ะลูก"

"อาจเป็นเพราะ...ฟางมีกั้งอยู่แล้วมั้งค่ะ "

 

 

"จริงๆแล้ววันที่ไปฮันนีมูน ฟางเจอกั้งด้วยค่ะ มันยิ่งตอกย้ำว่าฟางยังมีกั้งอยู่เสมอ และทำให้นึกว่ากั้งคือ...แฟน  ส่วนป๊อปปี้ ฟางไม่รู้ว่าความรู้สึกคืออะไร ในบางเวลาฟางมีความสุขเมื่อได้อยู่กับเขาแต่บางเวลาฟางรู้สึกอึดอัด เมื่ออยู่กับเขา ฟางไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร "

 

 

 

    ป๊อปปี้กำลังจะจูบ....แต่...ป๊อปปี้นึกถึงประโยคที่ฟางพูดกับแม่ ทำให้ป๊อปปี้หยุดชะงัก แล้วลุกออกมาทันที

 

"นาย...เป็นอะไร "ฟางลืมตาขึ้นแล้วตกใจเล็กน้อย

"ฉัน...ทำไม่ได้ "ป๊อปปี้ตอบ เขารู้สึกเหมือนมีอะไรมาถ่วงไว้  ฟางนิ่งพูดอะไรไม่ออก

"...ราตรีสวัสดิ์ "ป๊อปปี้นอนลงแล้วนอนหันหลังให้ฟาง

"อืม  ราตรีสวัสดิ์ " ฟางตอบกลับ แล้วเธอก็นอนตะแคงหันหลังให้ป๊อปปี้เช่นกัน   ฟางไม่เข้าใจป๊อปปี้ว่าเกิดอะไรขึ้น   ป๊อปปี้ได้แต่พยายามหักห้ามใจหลังจากที่รู้ว่าหัวใจของฟางอยู่ที่กั้ง ป๊อปปี้นอนน้ำตาคลอด้วยความเสียใจ  

 

 

   

 สงสารป๊อปปี้จังในตอนนี้ดูเหมือนว่าอสงพี่น้องป๊อปปี้และแบมจะน่าสงสารที่สู้ดดดดด  เม้นนนนนๆๆๆ แล้วจะมาอัพให้ต่อนะ