วิวาห์อาวรณ์ ( be concerned about wedding )

"อื้ออออ "แบมค่อยๆลืมตาขึ้นช้าๆ

"แบม!"ป๊อปปี้ค่อยๆประคองแบมขึ้นมา  ทุกคนต่างมามุงดูแบม

"พี่กั้ง..."แบมเห็นหน้ากั้งเป็นคนแรก  ฟางและป๊อปปี้มองไปที่กั้ง  กั้งส่งยิ้มให้แบมอย่างเปิดเผย ป๊อปปี้และฟางสับสนความสัมพันธ์ระหว่างกั้งและแบม

"แบมเป็นไงบ้าง"กั้งถาม

"นี่แบม..เป็นอะไรไปค่ะ "แบมยังคงมึนงง

"แบมเป็นลมไปน่ะ เพราะไอ้..."ป๊อปปี้จะด่ากั้งต่อ

"นี่นาย! "ฟางรีบปรามป๊อปปี้ไม่งั้นอาจเกิดเรื่องอีก  ป๊อปปี้จึงต้องเงียบไป

"คือ..มันเป็นความผิดของพี่เองแหละแบมที่พาแบมมาเดินป่า แบมก็เลยต้องมาเป็นลมก็เพราะพี่"กั้งพูดด้วยความรู้สึกผิด  แบมมองหน้ากั้งแล้วยิ้มออกมา

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  แบมอ่อนแอเกินไปที่ต้องมาเดินป่า ดูอย่างพี่ฟางสิค่ะยังอดทนกว่าแบมอีก"แบมชมฟาง  ฟางจึงส่งยิ้มให้แบมตามมารยาท

"ตอนนี้แบมก็ดีขึ้นมากแล้ว ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ "แบมบอก

"ก็ดีแล้วล่ะ  แบมอยากกินอะไรมั๊ย  ถึงยังไงคืนนี้เราคงต้องนอนที่นี่"ป๊อปปี้บอก เพราะแบมสลบไปนานทำให้มืดค่ำเร็ว ทั้งสี่คนจึงต้องนอนพักในป่า

"ไม่ดีกว่าค่ะ "แบมเกรงใจป๊อปปี้

"แบม   ห้ามเกรงใจพี่นะ งั้นเดี๋ยวพี่ไปหาอะไรมาให้กินแล้วกัน"ป๊อปปี้บอก  แล้วเขาก็เดินไปหาอาหารทันที

"งั้นพี่ไปช่วยหาดีกว่า  ฟาง..กั้งฝากแบมด้วยนะ "กั้งลุกขึ้นแล้วเดินตามป๊อปปี้

"อื้ม  "ฟางมีความรู้สึกแปลกๆเหมือนรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่กั้งมีต่อแบม

 

 

 

 

 

 

"เอาต้นนี้แหละ "ป๊อปปี้ตัดสินใจปีนขึ้นต้นไม้ไปเด็ดผลไม้ บนต้น

"นี่นาย!ให้ฉันช่วยดีกว่า "กั้งเดินตามมาหาป๊อปปี้แล้วเรียกถามป๊อปปี้

"ก็ขึ้นมาสิ! "ป๊อปปี้ตะโกนบอกแต่สีหน้ายังนิ่งอยู่     กั้งได้ยินอย่างนั้นเขาก็ปีนต้นไม่ตามขึ้นไป

  ป๊อปปี้มองกั้งเป็นระยะๆเหมือนพิจารณาอะไรบางอย่าง

 

 

 

 

 

"แบมหนาวหรอ"ฟางถาม เพราะทั้งสองนั่งอยู่ด้วยกันแค่สองคน

"ก็นิดหน่อยค่ะ  คือ..แบมค่อนข้างแพ้อากาศชื้นน่ะค่ะ "แบมบอก  

"เอ่อ...แบม พี่ขอถามอะไรสักอย่างได้มั๊ย "ฟางกล้าๆกลัวๆ

"อะไรหรอค่ะ "

"คือ...แบม....รักกั้งรึเปล่า "ฟางถามตรงๆ  แบมอึ้งไม่คิดว่าฟางจะถาม

"แบม..."แบมไม่กล้าตอบ  เธอมองสายตาของฟาง

"ว่าไงล่ะ "ฟางตั้งตารอคำตอบ

"เอ่อ..เปล่าค่ะ "แบมตัดสินใจที่จะปฏิเสธ

"แล้ว..ในสายตาแบม กั้งเป็นอะไรหรอ "ฟางถามต่อ  แบมค้างๆ

"ในสายตาแบม  พี่กั้งคือรุ่นพี่ในบริษัทที่คอยช่วยเหลือแบมมาตลอด  และแบมก็...คิดว่า..พี่กั้งคือพี่ชายค่ะ "แบมพูด แต่ในใจกลับตรงข้ามแทนทีจะรู้สึกอย่างที่พูดแต่ไม่ใช่

"อ๋อ "ฟางสังเกตสายตาของแบมอย่างจริงจัง  ฟางเองไม่ได้เชื่อแบมร้อยเปอร์เซ็น

 

 

 

 

 

"ฉันว่าแค่นี้ก็คงพอแล้วว่ะ"กั้งบอก  ทั้งสองเก็บผลไม้ได้หลายจำนวน

"นาย "ป๊อปปี้เรียกกั้ง

"อะไร "

"แก..คิดยังไงกับน้องสาวฉันว่ะ "ป๊อปปี้ถามกั้ง เหมือนที่ฟางถามแบม   

กั้งอึ้งๆ

"ทำไมแกถามฉันแบบนั้นว่ะ "กั้งถาม  เขาไม่กล้าแม่แต่สบตาป๊อปปี้เพราะป๊อปปี้จ้องอย่างไม่คราดสายตา

"ฉันถาม  แกก็ตอบดิ "ป๊อปปี้เร่งกั้ง

"ฉัน...ไม่ได้คิด..อะไรกับแบม  ฉันเห็นแบมเป็นแค่รุ่นน้องในบริษัท  หรือเป็นแค่น้องสาวคนนึง"กั้งบอก  หัวใจกั้งเต้นแรงแปลกๆ เหมือนเขากำลังห้ามใจ

"แกคิดอย่างนั้นก็ดีแล้ว  เพราะนายกำลังคบกับ...ฟาง ฉันไม่อยากให้น้องสาวฉันต้องมาเสียใจเพราะแกไม่เลือกสักคน"ป๊อปปี้พูดจบก็เดินนำหน้ากั้งไปก่อน  กั้งเริ่มคิดจริงจังแต่ก็ยังไม่เข้าใจ

 

 

 

 

 

"หิวจังเนาะ "ฟางพยายามหาเรื่องคุยกับแบม  ไม่ละสายตาจากแบมเลย

"ค่ะ "แบมไม่กล้าสบตากับฟาง แบมเลี่ยงสายตาจากฟางแ

"อาหารมาแล้วค่ะ! "แบมพูด  ฟางจึงหันไปเจอป๊อปปี้กับกั้งเดินมาพอดี แบมคค่อยโล่งใจที่ฟางไม่มองแล้ว

 

"โทษทีนะ  พอดี เข้าป่าลึกนิดนึง "กั้งพูด

"ไม่เป็นไรหรอก ยังไงก็ขอบคุณกั้งมากนะที่ช่วยหาผลไม้มาน่ะ "ฟางบอกแล้วยิ้มให้กั้ง  ป๊อปปี้มองทั้งสองอย่างหมั่นไส้

"สงสัยฉันจะทำคุณบูชาโทษ  ปิดทองหลังพระทำดีโดยไม่มีใครเห็น! "ป๊อปปี้แขวะฟาง  ฟางหันขวับมองป๊อปปี้ทันที

"ฉันก็จะชมขอบคุณแต่คนดีๆอ่ะนะ  ส่วนคนที่..วันๆมัวแต่หาเรื่อง!คนอื่นเค้าฉันก็ไม่สน "ฟางทำเชิ่ดใส่  ป๊อปปี้มองแอบเคืองนิดๆ

 

"หื้มมม  อร่อยอ่ะ "ป๊อปปี้กินลำไยที่เขาหามาได้

"พี่ป๊อปเก่งจังเลยนะค่ะ  แบมโชคดีจริงๆที่ได้พี่ป๊อปเป็นพี่ชาย "แบมบอก  ฟางและกั้งแอบมอง ฟางแอบหมั่นไส้ ถึงแม้ว่าจะรู้ว่าแบมเป็นแค่น้องสาว

"ชิ "ฟางปาเม็ดลำใยใส่ป๊อปปี้

"โอ๊ะ! "ป๊อปปี้หันไปมองฟางที่ทำหน้าตาไม่รู้ไม่สน  ป๊อปปี้จึงปาเม็ดลำใยใส่ฟางกลับ

"อุ้ย!  นี่นาย!ปาเม็ดใส่ฉันทำไมห่ะ "ฟางวีนใส่ป๊อปปี้

"ก็เธอปาใส่ฉันก่อนนิ! "ป๊อปปี้ตะโกนกลับ

"ฉันเปล่า! "ฟางเถียง

"ยังจะมาโกหกอีก  เธอเนี่ยนะโกหกไม่เนียนนะจะบอกให้! "ป๊อปปี้เถียงจบก็ปาใส่ฟางอีก

"ไอบ้า"ฟางปาใส่ป๊อปปี้กลับ      กั้งมองฟางและป๊อปปี้ที่กำลังเล่นด้วยกันอย่างสนุกเขารู้สึกถึงความรักของป๊อปปี้และฟาง   ส่วนแบมแอบมองกั้งอยู่ห่างๆ เธอรู้สึกเจ็บไม่น้อยเมื่อเห็นสายตาที่กั้งมองไปที่ฟางและป๊อปปี้ แต่พอไม่นานนักกั้งก็หันหน้ามามองที่แบม  

"พี่กั้ง..."แบมพูดเสียงแผ่วๆ ทั้งสองสบตากันเหมือนต้องการรู้ความรู้สึกนั้น  ไม่ถึง5นาทีแบมก็รีบเลี่ยงสายตาจากกั้งก่อน   แต่กั้งยังแอบมองแบมเป็นระยะๆ

 

 

 

 

 

 

 

"ห้าวววว  "แบมหาวออกมาด้วยความง่วง

"นอนเถอะแบม เดี๋ยวพี่เฝ้ายามให้เอง "ป๊อปปี้บอก

"ค่ะ "แบมตอบรับ จากนั้นทุกคนก็หลับไปยกเว้นฟางที่ชำเลืองมองป๊อปปี้ตลอดเวลา 

 

"ทำไมยังไม่นอนห่ะ "ป๊อปปี้เห็นสายตาที่ฟางแอบมองเขาตลอดเวลาก็ถามฟาง

"นี่นาย...รู้ได้ไงอ่ะ "ฟางถามกลับ

"ยัยบื้อ ก็ฉันมีตานิ "ป๊อปปี้บอก

"อือ "ฟางยิ้มแอบมีความสุขที่ป๊อปปี้กวนประสาทเธออย่างเดิม

"แล้ว...นายไม่ง่วงหรอ "ฟางลุกขึ้นแล้วเดินไปหาป๊อปปี้

"ฉันกำลังจะหลับ แต่เห็นเธอแอบมองอยู่ก็เลยไม่ได้หลับไง เพราะเธอทำให้ฉันไม่ได้หลับรู้ไว้ด้วย"ป๊อปปีี้แกล้งฟาง

"อ้าววว  ก็ฉันไม่รู้นิ"ฟางทำหน้าหงอยทันที

"หึ  ฉันล้อเล่น "

"ไอบ้า"ฟางตีป๊อปปี้

"วันนี้ดาวสวยดีเนาะ "ฟางชวนป๊อปปี้คุย

"อือ เห็นแล้วก็นึกถึงตอนที่เรา....."ป๊อปปี้พูดไม่ทันจบก็หันหน้ามามองฟาง  ฟางก็หันหน้ามองป๊อปปี้เช่นกัน  ทั้งสองนึกถึงตอนที่เดินจูงมือดูดาวด้วยกันที่ทะเล   ป๊อปปี้และฟางสบตากัน ฟางรู้สึกเขินจึงเบี่ยงหน้าหนีก่อน  

"หึ "ป๊อปปี้ยิ้มมุมปาก แล้วเขาก็เบี่ยงหน้ากลับมาที่เดิม

"ห้าววว ฉันเริ่มง่วงแล้วอ่ะ งั้นฉันไปนอนก่อนนะ "ฟางเขินป๊อปปี้  แล้วเธอก็เดินไปนอนทันที

 

 

"ฝันดีนะ "ฟางตะโกนบอกเบาๆให้ป๊อปปี้ได้ยิน

"ฝันดี "ป๊อปปี้หันมาตอบฟางกลับ  จากนั้นฟางก็ล้มตัวลงนอนแล้วหลับตาลง ป๊อปปี้ยอ้มอย่างมีความสุข

 

 

 

 

เวลาผ่านไปครึ่งชั่วโมง

     ป๊อปปี้หันไปมองฟางนอนหดตัวด้วยความหนาวเขาเดินไปหาฟางแล้วถอดเสื้อคลุมของตัวเองห่มให้ฟาง

"ฉันรักเธอ..."ป๊อปปี้พูดออกมา แต่ฟางหลับอยู่เธอจึงไม่รู้  เขาตัดสินใจจูบหน้าผากฟางหนึ่งทีแล้วเดินกลับมานั่งที่เดิม  ป๊อปปี้หันกลับไปมองฟางเป็นระยะๆ

 

 

จบแล้วนะอีกตอน  ฝากด้วยนะค่ะ  เม้นๆๆๆๆ   แล้วเดี๋ยวไรเตอร์จะอัพให้  เม้นนนนนน