The painful เธอกับเขา และรักของเรา

วัด!!!

“ถึงแล้ว” หญิงสาวกระโดดลงจากรถอย่างดีใจ ป๊อปปี้ถอดหมวกกันน็อคออกแล้วอ้าปากเหวอเมื่อเห็นสถานที่ที่ยัยแสบพาเขามา

“วัด!!!”

“ใช่ค่ะ วัด...” หญิงสาวยิ้มให้จนตาหยี

“เดี๋ยวๆ แล้วเราพาพี่มาที่วัดทำไมเนี่ย” ชายหนุ่มเอ่ยถามอย่างงงๆ วัดเนี่ยนะ

“พามาช็อปปิ้งมั้งคะ” หญิงสาวตอบอย่างกวนๆ เลยโดนชายหนุ่มดีดเข้าให้ที่หน้าผาก

“โอ้ย! ล้อเล่นค่ะ ฟางก็พาพี่ป๊อปมาทำบุญไง เห็นช่วงนี้เครียดๆ มาทำบุญจะได้สบายใจขึ้นไงคะ”

“มาทำบุญ แต่ไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยเนี่ยนะ” -_-;

“เอา น่าพี่ป๊อป ฟางซะอย่าง ตามมาเร็วค่ะ” ฟางพูดพลางจะดึงแขนชายหนุ่มให้เดินออกมาที่หน้าวัด แล้วไปซื้อกับข้าวสำหรับตักบาตรจากร้านที่อยู่ใกล้ๆ ก่อนจะมาใส่บาตรที่หน้าวัด

“สบายใจขึ้นมั้ยคะพี่ป๊อป” หญิงสาวเอ่ยถามหลังจากตักบาตรเสร็จ

“ก็นิดหน่อย แล้วนี่อุตส่าห์ขับรถมาตั้งไกล เพื่อมาใส่บาตรแค่นี้เนี่ยนะ”

“ใคร บอกล่ะคะ วันนี้มีอะไรให้ทำอีกตั้งเยอะ เดี๋ยวฟางพาทัวร์เอง” หญิงสาวพูด ป๊อปปี้เหล่มองอย่างไม่ค่อยเชื่อถือนักเลยโดนหญิงสาวค้อนให้

“ไม่ต้องมามองแบบนั้นเลยนะคะพี่ป๊อป ฟางไม่ได้โม้สักหน่อย วัดนี้น่ะฟางมาบ่อยนะจะบอกให้”

“เหรอ” ป๊อปปี้ลากเสียงยาวเลยโดนหญิงสาวค้อนใส่อีกวง

“ใช่ ค่ะ วันเกิดฟาง ฟางก็จะมาทำบุญที่วัดนี้ เวลามีเรื่องไม่สบายใจฟางก็จะมาที่นี่ ฟางรู้สึกว่าพอมาที่นี่แล้วมันทำให้ฟางสบายใจขึ้นเยอะเลยล่ะ” หญิงสาวพูดพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข

“วันนี้ก็เลยพาพี่มา เผื่อมันจะทำให้พี่สบายใจขึ้นว่างั้นเถอะ”

“ก็ใช่น่ะสิคะ  เราไปไหว้พระกันดีกว่าค่ะพี่ป๊อป” หญิงสาวเอ่ยชวน ก่อนจะเดินนำเข้าไปในโบสถ์เพื่อกราบพระพุทธรูปองค์ใหญ่ และขอพร

“พี่ป๊อปขอพรอะไรคะ” หญิงสาวเอ่ยถามเมื่อเดินออกมาจากโบสถ์

“ก็ขอ... เขาไม่ให้บอกไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวพรที่ขอจะไม่เป็นจริง” ป๊อปปี้ทำท่าจะบอก แต่แล้วก็กลับคำหันมากวนหญิงสาวแทน ฟางหน้ามุ่ย

“แล้วเราล่ะ ขอพรว่าอะไร”

“ไม่ บอกหรอกค่ะ เพราะเดี๋ยวพรที่ขอจะไม่เป็นจริง” หญิงสาวแลบลิ้นใส่ ก่อนจะเดินหนีไปอีกทาง ป๊อปปี้ส่ายหน้ากับท่าทางเด็กๆของอีกฝ่าย ไม่ว่าจะโตขึ้นแค่ไหนแต่ยัยแสบก็ยังเป็นยัยแสบอยู่วันยังค่ำแหละนา

“แล้วนี่จะไปไหนต่อล่ะ” ป๊อปปี้ถามขึ้น ฟางทำท่าคิดก่อนจะพูด

“ไปปล่อยปลากันมั้ยคะ” หญิงสาวเอ่ยชวน เพราะวัดที่นี่อยู่ติดกับแม่น้ำ จึงมีที่สำหรับปล่อยปลาด้วย

“อืม เอาสิ” ชายหนุ่มพยักหน้า ฟางยิ้มก่อนจะเดินนำไปที่ริมแม่น้ำ

“ขอปลาสองถุงค่ะป้า”

“อ้าวหนูฟาง ไม่เห็นหน้าซะนานเลยนะ” ป้าคนขายทักขึ้นอย่างสนิทสนม ฟางยิ้มรับ

“ค่ะ ช่วงนี้ฟางยุ่งๆนิดหน่อยก็เลยไม่ได้มา ป้าเป็นไงบ้างคะ”

“สบาย ดีจ้า แล้วนี่ใครล่ะ แฟนหนูเหรอ” ป้าคนนั้นถามขึ้นเมื่อหันมาเห็นป๊อปปี้ที่ยืนอยู่ข้างๆ ชายหนุ่มอมยิ้ม แฟนเหรอ? อยากจะรู้นักว่ายัยแสบจะแก้ตัวว่ายังไง

“ปะ เปล่านะคะป้า นี่รุ่นพี่ของหนูเอง ชื่อป๊อปปี้ค่ะ ฟางพาเขามาทำบุญ” หญิงสาวปฏิเสธหน้าแดง

“สวัสดีครับป้า” ป๊อปปี้เอ่ยทักทาย ป้าคนขายยิ้มรับ

“สวัสดีจ้ะ อ่ะนี่หนูฟาง ปลาสองถุง” ป้าคนขายยื่นปลาให้ ฟางรับมาก่อนทำท่าจะจ่ายเงิน แต่มีคนตัดหน้าไปซะก่อน

“นี่ครับป้า ค่าปลา” ป๊อปปี้ยื่นเงินให้ ป้าคนนั้นมองแล้วยิ้ม ก่อนจะรับเงินมาจากป๊อปปี้

“ขอบใจจ้ะ พ่อหนุ่มนี่เป็นคนดีจริงๆเลยนะ ตกลงเป็นแค่รุ่นพี่จริงๆเหรอฟาง” ป้าคนขายไม่วายหันมาแซวฟางอีกรอบ

“ค่ะ รุ่นพี่” หญิงสาวพูด ก่อนจะเดินหนีมาที่ท่าน้ำเพื่อกลบเกลื่อนความเขิน

“ความจริงฟางจ่ายเองก็ได้นะคะพี่ป๊อป” หญิงสาวพูดขึ้นทันทีเมื่อชายหนุ่มเดินตามเธอมา

“ได้ ไงล่ะ ก็ฟางบอกเองว่าพาพี่มาทำบุญ ถ้าฟางเป็นคนจ่ายงั้นคนที่ได้บุญก็ฟางน่ะสิ” ชายหนุ่มพูดพร้อมกับแย่งถุงปลามาจากมือหญิงสาวอย่างหน้าตาเฉย ก่อนที่ทั้งสองจะนั่งลงปล่อยปลาด้วยกัน

“อ้าวหนูฟาง จะกลับแล้วเหรอ” ป้าคนขายปลาถามขึ้นอีกรอบ เมื่อเห็นฟางและป๊อปปี้เดินขึ้นมาจากท่าน้ำ

“ค่ะป้า ไว้เดี๋ยวว่างๆฟางจะมาใหม่นะคะ” หญิงสาวเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้ม

“จ้ะ พาพ่อหนุ่มนี่มาด้วยก็ได้นะ” ป้าคนนั้นพูด ป๊อปปี้ยิ้มรับ ส่วนฟางก็เริ่มหน้าแดงขึ้นมาอีกรอบ

“คงไม่ต้องหรอกค่ะป้า ถ้าเขาอยากมาเดี๋ยวเขาก็มาเองแหละ” ฟางว่า “งั้นเดี๋ยวฟางขอตัวก่อนนะคะ สวัสดีค่ะป้า”

“สวัสดีครับ” ป๊อปปี้พูดอีกคน ก่อนจะรีบเดินตามคนตัวเล็กที่เดินนำออกไปก่อนแล้ว

“จะกลับบ้านเลยเหรอฟาง” ป๊อปปี้ถามขึ้น

“ค่ะ พี่ป๊อปอยากอยู่ต่อเหรอ?”

“ไม่รู้สิ จะว่าไปอยู่ที่นี่แล้วพี่ก็สบายใจดีเหมือนกันนะ” ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ

“เห็นมั้ยล่ะคะ ฟางบอกแล้วไม่เชื่อ” หญิงสาวพูด

“หรือว่าพี่จะสบายใจที่ได้อยู่กับเราก็ไม่รู้” ป๊อปปี้พูดพร้อมกับคลี่ยิ้มอย่างอ่อนโยนให้คนตัวเล็ก

“หา...” ฟางหันไปมองหน้าชายหนุ่มอย่างเหวอๆ ยิ่งเห็นชายหนุ่มยิ้มก็ยิ่งเหวอ

“เอ่อ... เรากลับบ้านกันเลยดีกว่าค่ะ” ฟางพูดไม่สบตา ก่อนจะเดินนำไปที่รถ

“พูด อะไรออกไปว่ะไอ้ป๊อป” ป๊อปปี้พูดกับตัวเองอย่างงงๆ ก่อนจะยิ้มออกมาอีกครั้ง อย่างน้อยได้พูดออกไปเขาก็มีความสุขล่ะกัน “ฟาง รอพี่ด้วยดิ”

.

.

.

.

.

โอเค ครบสองตอนตามสัญญา อย่าลืมเม้นท์ให้เค้าด้วยนะ จะได้เป็นกำลังใจให้เราแต่งต่อ เม้นท์แนะนำเราบ้างก็ได้นะ ไม่ต้องเม้นท์ว่าอัพอย่างเดียว เพราะยังไงเราก็ต้องอัพอยู่แล้ว (ถึงจะไม่มีใครอยากอ่านก็เถอะ)