ตัดใจไม่ลงและคงไม่ยอม tk

ความเดิมตอนที่แล้ว:แก้วก็ไม่เข้าใจเหมือนกันแหละ

__________________________________

"อืม แต่รู้ไว้ด้วยนะ ว่า โท โมะ หึง" "รับทราบ"แก้วตอบ "ไปนอนกันดีกว่า พรุ่งนี้วันเกิดแก้วด้วยนิ่ หวังว่าจะเป็นวันที่ดีนะ" "แก้วก็อยากให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน"

เช้าวันรุ่งขึ้น วันนี้เป็นวันเกิดของแก้ว โทโมะก็เตรียมของขวัญมาให้แก้วแล้ว แต่ยังไม่ให้ตอนนี้หรอก ให้ตอนเย็นดีกว่า

หลังจากที่แก้วกับโทโมะกินข้าวเช้าเรียบร้อยแล้ว  เรื่องที่ทั้งคู่ไม่อยากให้เกิดก็เกิดขึ้นอีก เพราะ"ป้อง" ก็กลับมา "เอาไงดีอ่ะ" แก้วถามโทโมะ "ลองคุยดูก่อน แล้วค่อยว่ากัน" แก้วพยักหน้าแล้วเดินออกไปหน้าบ้านอย่างไม่กลัวเพราะยังไงก็มีประตูรั้วกั้นไว้อยู่แล้ว555 "มีอะไรกับแก้วคะ" "แก้ว พี่ขอโทษที่ทิ้งแก้วไดปะ กลับมาอยู่กับพี่เถอะ" "หึ ไม่มีทางอ่ะ ตอนที่พี่ทิ้งแก้วไปแก้วขอให้พี่กลับมา พี่ก็ไม่กลับ ตอนนี้ใครจุดธูปเชิญพี่คะ? พี่จะกลับมาทำไม" "พี่ขอโทษ ตอนนี้พี่รู้แล้วว่าพี่รักแก้ว ให้โอกาสพี่อีกรอบนะ" "โอกาสอ่ะ แก้วเคยให้พี่ไปแล้วพี่ไม่คว้าเอาไว้เอง ก็ช่วยไม่ได้ ตอนนี้พี่รู้ไว้อย่าลเดียวเลยคือ แก้ว รัก โทโมะ แล้ว ก็ ไม่ มี ทาง กลับ ไป รัก พี่ แล้ว" แก้วพูดกระแทกเสียง เน้นทีละคำ "แก้วรักมันมากใช่มั้ย มันก็แค่คนที่มาทีหลังอ่ะ มันจะสู้คนที่มาก่อนได้ยังไง" "โทโมะมาทีหลังแล้วมันผิดยังไง ถึงโทโมะมาทีหลังแต่เค้าก็ดีกว่าพี่หลายเท่าเลยแหละ รู้ไว้ด้วย" "โอเค ยอมก็ได้.....แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะแก้ว" พี่ป้องพูด พร้อมยืนดอกไม้ช่อใหญ่ให้ทางด้านบน เพราะประตูมันไม่สูงมากเท่าไหร่ แก้วยิ้มให้แล้วก็รับมา ทำให้โทโมะทีแอบมองอยู่ในบ้านนั้น รู้สึกเจ็บจี๊ดดดขึ้นมาที่หัวใจ เพราะ ของที่โทโมะจะให้แก้วมันคือดอกกุหลาบสีขาว แต่มันมีเพียงแค่ดอกเดียว "ขอบคุณค่ะ" แก้วบอกพี่ป้องแล้วเดินเข้าบ้าน แต่ทันทีที่แก้วปิดประตูบ้าน แก้วก็โยนดอกไม้ที่พี่ป้องให้ไปไกลๆ แล้วมานั่งข้างโทโมะ "พี่เค้าว่าไงบ้าง"โทโมะถามเสียงเรียบ และอาการเจ็บก็น้อยลงมาก เพราะ แก้วเอาดอกไม้ที่พี่ป้องให้ โยนทิ้งไปแล้ว "เค้าบอกว่า ขอโทษ อยากให้แก้วกลับไปหา พี่เค้าบอกว่าโทโมะแค่คนมาทีหลัง" "โทโมะยอมรับนะ ว่าโทโมะมาทีหลัง แต่มันผิดตรงไหนอ่ะ แล้วพี่เค้ามาบอกอย่างงี้ทั้งๆที่พี่เค้าทิ้งแก้วไปเองเนี่ยนะ ถึงแก้วจะเปิดใจให้โทโมะคบกับแก้ว แต่มันก็ต้องใช้เวลานานมาก กว่าที่โทโมะจะทำให้แก้วเชื่อใจแล้วหายเจ็บกับสิ่งที่พี่เค้าทำเอาไว้อ่ะ ถ้าแก้วจะกลับไป โทโมะไม่ยอมนะ โทโมะตัดใจไม่ได้หรอก โทโมะรักแก้วมาเลยนะ" สิ่งที่โทโมะพูดนั้น ทำให้แก้วถึงกับอึ้ง แล้วน้ำใสๆ ก็ค่อยไหลออกมาจากตา แก้วก็เลยบอกประโยคที่แก้วตอบป้องไปทั้งหมดให้โทโมะฟัง ทำให้โทโมะยิ้มออกมากขึ้น จากที่ว่าจะให้ของขวัญแก้วตอนเย็น ก็เปลี่ยนเป็นให้ตอนนี้แหละ บรรยากาศมันกำลังดีเลย เวลาไหนหรอ เกือบสิบเอ็ดโมงแล้วค่ะ โทโมะหยิบดอกกุหลาบสีขาว แสดงถึงความรักที่บริสุทธิ์ ยื่นให้แก้ว ถึงมันจะแค่ดอกเดียว แต่ก็ทำให้แก้วยิ้มได้ แล้วก็ร้องหนักขึ้นด้วย โทโมะเช็ดน้ำตาให้แก้ว พอแก้วหยุดร้อง "แก้ว ที่มือซ้ายมีไรอ่ะ" โทโมะถามขึ้นมา "ไม่เห็นมีอะไรเลยโมะ" แก้วตอบ "ไม่จริงอ่ะ เมื่อกี้โมะยังเห็นอยู่เลย เอามือมาดิ่ เดี๋ยวดูให้" แก้วเลยยื่นมือออกไป แล้วโทโมะก็หยิบแหวนมาใส่ให้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของแก้ว ทำให้แก้วหน้าแดงขึ้นมาทันที "บ้าอ่ะโมะ"  "บ้าแล้วรักปะหล่ะ" "รัก รักมากด้วย"  "งั้นก็ใส่เอาไว้นะ คนอื่นจะได้รู้ ว่าแก้วมีเจ้าของแล้ว"  "ค่ะ แล้วของโทโมะมีป่ะ เดี๋ยวแก้วใส่ให้" "มีสิ นี่ไง"  "โทโมะหยิบแหวนให้แก้ว แล้วยื่นมือซ้ายมาให้แก้ว แล้วแก้วก็ใส่แหวนให้โทโมะ พอใส่แหวนให้กันเสร็จเรียบร้อย ก็เป็นเวลาเกือบสิบเอ็ดโมงครึ่ง โทโมะเลยจับมือแก้วเดินเข้าห้องครัว ทำอาหารด้วยกัน หลังจากนั้น พี่ป้องก็มีไลน์มาบ้าง แวะมาหาบ้าง แต่พี่เค้าก็บอกว่าแค่พี่ชาย และก็บอกว่าให้รักโทโมะนานๆ

              Happy ending