รักไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“นายมาทำอะไรที่นี่”กั้งเดินออกมาจากบ้านริมทะเลสาบก็แปลกใจที่เห็นเควินและแบมมาหาเขาที่นี่

 

 

 

 

“ก็มาหาพี่ชายนี่ฮะ”เควินพูดแล้วยักคิ้ว

 

 

 

“ใครพี่นายพูดมันดีๆ”กั้งรีบบอก

 

 

 

 

“โอ้ย ยังจะทะเลาะกันอีก นี่ชั้นบอกเลยนะ พี่น้องตัดยังไงก็ตัดไม่ขาดหรอก กั้งพวกเราแค่อยากจะ

มาขอบใจนายนะที่มาช่วยพวกเราพร้อมกับโบว์”แบมเดินมาบอกกั้งและยิ้มหวานจนเควินต้องดึงออก

ห่าง

 

 

 

 

 

“และอีกอย่างที่ผมมาที่นี่เพราะพี่กั้งน่ะ ลืมบางอย่างไว้กับพวกผม”เควินพูด

 

 

 

 

 

“อะไร ชั้นจำได้ว่าชั้นออกมาชั้นไม่ลืมอะไรแล้วแน่นอน”กั้งกอดอกแล้วพูด

 

 

 

 

“ลืมสิ นายน่ะลืมหัวใจของนายไว้กับพวกเรา”แบมรีบพูด กั้งหน้าแดงทันทีเมื่อนึกถึงโบว์

 

 

 

 

“ใคร ชั้นน่ะเป็นหัวหน้าฝูงหมาป่านะ ชั้นจะมีหัวใจให้ใครได้ อ้อ ถ้าเป็นยัยขี้แยนั่นน่ะชั้นเปล่าคิด

อะไรด้วยนะ”กั้งรีบพูด

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

ก้อนหินขนาดพอดีมือปาใส่หัวกั้งทันที

 

 

 

 

“หมาบ้า ฮือๆ ชั้นไม่น่ามาหานายเลย”โบว์ที่แอบตรงพุ่มไม้ได้ยินก็ปาหินใส่กั้งแล้ววิ่งร้องไห้ไป

 

 

 

 

 

“รู้ว่าควรอยู่ฝ่ายไหน รู้ว่าเป็นหัวหน้าฝูงแต่หัวหน้าฝูงก็รักได้ เจ็บได้เหมือนกันนะพี่กั้ง อย่าว่าอย่าง

งั้นอย่างงี้เลย โบว์น่ะมันคิดถึงพี่นะ พี่จะใจร้ายไม่ไปดูมันหน่อยหรอ”เควินพูดอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“พูดมากน่า มาเยี่ยมไม่ใช่หรอเข้าไปดิ อ้อ ที่ชั้นออกมาเนี่ยชั้นออกไปยิงกระต่ายหรอกน่าไม่ได้ไป

ตามใครนะ”กั้งเงียบสักพักก่อนจะพูดออกมาแล้วเดินตามโบว์ไป เควินและแบมมองตามก็ยิ้มทันที

 

 

 

 

 

 

“ฮือๆ นายหมาบ้า ใจร้ายที่สุด มาทำให้เรารู้สึกแล้วก็ไม่ไยดี”โบว์ร้องไหแล้ววิ่งมาหยุดที่ใต้ต้นสน

ใหญ่

 

 

 

 

 

 

 

 

“รู้สึก รู้สึกอะไรหรอ”กั้งที่เดินตามมาก็รีบถามโบว์

 

 

 

 

“นะ นาย”โบว์ตกใจจะเดินหนีกั้งรีบรวบโบว์ไว้

 

 

 

 

 

 

 

“จะหนีไปไหน บอกชั้นมานะ ว่าเธอรู้สึกอะไร หืม ถ้าไม่บอกนะชั้นปล้ำเธอตรงนี้แน่”กั้งกอดโบว์และ

ขู่

 

 

 

 

“ยะ อย่านะ นายมันบ้า ลามก โรคจิต หื่นกาม อื้ออ”โบว์รีบว่าแต่ถูกกั้งจูบปิดปากซะก่อน

 

 

 

 

 

 

“แหม ไม่เจอกันตั้งนานปากดีขึ้นนะ อยากจะรู้จังว่าถ้าชั้นทำแบบคืนนั้นเธอยังจะปากดีอยู่มั้ย”กั้งพูด

แล้วก้มลงจะซุกไซร้โบว์แต่โบว์บิดตัวหลบกั้ง

 

 

 

 

“ยะ อย่านะ ถ้าเราไม่ได้เป็นอะไรกันอย่าทำแบบนี้”โบว์พูด

 

 

 

 

“เอ้าทำไมจะทำไม่ได้ชั้นน่ะคนแรกเธอนะ”กั้งพูด

 

 

 

“คนแรกแล้วนายรักชั้นมั้ยล่ะ”โบว์ย้อนถาม กั้งชะงัก

 

 

 

 

“ชั้นถามอีกครั้ง ถ้านายเป็นคนแรกของชั้นแล้วนายรักชั้นบ้างมั้ยกั้ง ถ้านายไม่รักอย่าทำแบบนี้ อย่า

มาดีกับชั้นแล้วก็ทิ้งชั้นไป อย่าทำให้ชั้นรักนายกว่านี้จะได้มั้ย”โบว์สารภาพความในใจออกมาแล้ว

ก้มหน้า

 

 

 

 

“ก้มหน้าทำไมล่ะนั่น เงยหน้ามาดิ”กั้งรีบพูด

 

 

 

“ไม่เงย”โบว์ยังคงดื้ออยู่

 

 

 

 

“ไม่เคยแล้วชั้นจะบอกรักเธอได้มั้ยเล่ายัยขี้แย”กั้งพูดจบโบว์อึ้งรีบเงยหน้ามากั้งอีกครั้ง

 

 

 

 

“นะ นายรักชั้น”โบว์ถามและหน้าแดงจัด

 

 

 

 

“อื้อ อยากฟังอีกครั้งหรอ ได้นะ แต่ชั้นจะบอกเธอบนเตียง”กั้งพูดแล้วทำท่าจะอุ้มโบว์

 

 

 

 

“ว้าย อย่านะตาบ้า หมาลามก”โบว์ยิ้มเมื่อถูกกั้งอุ้มก่อนจะกอดเมื่อกั้งแกล้งจะทำเธอหล่น

 

 

 

 

 

“ทำเป็นบอกว่าไม่ตามไม่สนใจที่แท้ก็แอบมาจู๋จี๋กันนี่หว่า”เควินและแบมแอบดูก็แซวทันที

 

 

 

 

“ไอ้เควิน ไปไกลๆเลย อยากโดนอัดใช่มั้ย”กั้งรีบไล่ แบมและเควินหัวเราะและจูงมือกันออกไป โบว์

หัวเราะกับกั้งและเควิน ก่อนกั้งจะวางเธอลงยืน โบว์รีบเขย่งตัวหอมแก้มกั้งทีนึงจนชายหนุ่มหน้าแดง

ทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1ปีต่อมา

 

 

 

 

“เขื่อนเร็วๆสิ ถ้าวันนี้แม่ชั้นไม่ได้ทานข้าวฝีมือชั้นเป็นข้าวกลางวันนะนายตาย”เฟย์บ่นพลางร้องเรียก

สามี

 

 

 

 

“จ้า ก็เฟย์เล่นทำมาตั้ง3ปิ่นโต ถามจริงเถอะแม่กินหมดหรอ”เขื่อนหอบปิ่นโตเดินออกมาจากครัว

 

 

 

 

“ก็เผื่อเพื่อนแม่ไง รึจะเถียงห้ะ”เฟย์รีบดุคุณสามีชายหนุ่มรีบวิ่งเขาของไปเก็บที่รถทันที

 

 

 

“ดุเขื่อนบ่อยๆแบบนี้เดี๋ยวเขื่อนก็งอนนะเฟย์”ฟางในชุดคลุมท้องแก่ใกล้คลอดเดินลงมาหาเฟย์

 

 

 

“เอาน่าชั้นมีวิธีง้อของชั้นละกัน ทำบ่อยด้วย”เฟย์พูดยิ้มๆ

 

 

 

 

“จ้า นี่ของที่ฝากซื้อนะ เฟิร์สกับฟินบอกว่าน้าเฟย์อย่าลืมซื้อเด็ดขาด”ฟางพูดแล้วนึกถึงลูกแฝดที่ได้

เลือดครึ่งมนุษย์หมาป่าติดมาจากครึ่งของป๊อปปี้อีกทีแล้วออกไปเล่นเบสบอลกับพวกเควินและแบม

ที่ไปเยี่ยมกั้งและโบว์ที่กระท่อมริมทะเลสาบหลังจากแต่งงานและโบว์ก็กลายเป็นผู้หญิงของหมาป่า

ทันที

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟาง แล้วไอ้ช้อคโกแลต2กล่องนี่ลูกสั่งแน่นะ เพราะจำได้แฝดพี่น่ะชอบกินนม ส่วนแฝดน้อง

น่ะชอบกินผลไม้”เฟย์อ่านลิสของใช้ต่างๆที่ฟางเอาให้แล้วชะงักเพราะจำได้ว่าฟางถูกป๊อปปี้จับไดเอ

ทอยู่

 

 

 

 

“เอ่อ เอาน่าเฟย์อย่าบอกพี่ป๊อปละกัน”ฟางรีบทำปากจุ๊ๆอย่าให้เฟย์พูดเสียงดัง

 

 

 

 

 

“ฟาง กล่องเค้กใต้เตียงนี่มันหมายความว่าไง”เสียงของป๊อปปี้พูดดังขึ้นฟางรีบดันเฟย์ออกไปซื้อ

ของทันที

 

 

 

 

 

“ก็พี่ป๊อป เมื่อคืนน่ะลูกดิ้น หิวก็เลยเอามากิน เพื่อลูกไงล่ะคะ”ฟางรีบวิ่งไปอ้อน

 

 

 

 

“ได้ข่าวว่าลูกต้องดื่มเลือด แต่ขนมนี่ แม่อยากกินล่ะสิ”ป๊อปปี้เหล่มองฟาง

 

 

 

 

“พี่ป๊อปนิดๆหน่อยๆเอง ถ้าฟางคลอดนะฟางไปฟิทเนสก็ได้”ฟางรีบพูด

 

 

 

 

“ใช่นายจะเข้มงวดกับฟางทำไมกันเดี๋ยวลูกนายคนนี้คลอดมาไม่มีความสุขหรอก”โทโมะกอดอกพูด

เมื่อมาถึง พร้อมกับแก้วที่อุ้มลูกวัย5เดือนยืนยิ้มให้ฟาง

 

 

 

 

 

“ว้าว นี่น่ะหรอหลานก้อง หล่อเหมือนพ่อ ปากนี่ก็เหมือนแก้วเลย”ฟางเปลี่ยนเรื่องรีบไปหาแก้ว

 

 

 

 

 

“แน่นอน คลอดเองตามแบบมนุษย์เลยนะ นี่ก็พึ่งกลับมาจากเกาหลี พ่อน่ะอยากเที่ยวแม่กับลูกก็

เลยได้เที่ยวด้วยเลย”แก้วพูดยิ้มๆพลางยื่นกล่องเครื่องสำอางฝากฟาง

 

 

 

 

 

“แหมได้เป็นมนุษย์ก็ขอเที่ยวมันให้รอบโลกหน่อยสิจ้ะแก้ว ทริบหน้าเราไปแอฟริกากัน”โทโมะรีบ

ชวน

 

 

 

 

“ก็ได้ แต่รอให้ก้องโตก่อนนะโทโมะ แก้วน่ะขี้เกียจอุ้มแล้ว และอีกอย่างลูกจะได้วิ่งเล่นด้วย”แก้ว

บอก

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ดีจังเลยเนาะ แก้วกับโทโมะได้ออกไปเที่ยวหลายๆประเทศ ไปเที่ยวในที่ที่มีแสงแดดส่อง

ได้สูดอากาศสดชื่นไม่เหมือนฟางที่ต้องอุดอู้คอยหลบแสงอาทิตย์แบบนี้”ฟางพูดเศร้าๆก่อนจะเดิน

มานั่งที่โซฟาที่ห้องรับแขก ป๊อปปี้ แก้วและโทโมะมองหน้ากันก็รู้ทันทีว่าแม้ฟางจะมีความสุขที่

แต่งงานอยู่ใช้ชีวิตคู่กับป๊อปปี้จนมีลูกน้อยมาเป็นโซ่ทองคล้องใจแล้ว แต่สิ่งที่ฟางยังอยากทำคือการ

ได้กลับไปอยู่ท่ามกลางแสงแดดเหมือนครั้งยังเป็นมนุษย์

 

 

 

 

 

 

“อย่าเศร้าเลยนะฟาง ถ้าฟางอยากไปเที่ยวเมืองนอก ไว้รอฟางคลอดเจ้าตัวเล็กนะ เดี๋ยวพี่พาไปดู

พระอาทิตย์เที่ยงคืนที่นอร์เวย์มั้ยหรือว่าอยากไปไหน อลาสก้ามั้ย มีแต่น้ำแข็งกับหิมะแต่เป็นบ้าน

เกิดซานต้าครอสไงจ้ะ หรือว่าอยากไปเมืองฟอกส์ที่เป็นที่ถ่ายทำแวมไพร์ทไวไลท์ที่ฟางชอบ

ที่ไหนฟางบอกมาเลยพี่พาฟางไปได้หมด”ป๊อปปี้รีบโอ๋คนตัวเล็กที่กำลังน้อยใจ

 

 

 

 

“ฟางอยากไปอาบแดดที่ฮาวาย อยากไปอียิปต์ อยากไปที่ๆมีแดด”ฟางรีบพูด ป๊อปปี้เหวอทันที

 

 

 

 

“ฟางจ๋า ฟางก็รู้ว่าพี่ให้ไม่ได้จริงๆ เพื่อความปลอดภัยแก่ตัวฟางเองนะ”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

 

 

 

“ใช่สิ ฟางน่ะเป็นแวมไพร์เกรดB แวมไพร์กระหายเลือด อยู่แต่ที่มืดๆ ที่ของคนบาป ไม่เคยพบเจอ

แสงสว่างเลย”ฟางพูดอย่างน้อยใจในโชคชะตาตัวเอง ป๊อปปี้ส่ายหน้า นี่คือสาเหตุที่เขาไม่อยาก

เปลี่ยนฟางเป็นแวมไพร์ แต่ทำไงได้เมื่อเราแก้ไขอดีตไม่ได้ เราก็ต้องยอมรับมัน

 

 

 

 

“แกยังไม่มีความสุขอีกหรอฟาง ทั้งๆที่ตอนนี้แกมีพร้อมทุกอย่าง อยู่กับคนที่รักที่ไม่ต้องตายจากกัน

มีลูกที่น่ารักอีก ฟางถามจริงแกยังอยากได้แสงแดดอีกทำไม ถ้าอยากได้มากแกก็วิ่งออกแดดไป

ตอนนี้ดิ ไปโดนเลย แล้วชั้นจะยุให้พี่ป๊อปมีเมียใหม่”แก้วพูดขู่

 

 

 

 

“ไม่เอา ฟางไม่ยอมถ้าพี่ป๊อปมีเมีย ฟางจะฆ่ายัยนั่น”ฟางโวยวายตาสีแดงวาววับ

 

 

 

 

 

“ไม่เอาสิฟาง พี่ไม่เคยมีใครใหม่เลยนะ แก้วเค้าแค่พูดเฉยๆไม่งอนนะฟางไม่งอน”ป๊อปปี้รีบพูดแต่

ฟางยังหน้างอเดินไปที่หน้าต่างมองดูด้านนอกเศร้าๆ ถ้าเธอเป็นแวมไพร์เลือดบริสุทธ์ก็ดีสินะ ที่ยัง

โดนแสงแดดอ่อนๆได้

 

 

 

 

 

 

“โอ๊ะ พี่ป๊อป ฟางเจ็บท้อง”ฟางร้องเมื่อจู่ๆลูกในท้องก็ดิ้น ป๊อปปี้ แก้ว โทโมะตกใจมา

 

 

 

 

“ตายล่ะฟางจะคลอด แก้วโทรหาจินนี่ด่วน”ป๊อปปี้ประคองฟางแล้วบอกแก้วไปโทรหาจินนี่ กวินและ

น้องเกรซที่ออกไปช่วยเตรียมงานแต่งงานของธามไทและฟ้าที่ปราสาทขาว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“ตายล่ะ ป๊อป โทโมะไปรอด้านนอก แก้วมาช่วยชั้น”จินนี่ที่รีบมาเห็นฟางนอนร้องโอดโอยบนเตียง

จับมือป๊อปปี้แน่นก็สั่งก่อนจะเริ่มทำคลอด

 

 

 

 

 

 

“กรี้ดดดดดดดด/อุแว้ๆ”เสียงกรีดร้องของฟางดังมากก่อนจะตามด้วยเสียงของทารกน้อย

 

 

 

 

 

 

“เป็นไงลูกหญิงรึว่าลูกชายจินนี่”ทันทีที่จินนี่อุ้มลูกออกมาป๊อปปี้รีบถาม

 

 

 

 

 

 

“ปาฎิหาริย์มีจริงป๊อปปี้เด็กคนนี้คือเด็กเลือดบริสุทธ์”จินนี่พูดแล้วเอาทารกชายให้ป๊อปปี้ดู เด็กน้อย

ลืมตาสีทองขึ้นมาเหมือนตาป๊อปปี้ ผิดกับเฟิร์สและฟินที่มีตาสีแดงแบบฟางแต่ได้เชื้อครึ่งมนุษย์

หมาป่าจากป๊อปปี้เลยไม่แพ้แดดแบบแวมไพร์กระหายเลือดทั่วไป

 

 

 

 

 

“ถ้าแบบนี้ก็แสดงว่าเปอร์เซ็นที่จะเกิดปาฏิหาริย์อย่างที่ตาเคยทำนายก็เป็นจริงสิ”โทโมะรีบพูดแล้ว

ย้อนนึกถึงตอนที่ฟางท้องใหม่ๆแล้วป๊อปปี้พาไปหาผู้อาวุโสและผู้อาวุโสได้ทำนายว่า ถ้าเด็กในท้อง

คือแวมไพร์เลือดบริสุทธ์ จะเกิดปาฎิหารย์เปลี่ยนแม่ให้กลับเป็นแวมไพร์เลือดบริสุทธ์ได้เหมือนกัน

 

 

 

 

 

“ไม่รุ้สิ ตอนคลอดน้องออกมาฟางก็สลบไปแล้ว งั้นเราต้องรอฟางฟื้นเท่านั้นล่ะถึงจะได้รู้ว่า

ปาฏิหาริย์ที่ตาบอกเป็นตริงมั้ย”จินนี่พูดก่อนจะพาทารกน้อยไปทำความสะอาด สักพัก เฟิร์สและฟิ

นที่ทราบข่าวว่าแม่คลอดน้องแล้วก็รีบกลับมาพร้อมกับครอบครัวหมาป่าของเควินและกั้งที่มาดู

อาการฟาง

 

 

 

 

 

“เด็กผู้หญิงรึเด็กผู้ชายน่ะ”ธามไทที่ลงจากรถก็รีบถามอย่างร้อนใจปนตื่นเต้น

 

 

 

 

“ธาม ดูตาด้วย”ฟ้าว่าที่เจ้าสาวของธามไทรีบดุชายกนุ่มทันที ก่อนทั้งหมดจะมารอดูฟาง เพียงแค่

หวังให้ปาฏิหาริย์ตามคำทำนายของผู้อาวุโสจะเป็นจริง

 

 

 

 

 

 

“ฟื้นไวๆนะฟาง พี่รออยู่นะ”ป๊อปปี้ที่อุ้มลูกคนเล็กแล้วนั่งข้างฟางรอลุ้นว่าฟางจะเป็นเช่นไร

 

 

 

 

“อะ อืม เจ็บจัง หิว”ฟางที่เริ่มรู้สึกตัวก็ร้องครางออกมา จินนี่รีบช่วยฟางให้นั่งสะดวกๆ

 

 

 

 

 

“ฟางลืมตาไหวมั้ย เวียนหัวรึเปล่า”จินนี่รีบถามเพราะยังเห็นฟางยังไม่ลืมตา

 

 

 

“แสบตายังไงไม่รู้อ่ะคุณจินนี่ฟางขอหลับตาได้มั้ย น้ำตามันไหลอ่ะ”ฟางเริ่มงอแง

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟาง น้องเป็นน้องชายนะฮะ เฟิร์สกับฟินเราตกลงแล้วว่าเราจะตั้งชื่อน้องว่าโฟนนะฮะ”เฟิร์สรีบ

พูด

 

 

 

 

“จริงหรอ งั้นแม่อยากเห็นน้องครับ”ฟางเมื่อได้ยินรื่องลูกก็รีบลืมตาไม่งอแง แล้วมองหาลูก

 

 

 

 

 

“ตา ตาแม่ฟางเป็นสีทองเหมือนพ่อป๊อปเลย”ฟินที่นั่งกับน้องเกรซลูกจินนี่ก็ชี้ที่ฟางทุกคนมองฟาง

เป็นตาเดียวแล้วอึ้ง ปาฏิหาริย์ลูกของฟางเป็นจริง

 

 

 

 

 

“พะ พี่ป๊อป”ฟางที่อุ้มลูกแล้วป๊อปปี้วิ่งเอากระจกมาส่องฟาง เพราะมีแค่แวมไพร์กระหายเลือด

เท่านั้นที่ไม่เห็นเงาตัวเอง แต่ฟางมองหน้าตัวเองได้และมีตาสีทอง ฟางน้ำตาซึมก่อนจะจูบลูกคนสุด

ท้องอย่างดีใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

อาทิตย์ต่อมา

 

 

 

 

 

“พวกเราไปก่อนนะฮะแม่ฟาง”เฟิร์สและฟินพูดแล้ววิ่งไปที่เรือ เพราะเขื่อนจะสอน2แฝดพายเรือเล่น

ที่ทะเลสาบริมบ้านของกั้ง โดยที่กั้งและโบวืกำลังช่วยเตรียมของสดสำหรับอาหารเย็นให้ทุกคน เฟย์

แบมและเควินช่วยกันปิ้งบาร์บีคิว เพราะหลังจากที่ฟางคลอดลูกพวกที่ปราสาทมืดก็ตัดสินใจมาพัก

ผ่อนกันที่กระท่อมริมทะเลสาบของกั้ง

 

 

 

 

 

“ไหน โฟนพ่อขออุ้มหน่อยนะครับ”1อาทิตย์ลูกแวมไพร์ที่โตไวเหมือน5เดือนทำให้ป๊อปปี้อาสาอุ้ม

แทนฟางที่นั่งที่เปลญวนมองดูลูกๆพายเรือเล่นอย่างมีความสุข

 

 

 

 

 

“ถึงแม้ว่าพี่จะทำให้ฟางไปเที่ยวที่มีแดดจัดๆไม่ได้ แต่อย่างน้อยแดดแค่นี้ก็ทำให้ฟางได้สูดอากาศ

บริสุทธ์นะครับ”ป๊อปปี้พูดพลางเอาขวดนมให้ลูกดูดแล้วมองฟางที่เอนซบไหล่ตัวเอง

 

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรค่ะ ฟางไม่เอาแล้ว เท่านี้ก็เพียงพอแล้วค่ะ แค่เราได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน พ่อ แม่

และก็ลูกๆด้วยกันตลอดไปแค่นี้ก็พอแล้ว”ฟางพูดแล้วเงยหน้ามองป๊อปปี้แล้วยิ้มออกมา

 

 

 

 

 

“พี่รักฟางนะครับ รักแบบนี้ตลอดไป”ป๊อปปี้พูดก่อนจะโน้มหน้าลงไปจูบฟางช้าๆ

 

 

 

 

 

 

“นั่นแน่ๆ ลูกน่ะอุ้มอยู่ในมือยังจะจู๋จี๋กันอีก นี่กะจะมีน้องต่อเลยรึไง”โทโมะและแก้วที่อุ้มลูกแล้วแอบ

ย่องมาจ๊ะเอ๋ป๊อปปี้และฟางพร้อมแซว

 

 

 

 

“ไปเลย ไปหาเมียแกเลย ไอ้โทโมะ”ป๊อปปี้ไล่โทโมะหัวเราะก่อนจะโอบเอวแก้วกลับไปนั่งที่โต้ะ

แล้วอ่านโบชัวร์สายการบินเตรียมตัวออกทริปต่างประเทศกันอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“แต่เอ สัญญาว่าจะพาเค้าไปนอร์เวย์ดูพระอาทิตย์เที่ยงคืน ไปบ้านเกิดซานต้าที่อลาสก้าและก็ไป

เมืองฟอกส์ที่ถ่ายทำแวมไพร์ทไวไลท์น่ะเค้าจำได้นะ อย่าลืมพาไปล่ะ ต้องไปให้หมดด้วย”ฟางรีบ

พูดขู่

 

 

 

 

 

“โห จะไปให้หมดด้วย ได้จ้ะได้ ฟางอยากไปไหนไปหมดเลยจ้า”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

 

“ค่า ฟางอยากไปไหนก็ได้ล่ะ ขอแค่มีพี่ มีลูกไปแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว ฟางรักพี่ป๊อปนะคะ รักมากๆ

และรักตลอดไป”ฟางพูดแล้วขยับตัวกอดป๊อปปี้และก้มลงหอมหน้าผากลูกน้อย

 

 

 

 

 

“ครับ รู้แล้วว่ารัก ต่อไปนี้จะไม่มีอุปสรรคอะไรมีพรากเราอีกแล้วนะครับ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“ เราจะรักกันตลอดไป”ฟางพูดจบป๊อปปี้ก็โน้มลงไปจูบแทนคำสัญญาที่มีให้กันตลอดไป

 

 

 

 

 

 

จบแล้วจ้าสำหรับความรักของแวมไพร์ ขอบคุณมากน้าที่มาติดตามกัน หวังว่าตอนจบคงจะถูกใจ 

 

อย่าลืมติดตามฟิคเรื่องใหม่ของเราด้วยนะ ห้ามหายไปไหนนะ