พรหมรักลวงใจ

"พี่ฟางอย่าไปเลยนะ พี่จะทิ้งให้พิมเผชิญชะตากรรมอยู่คนเดียวเหรอ"

"งั้นพิมไปกับพี่สิ"ฟางบอก

"ไม่...ถ้าพิมไป พิมก็จะแพ้นังจินนี่"

"ถึงเธออยู่เธอก็แพ้"เฟย์เดินเข้ามากับเขื่อน

"ทำไม นี่จะมาหาเรื่องฉันเหรอ"พิมมองหน้า

"ไม่ได้จะมาหาเรื่อง แต่จะมาขอร้องฟางต่างหาก"

"คุณเฟย์ขอร้องทำไมคะ"ฟางถาม

"อย่าไปเลยนะ ฉันสงสารพี่ป๊อป"เฟย์บอก

"ฟางฝากคุณเฟย์ดูแลคุณภาณุด้วยนะคะ"

"ไปลาเขาหน่อยก็ดีนะ"เขื่อนว่า

"ฟางไปล่ะ"ฟางก้าวเดินออกไป

"ปวดหัวจัง"จินนี่เดินไปหายามากิน

"เป็นอะไรไปดูท่าทางเพลียๆนะ"เคนตะห่วงเธอมาก

"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันไม่เป็นไร"จินนี่พยายามเดินหนีเขา

"ไม่เป็นอะไรได้ยังไง"เคนตะดึงตัวจินนี่ไว้

"ปล่อยค่ะ ฉันจะไปพักผ่อน"จินนี่ว่า

"ไหวไหม"เคนตะดูท่าทางเป็นห่วงมาก จนเธอเริ่มจะใจสั่นไหว

"ไหวค่ะ"จินนี่บอก

"คุณเคนตะ"พิมเรียกเสียงหวาน

"ไปหาเมียคุณเถอะค่ะ"จินนี่บอกอย่างตัดพ้อแล้วเดินออกไป  เคนตะ

จะตามแต่ก็ถูกพิมรั้งไว้

"ฟาง เธอหนีฉันไปทำไม"ป๊อปปี้เอาแต่ดื่มเหล้าเมามาย เมื่อรู้ว่าฟางหนีไป

"พี่ป๊อปพอเถอะค่ะ"เฟย์มาห้าม ไม่ให้เขาดื่มเหล้าอีก

"ทำไมเธอต้องหนีฉัน ฉันทำอะไรผิด"

"ให้เขาดื่มไปเถอะ ดื่มมันไปให้เยอะๆ แทนที่จะเอาเวลามาตามหาฟาง"

โทโมะพูด ป๊อปปี้นิ่งไปอย่างคิดได้ นี่เขามัวทำอะไรอยู่ ทำไมไม่เอาเวลา

ไปตามหาคนที่เขารัก

"คิดให้ดีนะคะ พี่ป๊อป"เฟย์บอกแล้วออกไปกับโทโมะ

"เฮ้อ...."ป๊อปปี้วางแก้วเหล้าลงก่อนจะเดินไปนอนที่เตียง เขามองกรอบรูป

ที่ตั้งไว้ตรงหัวเตียง ซึ่งมันเป็นรูปฟางที่เขาเคยแอบถ่ายตอนเธอเผลอ

"ฉันคิดถึงเธอ.........."

อัพสั้นๆอ่านแก้ขัดไปก่อนนะ ไรเตอร์ง่วงสุดๆช่วงนี้งานเยอะ เรียนแยะ

แต่ถ้ามีเวลาก็จะมาอัพให้นะครัช ไม่หายไปนานหรอก