My Angle ภารกิจรักร้ายของยัยนางฟ้าตัวแสบ

Kaew Part

“นาย...มองหน้าฉันทำไมอ่ะ หน้าฉันมีไรผิดปกติเหรอ” ฉันเอ่ยถามออกไปทำลายความอึดอัดที่กำลังก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ นายนี่มองหน้าฉันอยู่นานแล้วนะ เอาแต่มองแต่ไม่ยอมพูดอะไร โรคจิตรึเปล่าก็ไม่รู้ ดูดิขนาดถามแล้วยังจะเงียบอีก

“นี่! ฉันถามไม่ได้ยินเหรอ ถามว่ามองหน้าฉันทำไม” ฉันถามย้ำ

“มอง... ไม่ได้เหรอไง” ดูมันตอบดิ กวนอวัยวะเบื้องล่างของฉันชะมัด แต่ก็แอบแปลกใจเล็กๆ ทำไมวันนี้นายโทโมะมาในมาดแปลกๆ ปกติต้องคอยจิกคอยกัดฉันไม่ใช่เหรอ แต่วันนี้กลับเงียบแฮะ เงียบฉี่เลยด้วย!

“แล้วจะมองทำไมนักหนาเล่า มองอยู่นั่นแหละ” ฉันเริ่มโวยวาย ไม่รู้ทำไมพอโดนนายนี่มองแล้วฉันถึงรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งหน้าแบบนี้

“แล้วทำไมฉันถึงมองไม่ได้” ยังจะถามอีก ก็คนมันไม่อยากให้มอง นายจะมองทำไมนักหนาเล่า!

“วุ้ย! ฉันไม่คุยกับนายแล้ว เซ็งจริงๆเลย” ฉันก็พูดจบก็เตรียมจะเดินหนีนายโทโมะออกไปด้านนอก ขืนอยู่ในนี้กับนายนี่สองต่อสอง มีหวังฉันต้องประสาทกินแน่ๆ

“เดี๋ยว! เธอยังไม่ตอบ...” คำพูดต่อไปเป็นอันถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอ เพราะตอนที่นายนั่นคว้าแขนของฉันที่เตรียมตัวจะชิ่งไว้ แต่มันดันออกแรงมากไปหน่อย ฉันก็เลยเซเข้าไปปะทะกับร่างของหมอนั่นเต็มแรง เท่ากับตอนนี้ฉันถูกหมอนั่นกอดไว้ทางอ้อมเลยนะนั่น แถมปลายจมูกของเรายังห่างกันไม่ถึง 5 เซนอีกด้วย!

ตึกตัก ตึกตัก

เสียงหัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะเลยอ่ะ นี่ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย รู้สึกเหมือนหัวใจมันจะกระโดดออกมาเต้นข้างนอกอยู่แล้ว แค่อยู่ใกล้ๆไอ้ตุ๊ดนี่ทำไมหัวใจฉันมันถึงเต้นแรงขนาดนี้นะ แล้วนี่ไอ้ตุ๊ดมันจะได้ยินเสียงหัวใจฉันเต้นมั้ยเนี่ย น่าอายชะมัด!

“ปะ ปล่อยฉันได้แล้ว มาจับฉันไว้ทำไมเล่า” ฉันรีบผละตัวออกจากหมอนั่น แต่ดูท่าจะไม่ได้ผลแฮะ นายนั่นยังจับแขนฉันไว้แน่นอยู่เลย อยากจะตะโกนดังๆว่า ฉันอายเว้ย! ปล่อยซะทีเซ่!! (แต่เรื่องบางเรื่องเราก็ควรจะเก็บไว้ในใจอ่ะนะ)

“ไม่ปล่อย! แล้วนั่นเธอเป็นอะไรน่ะ หน้าแดงเชียว เขินเหรอ” ก็ใช่น่ะสิ เฮ้ย! ไม่ใช่!! นายนั่นไม่พูดเปล่า แถมยังเอามือมาจับหน้าฉันอีก อ๊ากกกกก นางฟ้าอยากจะบ้าค่ะทุกคน

“เขินบ้าอะไรของนาย ฉันเปล่าซะหน่อย”

“ไม่จริงหรอก ไม่งั้นเธอจะหน้าแดงทำไม” เออ! ฉันหน้าแดงแล้วไงฟ้ะ!! ฉันไปนั่งทับหัวนายเหรอไง!!!

“ไหน! แดงตรงไหน ไม่เห็นแดงเลย!” ฉันเถียง ก็ฉันไม่เห็นจริงๆนี่นาว่าหน้าฉันแดง คนบ้าที่ไหนจะมองเห็นหน้าตัวเองได้ล่ะ (ถ้าไม่ส่องกระจก)

แชะ!

อ๊ากกกก!!! ไอ้บ้า! มาถ่ายรูปฉันอย่างนี้ได้ไง หน้าฉันกำลังเหวออยู่นะ แถมยังอยู่ในสภาพที่เขากำลังกอดฉันไว้แบบนี้อีก รู้ถึงไหนอายถึงนั่นแน่ๆยัยแก้วเอ้ย!!!

“นี่ไง! เห็นมั้ยหลักฐาน เธอหน้าแดงชัดๆ” นายนั่นยื่นโทรศัพท์ให้ฉันดู เห็นแล้วโว้ยว่าหน้าฉันแดง ไม่ใช่แดงธรรมดานะ แดงแปร๊ดไปถึงหูเลยด้วย

“ฉันหน้าแดงเพราะอากาศมันร้อนต่างหากล่ะ นายมามั่วว่าฉันเขินได้ไง แล้วก็ปล่อยฉันได้แล้วด้วย ฉันอึดอัด หายใจไม่ออก”

“เธอ... อึดอัดจริงๆน่ะเหรอ” หวาาาาาาา ทำไมนายนี่ถึงเปลี่ยนอารมณ์เร็วนักนะ เมื่อกี้ยังกวนๆอยู่เลย ไหงกลายมาเป็นมาดโรแมนติกได้ล่ะเนี่ย ว่าแต่เมื่อกี้มันเสียงของไอ้ตุ๊ดจริงๆน่ะเหรอ ทำไมมันฟังดูนุ่มนวลแล้วก็อบอุ่นประหลาดแบบนี้ล่ะ

“ก็ใช่น่ะสิ นายเล่นมากอดฉันไว้อย่างนี้ ใครจะไม่อึดอัด” ฉันพูด

“แก้ว...” โอ้ย! จะเรียกทำไมนักหนาเนี่ย รู้แล้วว่าฉันชื่อแก้ว เรียกอยู่ได้ ฉันไม่ได้สับสนจนจำชื่อตัวเองไม่ได้นะเฟ้ย

“เงยหน้าขึ้นมาสิ” บ้าสิ! ใครจะกล้าเงย แค่นี้ฉันก็เขินจนจะเป็นลมอยู่แล้วเนี่ย

“หรือว่าเธอกลัวฉันเหรอแก้ว” ดูมันพูด คนอย่างฉันน่ะเหรอจะกลัวคนอย่างนาย มันจะหยามกันเกินไปแล้วนะเฟ้ย เอาสิเงยก็เงย ไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวเลย

“มองตาฉัน แล้วพูดออกมาว่าเธอรู้สึกยังไง” ยังจะมาบังคับกันอีก แค่เงยหน้าขึ้นมองนายฉันก็จะบ้าตายอยู่แล้วนะ ยังจะมาใช้ให้มองตาอีก ไม่เคยได้ยินเหรอไง ว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจน่ะ

“แก้ว! มองตาฉันสิ” เออ! มองก็ได้ จะบังคับกันทำไมนักหนาเนี่ย! ฉันมองตาเขาทันที เอิ่มมมมม พึ่งจะเคยสังเกตหน้าเขาแบบใกล้ๆครั้งนี้เป็นครั้งแรกเลยแฮะ ตาสีดำสนิท จมูกโด่งเป็นสัน แถมหน้ายังหวานเหมือนผู้หญิงอีก แต่ดูรวมๆนายนี่ก็หล่อดีนะ ถ้าไม่ติดว่าปากเสียไปหน่อย นายจะเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟกต์มาก ขอบอก!

“ว่าไงแก้ว เธอรู้สึกยังไง” นายนั่นถามย้ำ รู้สึกยังไงเหรอ? ... ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนตัวกำลังจะลอยได้ล่ะ ตัวมันเบาๆ โหวงๆ แต่ก็รู้สึกดีชะมัด ยิ่งอยู่ใกล้ๆนายนี่ ตัวฉันมันก็เหมือนจะละลายยังไงก็ไม่รู้สิ

“ฉะ ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้นน่ะ” โอ้ย! ฉันจะทำยังไงดีล่ะทีนี้ เหมือนสมองของฉันมันจะอื้อไปหมดจนคิดอะไรไม่ออก

“แก้ว! ช่วยฉันด้วย แก้ว!” แล้วเสียงยัยฟางก็เป็นเหมือนระฆังช่วยชีวิตฉัน ไม่เคยมีครั้งไหนที่ฉันจะซึ้งน้ำใจเธอได้เท่าครั้งนี้เลยอ่ะฟาง ดูเหมือนเสียงยัยนั่นจะดังเข้ามาใกล้เรื่อยๆด้วยล่ะ ฉันกับโทโมะก็เลยต้องแยกจากกันโดยอัตโนมัติ น่าเสียดาย เฮ้ย! ไม่ใช่ โล่งอกไปต่างหาก

Kaew End

.

.

.

.

.

ไม่ได้มาอัพตั้งหลายวัน วันนี้ก็เลยอัพให้ทีเดียวสองตอนรวด หวังว่าคงจะชอบกันนะคะ อย่าลืมเม้นท์ย้อนให้ไรเตอร์ด้วยน้า