ที่เดิมตรงนั้น

 

 

 

          หลงัจากวันนั้นป๊อปปี้ก็เที่ยวกับเพื่อนแล้วกลับมาที่ กทม. เพื่อที่จะไปเที่ยวที่เวียดนามต่อ แต่ก่อนที่เขาจะไปเที่ยวก็มีพี่ที่ำทงานโทรมาให้เขาช่วยไปดูงานให้แทน เพราะว่าพี่เขาไม่ว่างป๊อปปี้ที่ว่างก็ตกลงช่วยไป เพราะแค่ไปช่วยดูว่าเรียบร้อยตามแบบแผนที่วางเอาไว้หรือเปล่าเท่านั้น 

 

 

 

 

 

" อ้าวเฮียลาพักหนิไหงมาที่นี่ได้เนี่ย " พีทรุ่น้องที่ทำงานท่ี่เดียวกันเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นป๊อปปี้เดินเข้ามาในสตู

 

 

 

 

 

" มาไม่ได้หรือไง 55 ล้อเล่นเว้ย!! พี่ไก่วานเฮียมาดูงานแทนหน่อยน่ะพี่แกมีงานด่วน ว่าแต่เรียบร้อยไหมละ "

 

 

 

 

" เรียบร้อยทุกอย่างคับผม เฮ้ออแต่ที่จะไม่เรียบร้อยก็เพราะยัยนี่เนี่ยแหละ.." พีทเอ่ยเมื่อเห็นเจนเดินด้วยใบหน้ายิ้มแย้มมาทางเขาและปีอปปี้ ก็อดแขวะไม่ได้

 

 

 

 

" อะไรของนายไอ้หน้าปลาไหล พี่ป๊อปไม่เจอนานเลยน่ะเจนคิ๊ดเถิงคิดเถิง เที่ยวบ่อยไปน่ะบางที เออว่าแต่ไหนของฝากคะ ไปเที่ยวมาตั้งเยอะหนิ" เจนเดินเข้าก็เข้าไปเกาะแขนป๊อปปี้ทันที 

 

 

 

 

 

" ไม่เอาหน่า เราสองคนนี่เป็นยังไงน่ะทำไมเจอหน้ากันทีไรแขวะกันทุกที ..ว่าแต่OK ใช่ไหมเจน" ป๊อปปี้รีบห้ามทัพรุ่นน้องทั้ง2 คน แล้วถามเจนว่าเรียบร้อยใช่ไหมแตเจนกลับส่าหน้า

 

 

 

 

 

" หึไม่เรียบร้อยอ่ะพี่ป๊อปนี่อ่ะเอาไปเลย เจนไม่รู้จะไปวานไหนอ่ะมันไม่เข้ากับคอนเซ็ปเล้ยยน่ะ แต่พี่ไก่แกก็เอามา บอกว่ามันเข้าเชื่อพี่เถอะ  เหอะแล้วตัวเองก็ไม่ยอมมาดูแล้วเจนจะรู้ม้ายยว่ามันวางไว้ไหนดี " เจนพูดพลางล้อเสียงของพี่ไก่ ทั้งป๊อปปี้และพีทต่างหัวเราะออกมา

 

 

 

 

" 555 ทำไมเป็นตุ๊กตาหมีพูห์กอดกระต่ายละ คอนเซ็ปมันเพลงเศร้าหนิ .ง เอาเถอะเดี๋ยวพี่จัดการเองละกัน " ป๊อปปี้พูดมองหน้าทั้งงพีทและเจนเพื่อหาคำตอบแต่ได้กลับมาเพียงการส่ายหน้าเท่านั้น  แล้วป๊อปปี้เดินไปที่สตูที่จัดเอาไว้เป็นเซ็ท ซึ่งเซ็ทนี้เป็นเซ็ทรูปภาพ

 

 

 

 

"ยิ้มไรป้า.. " พีทที่เห็นเจนยืนยิ้มตามป๊อปปี้ก็หมันไส้เลยแขวะอีกรอบ เจนหันขวับมามองพร้อมกับตีไปที่ต้นแขนอย่างแรง 

 

 

 

 

 

" โอ๊ยไรของป้าเนี่ยเจ็บน่ะ" พืทร้องโอดครวญ

 

 

 

 

" ใครป้าย้ะ ฉันกับนายก็อาุเท่ากันน่ะเท่าที่จำได้อ่ะ แล้วฉันจะยิ้มอะไรมันก็เรื่องของฉัน เข้าใจ๊ " เจนพูดกับพีทแล้วหันกลับเดินไปหาป๊อปปี้ ตามไปด้วยพืมที่เดินตามมอย่างติดๆๆ

 

 

 

 

" อยู่ตรงนี้น่ะเจ้าหมีเจ้ากระต่าย..^^  เออเจนเรารู้หรือเปล่าว่าเพลงี้ชื่อเพลงอะไรแล้วของใคร เพราะพี่รู้แค่คอนเซ็ปงานน่ะ " ป๊อปปี้พูดแล้ววางตุ๊กตากระต่ายกับหมีลงทีเก้าอี้หวายข้างๆๆ ที่จะติดเฟรมรูปภาพแต่ตอนนี้ไม่มี ที่ตรงนนี้ถ้าในMV  คงจะเป็นเกี่ยวกับความทรงจำของพระเอกนางเอกสินะ 

 

 

 

 

" อ๋อ..... ก็เพลงสิทธิของความเสียใจ ไงพอจะคุ้นๆๆไหมเฮีย" เจนถาม

 

 

 

 

 

" สิทธิของความเสียใจหรอ.....FFk" ป๊อปปี้ถวมชื่อเพลงพร้อมมองตุ๊กตาแล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าเพลงใหม่ของffk นั่งก็เป็นเพลงของร่างบางน่ะสิ เขาก็พอจะเดาออกแล้วว่าทำไมพี่ไก่ถึงเอาเจ้าตุ๊กตาตัวนี้มา นี่เล่นแรงไปไหมเนี่ย..

 

 

 

 

" 5555 อึ้งเลยอ่ะดิ้เฮีย ตอนแรกเจนก็ไม่เข้าใจน่ะว่าจะเอาตุ๊กตาตัวนี้มาไมแต่พอเจนรูว่าเพลงนี้ชื่อเพลงไรของใครก็....พอจะเข้าใจแล้วก็คิดว่าคงจะช่วยได้เยอะเลยละ 55 อ๋อ วันนี้ffk มาดูด้วยน่ะเฮีย เดี๋ยวก็คงมาแล้วละใกล้เวลานัดละ " 

 

 

 

 

" พูดปุ๊ปมาปั๊ปเลยแหะ..." พีทพูดเมื่อเห้น สองสาวอย่างแก้วและเฟย์เจ้าของเพลงเดินเข้ามา 

 

 

 

 

" อ้าว พี่ป๊อปหวัดคะ หวัดดีเจน คุณเอ่อ..." เฟย์ที่เดินเข้ามาก่อนก็ทัก ทั้ง-คน

 

 

 

" พืมครับ ผมชื่อพีทไม่ต้องเรียกคุณหรอกเราน่าจะอายุไล่เรี่ยกันน่ะ " พืทกล่าวอย่างสุภาพเจนที่เห็นพีทพูดดีกับคนอื่นก็ทำท่าล้อเลียน 

 

 

 

" อ๋อคะ ไงพี่ป๊อปเที่ยว..สนุกไหม" เฟย์พยายามเน้นคำว่าเที่ยว ให้เน้นใส่ป๊อปปี้ 

 

 

 

" สนุกสิ ว่าแต่เพลงใหม่เรานี่จะมีแต่เศร้าหรือไงกัน เพิ่งจะมีเพลงเร็ว ไหงมาเพลงเศร้าอีกแล้วละ " ป๊อปปี้ตอบอย่างไม่คิดอะไร 

 

 

 

" เหอะ... มันคงจะตรงกับคนร้องมั้งลยร้องแบบนี้ เฟย์แก้วของไปูทานนั้นก่อนน่ะ ฟางมาก็บอกให้ไปหาแก้วแล้วกัน " แก้วตอบอย่างไม่สบอารมณ์เมื่อได้ยินคำตอบจากปากของเพื่อนชายที่เหมือนไม่รู้สึกอะไรเลย ว่าทำให้เพื่อนสาวของเธอร้องไห้ อ่อนไหวขนาดไหนกับการเที่ยวของตัวเอง 

 

 

 

 

" เอ่อ.... ขอโทษด้วยน่ะคถทุกคน สงสัยยัยแก้วยังไม่หายโกรธ..เอ่อนายโทโมะน่ะ พอดีโมะเขาลงรุปยัยแก้วแล้วเล่นเกมส์วัดความน่าตาดี แต่ยัยแก้วดันแพ้ไปคะแนนเดียวเอง พอยัยแก้วไปเห็นน่ะเล่นเอาทั้งเฟย์แล้วก็พี่ฟางอ่ะวิ่งหนีเลย 555" เฟย์พูดพยามยามให้บรยากาศดีขึ้น 

 

 

 

 

 

" อ่าคะ เอ่อ..งั้นเป็นไงบ้างคะโอเคไหมหรือว่าเฟย์ต้องการให้เจนเปลี่ยนตรงไหนไหหม " เจนพูด

 

 

 

 

 

" อืมไม่ต้องหรอกจร๊ พอแล้วแหละ อืมแต่เฟย์ว่าตรงนี้น่าจะเอาออกหน่อยน่ะ เพราะว่าเฟย์ว่าพอพี่ฟางเดินผ่านอะกลัวว่าจะสะดุดอ่ะพี่สาวเฟย์ซุ่มซ่ามจะตาย ไหนจะต้องใใส่ส้นสูงอีกนี่น่ะ เมื่อวานไปทำอีท่าไหนก็ไม่รู้กลับบ้านมาเดี้ยงสะงั้นทั้งๆๆที่ก่อนจะแยกกันที่ตึกยังดีดีอยู่เลย 55 ป๊าปป" 

 

        

 

 " นินทาพี่หรอยัยเฟย์!! สวัสดีคะ " ฟางที่เดินเข้ามาได้ยินเฟย์นินทาตัวเองก็เดินเข้าไปตีแขนน้องสาวอย่างหมันไส้กล้ามากเลยที่เอาเธอมานินทาแบบนี้ 

 

 

 

 

" หรือว่าไม่ครับ ดูดิเนี่ยบอกให้กินยาแก้ปวดก็ไม่ยอมเป็นไงเมื่อคืนอ่ะนอนหลับไหมห้ะ " เฟย์พูดพลางลูบแขนตัวเองที่โนตี 

 

 

 

 

" นี่เรา.. พี่หลับน่า" ฟางพยายามหาข้อแก้ตัวเพราะเธอไม่ได้อยู่ต่อหน้ากับน้องสาวแค่นั้นแต่รวมถึงป๊อปปี้แล้วเจนด้วย 

 

 

 

 

" เออใช่สิ ฟางมีตรงไหนจะแก้ไหมเจนจะได้แก้ให้เลย " เจนพูดกับฟาง

 

 

 

 

" เออ ไม่หรอกจร๊ เนี่ยก็สวยแล้วะ เอ่อ ...ไงป๊อปได้ข่าวเที่ยวหนิ ไหนของฝากฟางละ ไปพัทยาอ่ะของฝากอยู่ไหน " ฟางทำท่าเพื่อเปลี่ยนเรื่องเธออยากจะเดินออกไปจากตรงนี้แต่ถ้าเธอเดินจากไปแล้วไม่ได้ทักเขา ก็คงจะดูผิดปกติไป 

 

 

 

" จริงเลยน่ะเจอหน้าละถวงเชียวไม่คิดจะถามสารทุกข์สุกดิบเลยหรือไง หืมยัยกระต่าย" ป๊อปปี้พูโพร้อมกับยีหัวผางอย่างสนุกเขาไม่ได้ทำแบบนี้นานมาก

 

 

 

 

" อ๊าา ป๊อปพอเลย .... ก็ไม่เห็นต้องถามเลย ก็ดูสบายดีนิไม่มีส่วนไหนขาดหายเอาไว้มีข่าวอดีตหัวหน้าวงบอยแบรนด์อันดับหนึ่งอย่าง Kotic แขนหัก ขาขาดก่อนน่ะจะถาม" ฟางตอบ

 

 

 

 

"นี่เดี๋ยวนีกวนหรอ กวนใช่ไหม นี่เลย " ป๊อปปี้พูดจบก็จักจี้เอวของร่างบางฟางที่ลืมว่าเจ็บขาก็รีบเินหนีแต่เมื่อจากที่เธอเจ็บขาอยู่ก็เดินพลาดแต่ป๊อปปี้ก็มารับเอาไว้ทัน ทำให้ทั้งสองมองหน้ากัน แล้วยิ้มออกมา ป๊อปปี้ค่อยๆๆขยับหน้าเข้าใกล้ร่างบางโดยที่ร่างบางเองก็ไม่ได้ขัดขืนเพราะ หัวใจทั้ง2ดวงต่างก็เรียกร้องหากันและกันแต่แล้ว.....

 

 

 

 

" เอ่อ..เจ็บตรงไหนหรือเปล่า ..." ป๊อปปี้เมื่อได้สติว่าเธอกับเขาไม่ได้อยู่ด้วยกันแค่สองคนแต่มี พี่ทีมงานรวมถึง เฟย์ เจน พีท ที่ยืนอย่ด้วยก็เลยผละออกจากร่างบางเพื่อไม่ใหฟางนั้นเสียหาย 

 

 

 

 

 

" อืม..ไม่เป้นไรแล้วละ ขอบคุณนะ เอ่องั้นเฟย์พี่ไปหาแก้วน่ะ " ฟางหันไปพูดกับป๊อปปี้แล้วบอกเฟย์เดินออกไปททันที ส่วนเฟย์ก็ตามออกไป 

 

 

 

 

 

" แหมเฮีย นี่ขนาดมีคนอยู่เยอะน่เนี่ย ถ้าอยู่กันสองคน ว้าว Kiss "พีทพูดตามหลังจกที่เฟย์ฟางเดินออกไปแล้ว 

 

 

 

 

"อะไรเล่า มันเป็นอุบัติเหตุ" ป๊อปปี้พยายามหาข้อแก้ตัวแล้วเบือนหน้าหนีเพราะตอนนี้เขาก็ไม่รับประกันว่าหน้าของตัวเองจะยังอยู่ในสภาพเดิมหรือว่ามีสีขึ้นหรือเปล่า 

 

 

 

 

" อ๋อ อุบัติเหตุ......รักหรือเปล่าน้าาา " เจนที่่เห็นว่าป๊อปปี้เขินก็ยิ่งได้ใจแซวเพิ่มขึ้นอีก 

 

 

 

 

 

" พอเลยแยกกันไปทำงานไป เสียเวลามามากละ " ป๊อปปี้เอ่ยพลางทำมือไล่ 

 

 

 

 

" เดี่ยวเฮียเจนมีเรื่องจะถาม ข้องมากอ่ะ สาวๆๆในรูปนี่ เพื่อนเฮียหรือว่าไงอ่ะ " เจนที่ถามเสียงดังๆๆ เพื่อให้ใครบางคนที่เธอจงใจได้รับรู้ 

 

 

 

 

" อืมเพื่อนหน่ะ แต่เพื่อนของเพื่อนอีกทีบางคนไม่ค่อยสนิท จะถามไมอ่ะ " เจนยิ้มเมื่อได้คำตอบแล้วก็ทวนคำตอบของป๊อปปี้อีกครั้ง

 

 

 

 

" อ๋อ.. เพื่อนของเพื่อนนี่เอง " เจนพูดด้วยน้ำเสียงแทบจะตะโกนออกมา ฟางเมื่อได้ยินก็ยิ้มออกมาอย่างสบายใจ 

 

 

 

 

" อั่นแน่ปากบอกว่าไม่สนไหงยิ้มสะ " แก้วพูดเมื่อเห้นฟางยิ้ม

 

 

 

 

" อะไรเล่า สวยเนาะ " ฟางพูดแล้วมองไปที่ตุ๊กตากระต่ายกอดกับหมี แล้วเดินเข้าไปหยิบมาดู 

 

 

 

 

" ฟาง... " ปีอปปี้เดินเข้าไปหาฟาง ที่ยืนเล่นตุ๊กตาอยู่ 

 

 

 

 

" หืม..ว่าไงป๊อปมีอะไรหรอ " ฟางหันกลับมาถามป๊อปปี้โดยในมือยังถือตุ๊กตาอยู่ 

 

 

 

 

" เอ่ออ...คือ...คือเดี๋ยวป๊อปจะไปเวียดนามน่ะจะเอาไงไหม เดี๋ยวซื้อมาฝาก " ป๊อปปี้พูด 

 

 

 

 

" อ๋อ.. อะไรก็ได้ แค่ซื้อมาละกัน ได้หมดแหละ " ฟางทำหน้าเศร้านิดหนึงงแล้วตอบกลับไป 

 

 

 

 

" อืม บอกแล้วน่ะว่าได้หมด ซื้อมาต้องเอาไปด้วยน่ะ รักษาอย่างดีด้วย " ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

" แล้วป๊อปเคยเห็นขอบงที่ป๊อปให้ฟางแล้วฟางรักษาไม่ดีไหมละ ..นี่ อย่าเอาอะไรพิเลนมาน่ะ ไม่งั้นฟางโกรธจริงด้วย " ฟางพูดพลางชี้หน้าป๊อปปี้อย่างเล่นๆๆ 

 

 

 

 

" 555คร๊าบบบไม่กล้าหรอกแล้วนี่กลับไงไปส่งไหม " ป๊อปปี้ถามพลางจับมือฟางลง 

 

 

 

 

" อืมไม่รู้เหมือนกันน่ะต้องถามเฟย์กับแก้วอีกที แล้วว่าหรอ " ฟางถาม 

 

 

 

 

" ถ้าไม่ว่างจะถามไมอ่ะ โอ๊ะ ๆๆ โอเค ว่างครับว่าง" ป๊อปปี้พูโก็โดนฟางหยิกที่หน้าท้องของตัวเองจนต้องรีบตอบ

 

 

 

" สมน้ำหน้า งั้นเดี๋ยวดูอีกทีน่ะแต่ถ้ามีงานห้ามบอกว่าไม่มีน่ะเข้าใจ " ฟางพูด

 

 

 

 

" คร๊าบบป๋ม สัญญาด้วยเกียรติว่าที่ทหารเรือเลยอ่ะ " ป๊อปปี้ยืนทำท่าตะเบ๋ะให้ฟางแล้วพูด

 

 

 

 

" 555อ่าอ่า คะเชื่อและ " ฟางหัวเราะออกมมา ในช่วงเวลานี้เธอและเขามีความสุขเธอสบายใจเมื่อได้รู้ว่าสิ่งที่ติดค้างมาในใจมันเป็นอย่างไร ก็มีความสุขมากพอละ นี่ยิ่งเขาดูออกอาการเป็นห่วเธอทำให้เธอยิ้ม หัวเราะเธอยิ่งมีความสุขมากกว่าเดิม 

 

 

 

 

               หลังจากนั้นป๊อปปี้ก็ไปส่งเฟย์ฟางแก้วที่บ้านโดยไปส่งแก้วก่อน แล้วค่อยไปส่งเฟย์ฟาง พอถึงบ้านฟางก็ชวนป๊อปปี้เข้าไปทานน้ำก่อนโดยที่ร่างสูงก็ไม่มีทางที่จะปฏิเสธอย่างแน่นอน โดยเวลาผ่านไปเกือยชั่วโมงที่ป๊อปปี้อยู่ที่บ้านของฟาง 

 

 

 

 

" อย่าลืมทานยาน่ะ นี่ไม่ต้องดื้อด้วย มันยังไม่หายเลยนี่ไงบวมอีกแล้ว ถ้าไม่กินป๊อปจะพาไปฉีดยาเอาไหม " ป๊อปปี้พูดกับฟางในขณะที่ร่างบางเดินมาส่งเขาที่หน้าบ้าน

 

 

 

 

" รู้แล้วคร่าคุณพ่อ 55 ขับรถดีดีน่ะ " ป๊อปปี้และฟางิย้มให้กัน ก่อนนที่ป๊อปปี้จะขับรถออกไป จนลับตาร่างบางถึงจะเดินเข้าบ้านไปอย่างมีความสุข 

 

 

 

 

" หมีบ้า...ขอบคุณน่ะมีความสุขมากเลย แต่อีกไหม่นานก็จะไม่ได้เจอกันแล้วสิ..." ฟางเดินขึ้นไปบบนห้องนอนหลังจากที่ส่งป๊อปปี้เสร็จแล้วมองตุ๊กตาหมีพูห์ แล้วพูดขึ้นมา ในตอนท้ายกลับแผ่วเบาเหมือนไม่อยากให้มันเกิดขึ้น 

 

 

 

 

" โธ่เว้ย..ไอ้ป๊อปแค่ประโยคง่ายๆๆเนี่ย ทำไมไม่พูดไปวะ"ป๊อปปี้พูดออกมาอย่างเคืองตัวเอง

 

 

 

 

"เห้อ... อย่าลืมไปส่งป๊อปเข้ากรมน่ะ  ฟาง..." ป๊อปปี้ที่กลับมาถึงหลังจากที่ระเบิดอารมณ์ตัวเอแงล้วเดินมาพูดกับตุ๊กตากระต่ายทีอยู่บนเตียง อย่างหวิวใจ อีกไม่กี่วันเขาก็จะต้องเข้ากรมแล้วสิ ข่าวคราวเกี่ยวกับร่างบางเขาจะไม่ได้รับรู้ไปถึง 6เดือนเลยสินะ เค้าคงคิดถึงเธอมากกว่าเดิมอีกเป็นแน่

 

 

 

 

 

 

#มโนทั้งน้านนนนนนน อีกไม่กี่วันแล้วอ่ะ คิดถึงเฮียอ่ะ.....   เฮ้คือ...อ่านแล้วช่วยเม้นหน่อยจะเป็นพระคุณแก่ไรเตอร์มากเลยคะ