ที่เดิมตรงนั้น

 

 

" เฮ้ย จะตะโกนกันทำไมเนี่ยมีอะไร " แก้วที่ตะคอกกลับไปทำเอาคนอื่นต่างเงียบ

 

 

 

" เอ่อ คือ พวกเราลืมปลุกพี่ฟางอ่ะ ทำไงดีละยัยฟินตอนนี้ก็ไม่มีใครอยู่บ้านเลย " เฟย์ตอบแก้วแล้วหันถามฟิน 

 

 

 

" อันนี้ฟินก้ไม่รู้จะตอบยังไงอ่ะพี่เฟย ือ๊ะ พี่แก้วไงพี่แก้วช่วยพวกเราด้วยน้าาน้าา " ฟินที่ลุกขึ้นไปกอดเอวแก้วเพื่อนอ้อน แก้วนั้นก็ำสีหน้างงำร้อมกับ3  หนุ่ม 

 

 

 

" มีอะไรกันเนี่ยก็แค่ปลุกยัยฟางอ่ะ ไม่เป็นอะไรเลย " แก้วพูดพลางได้การพยักหน้าเห็นด้วยของเขื่อนกับโทโมะมา

 

 

 

 

" โอ๊ยยนี่แก้ว เฟย์กับยัยฟินจะไม่เครียดเลยน่ะ ถ้าเมื่อคืนพี่ฟางไม่ได้กลับมาดึกอ่ะ กว่าจะกลับมาก็เอาสะเกือบเช้าเลย จนคุณแม่ลากพี่ฟางไปใส่บาตรทันอ่ะ คิดดู แล้วสภาพนี่ขอบอก" เฟย์พูดยังไม่จบก็ส่งต่อไปให้น้องสาว

 

 

 

" รับไม่ได้ สงสัยล้างรถไปล้างรถมาเพลินมั้งคะ สภาพงี้ดูไม่ได้เลย " ฟินพูดจบเล่นเอาแก้วเงียบไปทันที ฟางนั้นเป็นคนขี้เซาก็จริงแต่ถ้าได้ดริ้งอะไรก็ปลุกตื่นมาไม่ค่อยเท่าไรแต่ถ้าดริ้งไปด้วยแล้วเพิ่งจะได้นอนมีหวังปลุกมามีเรื่องแน่ 

 

 

 

 

" งั้นพี่ว่าเราไม่ต้องไปปลุกเขาหรอกปล่อยนอนไปเถอะ เราไปกันแค่นี้ก็ได้ " ป๊อปปี้พูด 

 

 

 

 

" ไปไหนกันหรอคะ " ฟินถาม " ไปทำบุญน่ะฟินไปด้วยกันไหม วันนี้วันเกิดไอ้้ป๊อปมันน่ะ " โ?โฒะพูด  " อ๋อ ถึงว่า " ฟินพูดจบก็มองหน้าเฟย ืพร้อมยิ้มให้กัน 

 

 

 

" ว่าไงเาไปไหม "ป๊อปปี้ถามอีกีครั้ง " ไปสิพี่ป๊อปไปไป ต่ยังไงก็ต้องเอาพี่ฟฟางไปด้วยโทษฐานเมื่อเช้ามาแย่งฟินนอนกอดตุ๊กตา " ฟินตอบเรียกรอยยิ้มให้ทุกคนได้ 

 

 

 

" ใช่ ยังไงฉันก็ต้องเอายัยฟางไปด้วย หึ สมน้ำหน้าอยากหนีเที่ยวดีนัก ดี ไปเฟยฟินเราไปปลุกยัยฟางกัน" แก้วพูด 

 

 

 

" เฮ้ยเอาจริงอ๋อแก้ว เฟย์ว่า" เฟย์ที่แย้งแต่ก็ทำอะไรมไ่ได้ 

 

 

 

 

" เฮ้ยกลัวอะไรเรามี อีกตั้ง3 คนเอาหน่าไปกันหมดนี่ละ ไป พวกนายน่ะ ช่วยพวกเราหน่อยละกันน่ะ ไปเร็วเดี๋ยวไม่ทัน " แก้วพูดจบก็ดึงเฟย์แล้วฟินไปทันที ตามหลังไปด้วย3หนุ่ม 

 

 

แกร๊กก แกร๊กกก

 

" แหมยัยฟางคิดว่าจะหนีฉันพ้นหรอไม่มีทางยัยเฟย์ " แก้วบ่นอุบเมื่อเดินมาที่ห้อของฟางแล้วฟางล๊อกห้องกะไม่ให้ใครเข้าไปรบกวน เลยมองไปที่เฟย์แล้วเฟย์ก็ยิ้มออกมาาพร้อมเดินนำไปที่ห้องของตัวเอง 

 

 

 

แอ๊ดดดดดดดดดดดด

 

" ห้องเฟญืสวยน่ะเนี่ย " เขื่อนที่เดินตามมาเอ่ยปากชมทันที 

 

 

 

" ขอบคุณมากเขื่อน เฟย์ว่ามันน่าเบื่อแล้วล่ะเดี๋ยวมีเวลาว่างค่อยมาเปลี่ยนแต่ตอนนี้เชิญทางนี้ดีกว่า " เฟย์พูโจบก็เดินนำ ไปที่ห้องเชื่อนของเฟย์กับฟางนั่นก็คือห้องแต่งตั้ว 

 

 

 

" ยัยเฟย์แกเอามาตั้งแต่เมื่อไร " แก้วโวยขึ้นเมื่อเจอสร้อยข้อมือสุดแสนจะรักของตัวเองที่มันหายไปหลายวันจนเธอถอดใจจะหา 

 

 

 

" แหะแหะ โทษทีลืมคืนอ่ะแก้ว " เฟย์ตอบพลางเหิดประตูห้องของฟางทันที แล้วทุกคนก็เดินเข้าในห้อง ก็พบกับร่างบางนอนหลับปุ๊ยอยู่บ่นเตียง อย่างเจ้าหญิง ยิ่งบรรยากาศห้องของฟางที่แต่งเป็นแนวินเทจออกแนวเจ้าหญิงก็ ยิ่งไปกันใหญ่ 

 

 

 

" ฟางสมกับเป็นสาวหวานจริงๆๆน่ะ " โทโมะพูด ป๊อปปี้ก็หันไปมองิดนึงก่อนจะเดินไปยืนมองร่างบางที่หลับปุ๊ยไม่รู้เรื่อง 

 

 

 

" เอาไงดีแก้ว " เฟย์พูด " ฟินก่อเลย ตามด้วยเฟย์แล้วค่อยแก้ว " ฟินเฟย์พยักหน้าแล้วเริ่มปลุกฟางโดยมีทั้ง3 หนุ่มยืนมองด้วยรอยยิ้ม 

 

 

 

" พี่ฟางพี่ฟาง พี่ฟางงงงงงงงงงง " ฟินเขย่าฟางพร้อมตะโกนเรียกชื่อ 

 

 

 

" อือออ อออ" ฟางไม่ยอม เอาผ้ามาคลุมโปงทันที  ฟินหันมาส่ายหัวให้เฟย์กับแก้ว โทโมะกับเขื่อนยืนมองอย่างขำ พวกเธอนี่เล่นกันเป็นเด็กจริงๆๆ ส่วนป๊อปปี้ก็มองภาพนั้นแล้วก็อมยิ้ม ร่างบางนั้นขี้เซาที่หนึ่ง เวลาเขาปลุกเธอทีไร เขาต้องงัดไม้เด็ดมาใช้ตลอดเธอถึงจะยอมตื่นและแน่นอนไม้เด็ดนี้ มันก็เป็นประโยน์ชสำหรับตัวเขา

 

 

 

" พี่ฟางกระต่ายย อยู่ข้างพี่เนี่ยยย ไม่กลัวอ๋อ นี่นี่ พี่ฟางงงงงงงงงง" เฟย์ที่เดินที่ข้างเตียงก่อนจะเปิดผ้าคลุมออก แล้วทำเป็นตะโกนใส่หูฟาง 

 

 

 

 

" อืออออ " ฟางไม่ยอมฟัง เธอรู้ว่าน้องสาว พยายามปลุกแต่เธอไม่อยากตื่นนี่แล้วอีกอย่างเรื่องกระต่างยไม่มีทางหรอก 

 

 

 

" ยัยฟางง ตื่นเดี๋ยวนี้น่ะ ถ้าแกไม่ตื่นรับรอง กล่องสุดรักสุดห่วงของแกได้ทิ้งลงถังขยะแน่ เอ๋ะไม่ดีกว่าเผาเลย ดีไหม " ได้ผล ฟางเด้งตัวรีบลุกขึ้นยืนบนเตียงพร้อมกับเอายกมือ2 ข้างทันที เอาทุกคนต่างหัวเราะออกมา 

 

 

 

 

" ตื่นแล้วตื่นแล้ว แกอย่ามายุ่มกับกล่องฉันน่ะยัยแก้ว ฮึ่ยยย รู้งี้ไม่บอกแกก็ดี " แก้วถึงกับอมยิ้มกับคำพูดของเพื่อสาว อย่ามีชัยชนะ 

 

 

 

" เฮ้ย พวกนายเข้ามาได้ไงเนี่ยยย " ฟางที่หันไปเห็น ว่าข้างเตียงอีกฝั่งของเธอ มีป๊อปปี้ ที่นั่งมองเธฮอยู่ด้วยสีหน้าอมยิ้ม ส่วนเขื่อนกับโทโมะ นั้นกำลังหัวเราะอยู่ 

 

 

 

" นี่หัวเราะอะไร เล่าเขื่อนโทโมะ " ฟางพูด " ก็จะไม่ให้หัวเราะได้ไงนี่ฟางแปลงร่างเป้นผีตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย 555 สภาพดูไม่ได้เลยน่ะเมื่อคืนดึกหรอ " เขื่อนพูด สภาพฟางตอนนี้ก็ตลก จริงๆๆนั่นแหละ เจ้าตัวผมฟู มากก แถมยังใส่ชุดนอนเป็นเดรสยาวสั้นเหนือเข่าลายหมีพูห์ ว่ะ ด้วย 

 

 

 

" อร๊ายยยยยยยยย " ฟางร้องเสียงหลงเมื่อแก้ว กระโดขึ้นมาบนเตียงพร้อมกับกระโดด ขี่หลังฟาง ทำเอาทั้ง2 คนล้นไปบนเตียง 

 

 

 

" นี่แน่ะ ยัยฟางแกไม่ยอมโทรตามฉันน่ะ "แก้วที่คร่อมฟางอยู่ก็รระดมจักจจี้เอวฟางเล่นเอาร่างบางดิ้นขลุกขลัก 

 

 

 

" 555 แก้ว แก้ว เดี๋ยว อร๊ายยย " ฟางพยายมร้องห้ามแต่แก้วก็ไม่ยอมหยุด คนอื่นก็ต่างพาหัวเราะตามไปด้วย 

 

 

 

 

" พอพอ  ฟางเหนื่อย ขอโทษ มันกะทันหันอ่ะแล้วฟางโทรไปแล้ว แก้วนั่นแหละมัวทำอะไรอยู่ไม่เห็นรับเลย " 

 

 

 

" หึ ไม่เห็นมีเลย " แก้วตอบพลางเอามือถืออกมาดูก็พบเบอร์ฟางแต่ มันถูกอ่านแล้ว แก้วเลยมองไปที่โทโมะ ที่ยืนอมยิ้มอยู่ 

 

 

 

" ฮึ่ยย ช่างเหอะ เอาเป็นว่าฟางไปอาบน้พ เดี๋ญวนี้ เด๋วไปทำบุญกัน คุณป้า ชวนพวกเราไปทำบุญ เพราะวันนี้เป็นวันเกิด บางคน " แก้วพูดพลางมองไปทางป๊อปปี้ 

 

 

 

 

" อืม งั้นออกไปรอข้างนอกกันก่อนแล้วกันน่ะ เดี๋ยวฟางรีบลงไป " หลังจากฟางพูดจบ แก้วก็ลุกขึ้นแล้วทยอยเดินลงไปแต่ 

 

 

 

 

" นี่ฟาง อย่าแอบหลับ น่ะ ไม่งั้นกล่อนเก็บของสุดรักสุดหวงอ่ะไม่เหลือแน่ เอ เอ เผลอๆๆอ่ะ คนแถวนี้อาจจะได้ตามสว่างบ้างก็ได้ " แก้วที่เดิน ออกมาตะโกนบอกฟางที่อยู่ในห้อง ทำเอาฟางโต้กลับมาทันที 

 

 

 

" แก้ววววววว อย่ายุ่มกับของฟาง คอยดูเถอะฟางจะเอาไปเก็บไม่ให้แก้วรู้อีกเลย " ฟางพูดติดน้ำเสียงเคืองๆมาให้แก้วเล่นเอา เฟย์กับแก้วยิ้มออกมา 

 

 

 

 

" กล่องไรหรอ แก้ว ทำไมฟางดูหวงจัง " โทโมะ เดินมาถามแก้ว 

 

 

 

 

" กล่อง เก็บความลับน่ะโทโมะ เอ๋ะไม่ใช่เก็ยความทรงจำมากกว่า ในนั้นมันมีหมดแหละ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับคนสำคัญของฟาง " แก้วพูดพลางเน้นย้ำว่านสำคัญ ใส่หน้าป๊อปปี้ 

 

 

 

 

" อ๋อออ "เล่นเอาทุกคนต่างร้องอ๋อ ส่วนป๊อปปี้ก็ขอตวัอกกไปเดินเล่น 

 

 

 

 

" หึ " ป๊อปปี้เดินออกมาเล่นที่สวนหลังบ้านของฟาง ก็อมยิ้ม อยู่คนเดียว กับร่างบาง คนอะไรไม่ว่าจะกี่ปีก็ไมรู้จักโตสักที งอแง เสมอๆๆ 

 

 

 

 

"อ๊ะ " ป๊อปปี้เดินมาเรื่องๆๆก็เห้นกับเสื้อ คลุม ที่คุ้นตา ใช่มันเป็นของเขา มันมีชื่อสลักอยู่ นั้นก็คือ P เขาเคยให้เธอ พร้อมทั้งกางเกง เมื่อนานมาแล้ว เขาไม่คิดว่าร่างบางจะเก็ยเอาไว้ เขานึกว่าเธอจะทิ้งมันไปสะอีก 

 

 

 

" ยังอยู่อีกหรอ " ป๊อปปี้พูดไปยิ้มไปพลางมองขึ้นไปที่ห้อง ของร่างบาง แล้วยิ้ม ขอบคุณที่ยังเก็บมันเอาไว้ เหมือนที่เขาก็เก็ยบทุกอย่างที่เธอให้ เขาเอาไว้เหมือนกัน จะแตกต่างก็ตรงที่ เธอ คงเก็บชิ้นนี้ไว้ชิ้นเดียว แต่ที่เหลือเธอคงทิ้งไปหมดแล้ว ส่วนเขานั้น กลับเก็บไว้ทุกอย่าไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม ขอแค่ได้มาจากร่างบาง เขาก็พร้อมที่จะทะนุทนอมอย่างดี