สาวน้อยวุ่นวาย กับ นายหมาป่า
Namsaisai_loveu
8) เป็นไปไม่ได้
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เย้ยยยย นายจะย่างเนื้อแบบพอสุกได้ม๊ายยยยย” เฟย์มองชิ้นเนื้อที่เขื่อนย่างที่ตอนนี้ไหม้หมดแล้ว
“ยังไงเล่า” เขื่อนแก้มพอง
“ก็ดูเงี้ยๆๆ พอมันทิ่มแล้วรู้สึกว่าโอเคแบบ ไม่แข็งง่ะ” เฟย์อธิบาย
“คู่นั้นเนี่ย ตลอดดด” ฟางมองเฟย์กับเขื่อนแล้วอมยิ้ม
“สลัดเป็นไงบ้างโทโมะ ชั้นลองสูตรใหม่อ่ะ” แก้วถามโทโมะ
“ถึงผมไม่เคยกินของแบบนี้ ผมว่าอร่อยดีนะครับ” โทโมะยิ้ม
“เห้ย จริงดิ นายนี่น๊า” แก้วหยิกแก้มโทโมะอย่างหมั่นเขี้ยว
“นี่ก็อีกคู่ - ____ -” ฟางมองคู่แก้วโทโมะแล้วซดไวน์ไปอึกใหญ่
“อันนี้กินไงอ่ะ” ป๊อปปี้ถามฟาง เค้ายกเนื้อสเต็กขึ้นมา
“ตัดกับมีดนี่ไง ม่ะ! ทำให้ดู” ฟางใช้มีดหั่นสเต็กให้ป๊อปปี้
“แล้ว...?”
“งั้นชั้นจะทำให้ดูแบบเต็มๆนะ” ฟางเอาเนื้อไปจิ้มน้ำจิ้มแล้วยัดเข้าปากป๊อปปี้ ตามด้วยสลัดผัก
“อั้นอังไอ้อ้ายออกไอ้เอออัดอั้งอดอ๊ะ” ป๊อปปี้พยายามพูด
“ค่อยๆดิ ฮ่าๆๆๆ” ฟางหัวเราะป๊อปปี้
“ไอ้ป๊อปที่ดูขรึมๆหายไปไหนหมดละน๊า” เขื่อนมองคู่ป๊อปปี้ฟาง
“เหมือนเค้าจะรักกันนะ” เฟย์เดินไปรวมตัวกับ เขื่อนแก้วโทโมะ
“ไม่ได้หรอกครับ...” โทโมะทำหน้าเสียใจ “พวกเราเป็นทหารของเมือง...ถ้ามีความรักกับมนุษย์ร่างกายจะอ่อนแอ”
“เหรอ..” แก้วตักสลัดผักเข้าปากอย่างเลื่อนลอย
“น่าเสียดายนะ..” เฟย์หั่นเนื้ออย่างไร้สติ
แล้วที่ชั้นรู้สึกอยู่มันคืออะไรนะ? แล้วถ้ามันเกิดขึ้น...ใครจะรับผิดชอบความรู้สึกของชั้นเหรอ......ต้องเก็บมันไว้สินะ ... แก้ว/เฟย์ ...
Choo Black
“ปีศาจที่เราส่งไปหาธิดาที่ 1 ได้หายไปครับท่าน” แพนรายงานหัวหน้า
“ไม่ได้เรื่อง!!!!”
“ท่านครับ...คืออออ ตอนนี้ 3 ธิดาได้หายไปครับ”
“อะไรกัน ชั้นบอกให้พวกแกไปสะกดรอยตามไง!”
“มีพวกหมาป่ามาช่วยมันครับ”
“ฮึ! พวกแกรอวันพระจันทร์เต็มดวงในอีก 9 วัน เตรียมตัวให้ดี ข้าจะพาไปโลกมนุษย์”
“ครับท่าน!!”
“มอนิ่งงงงงงงงง” ฟางที่ลุกขึ้นก่อนคนอื่นวิ่งไปที่เตียงเฟย์แก้ว
“ไปไหนก็ไปปป่ะฟาง หนวกหู!” แก้วงัวเงีย
“ก็ได้เชอะ! ” ฟางจึงวิ่งไปที่ชายหาดทันที เธอชินกับนิสัยร้ายๆของแก้วในตอนเช้าเสียแล้ว
“พระอาทิตย์ขึ้นต้องสวยแน่ๆ” ฟางวิ่งไปที่ชายหาด เธออยู่ในชุดเสื้อกล้ามสีดำแต่มีชุดตาข่ายสีขาว
ทับไว้ไม่ให้โป๊มาก ตามด้วยกางเกงขาสั้นสีชมพู ใครเห็นเป็นต้องตะลึง
“มอนิ่งค่าาาา” ฟางตะโกนไปที่พระอาทิตย์ยามเช้าหน้าชายหาด
“พูดอะไรของเธอ”
“เห๋ ป๊อปปี้ ตื่นแล้วเหรอ ^___^”
“ยังไม่ตื่นเลย นอนอยู่ ^___^” ป๊อปปี้ยิ้มเลียนแบบฟาง
“โอเคๆ เดี๋ยวนี้หัดกวนประสาทนะเราหน่ะ เก่งแล้วเหรอห๊า” ฟางหยิกแก้มป๊อปปี้
“ - ____-”
“สวยโน๊ะ”
“....ไร”
“พระอาทิตย์ไง ที่บ้านนายเป็นแบบนี้ป่ะ”
“ไม่มีแบบนี้...ที่นั่นหนาวเย็น ไม่มีแสงสว่างมาก”
“นายชอบที่นี่ไม๊”
“ชอบ..สิ”
“นายอยู่ที่นี่ได้นะ”
“ไม่ได้”
“อย่าคิดแบบนั้นสิ นายรับใช้ท่านฮ้อไรนั่นเสร็จ นายก็ขอมาอยู่โลกนี้สิ”
“อยู่กับใคร”
“...ชั้นไง”
“????”
“เห้อ เป็นไปไม่ได้สินะ” ฟางมองทะเลอย่างเรื่อยเปื่อย
“ใช่ เป็นไปไม่ได้”
“ชั้นแค่อยากอยู่กับนายหนิ...ทำไม...มันยากนักล่ะ ฮึก” ฟางเริ่มพูดไม่ได้ เพราะลำคอของเธอนั้นร้อนผ่าว
“เธอ..” ป๊อปปี้หันหน้าฟางให้มองหน้าเขา
“ชั้นรู้สึก..ดีๆกับนายนะ ไม่เคยเป็นแบบนี้กับใคร”
“พอเถอะ มัน...เป็นไปไม่ได้”
“นายว่าหอยนี่สวยไม๊” ฟางเปลี่ยนเรื่องแล้วหยิบเปลือกหอยขึ้นมา
“อะ..อื้ม”
“นายมีคนพิเศษที่โน่นไม๊ นายร้อยไปให้เค้าสิ ของฝากไง” ฟางหยิบเปลือกหอยสวยๆมา
“ยังไงเหรอ?”
“ม่ะ เดี๋ยวชั้นสอน” ฟางยิ้มอย่างสดใส เพื่อซ่อนความเศร้า
‘แบบนี้ดีแล้วล่ะ...ดีแล้ว’ ฟาง
คนอ่านเยอะขึ้นอย่างคาดไม่ถึง ไรท์รู้สึกปริ่มอย่างบอกไม่ถูกค่ะะ ขอบคุณจริงๆ
อยากแต่งดราม่าแต่ไม่รู้ว่ามันจะออกมาดีไม๊ คือเรื่องนี้จริงๆ หลังจากตอนที่ 10 จะดราม่าตลอดเลย แต่งไว้แล้วมันเอ่อออ #ไม่บอกดีกว่า 55
X
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
