สาวน้อยวุ่นวาย กับ นายหมาป่า

 เช้าวันรุ่งขึ้น

 

“พรุ่งนี้ก็ต้องไปแล้วนะ”    ป๊อปปี้บอกทุกคนในเวลาอาหารเช้า

 

“ถ้าไปแล้ว...คงจะคิดถึงที่นี่มากนะ น่าจะเอาไปด้วย”   แก้วพูดขึ้นมา หากไม่คิดมากก็เหมือนแก้วจะพูดกับตัวเอง

 

แต่!!

 

ภาพข้างหน้าแก้วตอนนี้คือ โทโมะกำลังตักข้าวให้เนย และดูแลเนยอย่างดี

 

“แก้ว..”   เฟย์บีบมือเพื่อนสาว

 

“แล้ว...เนยจะอยู่กับใครตอนเรา..ไม่ได้อยู่ที่นี่”   ฟางถามขึ้น โทโมะขมวดคิ้ว

 

“เนย..เนยไม่รุ้ค่ะ เนยไม่มีเงิน เนยไม่มีที่อยู่ ฮึก เนยทำให้ทุกคนลำบาก”   เนยกลั้นน้ำตา

 

“แก้ววว บ้านแก้วมีงานเหลือมั่งไม๊ เอาเนยไปฝากที่ห้างของแก้วก็ดะ..”

 

“ชั้นไม่รู้!! ขอตัว”    แก้วลุกขึ้น

 

“กะแก้วว โทโมะเค้ายังพูดไม่จบนะ”   ฟางเรียกเพื่อนสาวที่ไม่รู้จะอารมณ์ขึ้นไปไหน

 

“ฟางๆ เฟย์จัดการเอง”    เฟย์ลุกขึ้นตามแก้วไป

 

“T^T”  <<<เนย

 

“ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าเธอยังไม่มีที่อยู่ เราจะไม่ทิ้งเธอ”    โทโมะลูบผมเนย

 

“ขอบใจนะ โทโมะ”   เนยยยิ้ม

 

 

 

 

 

“ยัยแก้ววววววว หยู๊ดดดดดดดดดด”   เฟย์ดึงมือแก้ว

 

 

“มีอะไร”’

“แกควรช่วยเนยนะ เราจะได้ไปอย่างหมดห่วง ถือว่าทำบุญด้วย”

 

“เหอะ!”

 

“แก้ว อย่างี่เง่าน่า”

 

“บอกนายนั่นด้วย ว่าแต่งงานกับเนยที่นี่เลยก็ได้ ชั้นไม่ต้องการคนดูแลแล้ว”   แก้วปาก้อนหินใส่น้ำ

อย่างเซ็งๆ

 

“ถ้าไม่อยากแต่งล่ะ”

 

“ก็เรื่องของนายนั่นสิ!”   แก้วนั่งลงบนพื้นทราย

 

“แล้วทำไมต้องสั่งให้แต่งงานกับเนยล่ะ”

 

“แล้วมะ..”   แก้วหันหน้าไปประจันหน้ากับเจ้าของเสียง

 

แห่ะๆ ถึงว่า เสียงยัยเฟย์เปลี่ยนไป

 

“ไง...ยัยตัวดี”   โทโมะยิ้ม

 

 

“ไม่ต้องยุ่ง!!”    แก้วยันตัวลุกขึ้น

 

“เธอมายุ่งกับชั้นก่อนนะ จะให้ชั้นไปแต่งงานกับใครก็ไม้รู้”

 

“ใครก็ไม่รู้...เหอะ ก็คนที่นายแคร์ไง ไอ้บ้า!!”   แก้วผลักหน้าอกโทโมะ

 

“ถ้าชั้นต้องแต่งกับคนที่ชั้นแคร์ ชั้นคงต้องแต่งกับเธอแล้วล่ะ แก้ว!!”   โทโมะรวบมือทั้ง 2 ข้างที่รัว

ตีเค้าไม่ยั้ง

 

“พะ...พูดอะไร?”   แก้วสตั้นไป

 

“แล้วเข้าใจยังไงล่ะ”   โทโมะยิ้ม

 

 

“ไอ้บ้า ออกไปเลยนะ :p ”   แก้ววิ่งจากไป ถ้าโทโมะไม่ตาฝาด แก้วเกือบขาพันกันด้วย น่ารักชะมัด

 

 

 

 

 

“ฮัลโหลป๊า มีเรื่องให้ป้าช่วยอ่ะ คือเพื่อนแก้วตกงาน เอาไปช่วยงานที่ห้างหน่อย เอางานดีๆนะ อย่า

ให้เหนื่อยมาก เงินก็...ระดับนึง มารับเค้าท่าเรือด้วย แก้วจะไปส่ง เคนะ ค่ะ รักป๊าค่ะ”    แก้ววางสาย

จากผู้เป็นพ่อแล้วมองเนยผ่านๆ

 

 

“ขอบคุณค่ะ คุณแก้ว”   เนยยิ้มดีใจ

 

“อืม ไม่เป็นไร”

 

“เนยไปนะคะทุกคน ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง”    เนยโบกมือลาทุกๆคน

 

“ชั้นนึกว่ายัยนี่จะทำให้เพื่อนชั้นคลั่งซะละ”    เฟย์ว่า

 

“ฮ่าๆๆ”   ทุกคนหัวเราะ มีแต่แก้วที่ทำหน้ามุ่ยแล้วเดินไปที่รถประจำทาง เตรียมมุ่งหน้าไปกรุงเทพ

 

 

 

 

 

 วันต่อมา

 

....ทุกๆอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก ฟางไปอยู่กับพ่อแม่ทั้งวัน  แก้วกลับไปเยี่ยมศพแม่กับพ่อ  เฟย์ก็เช่นกัน

โดยให้ 3 หนุ่มรอทำพิธีที่คอนโดเลย...

 

ตกเย็น

 

“ฮึก..”

 

“ฮืออ”

 

“แง..”

 

“ใจเย็นนะสาวๆ เดี๋ยวเราก็กลับมา”   เขื่อนเข้าไปปลอบเฟย์

 

 

“จับมือชั้นไว้นะฟาง”    ป๊อปปี้จับมือฟางแน่น แต่ฟางกอดป๊อปปี้เลย

 

“เอ่อ..” โทโมะไม่กล้าเข้าใกล้แก้ว เพราะแก้วไม่ให้เช้าใกล้

“ชั้นจะเกาะเสื้อนายไว้ แค่นั้นแหละ ไม่ต้องหันมา!”    แก้วว่า

 

 

“อื้ม”

 

“งั้น หลับตะ...”

 

โครมมมม!!!!

 

เสียงเพดานห้องดังสนั่น บางอย่างกำลังเจาะเข้ามา

 

“พวกนั้นมาแล้ว ทำไงดี!”    ป๊อปปี้ใช้มือข้างนึงโอบฟาง

 

“T^T” หน้าสาวๆ

 

ทันใดนั้น แสงสว่างก็ปรากฏขึ้น

 

“ท่าน O0O”   3 หนุ่มคุกเข่าลง 3 สาวจึงเออตามด้วย

 

“เราจัดการเอง รีบพาธิดาหนีไป”

 

“ครับ”   3 หนุ่มขานแล้วพา 3 สาวไปที่เมือง Kamikaze

 

---

---

 

 

    ฮัลโหลวว ทุกคนลืมไรท์กันแล้วช้ะ น้อยใจละนะ