สาวน้อยวุ่นวาย กับ นายหมาป่า

10.0

เขียนโดย Namsaisai_loveu

วันที่ 22 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 12.36 น.

  14 chapter
  65 วิจารณ์
  22.79K อ่าน
แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

10)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

   

 “เชอะ! ไม่ยุ่งด้วยแล่ว”    ฟางเดินเตะทรายเรื่อยๆ

 

“ฟางงงงงงง”

 

“ไม่ต้องมายุ่งเลย!”

 

“ขอโทษนะ”

 

“เชอะ!”

 

“ฟางงงงงงงง”

 

“!!”

 

“ฟางครับ รักนะ ขอโทษที่พูดไม่ดี”    ป๊อปปี้ทำท่าหัวใจใส่ฟาง

 

“ไอ้บ้า!”    ฟางพยายามกลั้นขำ

 

“คืออ เมื่อกี้ที่ไม่ให้ฟางจับมือ เพราะชั้นจะจับมือฟางเองไง”   ป๊อปปี้จับมือฟาง

 

“ L”

 

“ขอโทษนะ ชั้นรู้สึกผิดจริงๆ”   ป๊อปปี้คุกเข่า (บทเดิมค่ะ ><)

 

“ชั้นไม่เชื่อนายแล้วย่ะ!”    ฟางเดินหนี

 

“ขออนุญาตละกัน ฮึบ!”     ป๊อปปี้วิ่งมาช้อนตัวฟางขึ้น

 

“ป๊อปปี้ ปล่อยเลยน๊า”   ฟางดิ้น

 

“ไม่เอาหรอก เธอต้องหายโกรธก่อน ชั้นไม่ชอบให้เธอโกรธ”

 

“หายแล้วๆๆๆ”

 

“ไม่เชื่อ ฮ่าๆๆ”     ป๊อปปี้พาฟางวิ่งรอบหาด

 

“ก็หายแล้วไง งื้อออปล่อยยยย”

 

“ชั้นต้องทำไงน๊า เธอถึงจะหายโกรธแบบอึ้งๆ เขินๆ”    ป๊อปปี้ยิ้ม

 

 

“หายแล้วไง ปล่อยเลยนะ!”

 

“ฟาง....”     ป๊อปปี้ปล่อยฟางลง    “ชั้นรู้สึกไม่ดีเลยเวลาเธอโกรธ ขอโทษนะ”

“อะ..อื้ม”

 

 

“และต่อไปนี้ชั้นจะพูดบางอย่างที่มันพูดยาก..อ่ะนะ”

 

“??”

 

“เป็นแฟนกันนะ ><”    หมีเขิน

 

“ห้ะ!”

 

“คบกันนะ”

 

“ห้ะ!”

 

“เอ่อออออ...มันอาจจะเร็วไปสินะ เธออาจจะไม่ได้ระ..”

 

“ตกลงเลย ไอ้บ้า!”    ฟางกระโดดกอดคอป๊อปปี้

 

  ....นาทีนี้เธอไม่ได้คิดหรอกว่าจะคบกันได้ยังไง นานแค่ไหน เพราะคำว่า รัก มันเต็มอกจนคิดอย่าง

อื่นไม่ได้ ‘ยังไงก็ช่างเหอะ ชั้นรู้แค่ชั้นรักนายนะ...ป๊อปปี้’ .....

 

 

 

 

  เวลาทานข้าวเย็น

 

“วันนี้ข้าวหวานเน๊าะ ฟางงงง”   เฟย์แซวฟาง

 

“ก็...ปกตินะ >/////<”

 

“หราาาา”   ทุกคนลากเสียง

 

“กินข้าวไปเลยป่ะ”    ป๊อปปี้มองเพื่อนๆจอมชอบแหย่

 

“คบกันจนได้เน๊าะคู่นี้ ทั้งๆที่ไม่น่ามีโอกาสจะคุยกันได้ด้วยซ้ำ”    เฟย์ว่า

 

“เฟย์ ขนาดป๊อปปี้กับฟางยังลงเอยกันได้เลย จริงๆคู่เราหวานกวะ..”    เขื่อนพูดไม่ทันจบก็โดน

ปิดปากด้วยเนื้อปลาทอด

 

 

“หุบปากก่อนนะคะคุณเขื่อน พูดมากอยู่ได้ เขินเว้ย!”    เฟย์ยิ้ม

 

“โทโมะ นายพาชั้นไปที่ชายหาดหน่อยดิ ลืมของ”   แก้วดึงโทโมะให้ลุกขึ้น

 

“อะ อ่าห้ะ”    โทโมะไปตามแรงลากของแก้ว

 

“อ่าวว ไปหมดละ”    ฟางเคี้ยวข้าวงงๆ

 

“ฟาง”   เสียงปริศนาเรียกฟาง

 

“หืมมม อ๊าวกราฟ”   ฟางยิ้มให้กราฟ

 

“อร่อยป่ะ เราทำ”   กราฟถาม

 

“อื้ม สุดยอดอ่ะ”

 

“แล้ววว...ดอกไม้นั่นยังเก็บอยู่ป่ะ เอาไปเพาะพันธ์ได้นะถ้าชอบ”

 

“อ่าห้ะ เก็บอย่างดีเลย”   ฟางยิ้มอีกครั้ง

 

“อะแฮ่มม”    ป๊อปปี้กระแอมเบาๆ

 

“เอ่อ...นี่ป๊อปปี้ นี่เขื่อนเฟย์ เพื่อนๆเราหน่ะ”    ฟางแนะนำ

 

“สวัสดีครับ ^_^”

 

“ค่า/ครับ”   เขื่อนเฟย์ยิ้มให้กราฟตามมารยาท

 

“งั้น กราฟไปโต๊ะอื่นก่อนนะ บายยยย”

 

“บาย”   ฟางโบกมือให้กราฟแล้วหันมาทานข้าวต่อ

 

“รู้จักกันตั้งแต่ตอนไหนหน่ะ”

 

“ตอนที่ฟางลงมาเก็บดอกไม้อ่ะ”    ฟางทานข้าวต่อโดยไม่คิดอะไร

 

“ชั้นไม่ชอบตอนมันมองเธอเลยอ่ะ”     ป๊อปปี้บ่น

 

“บอกอะไรให้นะไอ้ป๊อป ต่อไปนี้มึงจะไม่ชอบทุกคนที่เข้าใกล้ฟางฮ่าๆๆ”    เขื่อนหัวเราะ

 

“เรียกอีกอย่างว่า หึง จ้ะ”    เฟย์เสริม

 

“นั่นแหละ หึง!”   ป๊อปปี้มองฟาง

 

“ฟางคุยกับกราฟแบบคนรู้จักน๊า”   ฟางตักยำใส่ปากป๊อปปี้

 

“ก็แล้วไป - -”

 

 

“นี่เหรอหมาป่าที่เค้าว่าร้ายนักอ่ะ เจองี้หงอยเชียว”   เฟย์กระซิบเขื่อน

 

“ความรักเข้ามาก็เงี๊ยะ”   เขื่อนยิ้ม

 

 

 

 

 

  โทโมะแก้ว

 

“อะไรอ่ะที่ลืม?”   โทโมะถามแก้ว

 

“จริงๆไม่มีไรหรอก แค่ทนอิจฉาพวกนั้นไม่ไหว หวานเกิน”    แก้วนั่งลงที่ม้านั่ง

 

“....”

 

“นายน่ะ ไม่มีอะไรจะพูดกับชั้นเหรอ”    แก้วว่า

 

“ก็ไม่มีหนิครับ ถ้าคุณแก้วอยากอยู่ตรงนี้ผมอยู่เป็นเพื่อนได้นะครับ”

 

“ชั้นมีเรื่องจะถามนายอ่ะ”

 

“???”

“นายไม่ได้ชอบชั้นเลยเหรอ?”

 

“เอ่อ....”

 

     กรี๊ดดดดดดดดดดดด

“เห้ย! คุณแก้วอยู่ตรงนี้นะครับ”   โทโมะสร้างเกราะกำบังให้แก้วแล้ววิ่งไปที่ต้นเสียงนั่น

 

“นายกลับมาตอบชั้นก่อนเส้ โว๊ะ!!!”    แก้วพยายามเรียกโทโมะ แต่ไม่เป็นผล

 

 

 

 

 

“อย่าทร้ายชั้นเลย ขอร้องล่ะ ฮือ”   หญิงสาวยกมือไหว้สัตว์ประหลาดที่อยู่ตรงหน้า

 

“อย่าดื้อนักเลย ฮ่อออ”   เสียงแหบสุดน่ากลัวของสิ่งนั้นเข้าใกล้เธอมากขึ้น

 

“กรี๊ดดดดดดด”   มันจะจับเธอแล้ว หญิงสาวหลับตาปี๋ยอมรับชะตากรรม

 

“ไอ้ชั่วเอ๊ยยย”    โทโมะใช้พลังบังหญิงสาวแล้วจัดการเก็บปีศาจกระจอกนั่น

 

    ตุบ ปัก  อึก!!!

 

“คุณครับ?”

 

“ฮืออ ออกไปนะ ชั้นกลัวแล้ว”

 

“ผมมาช่วยคุณแล้วครับ มันไปแล้ว”   โทโมะปลอบหญิงสาว

 

“ฮึก จริงเหรอ ขอบใจนะ ฮืออ”    หญิงสาวโผกอดโทโมะ โทโมะจึงกอดตอบ

 

 

 

 

 

“ฮึก...ชั้นมันมีดีแต่รวยจริงๆสินะ”   แก้ววิ่งเข้ามาในโรงแรมทั้งน้ำตา หลังจากที่โทโมะจากเธอไป

เธอก็พยายามตามเค้าไป แต่ด้วยเกราะที่โทโมะสร้างมันขังเธอ เธอเลยจำต้องนั่งคนเดียวในนั้น แต่

ซักพักนึง แสงที่ครอบตัวเธอมันก็อ่อนลง เธอจึงวิ่งตามโทโมะไป ต่อจากนั้น..

 

“กอดกันแบบนั้น...มันคืออะไร?”    แก้วปล่อยน้ำตาให้ไหลออกมา ทำไมกัน..เพื่อนๆของเธอ

สมหวังในความรักทุกคน แต่ทำไมเธอ...

 





 

 

 

 

       เมื่อวานไม่ว่างจริงๆ เลยไม่ได้อัพ  วันนี้จัดมาเยอะเป็นพิเศษ (จริงๆ)

 

 

   หลังจากนี้มันจะเป็นดราม่านะ ซึ่งมันท้าทายไรท์มาก    ถ้าแต่งไม่ดีก็ว่ากันตรงๆนะ 555

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายฟิคชั่นเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา