อยากบอกให้ชัดว่ารักเธอแค่ไหน TK

     ความเดิมตอนที่แล้ว:พี่ป้องชวนแก้วไปทานข้าว แต่แก้วนัดกับเพื่อนไว้ก่อนแล้ว แต่พี่ป้องไม่ฟัง

__________________________________________________________

แก้ว:แก้วรู้ค่ะ แต่... 

  พูดยังไม่ทันจบ เสียงปลายสายก็แทรกขึ้นมาว่า...

ป้อง:แก้วคงเห็นเพือนสำคํญกว่าพี่แล้วสินะ...เราเลิกกันเถอะ

แก้ว:พี่ป้องคะ พี่ป้องงงงงงงง!!!!!!!!!!!!

  ไม่ทันแล้ว ปลายสายได้ตัดสายทิ้งไปแล้ว ตอนนี้น้ำตาของแก้วค่อยๆไหลลงมา แต่ว่าสักพัก มันกลับหยุดไหลแล้วแห้งหายไป น้ำตาเธอไม่ไหลเพราะเรื่องนี้อีกแล้ว เพราะเธอคิดว่า"เราไม่ได้ผิด ทำไมเราต้องร้องไห้ ก็เสียใจบ้างอ่ะนะ แต่ไม่แคร์ (ไรท์เตอร์อินไปมั๊ย)"

4.20 PM.

ลืมเลย โทโมะนัดไว้5โมงนิ่ ตอนนี้กี่โมงแล้วนะ (มองนาฬิกา) อ๊ากกกกกกกก สี่โมงยี่สิบบบบ!!!!!

  แก้วรีบวิ่งไปอาบน้ำ แต่งตัว แต่งหน้าอ่อนๆ จัดการทุกอย่างเสร็จตอน 4.40 PM. แล้วก็ออกมารอโทโมะหน้าบ้าน

4.50 PM.

  นั่นไง รถโทโมะ โทโมะมาแล้วววววว

โทโมะ:ขึ้นรถเลยแก้ว  ((แก้วขึ้นรถ)) วันนี้สวยเชียวนะคร้าบบบบบ

แก้ว:อยู่แล้ว...แล้วคิดยังไงพาแก้วไปกินข้าวอ่ะ

โทโมะ:พอดีเจฟเปิดร้านอาหารอ่ะ เลยอยากพาไป...ว่าแต่แฟนเทอไม่ว่าหรอออ

แก้ว:แฟน? แฟนไหน ใครมีแฟน ไม่มี!!!!

โทโมะ:(หะ ไม่มีแฟนนน เย้ๆๆๆๆๆๆๆ!!!!) อ้าวแล้ว(ไอ)คุณพี่ป้องของแก้วหล่ะ

แก้ว:อ๋อ เลิกแล้ว

โทโมะ:เลิกทำไมอ่ะ (แกล้งถามไปงั้นแหละ ดีใจจะตาย แทบจะกระโดดทั้งๆที่ขับรถเลยเนี่ยแหละ)

แก้ว:ก็...พอโมะวางไป พี่เค้าก็โทรมาชวนกินข้าว พอแก้วบอกว่านัดเพื่อนไว้แล้วพี่เค้าก็บอกเลิกเลยอ่ะ

โทโมะ:อืม ((ทำหน้าประมาณว่ารู้สึกผิดที่สุดในโลก(เว่อร์) แต่มีหรอที่แก้วจะดูสีหน้าเค้าไม่ออก)) (เหมือนเดิม แกล้งทำ ความจริงหรอ ดีใจโคตรๆเลยแหละ 555)

แก้ว:อย่าทำหน้าอย่างงั้นดิ่ โมะไม่ได้ผิดซะหน่อย พี่เค้าโทรมาทีหลังโมะ แก้วก็จะไปกับคนที่โทรมานัดก่อน อย่าทำหน้าอย่างงั้นน้าาา ไม่น่ารักเลยยย

โทโมะ:((ยิ้มออกมา)) โอเครยังคับ

แก้ว:เคละ 555

     Tomo talk:เราคุยกันมาเรื่อยๆ จนถึงร้านของเจฟ ชื่อร้านJeffysater ถามว่าทำไมพาแก้วมาน่ะหรอ มันก็เป็นแผนของโทโมะที่บอกไว้ไง ร้านที่เจฟเปิดมันเป็นสไตลล์โรแมนติกไง แล้วเจฟชวนมากิน ผมมาคนเดียวก็เหงาสิครับพี่น้อง ผมเลยบอกเจฟว่าจะมากินแต่ผมมีข้อแลกเปลียน คือ

1.ผมจะพาแก้วมาด้วย

2.เจฟต้องทำให้ดูเหมือนลูกค้าเต็มร้านแต่ว่าเป็นคนที่เจฟรู้จักหรือสนิทด้วย

3.มื้อนี้เจฟต้องเลี้ยงผม

4.เจฟต้องเล่นกีต้าร์เพลงไม่กล้าบอกชัด ทำยังไงก็ได้ให้แก้วรู้ว่าผมเป็นคนบอก แต่อย่าบอกชื่อผม

เจฟก็พอเข้าใจว่าผมจะทำอะไร เลยตกลงยอมทำตาม แล้วข้อแลกเปลี่ยนที่ผมบอกเจฟมันก็คือแผนของผมนี่แหละครับ

     Kaew talk:ตอนนี้แก้วกับโมะก็มาถึงร้านของเจฟแล้ว มันเป็นแบบสไตล์โรแมนติก โอ้ย พามาร้านแบบนี้ แก้วลบพี่ป้องออกไปจากหัวใจหมดเกลี้ยงแล้วนะ พอเข้าไปในร้าน ก็จะมีเวทีเล็กๆอยู่ แล้วก็จะมีการเล่นดนตรีช่วยให้บรยากาศในร้านดูโรแมนติกยิ่งขึ้น การเล่นดนตรีนั้นก็จะมีทั้งมาร้องให้เลย รับจ้าง และเปิดหมวก แต่วันนี้ เจฟเป็นคนที่ขึ้นเวทีเอง(โทโมะบอกแก้วมานะ ไม่งั้นแก้วไม่รู้หรอก 55) ส่วนโตะที่เรานั่งก็อยู่ถัดจากเวทีไปนิดนึง แล้วโทโมะก็สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะเลย อร่อยๆทั้งนั้น แก้วจะอ้วนมั๊ยเนี่ย

โทโมะ:เดี๋ยวแป๊ปนึงนะ ไปหาเจฟก่อน ((เดินไป))

.

.

.

.

โทโมะ:(ผมเดินไปกระซิบกับเจฟ) เจฟๆ เดี๋ยวนายเล่นเพลงโลกแตกนะ แล้วก็เข้าแผนเราเลย เครนะ

เจฟ:ได้ๆ

  แล้วโทโมะก็เดินกลับมาที่โต๊ะ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วเจฟ ก็เล่นเพลงโลกแตก ซึ่งแก้วก็ยังไม่ค่อยได้สนใจเท่าไหร่ เธอมองแค่ว่า เพลงมันก็เพราะดีนะ พอเพลงโลกแตกจบ ทีนี้ก็เข้าแผนของโทโมะแล้ววว

เจฟ:เพลงต่อไปที่เจฟจะเล่นนะครับ เป็นเพลงที่คงจะแทนความรู้สึกของคนที่แอบชอบเพื่อนของตัวเองมานานแล้ว แต่ก็ยังไม่กล้าที่จะบอกแบบชัดๆ...ผมมีพี่ชายอยู่คนนึงครับที่เจอเรื่องแบบนี้เหมือนกัน วันนี้ผมเลยอยากทำให้ความรู้สึกแบบนี้ของใครหลายๆคนชัดขึ้นมาครับ ไปฟังกันเลยครับ

ก็ได้แต่คิดและฝันมานาน
อยากจะกระซิบข้างหูด้วยคำ ๆ นึง
แต่ไม่เคยทำซักที ก็ได้แต่คิดไม่กล้าทำจริง
ก็กลัวว่าเธอจะคิดเหมือนกันหรือเปล่า
ได้แต่เก็บไว้ในใจ

กลัวเธอจะไม่ซึ้งถึงคำ ๆ นั้น
กลัวจะไม่เป็นดั่งฝันต้องเสียน้ำตา
ได้แต่ถอนใจ เก็บเอาไว้ไม่กล้าพอ

อยากบอกให้ชัด ว่ารักเธอแค่ไหน
ว่ารักเธอมากมายเท่าไหร่ แต่ก็ไม่รู้เธอคิดยังไง
หากเธอไม่รัก แล้วฉันจะเสียใจแค่ไหน
จะให้ทำใจยังไง ต้องหนีไปไกลแค่ไหนถึงจะทนได้

เธอจะมีใจมั้ยฉันดูไม่ออก
แต่เธอช่างดีกับฉันไม่เหมือนเพื่อนคนอื่น ๆ
ก็อยากจะกุมมือเธอเอาไว้ใกล้ ๆ ใจ

กลัวเธอจะไม่ซึ้งถึงคำ ๆ นั้น
กลัวจะไม่เป็นดั่งฝันต้องเสียน้ำตา
ได้แต่ถอนใจ เก็บเอาไว้ไม่กล้าพอ

อยากบอกให้ชัด ว่ารักเธอแค่ไหน
ว่ารักเธอมากมายเท่าไหร่ แต่ก็ไม่รู้เธอคิดยังไง
หากเธอไม่รัก แล้วฉันจะเสียใจแค่ไหน
จะให้ทำใจยังไง ต้องหนีไปไกลแค่ไหนถึงจะทนได้

ขอได้มั้ยดวงดาวช่วยทำให้ใจฉันไม่ต้องเจ็บ
ขอได้มั้ยให้เธอมีใจให้ฉัน

อยากบอกให้ชัด ว่ารักเธอแค่ไหน
ว่ารักเธอมากมายเท่าไหร่ แต่ก็ไม่รู้เธอคิดยังไง
ถ้าเธอไม่รัก แล้วฉันจะเสียใจแค่ไหน
จะให้ทำใจยังไง ต้องหนีไปไกลแค่ไหนถึงจะทนได้

     Tomo talk:ตอนนี้ แก้วร้องไห้ออกมาแบบไม่อายใคร ไม่รู้เพราะอะไร แต่พอเพลงจบ แก้วก็กอดผม อย่าทำอย่างงั้นสิ คนหล่อก็เขินเป็นนะครับ แต่ที่บอกตอนต้นว่าจะบอกแค่ความรู้สึกเพราะแก้วมีแฟนแล้ว ผมก็ว่าจะไม่ทำแค่นั้นแล้วหล่ะครับ เพราะ ตอนนี้แก้วไม่มีแฟนแล้วไง ^^

โทโมะ:โทโมะชอบแก้วนะ..........ชัดมั๊ยอ่ะครับ (พอผมบอกว่าชอบแก้ว แก้วก็ร้องหนักขึ้นแต่พอผมเว้นช่วงไปนิดนึงแล้วถามแก้วว่าชัดมั๊ย แก้วก็หน้าแดงขึ้นมาทันที ประมาณว่า เขิน)

แก้ว:ชัด ชัดแล้ว ชัดมากๆ แก้วก็ชอชอบโทโมะนะ (แก้วบอกทั้งๆที่ร้องนั่นแหละ ก็ทำไงได้อ่ะ เล่นมาบอกกันอย่างงี้จะให้ไม่รักได้ไง บ๊ายบายนะคุณแฟรนสุดแสนจะเก่า เรามีคนใหม่แล้ว อย่ากลับมาหล่ะ)

โทโมะ:งั้น.....เป็นแฟนกับโทโมะนะ (ตอนนี้แก้วแค่สะอื้นเล็กๆ แต่กลับกลายเป็นว่า พอผมขอแก้ว น้ำตาผมก็ค่อยๆไหลออกมาส่วนแก้วก็หน้าแดงมากกกก ถามว่าทำไมผมร้องไห้หรอ ไม่รู้ดิ่ อยู่ดีๆน้ำตาก็ไหลอ่ะ มันเป็นฟิลลิ่ง...ฟิลลิ่งที่รักแก้วหมดทั้งหัวใจไงครับบบ)

แก้ว:.....((พยักหน้าแรงๆแทนคำตอบ))

     Kaew talk:ตอนนี้แก้วเป็นแฟนกับโมะแล้วแหละ มันรู้สึกดีใจและมีความสุขมากๆ มันฟินอ่ะ.....ทำไมรู้สึกร้อนๆที่หน้าอ่ะ กรี๊ดดดด โทโมะเอาจูบแรกของเราไปแล้ว ไม่ได้ไม่อยากให้นะ แต่กลางร้านแบบนี้ก็นะ ทั้งเขินทั้งอายเลย ทำอะไรไม่ถูก พอโทโมะถอนจูบ โทโมะก็ยืนขึ้น แล้วบอกว่า "ขอบคุณทุกๆคนและก็เจฟมากๆครับ" นี่มันคืออะไรกันเนี่ย ตอนกลับจะถามให้หมดทุกเรื่องเลย

  บนรถ ระหว่างทางกลับบ้าน

แก้ว:โทโมะ ที่พาแก้วมาร้านนี้เพราะเรื่องนี้ใช่มะ แล้วถ้าแก้วไม่เลิกกับพี่ป้องแล้วโมะจะทำไงอ่ะ แล้วไม่จ่ายตังหรอ แล้วเจฟรู้เรื่องนี้ด้วยหรอ แล้วรู้นานยัง แล้วที่บอกว่าขอบคุณทุกคนหมายความว่าไง

โทโมะ:ถามหมดยังอ้ะ

แก้ว:หมดละ ขอเวลาหายใจ

โทโมะ:โหเล่นมุขด้วยนะเนี่ย โทโมะพาแก้วมาร้านนี้เพราะเจฟอยากให้โทโมะมา โทโมะก็เลยกะจะบอกเรื่องนี้กับแก้วด้วยเลย คำตอบคือ ใช่ ถ้าแก้วไม่เลิกกับพี่ป้อง โทโมะก็ยังจะบอกอยู่ดีเพราะโทโมะอยากบอกมาตั้งนานแล้วแต่ไม่กล้าบอกเลยอยากจะบอกให้มันชัด ก็จะบอกให้ชัดวันนี้แหละ แก้วเป็นแฟนกับโมะโมะถือว่าเป็นกำไรแล้วก็เป็นของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิตด้วย วันนี้อ่ะ เจฟเลี้ยงครับผม เจฟรู้เรื่องนี้มานานแล้วแหละ แล้วทุกคนที่นั่งอยู่ในร้านอ่ะ เพื่อนของเจฟทั้งนั้นเลย...ไม่งั้นโมะไม่กล้าจูบกลางร้านหรอก อายเป็นนะ

แก้ว:แล้วคิดว่าแก้วไม่อายหรอ โมะอ่ะ อะถึงบ้านแก้วแล้ว ไปละนะ((จะเปิดประตูรถ แต่ว่า...มันล็อค)) โมะบ้านแก้วแล้วนะ ล็อคประตูทำไมอ่ะ

โทโมะ:ขับรถมาเหนี่ยๆ บ้านโทโมะก็อยู่ไกล ขอกำลังใจหน่อยดิ่

  อร๊ายยยย เขินนะ แต่ถ้าไม่ทำก็ไม่ได้เข้าบ้านน่ะสิ 

แก้ว:ขอบคุณที่มาส่งนะ ขับกลับดีๆหล่ะมีสติหน่อย ถึงบ้านเมื่อไหร่จะให้นอนคิดถึงทั้งคืนเลย... จุ๊บ

โทโม:รับทราบค้าบบบบ ตอนอยู่ในร้านบอกแค่ชอบอ่ะ ตอนนี้...รักแก้วนะ

แก้ว:รักโมะเหมือนกันนะ บาย แล้วให้แก้วลงจากรถได้แล้ว

โทโมะ:((ปลดล็อคให้)) จ้าาา ฝันดีนะ บาย

__________________________________________________________

จบแล้ว รู้สึกว่ามันเลี่ยนมาก แต่งประมาณสองตอนจบแบบนี้แหละเนอะ แล้วพบกันใหม่

ปล.ขอเม้นบ้างจิ่ นะนะนะนะนะนะ

           สำหรับเรื่องนี้ BYE!!!!