รักในวันที่สายไป

"หมอขอแสดงความเสียใจด้วยนะคับ...หมอช่วยเธอสุดความสามารถแล้ว จริงๆคับ" 

คำพูดของหมอทำให้ป๊อปปี้ถึงกับเข่าอ่อน

"มะ...ไม่จริง...ไม่จริงใช่ไหมหมอ...ลูกกับเมียผมยังไม่ตาย..ฮือๆ ไม่จริง ฟางยังไม่ตาย"

ชายหนุ่มถามคุณหมออีกครั้งพร้อมกับเขย่าตัวหมออย่างบ้าคลั่ง

"คุณคับใจเย็นๆ...แล้วตั้งสติ..ฟังหมอนะ ภรรยาของคุณ เสียชีวิตแล้วจริงๆคับ"

คุณหมอพูด แล้วก็เดินออกไปจากตรงนั้น ปล่อยให้ชายหนุ่มทรุดตัวลงร้องไห้ตรงนั้นเพียงคนเดียว

ผ่านไปไม่นาน บุรุษพยาบาลก็เข็นร่างไร้วินญาณของฟางออกมาจากห้องฉุกเฉิน

"ขอผมอยู่กับเธอเป็นครั้งสุดท้ายหน่อยได้ไหมครับ"

ชายหนุ่มเอ่ยเชิงขอร้อง  ก่อนที่บุรุพยาบาลคนนั้นจะพยัคหน้าเชิงอนุญาติ

"ฟะ...ฟาง ฟางคับ พี่ขอโทษนะ ตื่นขึ้นมาได้ไหม ฮือๆ ฟาง "

"........."

"กลับมาได้ไหมที่รัก...กลับมาให้พี่ได้ขอโทษกับสิ่งที่พี่ทำลงไป อึก กลับมาให้พี่ได้บอกรักฟาง

อีกครั้งได้ไหม ฮือๆ ฟาง พี่รักฟางนะ" ชายหนุ่มร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายสายตาใคร นับตั้ง

แต่นาทีนี้ไปเค้าจะขอสันญาด้วยหัวใจ ว่าเค้าจะไม่รักใครอีก เค้าจะรักเพียงฟางผู้เป็นดั่งดวงใจ

ของเค้า จากนี้และตลอดไป

2ปีผ่านไป

หลังจากเรื่องทุกอย่างจบลง เค้าก็ได้อย่าขาดกับพิม  แล้วก็ได้ยกบริษัททั้งหมดให้

ภัทรดนัย จิระคุณ น้องชายต่างมารดาของเค้า ดูแลทั้งหมด  เพราะว่าตั้งแต่เกิดเรื่อง

เค้าก็ได้ตัดสินใจบวช เพื่อเป็นกุสนแด่ทุกคน และในนั้นก็รวมถึงฟาง  ผู้หญิงที่เค้ารัก และจะไม่มีวัน

เปลี่ยนใจ  

"สบายดีไหมล่ะฟาง  เนี่ยคนทางบ้านเค้ามาทำบุญตักบาทให้ฟางทุกวันเลยนะ"

ตอนนี้เค้ากำลังนั้งอยู่หน้าสุสานของผู้หญิงที่เค้ารักที่สุด นั้นก็คือ ฟาง

และจะเป็นอย่างนี้เฉกเช่นทุกวัน เวลาว่างๆ เค้าก็จะมักมานั้งสมาธิ หรือเเผ่เมตตาให้ฟางทุกวัน

เพระไม่ว่า 'เธอ' ผู้เป็นที่รักของเค้า จะอยู่กับใคร หรือว่าอยู่ในโลกไหน 'เค้า' ก็จะขอ 'รัก' เพียงแค่

'เธอ' คนเดียว...ต่อจากนี้จนนิรันดร์

เย้ๆ จบแล้ว นิยายเรื่องแรกในชีวิต  

ยังไง ยังไง  ก็ช่วยกันเม้น ช่วยกันโหวต ด้วนน๊าคร้า

ทุกคนว่าไรเตอร์ควร แต่งเรื่องใหม่ไหมอา 

ถ้าอยาก ก็บอกกันด้วยน๊าว่าอยากได้แนวไหน  คิคิ

รักคนอ่าน น๊าคร้า