คุณหมอแสนสวยกับคุณชายไร้ร่าง

ณ บ้านแก้ว&ป๊อปปี้

แก้ว-เพื่อนพี่อาการหนักนะค่ะ

ป๊อปปี้-เฮ้อ...สงสารมันอยู่คนเดียวด้วยพ่อแม่ก็อยู่ญี่ปุ่น

แก้ว-แล้วตอนนี้อยู่กับใครค่ะ

ป๊อปปี้-อยู่กับไอ่เขื่อน

แก้ว-ค่ะ

 

 

ห้องนอน ของ แก้ว

โทโมะ-คุณ

แก้ว-อ่าว...นายมาได้ไงเนี้ย

โทโมะ-อยู่ดีๆก็ทะลุมาเลยอ่ะ

แก้ว-ก็นายเป็นเจ้าชายนินทราอยู่นิ

โทโมะ-ห้ะ..ผมเนี้ยนะ

แก้ว-ก็ใช่หนะสิฉันเป็นหมอที่รักษานาย

โทโมะ-o_Oแต่เมื่อกี้ผมเรียกไอ่ป๊อปแล้วมันไม่ได้ยินนิ..แล้วทำไมคุณ

แก้ว-ฉันได้ยินและเห็นนายแต่คนอื่นไม่ได้ยินและไม่เห็น

โทโมะ-คุณนี่โชคดีจริงๆที่ได้เห็นคนหล่อๆอย่างผม

แก้ว-แหม.....ไม่หลงตัวเองเลยค่ะคุณชายไร้ร่าง

โทโมะ-นี่คุณหมอแสนสวยเลิกเรียกผมว่าคุณชายไร้ร่างได้มั้ย

แก้ว-ไม่ได้

โทโมะ-เฮ้อ...นี่คุณแล้วจะช่วยผมกลับร่างมั้ย

แก้ว-รู้ว่าร่างอยู่ไหนรู้ว่าเป็นใคร...แต่ไม่รู้ว่าจะกลับร่างยังไง

โทโมะ-¥_¥

แก้ว-เดี๋ยวฉันอาบน้ำก่อนนะ

โทโมะ-ให้ผมไปช่วยอาบมั้ย//ทำถ้าเจ้าเล่ห์

แก้ว-ไม่ต้อง!!

10นาทีต่อมา

โทโมะ-คุณแล้วผมนอนไหนอ่ะ

แก้ว-เรื่องของคุณ

โทโมะ-ได้...//ขึ้นไปนอนบนเตียงแก้ว

แก้ว-นี่...ลงมาเดี๋ยวนี้นะ

โทโมะ-คุณพูดเองว่านอนไหนก็ได้

แก้ว-ฮึย....

โทโมะ-เร็วนอนสิผมง่วง//ดึงแก้วลงมานอน

แก้ว-เฮ้ย...นายจับฉันได้ไงอ่ะ//ลองเอามืแไปแตะแขนโทโมะ

โทโมะ-คุณก็จับผมได้o_O

แก้ว-เป็นไปได้ไง

โทโมะ-นอนเถอะ

แก้ว-ว่าไปคุณชายไร้ร่างนี้ก็หล่อเหมือนกันน่ะ><

โทโมะ-คุณหมอแสนสวยจะทำให้ผมหัวใจวายมั้ยเนี้ย><

เช้าวันรุ่งขึ้น

แก้ว-อ๊ายยย...นายกอดฉัน

โทโมะ-โอ้ย..โวยวายอยู่ได้

แก้ว-แล้วนายกอดฉันทำไม

โทโมะ-เผลอเฉยๆ

แก้ว-ฉันอาบน้ำก่อนเดี๋ยวจะไปโรง'บาล

โทโมะ-งั้นผมดูทีวีรอ

ก๊อกๆก๊อกๆ

ห้อง แก้ว

ป๊อปปี้-ยัยแก้วแกอยู่ไหน

แก้ว-อาบน้ำอยู่ค่ะ

ป๊อปปี้-อาบน้ำแล้วเปิดทีวีทิ้งไว้เนี้ยนะ//ปิดทีวี

[โทโมะ-อ่าว...ไอ่ป๊อปปิดทำไมว่ะ]

แก้ว-เอ่อ...พี่ป๊อปค่ะเปิดทีวีด้วยแก้วจะฟังในห้องน้ำ

ป๊อปปี้-ขี้เกียจเปิด..มาเปิดเองละกัน

[โทโมะ-นี้คุณไล่ไอ่ป๊อปไปได้ล่ะจะดูทีวี]

แก้ว-เอ่อ...รู้แล้วน่า

ป๊อปปี้-อะไรนะแก้ว...พูดกับพี่หรอ

แก้ว-อ๋อ...เปล่าค่ะพี่ป๊อปออกไปก่อนนะเดี๋ยวแก้วจะตามลงไป

ป๊อปปี้-เอ่อ//เปิดประตูออกไป

โทโมะ-กว่าจะไปอดดูเพลง Mouth to Mouth เลย

แก้ว-ชอบหรอ

โทโมะ-งั้นๆ(คนแต่ง-ป๊านี้เพลงม๊าเลยนะ)

แก้ว-ว๊ายยย....มาอยู่หน้สห้องน้ำทำไม

โทโมะ-รอคุณ

แก้ว-ออกไปเลย

20นาทีผ่านไป

แก้ว-โทโมะลงไปข้างล่างได้แล้ว

โทโมะ-เมื่อกี้คุณเรียกผมว่าอะไรนะ

แก้ว-โทโมะ...ทำไมหรอไม่ชอบงั้นหรอ

โทโมะ-ชอบดิแก้ว

แก้ว-><

ด้านล่าง

ป๊อปปี้-ลงมาแล้วหรอ

แก้ว-ค่ะ...เดี๋ยวแก้วจะไปเลยนะ

ป๊อปปี้-ไม่ทานข้าวก่อนหรอ

แก้ว-ไม่ดีกว่าค่ะ

โรงพยาบาล NBP Araminta

พยาบาล-สวัสดีค่ะคุณหมอแก้ว

แก้ว-ค่ะ

[โทโมะ-อย่างคุณมีคนนับถือด้วย]

แก้ว-ใช่หนะสิ

ห้องทำงานแก้ว

แก้ว-นี่ห้องทำงานฉันเดี๋ยวนายรออยู่ในนี้นะฉันจะไปเยี่ยมคนไข้

โทโมะ-คร๊าบ

ก๊อกๆ

เฟย์-ยัยแก้ว....อ่าวไม่อยู่หรอ

[โทโมะ-เฟย์...เห็นฉันเปล่าว่ะ]

แอ๊ด{เสียงประตู}

แก้ว-อ่าวเฟย์มานานยัง

เฟย์-เพิ่งมาถึง

[โทโมะ-แก้วเฟย์เห็นผมมั้ย]

แก้ว-คงไม่เห็นหรอก

เฟย์-แก้วแกคุยกับใคร

แก้ว-เปล่า

[โทโมะ-ยัยเฟย์ยัยหัวหอม]

เฟย์-แก้ว...ได้ยินใครเรียกฉันมั้ย

แก้ว-ไม่นิ

[โทโมะ-แก้วบอกเฟย์ว่าเราเห็นกัน]

แก้ว-อืม

เฟย์-ยัยแก้วเป็นไรมากป่ะเนี้ยคุยคนเดียว

แก้ว-เฟย์ถ้าฉันบอกแกไปแกจะเชื่อมั้ย

เฟย์-อะไร....บอกมาเถอะ

แก้ว-คือ...ที่ฉันคุยคนเดียวนี้ฉันคุยกับโทโมะเพราะฉันกับโทโมะสื่อสารกันได้และสัมผัสได้

เฟย์-อึ้งอ่ะ....ทำได้ไงo_O

แก้ว-แกตั้งสติดีๆนะหลับตาและทำจิตใจให้สบาย

เฟย์-อืม....//หลับตา

แก้ว-แกลองลืมตาดู

เฟย์-โทโมะ!!

โทโมะ-เฮ้อ...แกเห็นฉัน

เฟย์-เป็นไปได้ไง//เอามือแตะโทโมะแต่ทะลุ

โทโมะ-ทำไมเฟย์จับฉันไม่ได้แต่แก้วจับได้

แก้ว-แปลก

เฟย์-เพราะความรักรึเปล่า^^

แก้ว-บ้า><

โทโมะ-ทำไมคุณหน้าแดง

แก้ว-เปล่านินายคิดไปเอง

โทโมะ,เฟย์-เหรอ

แก้ว-เอ่อ...เฟย์เรื่องนี้อย่าบอกใครนะ

เฟย์-ทำไมอ่ะ...เป็นห่วงโทโมะหรอ

แก้ว-เปล่า

โทโมะ-แก้วไปร้านฟางเถอะ//โอบเอวแก้ว

เฟย์-แหม...โทโมะมือไปเลยเนาะ

แก้ว-นี่เอามือออกไปด้วย

โทโมะ-อยากกอดมีไรม่ะ

เฟย์-หวานอ่ะ^^ฟิน

ร้านAngel

ฟาง-อ่าวเฟย์ทำไมเดินออกห่างจากแก้วจัง

เฟย์-ก็ไอ่ผีมันมาแทรกอ่ะ

ฟาง-อะไรนะ

เฟย์-เปล่าค่ะ

[โทโมะ-นี่ยัยเป็ด]

แก้ว-นายอย่าพูดความจริงต่อหน้าฟางสิว่าเป็ด555

เฟย์-ใช่...พี่เป็ดของเฟย์

แก้ว,เฟย์,(โทโมะ)-5555

ฟาง-เอ๋...2คนนี้ดูเหมือนจะพูดด้วยกันแต่คนล่ะเรื่องเหมือนจะเว้นให้ใครพูด//ฟางคิดในใจและสงสัย

เอายังไงล่ะทีนี้ฟางเริ่มสงสัยแล้วเฟย์กับแก้วจะทำยังไง...อย่าลืมติดตามนะ