Unexpected เรื่องของเราที่มันไม่ตรงหัวใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ งานนี้พี่ทีเจไม่ให้เข้าใกล้แก้วกว่าเดิมแล้วสิเนี่ยทำไงดี”ฟางเซ็งเมื่อจู่ๆทีเจก็พุ่งเข้ามาแบบนี้

แถมยังประกาศกร้าวอบ่างงั้น มีหวังทางที่โทโมะกับแก้วจะได้เจอกันยากกว่าเดิมแน่ๆ

 

 

 

 

 

“ลักพาตัวเลยมั้ย พอท้องแล้วค่อยเอามาคืน”เขื่อนเสนอความคิดเห็น

 

 

 

 

“พอเลยๆ ไอ้แผนมัดมือชกเนี่ย พอๆ เปลี่ยนวิธีอื่น”เฟย์บิดหูเชื่อนทันทีแล้วดุชายหนุ่ม

 

 

 

 

“ถ้านัดออกมาเจอไม่ได้เราก็ไปหาถึงบ้านสิ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“จะไปหาได้ไงอ่ะป๊อป เวลาจะคุยกับแก้วนะ อีตาพี่ชายจอมโหดของแก้วอ่ะก็มานั่งเฝ้าบ้างล่ะ ยิ่ง

กว่าผู้คุมนักโทษ”จินนี่พูดแล้วนึกถึงตอนกลางวันที่พาแก้วมา ทีเจก็ตามติดแจแทบไม่ปล่อย

 

 

 

 

 

 

 

“นี่ทุกคนเดี๋ยวมานะ”ฟางพูดแล้วเดินไปที่ระเบียง ป๊อปปี้สงสัยจึงตามมานั่งข้างฟางพบว่าฟางกำลัง

เฟสไทม์คุยกับแก้วอยู่

 

 

 

 

 

 

 

 

“ขอโทษแทนเฮียด้วยนะที่ไปก่อเรื่องอ่ะฟาง”แก้วพูดเมื่อสัญญาณสีดีโอติด

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกจ้า ว่าแต่แก้วเถอะ ไม่อยากกลับมาหาโทโมะจริงๆหรอ ยิ่งงานแต่งก็ใกล้เข้ามาแล้ว

แบบนี้”ฟางกังวล

 

 

 

 

 

“เอ่อ ดูสิเฮียโกรธไม่ยอมขนาดนี้นะฟาง แก้วว่าเป็นไปไม่ได้หรอกที่จะมีงานแต่งงาน”แก้วพูด

 

 

 

 

 

“ไม่ได้นะ แก้วฟางรู้นะว่าแก้วรักโทโมะ แล้วโทโมะเองก็รักแก้ว ฟางไม่ยอมหรอกที่เพื่อนของฟาง

จะไม่สมหวังนะ”ฟางเริ่มโวยวาย จนป๊อปปี้ต้องปลอบให้ใจเย็นๆเพราะกลัวฟางจะเอามือที่ใส่เฝือก

ฟาดที่เบาะของเก้าอี้

 

 

 

 

 

 

“ใช่หรอฟาง โทโมะน่ะก็แค่อยากจะรับผิดชอบแก้ว งั้นฝากบอกเค้าด้วยนะคนอย่างแก้วน่ะท้อง

อยากเลิกกังวลไปได้เลยว่าแก้วจะท้องกับเข้า อ้อ อีกอย่างนะบอกเค้าสบายใจได้เลยเพราะแก้วว่า

แก้วจะไปฮ่องกงเสาร์นี้ ให้เค้ากับจินนี่รักกันดีๆล่ะ”แก้วพูดก่อนจะเหม่อมองไปอีกทางแล้วคิดถึงช่วง

เวลาที่เธอรู้จักโทโมะมา

 

 

 

 

 

“เอ่อ แก้ว อันนี้เราไม่ได้เข้าข้างโทโมะเพื่อนเรานะ แต่โทโมะน่ะเค้าแคร์แก้วมากขริงๆนะ แก้วะเชื่อ

หรือไม่เชื่อก็ตามแต่ตอนที่คบกับจิยยี่น่ะโทโมะไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน โทโมะเป็นผู้ชายตรงๆมี

อะไรก็พูดเลย บ่น ติไปหมด ไม่ลองสังเกตดูหรอว่าทำไมพอมาอยู่กับแก้วแล้วโทโมะถึงกลายเป็น

คนปากไม่ตรงกับใจแบบนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะโทโมะรักแก้วหรอกหรอ”ป๊อปปี้พูดแทนฟางทำให้แก้วนิ่ง

คิดถึงโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“คุยกับใครน่ะแก้ว ไอ้โทโมะนั่นหรอ”ทีเจเดินเข้ามาในห้องแล้วรีบถามทันที

 

 

 

 

 

 

“แก้วคุยกับฟางมีอะไรมั้ยพี่ทีเจ ถ้าอยากจะจับผิดแบบนี้น่ะ ไม่เกินไปหน่อยหรอ นี่ไม่คิดจะให้น้องมี

เวลาส่วนตัวเลยรึไง”ฟางรีบโวยวายใส่ทีเจที่กระชากมือถือไปจากมือแก้ว ทีเจชะงักที่โดนน้องวีนใส่

 

 

 

 

 

 

“พี่ก็แค่ป้องกันไว้ก่อน เผื่อฟางจะวางแผนนัดแก้วไปหาไอ้นั่นอีก”ทีเจที่เถียงไม่หยุดฟางแทบจะ

เอาหน้าพุ่งเข้าไปหาทีเจ ป๊อปปี้รีบบอกให้ฟางใจเย็นๆทันที

 

 

 

 

 

 

 

“เอ่อ พี่ทีเจครับ ขัดขวางคนรักกันน่ะ มันบาปนะ”ป๊อปปี้พูดประโยคเดียวทำให้ทีเจชะงัก

 

 

 

 

“เหอะ รักหรอ แก้วไม่เคยบอกว่ารักไอ้นั่นเลยสักนิด ใช่มั้ยแก้ว”ทีเจรีบถามน้อง

 

 

 

 

 

“อืม แก้วไม่เคยบอกค่ะว่าแก้วรักโทโมะ ทุกคนอย่าด่วนตัดสินเอาเองสิ”แก้วพูดเป็นจังหวะเดียวกับ

ที่โทโมะเดินมาที่ระเบียงได้ยินเข้าก็ซึมลงไปทันที

 

 

 

 

 

 

“เป็นไง ได้ยินชัดแล้วใช่มั้ยว่าแก้วไม่ได้รักโทโมะ ที่แก้วตกลงแต่งงานน่ะก็แค่เป็นความคิดของ

พวกแม่ที่เค้าตกลงกันเท่านั้นล่ะ คนไม่ได้รักกันจะแต่งงานกันทำไม”ทีเจเยาะก่อนจะส่งมือถือคืน

แก้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว อันนี้ไม่รู้นะว่าแก้วพูดจริงๆรึเปล่า แต่แก้วลองไปเปิดกระเป๋าของแก้วดูละกันนะ เราบอกได้แค่

นี้ล่ะ”ป๊อปปี้พูดจบก็กดปิดมือถืฟางทันที“อะไรกันพี่ป๊อปยังไม่ทันคุยให้รู้เรื่องเลยพี่ป๊อปจะปิดทำไม

คะ”ฟางรีบโวยวาย

 

 

 

 

 

“เอาเป็นว่าตอนนี้ฟางใจเย็นๆก่อนนะครับ แล้วให้แก้วเค้าได้คิดอะไรสักพัก เราค่อยคุยกับแก้ว

ต่อ”ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะประคองฟางกลับเข้าไปในห้อง

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“กระเป๋างั้นหรอ”แก้วหยิบกระเป๋าตัวเองขึ้นมาแล้วเปิดค้นของข้างในทำให้เห็นกระดาษแผ่นหนึ่ง

หล่นลงมา แก้วเอะใจรีบเปิดกระดาษแผ่นนั้นคลี่มันอ่านทันที

 

 

 

 

 

 

“แก้ว แก้วอาจจะเข้าใจว่าโทโมะว่าแคร์ไม่สนใจแก้วเลย วันๆก็มัวแต่สนใจจินนี่ แก้วชอบถามว่า

ทำไมไม่ไปหาจินนี่ล่ะ ทำไมไม่ไปคบกับจินนี่ล่ะ ทำไมถึงไม่แต่งงานกับจินนี่ล่ะ เราจะแต่งงานกับ

คนอื่นได้ไงก็เมื่อเรารักแก้วเข้าแล้ว แก้วอาจจะไม่เชื่อในสิ่งที่เราเขียนนี้ เพราะการกระทำของเรามัน

ไม่เคยแสดงให้เห็นเลยว่าเรารักแก้ว และเรายอมรับว่าความรู้สึกนี้มันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ รู้ตัว

อีกทีมันก็รักจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว ขอโทษนะที่ไม่เคยแสดงออกให้แก้วรู้เลยว่ารัก ขอโทษที่ทำตัว

ไม่ดี เรารักแก้วนะ โทโมะ”

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า มาพูดอะไรตอนนี้เล่า”แก้วอ่านจดหมายจบก็พูดแล้วอมยิ้มทันที

 

 

 

 

 

 

ตึก ปัก 

 

 

 

 

 

เสียงเหมือนคนโยนหินใส่หน้าต่างห้องแก้ว แก้วรีบไปเปิดหน้าต่างแต่ต้องตกใจเมื่อโทโมะที่ปีนขึ้น

มาถึงห้องแล้วเอามือปิดปากแก้วไม่ให้ร้องก่อนทั้งคู่จะล้มลงไปบนเตียงด้วยกัน

 

 

 

 

 

“ขอร้อง อย่าพึ่งร้องตอนนี้นะแก้ว เดี๋ยวพี่ทีเจได้ยิน”โทโมะพูด แก้วค่อยๆพยักหน้าก่อนจะปล่อย

มือ แล้วแก้วรีบลุกนั่ง

 

 

 

 

 

 

“มาทำไม อยากโดนพี่ชั้นกระทืบรึไง”แก้วพูด โทโมะไม่ตอบ สายตาหันไปเห็นจดหมายน้อยที่เขา

แอบใส่ในกระเป๋าแก้วแล้วก็ยิ้มเพราะแก้วอ่านมันแล้วสินะ

 

 

 

 

 

“แก้วคงอ่านจดหมายแล้วสินะ คือชั้นมาที่นี่เพื่อจะมายืนยันเรื่องในจดหมายว่าชั้นเขียนออกมาจาก

ใจจริงๆไม่ได้ตั้งใจมาหลอกแก้วหรือยังไง ระหว่างชั้นกับจินนี่มันจบแล้ว และเราคือเพื่อนกัน

ขอโทษนะที่ไปไหนมาไหนกับจินนี่เพื่อลองใจแก้ว ชั้นแค่อยากรู้ว่าแก้วคิดเหมือนกับชั้นมั้ยเลยทำ

อย่างนี้”โทโมะสารภาพออกมา แก้วได้ยินก็ผลักโทโมะทันที

 

 

 

 

 

“สนุกมากนักหรอที่แกล้งชั้นแบบนี้น่ะ”แก้วพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด

 

 

 

 

 

“ไม่สนุก มันไม่สนุกเลยสักนิด มันผิดที่ชั้นเองล่ะที่รักเธอแต่ก็อายที่จะพูด แล้วต้องการจะให้เธอ

บอกมันก่อนเสมอ แต่สุดท้าย เธอเองก็ไม่ได้รักชั้นอย่างที่ชั้นหวังไว้”โทโมะพูดเศร้าๆแล้วนึกถึง

ตอนที่ตัวเองไปได้ยินแก้วพูดแบบนั้น

 

 

 

 

 

“กลับไปเถอะโทโมะ ชั้นอยากพักผ่อน”แก้วพูดทำให้โทโมะเงยหน้าขึ้นมองแล้วซึมลงไป

 

 

 

 

 

“อืม เธอพักผ่อนเถอะ และต่อไปนี้ชั้นจะไม่มารบกวนอะไรเธออีกแล้วล่ะ”โทโมะพูดแล้วลุกขึ้น

สบตากบแก้วเศร้าๆ

 

 

 

 

“ชั้นมาเพื่อจะมาบอกเธอแค่นี้ แต่ขอบคุณนะที่อยู่รับฟังชั้นแล้วไม่เรียกทีเจมาน่ะ แต่ก่อนไปนะ ชั้น

ขอจูบเธอครั้งสุดท้ายได้มั้ย ครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ”โทโมะพูดทำให้แก้วนิ่งเงียบก่อนจะเดินมาใกล้ๆ

โทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

“จูบ สุดท้ายเท่านั้นนะ”แก้วพูดก่อนท่ะประกบริมฝีปากยางลงที่ริมฝีปากหนาของโทโมะ ชายหนุ่ม

หลับตาพริ้ม อยากให้เวลาตรงนี้มันหยุดเดินไปเลย เขาอยากอยู่กับแก้ว เขาอยากบอกรักให้เธอรู้

และจะทำให้เธอรักเขาไวกว่านี้

 

 

 

 

 

 

 

 

ปัง

 

 

 

 

 

ทีเจเปิดประตูเข้ามาอย่งรวดเร็ว

 

 

 

 

 

 

 

 

“กะแล้วว่ารถคันนั้นต้องเป็นรถของแก นี่กล้ามากเลยนะที่ขึ้นมาที่นี่นะ อยากตายนักใช่มั้ยห้ะ”ทีเจ

โมโหกระชากคอเสื้อโทโมะออกจากแก้วแล้วชกโทโมะ โทโมะที่ถูกทีเจต่อยจากโรงพยาบาลจนช้ำ

อยู่แก้วแทยกระอักเลือด

 

 

 

 

 

“เฮียพอเถอะ อย่าทำเค้า”แก้วรีบห้ามพี่ชายตัวเอง

 

 

 

 

 

 

“ทำไมห้ะ แกไม่ได้รักมัน แกจะห่วงมันทำไมแก้ว แกก็เหมือนกัน อย่าทำตัวง่ายสิ มันได้แกแล้วนี่ก็

กะจะขึ้นมาทำอะไรกับน้องชั้นตามใจชอบอย่างที่แกเคยทำล่ะสิ ใช่มั้ยห้ะ”ทีเจตะคอกว่าโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“ไม่ใช่นะ เพียงแค่ผมจะมายืนยันว่าสิ่งที่ผมเขียนลงในจดหมายให้แก้วไปมันคือความจริง”โทโมะ

พูด ทีเจชะงักหันไปมองกระดาษที่วางตรงปลายเตียงก็หยิบมนมาอ่านทันที

 

 

 

 

 

 

“เหอะ มาบอกรักงั้นหรอ นี่กะจะให้น้องชั้นใจอ่อนสงสารแกงั้นสิ อย่ามาน้ำเน่าแถวนี้”ทีเจหัวเราะ

เยาะก่อนจะขยำกระดาษนั่นแล้วปาใส่โทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

 

“ผมไม่ได้น้ำเน่า นั่นมันคือความรู้สึกของผมจริงๆ ผมรักแก้ว”โทโมะพูดจบทีเจก็ตะจนชายหนุ่มล้ม

ก่อนจะลากโทโมะลงไป แก้วตกใจรีบโทรหาพวกฟางทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

“เหอะ รักงั้นหรอ ดี ในเมื่อแกรักน้องชั้น ชั้นก็อยากจะรู้ว่าแกจะทนมือทนเท้าว่าที่พี่เขยคนนี้ได้

มั้ย”ทีเจพูดจบก็ชกโทโมะล้มลงไปกองกับพื้น จนชายหนุ่มจุกไปทั่วตัว ก่อนจะพุ่งเข้าไปต่อยโท

โมะไม่ยั้งจนชายหนุ่มตัวงอ

 

 

 

 

 

 

“เฮีย พอได้แล้ว อย่าทำโทโมะ เดี๋ยวโทโมะตายหรอก”แก้วที่พาแม่ลงมาแล้วรีบห้ามแต่ทีไม่สนใจ

ชกโทโมะไปเรื่อยๆ

 

 

 

 

 

 

 

“โทโมะนายก็สู้คนบ้างสิ นายไม่ไหวแล้วนะ”แก้วจะเข้าไปหาแต่ถูกแม่และคนใช้ล๊อคตัวไว้เพราะ

เวลาทีเจโกรธนั้นน่ากลัวมากใครก็มาฉุดไว้ไม่อยู่

 

 

 

 

 

 

“มะ ไม่เป็นไร ถ้าชั้นจะตายอย่างน้อยชั้นก็ดีใจที่เธอยังเป็นห่วงชั้น”โทโมะพูด สายตาเริ่มพร่าเลือน

ทีเจจึงชกไปอีกหมัดจนโทโมะที่พยายามลุกขึ้นล้มลงไปอีกครั้ง

 

 

 

 

 

“ยังจะมาทำตัวเป็นพระเอกอีกนะ เอาไปอีกหมัดละกัน”ทีเจเยาะก่อนจะง้างเพื่อชกโทโมะ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ผลัวะ

 

 

 

 

 

แก้วที่เข้ามาขว้างถูกทีเจต่อยจนล้มลงไป

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว”โทโมะร้องลั่นเมื่อเห็นแก้วล้มลงก็รีบรวบรวมแรงทั้งหมดเข้าไปประคองแก้วไว้

 

 

 

 

 

“เห้ย โทโมะ แก้ว”เขื่อนที่มากับพวกป๊อปปี้และจินนี่กับเฟย์รีบเข้ามาหาพวกโทโมะทันที

 

 

 

 

 

 

“พี่ทีเจแบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยหรอพี่ โทโมะมันแค่รักแก้วนะไม่ใช่ไปทำใครตายสักหน่อย”เขื่อน

เหลืออดพูดขึ้น

 

 

 

 

 

“แก้ว ชั้นขอโทษนะแก้ว เจ็บตรงไหนมั้ย”โทโมะรีบถามอาการแก้วอย่างร้อนรนโดยที่ไม่ดูตัวเอง

เลยว่าเจ็บหนักกว่า

 

 

 

 

 

 

“คนบ้า นายน่ะเบเยอะกว่าชั้นนะ ทำไมไม่ห่วงตัวเองซะบ้างเลยห้ะ”แก้วพูดแล้วโผเข้ากอดโทโมะ

แน่น น้ำตาเจ้ากรรมที่ไหลออกมาอย่างไม่มีสาเหตุก็ไหลไม่หบุด แก้วปล่อยน้ำตาแล้วร้องไห้โฮ

กอดโทโมะแน่น

 

 

 

 

 

 

“เท่านี้ก็น่าจะรู้แล้วนะครับว่าแก้วโกหก ใจจริงแล้วแก้วเองก็รักโทโมะเหมือนกัน”ป๊อปปี้พูดขึ้นเมื่เห็น

โทโมะและแก้วกอดกันแน่น

 

 

 

 

“ทีเจพอเถอะนะ เห็นแก่น้องมันเถอะ พอได้แล้วอย่าทำร้ายโทโมะอีกเลย”แม่แก้วพูดขึ้น

 

 

 

 

 

 

“ถ้ารักน้องชั้นมากขนาดที่ยอมทนมือทนเท้าชั้นได้ขนาดนี้น่ะ ก็ดูแลน้องชั้นดีๆละกัน ถ้าแก้วเสียใจ

อีกแกตายแน่”ทีเจขู่

 

 

 

 

 

“ครับ ผมสัญญาว่าผมจะดูแลแก้ว และรักแก้วเท่าชีวิตของผมเลย”โทโมะยิ้มดีใจแล้วกระชับกอด

แก้วแน่น

 

 

 

 

 

 

 

“เห้อ ดีๆรักกันสักที ชั้นจะไปพาเมียขั้นกลับเขาใหญ่สักที”ป๊อปปี้พูดยิ้มๆก่อนจะช่วยประคองโทโมะ

ให้ลุกขึ้น

 

 

 

 

 

 

 

 

พรึบ

 

 

 

 

 

โทโมะที่ลุกขึ้นมาก็หน้ามืดเป็นลมลงไปทันที

 

 

 

 

 

“โทโมะ”แก้วและทุกคนร้องอย่างตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

นั่งแก้บทใหม่หมดเพื่อเคลียร์เรื่องคู่อื่นไวๆ จะได้ให้ป๊อปฟางเจอกันไวขึ้นตามความต้องการของรีดเดอร์นะ

 

 

อัพแล้วก็เม้นกับโหวตเยอะๆล่ะ