พิสูจน์รัก จุมพิตหัวใจ..

9.3

เขียนโดย TKda

วันที่ 10 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 18.56 น.

69 ตอน

2251 วิจารณ์

130.92K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 13.40 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

40) จูบแรกเเละอีกหลายๆจูบ / มุมอ่อนโยนของโทโมะ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ป๊อปปี้อุ้มร่างฟางที่นอนสลบอยู่ก่อนจะเดินเข้าบ้านพักเเต่ก็ต้องเดินกลับมาที่เรืออีกครั้งเพื่อมาเอาหมวกที่ฟางเสี่ยงชีวิตลงไปป๊อปปี้หยิบหมวกทั้งที่ยังอุ้มฟางอยู่ก่อนจะเดินเข้าบ้านพักไป

"ยัยบ้า เธอนี่มันบ้าจริงๆ ทำอะไรไม่รู้จักคิด"ป๊อปปี้ส่าฟางเมื่อวางร่างที่เปียกของฟางไว้ที่เตียงก่อนจะไปนั่งลงข้างเตียงเเล้วแกะผ้าพันเเผลที่เปียกออกจนหมด

"แผลเปื่อยหมดเเล้วยัยบ้า ตื่นมาชั้นจะด่าให้เข็น!"ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินไปเอากล่อมปฐมพยาบาลมาเเล้วทำแผลให้ฟางจนเสร็จ

"ปล่อยไว้เเบบนี้ปอดบวมเเน่ๆ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาคลุมช่วงบนฟางไว้ก่อน

"ชั้นขอโทษนะ"ป๊อปปี้พูดก่อนจะใช้มือเข้าไปใต้ผ้าเช็ดตัวเพื่อจะปลดกระดุมเสื้อของฟาง

"อื้อ!! อ๊ะ นายทำอะไรอ่ะ"ฟางที่รู้สึกตัวขึ้นมาก็ร้องอย่างตกใจเมื่อรู้สึกว่ามีอะไรมาป้วนเปี้ยนแถวหน้าอก

"เห้ย อย่าขยับนะ!"ป๊อปปี้ร้องห้าม

"นายไอ้โรคจิต"ฟางพูดเเล้วลุกขึ้นมือป๊อปปี้ที่กำลังจะปลดกระดุมฟางก็โดนหน้าอกของฟางเต็มๆทั้งสองมือ

"อ้าาาาาาาาาาาาาาาา!!"ฟางอ้าปากร้องเสียงดัง

"เห้ย ขอโทษ หยุดร้องนะ"ป๊อปปี้รีบดึงมือตัวเองออกจากหน้าอกของฟางก่อนจะเอามือมาปิดปากฟาง

"อื้อ!!"ฟางพายายามร้องเเล้วดิ้น

"หยุดร้องหยุดดิ้น หยุดโวยวาย ชั้นไม่ได้ตั้งใจ!"ป๊อปปี้พูด

"อื้อ!!"ฟางหยุดดิ้นเเละใช้มือตีที่มือป๊อปปี้รัวๆเบาๆ

"อ๋อ เอ่อ ถ้าชั้นปล่อยเธอห้ามร้อง!"ป๊อปปี้พูดฟางพยักหน้า

"นายจะทำอะไรชั้น!"ทันทีที่มือของป๊อปปี้ออกไม่ถึง2วิฟางก็พูดเเล้วใช่มือปิดบังหน้าอกตัวเอง

"นี่ฟังนะ ชั้นไม่ได้ตั้งใจจะให้มือชั้นมัน เอ่อ มันโดนเอ่อ.."ป๊อปปี้อึกอัก

"อร๊ายยยยยยพูดมานะมันโดนอะไร!"ฟางพูดเเล้วหลับตาปี๋

"ก็แบบมันโดนหน้าอกเธออะ"ป๊อปปี้พูด

"อร๊ายยยยยยย !! อย่าพูดนะไอ้บ้า"ฟางพูดเเล้วใช้หมอนทุบตีป๊อปปี้

"อะไรของเธอเนี่ย โอ้ยๆ เธอบอกให้ชั้นพูดเองนะ โอ้ย หยุดตี!"ป๊อปปี้พูดฟางจึงหยุดตีชั่วขณะ

"ครั้งนี้ชั้นขอขัด"ฟางพูดเเล้วใช้หมอนตีป๊อปปี้อีกจนป๊อปปี้วิ่งหนีข้ามเตียงไปมา

"ว๊ายยยย!!"ฟางที่กำลังวิ่งตามป๊อปปี้เท้าที่เจ็บก็ปวดขึ้นทำให้ฟางเสียหลัง

"ระวัง!!!"ป๊อปปี้พูดเเล้ววิ่งข้ามจากเตียงอีกฝั่งมาหาฟางเเล้วดึงฟางที่กำลังจะหงายหลังล้มไปแต่ตัวเองดันเสียหลักทำให้ล้มไปนอนที่เตียง

จุ๊บ

ฟางล้มตัวมาทับป๊อปปี้ทำให้ปากของทั้งคู่จุ๊บกันโดนบังเอิญ ดวงตาของฟางเิกโพลนด้วยความตกใจก่อนจะรีบใช้เเขนทั้งสองข้างยัดหน้าออกของป๊อปปี้เเล้วลุงมานั่งก่อนจะหน้าแดงเเล้วจับปากตัวเอง

"เอ่อ.."ป๊อปปี้เองก็หันหน้ามาอีกทั้ง

"นายขโมย First kiss ชั้น"ฟางพูดเสียงอ่อย

"ชั้นรู้ว่าเธอคงจะเก็บจูบเเรกของเธอให้กับคนที่เธอรัก เเต่ชั้นไม่ได้ตั้งใจ ถ้าเธอเสียใจชั้นขอโทษ"ป๊อปปี้พูดฟางสะอึกทันทีก่อนจะหน้าแดง

"ชะ ชั้นไม่ได้บอกว่าเสียใจซะหน่อย"ฟางพูดเเล้วรีบลุกมาด้วยความเขินเเต่เพราะเจ็บที่เท้าอยู่ทำให้เซล้มเเต่ป๊อปปี้มารับไว้ทัน

จุ๊บ

ป๊อปปี้ที่เลื่อนตัวมารับฟางที่กำลังจะล้มทำให้ฟางกับป๊อปปี้จุ๊บกันอีกครั้งนึงฟางรีบดันตัวออกห่างทันทีด้วยความเขิน

"นะ นายจูบชั้นครั้งที่สองเเล้วนะ ไอ้บ้า"ฟางพูดเเล้วตีอกกว้างของป๊อปปี้

"เพราะความซุมซ่ามของเธอต่างหาก"ป๊อปปี้พูด

"นี่นายจะไม่รับผิดชอบมันใช่มั้ย!"ฟางพูด

"รับผิดชอบ ชั้นเนี่ยนะ"ป๊อปปี้พูดเเล้วยันตัวเองขึ้นมาเเล้วขมวดคิ้ว

"นายขโมยจูบแรกเเละจูบที่สองนะไอ้บ้า!"ฟางพุดเเล้วหน้าแดง

"อ๋อ งั้นมันความจะมีจูบที่สามใช่มั้ย จัดให้"ป๊อปปี้พูด

"มะ..อุ๊บส์ OXO"ฟางที่กำลังปฏิเสธกลับถูกป๊อปปี้ดึงเข้าไปจูบก่อนจะสอดลิ้นหน้าเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นเล็กข้างในฟางทั้งทุบตีป๊อปปี้

"อื้อ!!"ฟางทุบตีป๊อปปี้อีกเพื่อให้รู้ว่าเธอกำลังขาดอากาสหายใจป๊อปปี้จึงผละออกอีกที

"แค่กๆ"ฟางหอบด้วยความเหนื่อย

"หวาน ขออีกที"ป๊อปปี้พูดโดยที่ไม่รอคำร้องท้วงหรืออะไรทั้งสิ้น ใช้มือดึงต้นขอของฟางเข้ามาเเล้วบดจูบอีกครั้ง

"แค่กๆ ไอ้บ้ากาม"ฟางหอบหายใจเเรงก่อนจะว่าป๊อปปี้

"อยากได้จูบที่ห้ามั้ยละ"ป๊อปปี้พูดปนหอบเช่นกันเพราะเขาเองก็ห่างจากเรื่องเเบบนี้มานานเเล้ว

"ไอ้บ้า นายมันโรคจิต!"ฟางว่าก่อนจะยันตัวเองให้ยืนขึ้นเเต่ป๊อปปี้กลับดึงไว้เเล้วช้อนตัวฟางขึ้นก่อนจะอุ้มฟางไปที่ห้องน้ำทันที

"ปล่อยชั้ยนะไอ้บ้าจะพาชั้นเข้ามาทำไม ปล่อยๆๆๆๆๆๆ"ฟางพูดเเล้วทุบอกป๊อปปี้

"อาบน้ำซะ เดี๋ยวก็เป็นปอดบวมหรอก แค่นี้ยังบวมไม่พอรึไง"ป๊อปปี้วางฟางไว้ในอ่างอาบน้ำก่อนจะพูดเเล้วรีบเดินออกมาเเละเเน่นอนว่ามีเสียงโวยวายของฟางไล่หลังตามาเเน่นอน

"อื้อ!!"แก้วครางออกมาเบาๆก่อนจะลืมตาตื่นขึ้นมาภาพตอนแรกที่เบลอเริ่มโฟกัวหน้าของโทโมะที่กำลังจ้องมาอย่างใจจดใจจ่อ

"เธอตื่นเเล้วหรอเป็นยังไงบ้า โอเคมั้ย"โทโมะรีบถามทันที

"อื้อๆๆ โอเคๆ"แก้วพูดเเล้วจะยัดตัวเองพิงหัวเตียง

"เดี๋ยวชั้ยช่วยค่อยๆนะ"โทโมะพูดเเล้วใช้หมอนดุนหลังแก้วไว้กันหัวเตียง

"นี่ชั้นหลับไปนานมั้ยอ่ะ"แก้วถามก่อนจะใช่มือตบๆที่หน้าผากเบาๆ

"ครึ่งวัน"โทโมะพุด

"ห๊ะ ว่าเเล้วทำไมมันหนักหัวแปลกๆ"แก้วพูดเเล้วมองไปของนอกก่อนจะผวาขึ้นมา

"นี่นายเรายัง เอ่อ อยู่ชั้นเจ็ดอยู่มั้ย"แก้วถาม

"อยู่เเต่เธอไม่ต้องออกไปตรงระเบียงเเล้ว"โทโมะพุด

"ไม่บอกชั้นก็ไม่ไปแล้ว เเล้วเมื่อไหร่ชั้นจะได้ออกจากที่นี่"แก้วถาม

"พรุ่งนี้นั่นแหละ ตอนนี้อาการของเธอก็ดีขึ้นเเล้วตัวก็หายเเดงเเล้วมีเเต่ที่แก้มนิดๆหน่อยๆ"โทโมะพูด

"กลับวันนี้เลยไม่ได้หรอ"แก้วพุดพร้อมทำหน้าอ้อน ทำให้โทโมะถึงกลับใจสั่นเลยทีเดียว

"อย่ามาทำสายตาแบบนั้นใส่ชั้น"โทโมะพูดเเล้วจะลุกหนีเเต่เเก้วรั้งมือไว้

"วันนี้ได้มั้ย อยากกลับเเล้วT^T"แก้วอ้อนอีก

"ไม่ได้ นี่ก็อยู่อีกแค่วันเดียวเองไม่เป็นไรหรอกน่า"โทโมะพุด

"เป็นดิ"แก้วพูด

"มันจะเป็นอะไร-_-"โทโมะหันมาพูดกับแก้ว

"ผวาเองเนี่ย ภาพมันยังติดตาชั้นอยู่เลยนะ จริงๆ TOT"แก้วพูด

"ไม่ได้ หมอบอกต้องดุอาการคืนนี้ไปก่อน"โทโมะบอก

"นายใหญ่กว่าหมออีกนะเเค่นี้สั่งหมอไม่ได้หรอ"แก้วพูดพร้อมทำหน้าเเละสายตาที่อ้อนมาให้โทโมะ

"สั่งได้เเต่ชั้นไม่ทำ ชั้นจะต้องดูอาการเธอมห้มันเเน่นอนก่อนว่าเธอจะไม่ซ็อกแบบนี้อีก"โทโมะพูด

"เอาจริงดิ"แก้วถาม

"จริง!"โทโมะยื่นคำขาด

"ใจร้าย!"แก้วว่า

"นี่เธอ!"โทโมะพุดเเล้วชี้หน้า

"T^T"

"เดี๋ยวชั้นพาลงไปนั่งเล่นสวนข้าล่างแก้เบื่อ"โทโมะพุด

"จริงอ่ะ ออกจากห้องนี้ก็ดีเหมือนกัน ออกไปข้างล่างบ้าง"แก้วพูดเเล้วทำสายตาเป็นประกาย

"ยัยบ๊อง"โทโมะพูดเเล้วผลักหัวแก้วเบาๆ

"ไอ้ต๊อง-_-"แก้วสวนกลับโทโมะมองหน้าดุๆทันที

"ชั้นไม่ให้ไปละ"โทโมะพุด

"ขอโทษT^t"แก้วรีบเดินมาเขย่าเเขนโทโมะทันที

"ไม่พอ"โทโมะพุด

"ขอโทษๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จะไม่ว่าอีกเเล้วครับ"แก้วพุด

"ปัญญาอ่อนจริงๆ"โทโมะบ่น

"นายว่าชั้นอ่ะ"แก้วพูดเเล้วปล่อยมือโทโมะทันที

"เเล้วทำไม"โทโมะพุดเเล้วทำหน้ายียวน

"ขอโทษชั้นบ้างสิ"แก้วพูดเเล้วกอดอกเชิด

"ทำไมชั้นจะต้องขอโทษเธอ"โทโมะพุด

"ชั้นจะงอนนะ"แก้วขู่

"..."

"จะงอนจริงๆนะ T^T"แก้วพูดอีก จะไม่ง้อจริงๆดิ ชั้นไม่อยากหน้าแตกนะเฟ้ย T^T

"เออขอโทษ"โทโมะพุด

"O_O!!"แก้วที่ไม่คิดว่าเค้าจะง้อจริงๆก็หันกลับมาไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากมาเฟียอย่างโทโมะ

"นายพูด!"แก้วพุดอย่างอึ้งๆ

"จะไปมั้ย!"โทโมะขู่

"ไปค่ะไป"แก้วพูดเเล้วยิ้มอย่างดีใจทันที

"นั่งรถไป"โทโมะพุดเเล้วเดินไปเข็นรถเข็นมาให้แก้วนั่ง

"ชั้นขี้เกียจหมุดล้ออ่ะ ไม่เอาอ่ะเดินง่ายกว่า"แก้วบอกเเล้วส่ายหัว

"ชั้นเข็นเอง"โทโมะบอก

"O_O!!"แก้วที่อึ้งสักพักก็รีบนั่งบนรถเข็นทันที

"ทีงี้ล่ะรีบ"โทโมะพุด

"โอกาสมีต้องคว้า จะมีใครบ้างล่ะที่นายมาเข็นให้แบบนี้อ่ะ-0-"แก้วพูดเเล้วยิ้ม

ชั้นจะจำวันนี้ไว้ จะจำทุกวันที่มีนาย จะจำจนกว่าจะออกจากบ้านของนาย มุมอ่อนโยนของนายเเบบเนี่ย ไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะชั่นป่วย เพราะนายเอากุ้งมาให้กินรึเปล่าเเต่ชั้นชอบจัง อยากจะป่วยบ่อยๆให้นายมาดูเเล โรคจิตอ่อนๆนะชั้น -____-