กว่าจะรู้ว่าเรารักกัน

9.8

เขียนโดย Arisa

วันที่ 8 มีนาคม พ.ศ. 2557 เวลา 16.44 น.

  33 chapter
  187 วิจารณ์
  57.93K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 19 มิถุนายน พ.ศ. 2557 22.02 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น

แชร์นิยายฟิคชั่น Share Share Share

 

2) 2>จากเศร้ากลายเป็นสุข

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

 

 

 

 "แกตายมา 2ปีแล้วน่ะพิม พรุ้งนี้ครบวันตายแกแล้วน่ะ ฮึก ฮืออ เพื่อนบ้าจากไปไม่บอก

สักคำ ฮึก ฮือออ" ฟางพูดหน้าหลุมศพเพื่อนเธอ

 

 

 

 "ใช่จากไป ไม่บอกสักคำ" เสียงคุ้นหู ทำไห้ฟางหันไปดู 'พี่ป๊อปปี้'

 

 

 

 "พะ...พี่ป๊อปมานานยังค่ะ" ฟางปาดน้ำตาลวกๆ และถามป๊อปปี้

 

 

 

 "พึ่งมาน่ะ เอาดอกไม้มาไห้พิมน่ะ" ป๊อปพูดแล้วนั้งลงเปลี่ยนดอกไม้ไห้พิมทันที และทำความสะอาดบริเวน

นั้น จนสะอาดหมดจด

 

 

 

 

 "พะ..พี่ป๊อปยังไม่..." ฟางกำลังจะพุดแต่ ชายหนุ่มกอดเธอ พี่ป๊อปร้องไห้หนิ่

 

 

 

 "ฟาง ทำไมพิมถึงจากพี่ไปแบบนี้ ฮึกฮืออ ทำไม" ป๊อปกอดฟางแน่นขึ้น และปล่อยโฮออกมา ฟางเห็นเช่นนั้น

กอดปลอบป๊อปเช่นกัน

 

 

 

 "ถ้าพิมเห็นพี่เป็นแบบนี้ เดียวจิตพิมไม่เป็นสุขน่ะค่ะ" ฟางพูด

 

 

 

 "อืม พี่จะพยายามน่ะฟาง" ป๊อปพุดแล้วยิ้มไห้ฟางพลางปาดน้ำตาตัวเอง

 

 

 

 "ค่ะ แต่พรุ้งนี้ครบรอบวันตายของพิมพี่ต้องมาน่ะค่ะ" ฟางพูด

 

 

 

 "อืม มาสิ" ป๊อปพูด

 

 

 

 "พี่ป๊อป เลิกทำตัวเย็นชาใส่คนอื่นเถอะค่ะ" ฟางพุดระหว่างเดินออกมาจากหลุมศพกับ ป๊อปปี้

 

 

 

 

"พี่ก้อเป็นแบบนี้อยุ่แล้วนี้" ป๊อปหันมาตอบฟาง

 

 

 

 

 "พี่ป๊อปคนเดิมจะต้องเป็นคนสนุกสนาน คุยเก่ง และก้อ และก้อ......" ฟางพูดยาวเหยียด

 

 

 

 "พอๆๆๆ ที่พี่เป็นแบบนี้เพราะพี่เหงาไงละฟาง พี่คิดถึงพิม" ป๊อปพูดเสียงเศร้า

 

 

 

 

 "พี่ป๊อป ถ้าเหงาก้อไปเที่ยวกันสิค่ะ" ฟางูดแล้วลากป๊อปขึ้นรถมาที่ ห้างทันที

 

 

 

 

 

 

 

 

 "ว้าวๆๆๆ น้องกระต่ายๆ" ฟางวิ่งไปที่ร้านตุ๊กตา เกาะกระจกเหมือนเด็กอยุ่หน้าร้านมองตุ๊กตากระต่ายอยุ่

 

 

 

 "ชอบหรอเดียวพี่ซื้อ ไห้มะละ" ป๊อปพูด ฟางหันมาหาป๊อปทันที และอ้อนสุดริทๆๆ

 

 

 "ชอบมากๆๆๆ ชอบมากๆ ซื้อไห้น่ะๆๆ" ฟางพุดแล้วทำตาพริบๆ ไส่ป๊อป

 

 

 

 "อ้ะๆๆ ซื้อไห้ก้อได้" ป๊อปพุดแล้วเข้าไปซื้อตุ๊กตาไห้ฟาง

 

 

 

 "กินติมอะๆๆๆ พี่ป๊อปติมๆๆ" ฟางพุดและดึงแขนป๊อปไป ป๊อปเผลอยิ้มกับความเป็นเด็กของฟาง

ตลอด 2 ปี ที่พิมตายเขาก้อไม่เคยมีความสุขเลย แต่ฟางทำไห้เขายิ้มได้

 

 

 

 "กินแต่ ติมๆ ขนมๆ เดียวก้ออ้วนหรอก" ป๊อปพุด

 

 

 

 "ไม่อ้วนหรอก ฟางกินเก่งจะตาย" ฟางพุดแล้วย่นจมูกใส่ป๊อป

 

 

 "จ้ะๆ ไม่อ้วนก้อไม่อ้วน แต่วันนี้พอเหอะกลับกันได้ละ" ป๊อปพุด

 

 

 

 "ค่ะๆๆ ว่าแต่วันนี้พี่ป๊อปยิ้มแล้วนี้ เย้ๆๆๆๆ" ฟางพุดอย่างดีใจ เหมือนเด้ก ป๊อปขยี้ผมฟางอย่างเอ็นดู

และทั้งสองก็กลับบ้านกัน วันนี้เธอทำไห้เขามีความสุขมาก และเขายิ้มได้ทั้งวันเพราะเธอ 'ฟาง'

 

 

 


 

 

   ตอนที่ 2 แล้ว ทำไมป๊อปถึงยิ้มละ

 

 เอ๋ๆๆๆ หรือป๊อปกำลังตกหลุมรักฟาง

 

  อยากรู้เม้น โหวด เยอะๆน่ะจ้ะๆ

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา