กว่าจะรู้ว่าเรารักกัน

 

 

 

 ‘‘ฟาง ฉันคิดถึงแกจังฟาง ฮึก ฮือ ฉันคิดถึงแกจัง’’  พิมพูดและกอดเพื่อนสาวแน่น

และร้องไห้เพราะคิดถึงเพื่อนมาก

 

 

 

 ‘‘พะ....พิม แกจริงๆด้วย’’ ฟางพูดและกอดตอบพิม

 

 

 

 ‘‘ฉันขอโทษน่ะ ที่ไปแบบไม่ได้บอกแกเลย’’ พิมคายกอดจากฟางและพูด และแสงสว่าง

ก็ล้อมรอบตัวฟางและฟางก็มาอยู่ในที่ขาวโพลน ไม่มีอะไรเลย

 

 

 

 ‘‘อืม วะ..ว่าแต่ฉะ...ฉันเห็นแกได้ไงระ..หรอพะ...พิม’’ ฟางพูดแบบสั่นๆ

เจอเพื่อนที่จากไปเป็นวิญญาณก็ต้องกลัวอยู่แล้วละ

 

 

 

 

 ‘‘อ้อฉันขอท่านผู้นั้นนะ’’ พิมตอบแล้วยิ้มให้ฟาง

 

 

 

 

 ‘‘ใครคือ ทะ....’’ ฟางจะพูดแต่โดนพิมแทรกขึ้นมาก่อน

 

 

 

 

 ‘‘ไม่ต้องรู้หรอกแต่ช่วงนี้แกดูแลพี่ป๊อปดีๆน่ะ เพราะคนๆนั้นกำลังจะมาทำร้ายพี่ป๊อป

กับแกน่ะฟาง’’ พิมพูด ฟางมองแววตาที่พิมก็รู้ว่าเพื่อนเธอนั้นกังวลอยู่มาก

 

 

 

 

 ‘‘อะ อืมๆ ฉันก็ดูแลอยู่นี้ไง’’ ฟางตอบ

 

 

 

 ‘‘แล้วเดียวอีกไม่นานเราจะได้เจอกันน่ะฟาง’’ พิมพูดและเหล่ตาไปมองข้างหลังแล้วต้อง

ตกใจเพราะเธอไม่ได้อยู่กับฟางแค่สองคนแต่มีอีกคนที่หลงมาอยู่ในมิตินี้ด้วย

 

 

 

 

 ‘‘ฟางฉันไปและน่ะ หมดเวลาที่เราจะได้คุยกันแล้วละ มาเดียวฉันจะไปส่งแกเอง’’ พิมพูด

และจูงมือฟางเดินทะลุห้องขาวโพลนนั้นออกมา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘‘พะ...พิม’’ ฟางครางเบาๆ และลืมตาขึ้นมานี้เรามาอยู่ที่นี้ได้ยังไง แล้วพิมละ พิมอยู่ไหน

นี้ใครพาเธอมาที่ห้องของเธอเนี้ย

 

 

 

 

 ‘‘อะ..อ้าวฟางตื่นละหรอ’’ ป๊อปปี้ที่เห็นฟางตื่นแล้วก็รีบเดินมาหาฟาง

 

 

 

 

 ‘‘พี่ป๊อปค่ะ พะ..พี่บอกฟางได้ไหมฟางมาอยู่ที่นี้ได้ไงค่ะ’’ ฟางถามป๊อป ก็มันน่าถามไหมละ

ตอนแรกเธอจำได้ว่าเธอจมน้ำ และเจอพิมและเธอมานี้ได้ไง หรือว่าที่เจอพิมเป็นแค่ฝันงั้นหรอ

 

 

 

 

 ‘‘ก็ เอ่อ...พี่เห็นฟางพยายามตะเกียตะกายอยู่ใต้น้ำพี่ก็เลยอุ้มฟางขึ้นมานะ’’ ป๊อปปี้พูดอึกอัก

 

 

 

 ‘‘พี่ป๊อกำลังปิดบังอะไรฟางอยู่’’ ฟางพูดจับผิดป๊อปปี้

 

 

 

 ‘‘ก็เอ่อ.. ตอนแรกพี่ก็ไม่เชื่อในสายตาพี่เหมื่อนกันพี่เห็นฟางคุยกับพิมอยู่และสักพักฟาง

ก็มีแสงสว่างรอบตัวพี่เลยว่ายไปใกล้ๆและพี่ก็เจอพิมกับฟางตื่นคุยกันอยู่ในที่ที่มีแต่ความ

ว่างป่าว’’ ป๊อปปี้พูดทำเอาฟางนิ่งอึ้งนี้เธอไม่ได้ฝันไปใช่ไหมว่าเธอเจอพิมจริงๆ และเธอก็ไม่

ได้เห็นคนเดียวด้วยแต่ป๊อปปี้ก็เห็นนี้มันยังไงกันแน่

 

 

 

 

 ‘‘แล้วพี่ก็อุ้มฟางขึ้นมาใช่ไหมค่ะ’’ฟางถามป๊อปปี้

 

 

 ‘‘พี่ไม่ได้อุ้มฟางขึ้นมา แต่พิมต่างหากที่พาฟางมาหาพี่ และบอกไห้พี่พาฟางขึ้นไป

เพราะทุกคนเห็นหวงอยู่’’ ป๊อปปี้พูดบอกฟาง และมานั้งกับฟางและกอดฟางไว้

ฟางตกใจมากที่อยู่ๆป๊อปปี้ก็มากอดเธอ

 

 

 

 ‘‘ฟางทีหลังอย่าทำแบบนี้อีกน่ะอยู่ว่าว่ายน้ำไม่เป็นยังจะกระโดดลงมาอีก รู้ไหมพี่

เป็นห่วงเราขนาดไหนและถ้ามันไม่บังเอิญเหมือนครั้งนี้ละฟาง ฟางจะเป็นยังไงมั้ง

และพี่จะเป็นยังไงถ้าฟางไม่อยู่นะ’’ ป๊อปปี้พูดและกอดฟางแน่นขึ้น ทำไห้ฟางอึ้งนี้

พี่ป๊อปห่วงเราขนาดนั้นเลยหรอ แค่คำพูดที่ป๊อปปี้พูดมาทำไห้ฟางน่าแดงโดยไม่รู้ตัว

 

 

 

 ‘‘คะ ฟะ...ฟางขอทะ....โทษน่ะค่ะที่โดลงไปแต่ฟางก็แค่อยากเล่นน้ำเอง’’ ฟางพูดและ

คายกอดป๊อปและยิ้มให้ป๊อปปี้

 

 

 

 

 ‘‘แล้ว พิมคุยอะไรกับฟางหรอ’’ ป๊อปปี้ถามทำเอาฟางอึกอัก เธอควรจะบอกเขาดีไหม

หรือถ้าบอกไปแล้วเขาว่าเธอโกหกละ แล้วถ้าเขาไม่เชื่อละ เอาละตัดสินใจแล้ว

 

 

 

 

 ‘‘คือพิมบอกว่า........’’

 

 

---

 

 

 

  พิมมาไงอะ งง อะดิ 555+

 

 

 อยากรู้ต้องเมิน โหวต กันน่ะ

 

 

 และเดียวไรเตอร์จะเข้าโหมดดราม่านิดๆหน่อยๆน่ะจ้ะ