รักแค่เธอเท่านั้น...

 ณ โรงพัก

 "ป๊อปมาหาเฟรมที่โรงพักบ่อยหรอคะ"เธอถาม

 "มาบ้างครับ"ป๊อปปี้ตอบสั้นๆแต่สำหรับเฟรมแล้วมันทำให้เธอเจ็บปวดไม่น้อย

 ในห้องขัง

 "เฟรม...เป็นไงบ้างจ้ะ"เธอเดินเข้าไปหาฟาง

 "เฟรม"ฟางเรียกชื่อเฟรมเบาๆ

 "นี่เฟรมเป็นยังไงบ้างจ้ะ สบายดีรึเปล่า!"เฟรมถามล้วเขม่งตาใส่

 "สบายดีจ้ะ"ฟางตอบ

 "พี่ล่ะสงสารเฟรมจังเลย ยังไงก็ต้องได้รับโทษนะจ้ะ"เฟรมบอกถึงแม้ว่าเธอจะส่ะใจก็ตาม

 "ฉันไม่ใช่เป็นคนทำ"ฟางบอกแล้วจ้องตากับเฟรมอย่างไม่กลัว

 "ตายจริง เฟรมจ้ะ เธอต้องยอมรับความจริงนะจ้ะ เธอหนะเป็นคนแทงพี่กับมือเลยนะจ้ะ"เฟรมบอกยิ่งทำให้ฟางเจ็บปวดเล็กน้อย

 "คนผิดก็ต้องได้รับโทษ ไม่ช้าก็เร็วสินะคะ"ฟางบอกอย่างไม่กลัว

 "นั้นหรอจ้ะ!แต่ดูเหมือนว่าเธอจะกลัวอยู่ใช่ไมจ้ะ"เฟรมถาม

 "เฟรมไม่เคยกลัวคดีนี้เลยค่ะ เพราะฉันรู้ว่าคนที่ผิดสักวันจะต้องได้รับบทลงโทษ"ฟางบอก

 "นี่เฟรมไม่ได้แทงฟางอย่างนั้นหรอ"ป๊อปปี้แกล้งถามทั้งๆที่เขาก็รู้อยู่แล้ว

 "ป๊อปคะ 555เฟรมเค้าชอบทำให้คนอื่นสับสนป๊อปอย่าไปสนเลยนะคะ'เฟรมรีบตัดบท

 "จริงหรอครับเฟรม"ป๊อปปี้หันไปแกล้งถามฟาง แต่ฟางกลับไม่ตอบเพราะฟางคงรู้ว่านี่คงเป็นแผนของป๊อปปี้

 "แหม ป๊อป ฟางว่าเฟรมจะใส่ร้ายฟางแน่เลยค่ะป๊อป ฟางว่าเรารีบออกไปจากที่นี่สักทีเถอะค่ะ"เฟรมเริ่มรู้สึกกังวล

 "ครับ"ป๊อปปี้บอกก่อนจะเดินออกไปกับเฟรม แต่เขาก็ยังหันกลับมาดูฟางเป็นระยะ

 "ป๊อปไปกับเฟรมแล้วสินะ"ฟางได้แต่ถอนหายใจไปเฮือกใหญ่เธอรู้สึกไม่ดีเมื่อป๊อปปี้อยู่ใกล้กับเฟรม

 ณ บริษัทของป๊อปปี้

 "นี่ป๊อปมีบริษัทด้วยหรอคะ"เฟรมถามอย่างตื่นตาตื่นใจเมื่อเห็นบริษัทที่เป็นพันล้านเป็นของป๊อปปี้

 "ใช่ ที่นี่เป็นของป๊อปทั้งหมด ทางบริษัทเราจะออกแบบงานหรือสถานที่ต่างๆทั่วประเทศ และยังเป็นหุ้นส่วนของอีกหลายประเทศทั่งโลกเลยก่อว่าได้ รายได้ของเราเลยได้เยอะเป็นพิเศษทำให้บริษัทแห่งนี้เป็นที่รู้จักกันทั่งโลก"

 "แปลว่าป๊อปก็มีเงินเป็นร้อยล้านพันล้านเลยหนะสิคะ"เฟรมถามอย่างตื่นเต้น

 "จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ"ป๊อปปี้บอกแล้วหันมาดูเฟรมที่ยิ้มไม่หุบ

 ในห้องส่วนตัวของป๊อปปี้

 "นี่เลขาส่วนตัวของผมคุณ อนงค์ เป็นคนที่ผมไว้ใจมากที่สุด คุณอนงค์ครับนี่ฟางครับเป็นแฟนของผมเอง"ป๊อปปี้แนะนำ

 "สวัสดค่ะคุณป้า!"เฟรมไหว้เธอ ก่อนจะมองตั้งแต่หัวจรดเท้า

 "คุณเป็นอะไรรึเปล่าคะถึงมองฉันแบบนั้น"อนงค์ถาม

 "ที่จริงแล้วคุณป้าน่าจะเกษียณอายุได้แล้วมั้งคะ"เธอบอก

 "ฟางทำไมพูดกับคุณอนงค์อย่างนั้นล่ะ!"ป๊อปปี้ถามขึ้นเสียง

 "ก็เค้าดูแก เอ้ย ดูเป็นคนอายุมากแล้วนิคะป๊อปฟางถามกับเค้าไม่ได้หรอคะ!"เฟรมบอกแล้วขึ้นเสียงกลับ

 "คุณอนงค์ ฟางต้องเรียกเค้าว่าคุณอนงค์สิครับ"ป๊อปปี้บอก

 "ก็ได้ค่ะ คุณอนงค์"เฟรมบอกอย่างโมโห

 ฝั่งเขื่อน-เฟย์

 "เฟย์เราต้องหาทางช่วยฟางแล้วล่ะ"เขื่อนบอก

 "ที่บอกจะช่วยอ่ะรู้แล้วหรอว่าจะช่วยอะไรหนะ"เฟย์ถาม

 "เอิ่ม เฟรมเค้าเคยมีเพื่อนสนิทหรือคนที่เค้าไว้ใจมากที่สุดมีรึเปล่า"เขื่อนถาม

 "คนที่ไว้ใจหรอ จริงสิ!มีน มีนเค้าเป็นเพื่อนสนิทของเฟรม"เฟย์บอก

 "นั้นเราไปหาคนที่ชื่อมีนกันเหอะ"เขื่อนบอก ก่อนจะออกไปพร้อมเฟย์

 ณ บริษัทป๊อปปี้

 "ป๊อปคะเราออกไปหาอะไรทานกันเถอะค่ะ"เธอชวน

 "ฟางไปก่อนเลย เดี๋ยวป๊อปต้องทำงานก่อนหนะ"ป๊อปปี้บอกแล้วไม่สนใจเฟรมเลย

 "ค่ะ!"เฟรมรีบออกไปอย่างน้อยใจ

 หน้าบริษัท ป๊อปปี้

 "โอ้ย พี่ป๊อปนะ!"เฟรมบอกอย่างน้อยใจ

 "ไปหายัยมีนดีกว่า"

 ฝั่งเขื่อน-เฟย์

 ณ โรงพัก

 "ยัยฟางแกรู้ที่อยู่ของยัยมีนรึเปล่า"เฟย์ถาม

 "ทำไมหรอ"

 "ฉันจะช่วยแกอยู่นะฟาง"

 "พอเถอะเฟย์ แกช่วยเหลือฉันมาตลอด แกอย่าลำบากเพราะฉันเลยนะ"ฟางบอกอย่างเศร้าๆ

 "ฉันไม่ลำบากอะไรทั้งนั้นนะฟาง สิ่งที่ฉันทำไปก็เพราะช่วยแก"เฟย์บอก

 "และเพื่อความถูกต้อง มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องไม่ใช่หรอฟาง"เขื่อนเสริม

 ฝั่งมีน

 "ว่าไงนะ พี่ป๊อปมีบริษัทเป็นล้านเลยหรอ"มีนตกใจเมื่อได้ยินเฟรมเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

 "ใช่หนะสิ เห็นไมฉันต้องทำได้ ฉันจะได้ใช้นามสกุลที่ใครๆต่างก็อยากใช้กันทั้งนั้น 555ใครไก็ต้องอิจฉาฉัน"เฟรมบอกอย่างมั่นใจ

 "แล้วถ้าพี่ป๊อปเค้ารู้ล่ะว่าแกไม่ใช่..."

 "พี่ป๊อปเ้าไม่มีทางรู้ ฉันกับพี่ป๊อปเราต้องแต่งงานกัน"

 "นี่พี่ป๊อปขอแกแต่งงานอย่างนั้นหรอ"มีนถาม

 "ฉันนี่แหละจะทำให้พี่ป๊อปขอฉันแต่งงานให้เร็วที่สุด"เฟรมบอก

 "แล้วที่แกรักพี่ป๊อปเพราะพี่เค้ามีเงินมากมายอย่างเดียวรึเปล่า"

 "ก็ใช่หนะสิ!พอฉันรู้ว่าพี่ป๊อปเค้ารวยแบบนั้นอ่ะนะ ฉันนก็มั่นใจได้เลยว่าฉันจะต้องได้ใช้นามสกุลจิระคุณแน่ และได้เป็นสะไภ้ร้อยล้านพันล้าน555คิดแล้วก็สมน้ำหน้าพี่ฟางเหมือนกันนะ"

 "ฉันสงสารพี่ฟางมากกว่านะ"

 "นี่ยัยมีนแกอยู่ฝั่งใครกันแน่หะ"เฟรมถาม

 "ฉันก็อยู่ฝั่งแกสิเฟรม"มีนบอก

 ขอโทษที่อัพช้าหน่อยนะคะ คริคริ เม้นนนนน