เพลิงแค้นหัวใจมาร

"ป๊อป มาทำไม"ฟางเอ่ยถาม

 

"ฟาง...."ป๊อปปี้มองหญิงสาวที่ดูเฉยเมยกับเขาอย่างชัดเจน

 

"งั้นคุยกันเองนะ"โทโมะออกไปจากห้อง

 

"โทโมะเป็นคนบอกสินะ"

 

"ฉันขอโทษ"ป๊อปปี้พูด ฟางยิ้มสมเพศตัวเองนิดๆ

 

"ขอโทษทำไมล่ะ มันก็สมควรแล้วที่ป๊อปจะทำแบบนี้"ฟางว่า

 

"อย่าประชดสิฟาง"

 

"ไม่ได้ประชด"ฟางเมินหน้าหนี

 

"คุยกันดีๆก่อนนะ"ป๊อปปี้จับมือเธอไว้

 

"ทำไมจะต้องคุยด้วยล่ะ เราคุยกันจบแล้ว"

 

"อย่าทำแบบนี้สิ เรื่องมันก็ไม่จบสักที"

 

"ใครกันล่ะที่ทำให้เรื่องไม่จบ"ฟางว่า

 

"โธ่....ฟาง ก็ฉันบอกแล้วไงว่าขอโทษ"

 

"ป๊อปกลับไปเถอะ ฟางไม่อยากเจอป๊อปอีก"

 

"ฟาง...."ป๊อปปี้ซึมลงไป

 

"......"ฟางหันหน้าหนีแล้วลุกเดินออกไปจากห้อง

 

"ฉันขอโทษฟาง"

 

 

 

"เฮ้อ...."ฟ้านั่งถอนหายใจอยู่คนเดียวในห้อง

 

"ฟ้า"จู่ๆก็มีมือใหญ่มากอดรัดเธอไว้ ฟ้าหันไปมอง

 

"อ๊ะ...พี่เจฟ"ฟ้ายิ้มออกมาทันที

 

"เป็นอะไร นั่งถอนหายใจ"เจฟปล่อยฟ้าก่อนจะนั่งข้างๆหญิงสาว

 

"ฟ้าคิดถึงพี่เจฟจังเลยค่ะ"ฟ้าเอียงหัวไปพิงไหล่ของเขา

 

"มาแปลก ปกติไม่อ้อนแบบนี้"

 

"ฟ้าก็แค่อยากหวานกับพี่บ้างไงคะ"ฟ้ายิ้มหวาน

 

"น่ารัก"เจฟลูบผมเธอด้วยความรู้สึกเอ็นดู

 

"พี่เจฟอ่ะชอบเห็นฟ้าเป็นหมาน้อยตลอด"

 

"พี่รักฟ้านะครับ"เขายิ้มหวาน ฟ้ายิ้มตอบก่อนที่ทั้งสองจะค่อยๆเลื่อนหน้าเข้า

มาใกล้กัน

 

"ปล่อยน้องสาวฉันเดี๋ยวนี้"ป๊อปปี้มาเห็นพอดีเอ่ยเสียงเข้มเพราะไม่พอใจมาก

 

"พี่ป๊อป ฟังฟ้าก่อนนะคะ"ฟ้ารีบพูด

 

"กลับไปซะ"ป๊อปปี้ไม่สนใจฟ้าแต่กลับไล่เจฟแทน

 

"แต่...."ร่างสูงมองฟ้าเพราะไม่อยากไป

 

"ไปเถอะค่ะ เดี๋ยวฟ้าจะคุยกับพี่ป๊อปเอง"ฟ้าบอก

 

"ครับ"เจฟเดินออกไป

 

"กลับไปคบกับมันทำไมฟ้า"ป๊อปปี้ว่าทันที

 

"ฟ้ากับพี่เจฟเราคุยกันแล้ว"ฟ้าบอก

 

"มันทิ้งแกไปเรียนเมืองนอก จำไม่ได้รึไงห๊ะ"

 

"แล้วยังไงล่ะคะ รักกันก็ต้องให้อภัยกันสิ"

 

"แต่พี่ไม่ให้อภัยมัน"ป๊อปปี้บอก

 

"พี่ป๊อปไม่เข้าใจฟ้าเลย ทำไมล่ะคะ ทีฟ้ายังให้อภัยพี่ฟางเลย"

ฟ้าไม่เข้าใจเลยสักนิด

 

"เรื่องฟางกับเรื่องไอ้เจฟมันคนละเรื่องกันฟ้า"ป๊อปปี้พูด

 

"ฟ้ารักพี่เจฟ และฟ้าก็จะคบกับเขา"

 

"ฟ้า!"ป๊อปปี้โมโหที่ฟ้าไม่เชื่อฟังเขา

 

"ฟ้าจะไปอยู่กับพี่เจฟ"ฟ้าเดินออกไป

 

"ฟ้ากลับมานะ"ป๊อปปี้ตะโกนเรียกแต่ร่างบางก็ไม่คิดจะเหลียวกลับมามอง

พี่ชายเลย

 

 

"ฮึก...ฮือ..."เฟย์นั่งร้องไห้ด้วยความคิดถึงเขา ทำยังไงเธอก็ไม่สามารถ

ลบเขาไปจากใจได้เลย

 

"เฟย์ ไม่เอาไม่ร้องแล้วนะลูก"แม่เข้ามาปลอบเธอ

 

"ค่ะแม่ เฟย์จะไม่ร้องแล้ว"

 

"ดีมากลูก คนเก่งของแม่"

 

"เฟย์ จะไปอยู่กับพี่โทโมะ"เฟย์บอก

 

"ก่อนจะไป คุยกับเพื่อนก่อนดีกว่านะ เขามารอพบลูกน่ะ"

 

"แต่เฟย์ยังไม่อยากคุยกับใคร"เฟย์ว่า

 

"แน่ใจเหรอ ว่าไม่อยากคุย"เขื่อนเข้ามาในห้อง เฟย์ชะงักไม่คิดว่าเขาจะ

มาได้

 

"งั้นแม่ขอตัวนะ คุยกันเลย"แม่ของเฟย์บอกแล้วออกไป

 

"เดี๋ยวสิคะแม่"เฟย์เรียกแม่แต่ไม่ทัน

 

"เรียกทำไมล่ะ ดีแล้ว... เขาจะได้ไม่มารบกวนเรา"เขื่อนว่า

 

"เอ่อ...อืม"เฟย์ทำตัวไม่ถูก

 

 

อัพให้แล้วนะ  เด๋วตอนหน้ามาดูต่อว่าจะเป็นยังไงต่อ