Forever รักคุณตลอดกาล

   "ฮือๆ มึงกูเจ็บ" ร่างเล็กของใครบางคนกำลังร้องไห้ซบไหล่ของผมอยู่ ไม่ใช่ใครที่ไหนเพื่อนรักผมเองแหละครับ 

"อย่าร้องๆ" การปลอบของผมไม่ได้มีความหมายเลยเพราะยิ่งปลอบร่างเล็กตรงหน้ายิ่งร้องมากกว่าเดิมเสียอีก เกิดมาผมยังไม่เคยเห็นน้ำตาของ ‘ ริว ’ เลยซักครั้งเดียว แต่นี่ริวกลับแสดงความอ่อนแอออกมาโดยไม่อายสายตาของผมที่มองอยู่

"มัน ฮึก มัน โกหกกู มันไม่รักกูแล้ว ฮึก" ร่างเล็กพูดไปและสะอื้นไปพร้อมๆกันทำให้จับใจความยากขึ้นด้วย แต่ที่แน่ๆมันต้องเป็นเรื่องแฟนของมันแน่นอนเพราะไอ้ริวเป็นคนที่รักใครแล้วรักจริง ไม่โกหก รักใครแล้วทุ่มสุดทีน 

"ใคร แฟนมึงอะหรอ ไหนลองเล่าให้กูฟังสิ หืม" ผมบอกพร้อมกับเอามือลูบหัวเหมือนผู้ใหญ่ที่ปลอบเด็กที่เสียขวัญ

"ก็เรื่องมันเกิดจาก....." ร่างเล็กเล่าให้ผมฟังแต่ผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอกเพราะมันเล่นสะอื้นไปด้วย แต่จับใจความได้ว่าพวกมันทะเลาะกัน แล้ว ‘ พี่โซล ’ หรือ ไอ้พี่โซลไม่อยมมาเจอหน้าริวอีกเลย แล้วพอริวไปหาที่ห้องก็เจอผู้หญิงออกมาแทน หลังจากนั้นทั้งสองคนก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย นี่ผ่านมาสามวันแล้ว สภาพของร่างเล็กเลยดูเหมือนผีเข้าไปทุกที ตาบวมช้ำจากการร้องไห้ ตาดำเป็นหมีแพนด้าเพราะไม่ได้นอน สงสัยมันทนไม่ไหวเลยอยากหาที่ระบายเลยเรียกผมมา 

     ผมนะ เคยโดยคนหักอกมาแล้วด้วยสถานการณ์แบบนี้แหละ ผมเลยฟิวขาดง่าย ตอนที่ไอ้ริวเล่าหน้าผมก็แดงกำแล้ว ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าถ้ารักกันทำไมถึงต้องไปมีคนอื่นด้วย ผมหันไปหาร่างเล็กที่ตอนนี้นอนหนุดตักผมเรียบร้อยแล้ว 

"ริว กูขอคุยกับไอ้พี่โซลหน่อยสิ" ผมพูดออกไปดื้อๆเฟมือนโทรสั่งพิซซ่า ริวมองหน้าผมนิดๆแล้วถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะส่งโทรศัพท์ให้ผม

    ผมทำการกดโทรออกในเบอร์ล่าสุด รอซักพักปลายสายก็รับสาย

"พี่โซลยังรักไอ้ริวอยู่รึเปล่า ถ้ารักแล้วทำไมทำแบบนี้ ผมไม่เข้าใจพี่เลยนะ ไหนบอกว่ารักไอ้ริวจะดูแดมันไงแล้วไหงปล่อยให้มันเป็นงี้ว้ะ ห๊ะ? ไอ้พี่โซล!"

"........" ปลายสายเงียบ ทำให้ผมเริ่มหงุดหงิด

"บอกมาดิว้ะ เห้ย หูหนวกรึไงว้ะ!"

"นี่ใคร? โทรมาด่าไอ้โซลมันทำไมมิทราบ คุณเป็นใคร?" หนอยไอ้เวรนี่ ร่างเล็กที่ตอนแรกหนุกตักผมกลับลุกแล้วเดินเข้าไปในห้องแทน ดีแล้ว ผมจะได้ด่าแม่งให้เห็นบรรพชนเลย

"หึ มึงนั้นแหละเป็นใครมารับโทรศัพท์ของไอ้พี่โซลมันได้ไง....อ๋อ...หรือว่าเป็นเมียใหม่มันหล่ะ ฝากบอกมันด้วยนะถ้าไม่มาหาไอ้ริวภายในหนี่งชั่วโมง กูวา จะไปลากคอมันมากราบแทบเท้าเพื่อนกูที่ทำให้มันเสียน้ำตา" พูดจบผมก็กดตัดสายไปดื้อๆ เหอะสม

    ใครที่ทำเพื่อนผมเจ็บ มันต้องเจ็บกว่าเป็นล้านเท่า