รักใสๆของนายเด็กเนิร์ด [EXO KAISOO]

Mini Story : คุณหมอที่รัก พิทักษ์หัวใจ [EXO ChenMin]

--------------------------------------------------------------------------

     เสียงนกร้องปลุกผมให้ตื่นจากนิทรา ผมลุกขึ้นนั่งบนเตียงนอนแล้วบิดขี้เกียจไปมาขณะเดียวกันสายตาของผมก็เหลือบมองไปยังนาฬิกา ตีห้าแล้วเหรอ....ผมถอนหายใจยาวๆหนึ่งเฮือกแล้วดันตัวเองให้ลุกจากเตียง ผมเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบชุดกีฬาตัวเก่งขึ้นมาและเริ่มจัดการเปลี่ยนทันที

     ตอนนี้ผมกำลังวิ่งจ๊อกกิ้งอยู่ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่งที่อยู่ใกล้บ้าน

          "นั่น! อ.ซิ่วหมินนี่! สวัสดีครับ"เสียงๆหนึ่งดังขึ้น

          "อ้าว...เซฮุนเองเหรอ มาจ๊อกกิ้งกับเค้าด้วยเหรอเนี่ย?"ผมหันไปทักเด็กชายที่อายุน้อยกว่าผม 8 ปีที่มีหน้าตาหล่อเหลา

          "เปล่าครับ ผมหิวเลยตื่นมาซื้อของกิน"เซฮุนตอบติดตลก

          "แหม ก็นึกว่าขยันซะอีก ฮ่าๆๆๆๆๆ"

          "ก็นะ....ผมกลับก่อนนะจารย์"เซฮุนยักไหล่ แล้วโบกมือให้ผมก่อนหันหลังจากไป

     หลังจากที่ผมวิ่งมาได้สักประมาณหนึ่งชั่วโมง ผมก็ตัดสินใจว่าจะไปที่บ้านของคยองซูสักหน่่อย....เอ่อ ครับ เป้าหมายของผมไม่ได้อยู่ที่คยองซูหรอกครับ แต่อยู่ที่แม่ของเค้าต่างหาก...เพราะว่าผมกำลังตามจีบอยู่ยังไงล่ะ หึหึ.... แต่จะไปตัวเปล่ามันก็ดูแปลกๆนะ ผมเลยแวะซื้อของหวานชื่อดังแถวย่านการค้าก่อนจะไปเยี่ยมแม่ของคยองซู แต่ผมก็ไปสะดุดตากับชายที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี

          "อ้าว เฉินนี่..."ผมเอ่ยทัก

          "หือ? ว่าไง ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ"เฉินยิ้มตายี่จนตีนกาโผล่ มันดูตลกแต่ก็ดูน่ารักเหมือนกัน

          "บังเอิญจริง! วันนี้โดดตรวจคนไข้มาหรือไง?"ผมแซว

          "พูดบ้าๆ ฉันเพิ่งออกเวรต่างหาก"เฉินยิ้มเจื่อน

          "โอ๋ๆ เหนื่อยสินะ รีบๆกลับบ้านไปอาบน้ำนอนนะ"ผมกวนเฉิน

          "กวนละ แล้วนี่ซื้ออะไรเยอะแยะ กินคนเดียวหมดหรือไง?"เฉินมองถุงในมือของผม

          "อ๋อ ซื้อไปให้พี่กาอินน่ะ"

          "อ๋อเหรอ คนที่แกกำลังตามจีบอยู่ใช่มะ? ไม่ใช่ว่าเค้ามีลูกแล้วเหรอ"

          "ไม่มีปัญหา ลูกเค้าน่ารักดี อีกอย่างฉันก็ชอบผู้หญิงที่มีอายุมากกว่าด้วย อิ้อิ้"ผมทำหน้าเจ้าเล่ห์

          "ตามใจแกเหอะ ต้องให้ฉันไปส่งมั้ย? หรือแกจะเดินไปเอง"

          "ถามโง่ๆ แกเสนอ ฉันก็ต้องรับดิวะ"

     สุดท้ายแล้วเฉินก็ต้องไปส่งผมที่บ้านของพี่กาอิน ความจริงแล้วผมกับเฉินเป็นเพื่อนกันตั้งแต่สมัยมัธยมแต่ด้วยความที่เฉินเป็นคนหัวดีทำให้สอบติดหมอ ส่วนผมที่มีดีด้านกำลังเลยไปสอบเป็นคุณครูสอนพละ เวลาการทำงานไม่เหมือนกันเลยทำให้ไม่ค่อยได้เจอ แต่ผมก็มักจะหาเวลาว่างหลังเลิกเรียนไปหาหมอนี่บ่อยๆ.....ความจริงก็คือพานักกีฬาโรงเรียนไปรักษานั่นแหละ เหอะๆ

หน้าบ้านพี่กาอิน

          "อย่าเพิ่งไปนะเว้ย!! ฉันลงไปแปบเดียว"ผมตะโกนใส่เฉินก่อนจะปิดประตูรถ

     ผมเดินไปหน้าบ้านพี่กาอินก่อนจะกดออดสองสามที แต่คนที่ออกมาต้อนรับไม่ใช่พี่กาอิน แต่เป็นคยองซู

          "อ้าว คยองซู! สวัสดี แล้วแม่เธอละ?"ผมส่งยิ้มให้เด็กชายตัวเล็กหน้าตาน่ารัก

          "อะ...เอ่อ..เห็นว่าจะกลับบ้านวันพรุ่งนี้นะครับ"คยองซูทำท่าครุ่นคิด

          "แย่จัง....อ๋อนี่! ฉันซื้อมากฝากนะ ชื่อดังเชียวนะจะบอก"ผมยื่นถุงขนมใบใหญ่ให้คยองซู

          "ขอบคุณครับ จะเข้ามาข้างในก่อนไหมครับ?"คยองซูรับถุงของผมแล้วชี้เข้าไปในตัวบ้าน

          "ไม่เป็นไรๆ ฉันแค่แวะมาเฉยๆน่ะ เพิ่งไปจ๊อกกิ้งมายังไม่ได้อาบน้ำเลย"ผมทำท่าเหม็น

          "ฮ่าๆๆ งั้นโชคดีนะครับ"

          "อื้อ! ฉันไปล่ะ"ผมโบกมือให้คยองซูก่อนจะเดินกลับไปที่รถของเฉิน

     ผมเดินตรงไปยังรถของเฉินทันที แล้วเปิดประตูฝั่งคนนั่งด้านหน้าแล้วเข้าไปนั่งบนเบาะ ผมบิดขี้เกียจเล็กน้อย

          "กลับกัน!"ผมพูดอย่างอารมณ์ดี

          "......." ไม่มีเสียงตอบกลับ จนทำให้ผมต้องหันไปมอง

          "เห้ย! หลับแล้วเหรอ"ผมพูดด้วยน้ำเสียงตกใจแต่มุมปากกลับยิ้มไม่หยุด หมอนี่....เหนื่อยแท้ๆแต่กลับยอมมาส่ง บ้าของแท้เลย....

     ผมตัดสินใจไม่ปลุกเฉิน...ให้เจ้านี่นอนต่ออีกสักหน่อยก็ได้  เพราะคณะแพทย์เรียนมากกว่าคณะอื่นๆ ทำให้เฉินเพิ่งจะเริ่มได้ทำงานปีแรก สงสัยเค้าคงใช้หมอหนุ่มๆจนอ่วมแน่ ผมมองหน้าเฉินตอนนอนหลับ...คนส่วนใหญ่นอนหลับแล้วเหมือนแมว แต่เจ้านี่นอนแล้วเหมือนหมาเลย ฮ่าๆๆๆ เหมือนพวกเพิ่งเล่นคาบกิ่งไม้แล้วขอพักก่อนจะเริ่มเล่นต่อ...แต่มันเหมาะกับนายมากเลยนะ เฉิน

     ผมนั่งมองหน้าเฉินไปเรื่อยๆโดยไม่คิดอะไร แต่พอเหลือมองนาฬิกาก็ผ่านไป 30 กว่านาทีแล้ว คงจะปลุกได้แล้ว...มั้ง? ผมตัดสินใจสะกิดคุณหมอนิทรา

          "เห้ย!"ผมตะโกนข้างหู

          "หือ?...."เฉินสะลึมสะลือ

          "จะนอนไปถึงเมื่อไหร่ พาฉันไปส่งที่บ้านเดี๋ยวนี้เลย!"

          "อ๊ะ! โทษทีๆ"

บ้าน

          "กลับเองได้ แน่นะ?"ผมถามเฉินที่หน้าตายังดูไม่ค่อยตื่น

          "อื้อ...นิดเดียว...."เฉินหาวทีหนึ่ง

          "นิดเดียวคงได้เข้าวัดแน่"ผมต่อประโยคของเฉิน

          "นี่ก็แช่งกันจังเล้ยย"

          "ลงมา!"ผมพูดเสียงดัง

          "ลงไม?"เฉินมองหน้าผมอย่างไม่เข้าใจ

          "มานอนที่บ้านฉันก่อนไง บ้านแกก็ไม่ใช่ใกล้ๆ เดี๋ยวถ้าแกขับหลับในได้ออกข่าวหน้าหนึ่ง คุณหมอไฟแรกหลับในดับอนาถ แหง"ผมยักไหล่

          "นั่นสินะ ฉันก็ยังไม่อยากดังตอนนี้หรอก เหอะๆ"เฉินยิ้มเจื่อนแล้วลงจากรถ

     ผมเดินนำพาเฉินไปนอนที่ห้องนอน แต่ด้วยความง่วงสุดฤทธิ์ของหมอนี่ เลยทำให้อดใจไม่ไหวนอนสลบบนโซฟาที่ห้องรับแขก ผมถอนใจยาวๆทีหนึ่ง แล้วตัดสินใจไปอาบน้ำ

     ผมใช้เวลาอาบน้ำนานพอประมาณ หลังจากอาบน้ำเสร็จผมก็เดินไปดูเฉินที่ห้องรับแขก...หลับเป็นตายเลยแฮะ ผมนั่งบนพื้นข้างๆโซฟาที่เฉินนอน หน้าของเราสองคนห่างกันสองคืบ.........โธ่เอ้ย! คิดว่านายจะหายไปแล้วแท้ๆ...การกลับมาของนาย มันทำให้ฉันสับสนทุกที!!