exo รักอลม่านในโรงเรียนร้าง

 

ณ โรงเรียนร้างแห่งหนึ่งในกรุงโซล

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

มีเรื่องราวมากมายต่างๆเกี่ยวกับโรงเรียนแห่งนี้ซึ่งถ้าเล่าออกมาอาจทำเอาคนฟังขวัญผวาได้ โรงเรียนแห่งนี้แต่ก่อนเคยเป็นป่าช้า แล้วก็สร้างขึ้นมาเป็นโรงพยาบาล และกลายมาเป็นโรงเรียนบางคนก็เห็นเงาลึกลับเดินไปมาอยู่บนตึกๆทั้งที่ตอนนั้นดึกมากแล้ว

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

บางคน....หลังจากที่เดินผ่านโรงเรียนนี้ตอนกลางดึกก็จะได้ยินเสียงร้องโหยโหยดังขึ้นระงมไปหมด จึงทำให้คนในระแวกนี้เลี่ยงเส้นทางนี้พูดได้ว่าถ้าไม่จำเป็นต้องมาเส้นนี้จะไม่มีใครผ่านมาเลย ถนนนี้เลยค่อนข้างเป็นถนนร้างพอสมควร จะมีก็แต่พวกบางกลุ่มที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวแล้วหลงเข้ามา...อย่างคนกลุ่มนี้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เห้ยย....ไอเหี้ยมึงแม่งไม่รู้เส้นทางยังจะขับเข้ามาอีก แล้วดูดิหลอนชิบหาย"เทาหันไปด่าทอเพื่อนข้างๆที่ขับรถอยู่อย่างอารมณ์เสีย ในรถคันนี้เป็นเด็กนักเรียนหนุ่มประมาณ4คน พวกเขาเพิ่งเข้ามาในประเทศเกาหลีครั้งแรกและยืมรถเช่ามาเพื่อที่จะมาขับชมวิวที่ประเทศนี้แต่พอไปๆมาๆกลับหลงทางและมาอยู่ตรงบริเวณโรงเรียนร้างแห่งนี้....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เออมึงดูนู่นดิโรงเรียนหรือป่าช้าว้ะน่ากลัวชิบหาย"ซูโฮที่นั่งอยู่เบาะหลังลูบแขนตัวเองป้อยๆเนื่องจากขนลุกขึ้นมาอย่างห้ามไม่ได้

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เอาน่ากูพาพวกมึงเข้ามาได้กูก็ต้องพาออกไปได้ดิว้ะแค่ขับกลับเส้นทางเดิมก็จบแล้ว"ซิ่วหมินที่เป็นคนขับรถเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่พวกเพื่อนทั้งหมดเริ่มจ้องไปที่โรงเรียนแห่งนั้นพอเขาจ้องไปเท่านั้นแหละก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาซะอย่างงั้น

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เออเร็วๆเลยกูอยากกลับบ้านจะตายห่าอยู่แล้วง่วงชิบหาย"เฉินที่นั่งอยู่เบาะหลังเหมือนกันพูดขึ้นมาก่อนจะพิงเบาะและหลับตาลงเบาๆ แต่ก่อน...ที่ตากำลังจะประกบกันเขาเห็น'สิ่งๆหนึ่ง'เกาะอยู่บนเพดานรถ  แต่หัวกับหมุนมาจ้องหน้าเค้า เลือดสีแดงเลอะตามใบหน้าเต็มไปหมดลูกตาหลุดออกมาจากเบ้า..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"เขาร้องลั่นรถทำเอาเพื่อนๆที่นั่งอยู่ในรถสะดุ้งเพราะตกใจ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"ร้องทำเหี้ยอะไรของมึง กูตกใจหมด"ซูโฮหันไปตบหัวเพื่อนตัวเองไปทีนึงก่อนจะหันไปมองหน้าแล้วก็ตกใจแทบสิ้นสติเพราะเพื่อนของเขานั่งตัวสั่นเทิ้มก่อนจะตัวเกร็งมือหงิกงอตาเหลือกขึ้นจนทำให้เห็นแต่ตาขาวและนิ่งไปในที่สุด

 

 

 

 

 

 

 

"พ...พวกมึง.....ไอ....เฉิน"ซูโฮพูดเสียงตะกุกตะกักเพราะทำอะไรไม่ถูกเขาค่อยๆเคลื่อนมือขาวๆของตัวเองไปจ่อที่จมูกเพื่อนสนิทตัวเองแล้วก็นิ่งค้างเพระาเพื่อนของเขาไม่หายใจแล้ว..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"พวกมึงเล่นเหี้ยไรกันเนี้ยไม่ตลกนะไอสัส"เทาหันมาตะคอกเพื่อนทั้งสองคนแล้วก็นิ่งค้างกับภาพที่เห็น

 

 

 

 

 

 

 

 

"ไอ..เฉิน..ม..มัน..ไม่....หาย...ใจ"ซูโฮพูดก่อนจะบ่อน้ำตาแตกออกมาเพราะความหวาดกลัว

 

 

 

 

 

 

 

 

"เดี๋ยวกูตบให้หายขาวเลยไอนี่คิดนานไม๊เนี้ยไอพวกแผนชอบแกล้งคนอื่นเค้าเนี้ย"ซิ่วหมินหันมามองเพื่อนรักทั้งสองคนที่เบาะหลังก่อนจะสะดุ้งเฮือกเพราะเพื่อนของเขาตาเหลือกขึ้นไปจนน่ากลัวมันน่ากลัวเกินไปน่ากลัว...จนเหมือนนี่ไม่ใช่การแกล้ง

 

 

 

 

 

 

ซิ่วหมินเอื้อมมือไปจ่อที่จมูกของเฉินก่อนจะชักมือกับมาเพราะต่อให้เอามือจ่อนานเท่าไหร่ก็ไม่มีลมออกมาจากจมูกของเพื่อนตัวเองเลย

 

 

 

 

 

"ชิบ...หาย"ซิ่วหมินพูดออกมาอย่างแผ่วเบา เขาไม่เข้าใจเลยจริงไม่เข้าว่าทำไมอยู่ดีๆเพื่อนเขาถึงตาย?

 

 

 

 

 

 

 

"พวกมึง....ทำไงกันดี"เทาที่เพิ่งได้สติหลังจากที่นั่งนิ่งไปนานถามขึ้น

 

 

 

 

 

 

"ออก..ฮึก..ไป..จาก..ที่..ฮึก..นี่ซะที!"ซูโฮตะโกนด้วยเสียงสั่นเครือ

 

 

 

 

 

 

 

ซิ่วหมินที่ได้สติเพระาเสียงตะโกนนั่นรีบเหยียบคันเร่งไปทันทีแต่ก็เหมือนฟ้ากลั่นแกล้งที่อยู่ดีๆรถก็กระตุกและดับไป เขาก้มไปมองตัวบอกน้ำมันแต่ก็เห็นว่ามันยังเต็มถังอยู่แต่สตาร์ทเท่าไหร่มันก็ไม่ติด

 

 

 

 

 

 

 

"เห้ยรถมามีปัญหาอะไรตอนนี้ว้ะ"ซิ่วหมินสบถอย่างหัวเสีย ก่อนจะเปิดประตูรถออกไปดูกระโปรงหน้าพอเปิดฝาประโปรงขึ้นมาเขาก็แทบอาเจียนเพราะภาพตรงหน้ามันมีศพขึ้นอืดสภาพมีแค่ครึ่งและตัวหนอนไชยั้วเยี้ยไปหมด

 

 

 

 

 

 

 

"เป็นไรว้ะ"เทาเดินออกมาจากรถแล้วถามเพื่อนแก้มป่องตัวเองด้วยความเป็นห่วง เพราะหลังจากที่เปิดฝากระโปรงรถเขาก็เห็นเพื่อนตัวดียืนหน้าซีด

 

 

 

 

 

 

 

"......."เทาที่เห็นเพื่อนตัวเองเงียบไปเลยเดินมาดูตรงฝากระโปรงรถแต่ก็ไม่เห็นมีอะไร

 

 

 

 

 

 

 

"ไม่เห็นมีอะไรเลยมึงเป็นบ้าอะไรว้ะเนี้ยยย"เทาพูดก่อนจะปิดฝากระโปรงรถอย่างแรงแต่ในจังหวะเดียวกันเพื่อนของเขาอยู่ดีๆก็หน้าทิ่มลงมา ฝากระโปรงรถที่หนักอยู่พอสมควรตัดเข้าที่คอของซิ่วหมินจนขาดสะบั้น เลือดสีแดงสดพุ่งออกมาจากร่างของเพื่อน เทายืนมองภาพนั้นด้วยความช้อคน้ำตาไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้นี่มันอะไรกัน นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน!!!!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ซูโฮเดินออกมาจากรถเพราะความไม่เข้าใจที่อยู่ๆซิ่วหมินก็หน้าทิ่มลงไปส่วนเทาก็ยืนร้องไห้ อีกอย่างเค้ากลัวที่จะนั่งกับศพ แต่การออกมามันไม่ได้ช่วยให้ความกลัวลดลงเลยแถมยังเพิ่มขึ้นมากขึ้นด้วยซ้ำเพราะเห็นเพื่อนของตัวเองไม่มีหัวและนอนกองอยู่กับพื้นเลือดสีแดงไหลเต็มพื้นไปหมด ซูโฮทรุดลงกับพื้นและนั่งเอามือปิดหน้าร้องไห้อย่างบ้าคลั่ง ทำไมเรื่องพวกนี้มันต้องมาเกิดขึ้นกับพวกเราด้วย!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"จัดการศพพวกนี้เร็วซูโฮ เราต้องรอด"เทาพูดขึ้นด้วยเสียงสั่นเครือก่อนจะเดินไปที่ประตูรถและลากเฉินที่ตัวเย็นเฉียบออกมาจากรถ ซูโฮมองด้วยความไม่เข้าใจว่าเทากำลังจะทำอะไร

 

 

 

 

 

 

 

 

 

"เร็วๆสิ เราต้องเอาศพพวกนี้ไปทิ้งหรือมึงจะนั่งอยู่กับศพ"เทาพูดเร่งทำเอาคนตัวเล็กรีบเดินไปแบกศพและโยนทิ้งแถวๆป่าข้างทาง เค้าไม่คิดเลยว่าเค้าต้องทิ้งเพื่อนตัวเองไว้แบบนี้แต่อย่างน้อยมันก็ยังดีกว่าที่เขาต้องมานั่งอยู่กับศพ!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

หลังจากที่จัดการกับศพของเฉินเสร็จเทาก็เดินไปเปิดกระโปรงรถและหยิบเอาหัวของซิ่วหมินออกมาก่อนจะเอาไว้ข้างๆศพของเฉิน วินาทีนี้จะถามว่ากลัวไม๊เค้าบอกเลยว่ากลัวมาก แต่คนตายไปแล้วจะมัวอาลัยอาวรณ์ทำไม เพราะถึงทำแบบนั้นศพก็ไม่ฟื้นขึ้นมาอยู่ดี เขาค่อยๆลากศพซิ่วหมินออกมาไว้ข้างๆศพเฉินเช่นกัน ก่อนจะรีบวิ่งขึ้นรถและประจำที่คนขับ ส่วนซูโฮที่ยืนมองอยู่นานก็เดินตามต้อยๆขึ้นรถมาด้วย 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

บรื้นนนน เหมือนปฏิหารย์เพราะสตาร์ทอยู่ไม่เท่าไหร่รถก็ติดขึ้นมา เทารีบเหยียบคันเร่งจนมิดและรีบขับออกมาจากตรงนั้นทันที แต่ขับออกมาได้ไม่นานก็มีรถบรรทุกที่พุ่งออกมาจากตรงไหนไม่รู้วิ่งมาประสานงานกับรถของเทาพอดีรถของเทากับซูโฮพลิกคว่ำ4ตลบก่อนจะหงายท้องขึ้นไปไฟเริ่มติดขึ้นเรื่อยๆก่อนจะลามทั้งคันรถ ก่อนที่ภาพตรงหน้าจะดับลงเทาและซูโฮเห็นภาพๆเดียวกันนั่นคือภาพที่เฉินที่ยืนเห็นแต่ตาขาวมือหงิกงอและซิ่วหมินที่ยืนไม่มีหัวอยู่ข้างๆกันกำลังจ้องมองพวกเขาอยู่และปากพึมพำว่า

 

'มาอยู่กับพวกกูเถอะ'