ทาส.... Yaoi! ByDeathAngel

ผมลืมตาตื่นขึ้นมามองตัวอย่างงงงวย? ผมลืมตาตื่นขึ้นมามองตัวอย่างงงงวย? 

เสื้อผ้าผมขาดได้ไงเนี่ย?!! เฮ้ย! อย่าบอกนะว่าไอ้ผู้ชายคนเมื่อคืนมันทำอะไรผม บรื้อ~~~ แค่คิดก็สยอง

เตียงว่างเปล่า? อ่าวไปไหนซะล่ะ หนอยลวนลามผมแล้วหนีไปเลยเร้อะ! อย่าให้เจอหน้านะ จะเจี๋ยนให้เหี้ยนเลย คอยดู!!

ผมลุกเก็บนั่นเก็บนี่ให้เข้าที่ แล้วรีบไปอาบน้ำเพื่อไปเรียน ลงมาก็เจอพ่อนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าวหน้าดำค่ำเครียดเชียว

" ผมไปเรียนแล้วนะฮะ! "

" ......... "

เมื่อเห็นว่าพ่อไม่สน ผมก็เดินออกมาจากบ้านอย่างไม่สนเช่นกัน ก็เป็นอย่างนี้ทุกวันล่ะนะ มันคงเป็นเรื่องแปลกที่แกจะมาใส่ใจผม แต่ผมไม่สนหรอก ชินล่ะ!

มีพ่ออยู่ก็ยังดีกว่าไม่มีละนะ ผมคิดงี้อะ เพราะยังพ่อก็คือพ่ออยู่ดีอะ!

" เฮ้ย! ซาโตชิ เมื่อคืนมึงไปดื่มกับพวกคันคุโร่หรอวะ? "

" เออดิ ไม่ได้อยากไปเลย แม่งก็ลากกูไปจนได้อะ! "

" เฮ้อ...มึงนี่น้า เกิดโดนฉุดไปทำไงวะเนี่ย ยิ่งน่ารักๆ อยู่ฮ่าๆ!! "

" ห่วงกูดีมากไอ้เพื่อนเวร! "

ผมไล่เตะไอ้อเพื่อนตัวดีทันที มันชื่อฮิมูระ เพื่อนสนิทผมเลยล่ะ (แน่นอนว่า...ผมเตี้ยกว่ามันแยะ!) แต่แม่งกวนประสาทผมทู้ก...วัน 

เคยถามมันนะว่าทำไมต้องกวนตีนผมด้วย มันบอกว่า...เวลามึงโกรธอะ โคตรน่าปล้ำเลย! โหย..ดูมัน ผมเลยเบิดร์กระโหลกมันไปที แม่งไล่เตะผมทั้งวันเลยอะ!

ผมเดินมานั่งกินข้าวเช้ากับฮิมูระที่โรงอาหารของมหาลัย นั่งคุยนั่นนี่กันไปตามประสา

" เอ่อ...ซาโตชิคะ คือ...ฮินะขอคุยด้วยหน่อยไหมคะ?

ผู้หญิงคนหนึ่งเดินมาหาผมด้วยท่าทางเขินๆ เธอก็น่ารักดีนะ ผมยาวตรงสีทอง รับกับดวงตาสีฟ้า ปากนิดจมูกหน่อย มาแบบนี้เดาไม่ยากหรอก

" ครับได้สิ "

" ไปแล้วรีบกลับนะเว้ย มีเรียน ทำอะไรก็รีบๆล่ะ!! "

ฮิมูระแซวผมด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ โถ่เพื่อนเอ๋ย! ถ้าข้าจะจิ้มอะนะ คงไม่ทันเข้าเรียนหรอก แต่คาบบ่ายคงทัน ฮ่าๆผมเดินตามฮินะมาแถวๆที่ไม่ค่อยมีคน 

" ตอนนี้ซาโตชิคบใครอยู่หรือเปล่าคะ? "

" เปล่าครับโสดสนิท "

" หรอคะ งั้น...จะเป็นอะไรมั้ยถ้าฮินะจะขอคบกับซาโตชิ "

" เอ๋... "

ทำแสร้งทำหน้าตกใจ แกล้งไปงั้นแหละครับ 

" คือ...ฮินะแอบชอบซาโตชิมานานแล้วล่ะค่ะ จะรังเกียจไหม ถ้าจะต้องคบกับฮินะ? "

เธอมองผมอย่างมีความหวัง มือของเธอจับกระโปรงของตัวเองแน่นด้วยความเขิน ผมค่อนข้างชอบที่มีคนมาสารภาพรักน่ะครับ เวลาอย่างนี้ผมว่า...ผู้หญิงเหล่านี้ดูน่ารัก น่ามองดี

แต่ผมมักคบใครได้ไม่นานหรอกครับ เพราะผมไม่ค่อยมีเวลาให้พวกเธอเท่าไหร่ เลยมีปัญหาและเลิกรากันบ่อยครั้ง

" ก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกครับ แต่จะรับได้หรอ...ถ้าผมไม่ค่อยมีเวลาให้น่ะ "

" รับได้สิคะ! "

" งั้น...ลองคบดูก็ได้ครับ  "

" >///< "

" งั้นตอนเที่ยงเจอกันนะครับ "

ผมแกล้งเดินไปกระซิบที่หูเธอเบาๆ หน้าเธอแดงแปร๊ด..เลยล่ะครับ น่ารักอะ!! ผมชอบจริงๆ
" เฮ้ย! เร็วจังวะ ทำไมวะ...เสร็จก่อนเสียบหรอวะเพื่อน! ฮ่าๆ!!! "

แล้วไอ้ฮิมูระก็หัวลั่นโรงอาหาร ผมเลยเอากระทิชชู่ยัดปากแม่งซะ!

" แดกๆเข้าไปมึงอะ ปากว่างแล้วแกว่งมาหาตีนกูตลอด!! "

" โห่...หยาบคาย "

ฮิมูระจีบปากจีบคอพูดอย่างกระเดะ! มึงนี่!! ผมส่ายหน้า ก่อนจะนั่งกินข้าวต่อ 

" เล่นด้วยแล้วเหลิง เหมือนหมา! เลยมึง "

ผมแขวะมันอีกทีขณะกิน มันเอื้อมมือมาจะตบหัวผม ผมเลยเอาซ่อมจิ้มแม่งเลย!

" เจ็บนะเว้ย! "

" เออ ก็ตั้งใจให้เป็นอย่างนั้น! "

" ไอ้เตี้ย!!!! "

มันตะโกนด่าผมลั่นแล้วรีบวิ่งหนีไปทันที และผมก็ไล่เตะมันเหมือนเช่นทุกวัน....

" เฮ้ย! กูไปกินข้าวกับหญิงนะเว้ย! "

" แม่งได้หญิงแล้วทิ้งเพื่อนวะโด่...!! "

" ฮ่าๆ ที่มึงยังเป็นเลยทำมาด่ากู "

ผมพูดกับฮิมูระจบก็เดินเลี่ยงออกมา มันยังคงนั่งคุยกับพวกคันคุโร่ต่อ

" รอนานไหมครับ ฮินะ "

" ไม่หรอกค่ะ ฮินะก็เพิ่งมาถึงเมื่อกี้เอง "

" ฮินะอยากทานอะไรครับ "

" เอ่อ...แล้วแต่ซาโตชิเลยค่ะ "

" งั้น...ทานข้าวแกงกระหรี่ไหม? "

" ก็ดีค่ะ งั้นเดี๋ยวฮินะไปซื้อน้ำนะคะ "

" ครับ ^^ "

แล้วผมกับเธอก็แยกย้ายกันไปซื้อของ ก่อนจะมาทานด้วยกัน แล้วก็คุยกันไปเรื่อย ทานเสร็จก็ไปเดินเล่น ผมแกล้งแหย่ให้เธอเขินบ่อยๆ ดูแล้วน่ารักดี

คาบบ่ายเข้าเรียน วิชาคาบบ่ายเล่นเอาผมปวดหัวตึบ! เลยล่ะ โอยยย อยากนอนแล้วล่ะ เมื่อคืนนอนดึกด้วย แต่ก็ต้องไปทำงานพาสทามอีก 

ที่ต้องทำงานเพราะผมต้องหาเงินส่งตัวเองเรียนน่ะครับ ผมเลิกพึ่งพ่อมานานล่ะ ตั้งแม่ตายไปนั้นล่ะครับ แม่ผมจากไปตั้งแต่ผมยังไม่จบ ม.ปลาย เลยผมทำงานอยู่ที่ร้านสะดวกซื้อแถวบ้านครับ เข้าหกโมงเลิกเที่ยงคืน ฮิมูระก็ทำอยู่ที่เดียว กับเดียวกับผม 

แต่เหตุผลมันต่างจากผมครับ มันแค่เบื่อที่พี่เขยกับพี่สาวมันทะเลาะกัน คือมันอยู่กับพี่สาวมันน่ะ แต่พ่อแม่มันส่งเงินมาให้ทุกเดือนอยู่แล้ว 
ออกจะเยอะด้วยครับ เงินที่พ่อแม่มันส่งมา

มันกะชวนผมไปอยู่หอเหมือนกัน แต่ผมไม่อยากทิ้งพ่อ ส่วนมัน...พี่สาวไม่ยอมเหอๆ

" ป่ะ ทำงานๆ "

" อืม... "

" แล้วฮินะล่ะ ไม่ไปหาซักนิดก่อนทำงานหรอวะ? "

" ไม่อะ เข้าหมดคาบเรียนตั้งแต่บ่ายสองล่ะ "

" อ่อ "

แล้วผมกับฮิมูระก็ไปทำงานด้วยกัน ฮิมูระมันมีรถมอเตอร์ไซค์ครับ เลยสะดวกเวลาเดินทางกับมัน 

" สวัสดีคร้าบ~~ "

ผมกับฮิมูระเอ่ยทักทายพี่ที่ร้าน แล้วก็เดินเข้าไปเปลี่ยนชุดเพื่อทำงาน กะเรามีสามคนครับ พี่มาโตะอีกคนเดี๋ยวคงมา

พี่มาโตะนี่บ้านอยู่ใกล้กับฮิมูระครับ อายุมากกว่าพวกผมสองปี แล้วก็เป็นรุ่นพี่สอนงานพวกเราครับ เขาอัธยาศัยดีมาก ยิ้มแย้มตลอด แต่อย่าให้โหดนะครับ! น่ากลัวเวอร์อะ!!

ปรกติแล้วพี่มาโตะกับฮิมูระมักจะกลับด้วยกันตลอด ส่วนผมเดินครับ... 

ผมก็ทำงานๆ แล้วก็ทำงานครับ มีบ้างที่ฮินะโทรมาหา แต่ก็คุยกันได้ไม่ค่อยนาน เพราะผมทำงาน แล้วอีกอย่างผมไม่ค่อยชอบคุยโทรศัพท์นานๆด้วย

" เฮ้ย! กลับบ้านดีๆนะหนุ่มน้อย "

" olo! "

ผมชูนิ้วกลางให้ฮิมูระ ก่อนจะหันหลังแล้วเดินกลับบ้าน โดยมีเสียงหัวเราะของฮิมูระตามมา

" อ่าว? พ่อยังไม่นอนอีกหรอฮะ "

ผมเปิดประตูบ้านมาก็เห็นพ่อนั่งดูทีวีอยู่ นี่มันดึกแล้วนา...อีกอย่างเวลานี้ปกติพ่อต้องหลับไปและ

" อืม...ไม่ค่อยง่วง "

เค้าตอบผมแค่นั้นแล้วก็ดูทีวีต่อ ผมเลยเดินขึ้นห้อง แล้วล้มตัวลงนอนหลับไปทั้งอย่างนั้นเลย ซกมกจริงๆผมเนี่ย!!

ซาตานหนุ่มนามว่าไวท์โพล่มาที่ห้องของหนุ่มน้อยคนนี้อีกครั้ง เค้าก้าวเดินไปที่เตียงเชื่องช้า แววตากลายเป็นสีทองอำพัน

" นาย...ช่างน่าสนใจจริงๆ นายต้องมาเป็นของเล่นของฉันในอีกไม่ช้าอย่างแน่นอน.... "

แล้วร่างนั่นก็ค่อยๆเลือนหายไปในความมืด......ผมตื่น...ทำนั่นนี่เป็นปกติอย่างทุกวัน ก็เงี้ยล่ะนะชีวิต... มีอะไรมากกว่านี้คงแปลก

" ไปแล้วนะฮะ! "

" เดี๋ยว! "

เอ๋??? นั่นไงเรื่องแปลก?!! 

พ่อลุกแล้วเดินมาทางผม ผมยืนมองด้วยความงงงวย เรื่องซวยชัวเลย!

" วันนี่เลิกเรียนกี่โมง? "

" อ่า...บ่ายสามครับ "

" งั้นเลิกเรียนแล้วรีบกลับมา ฉันมีเรื่องจะคุย "

แล้วพ่อก็เดินกลับที่โต๊ะ นั่งจิบกาแฟต่อหลังพูดจบ

ซวยชัว!! มาอีแบบนี้ไม่เคยมีเรื่องดีอะ เฮ้ออออ นี่ผมกะจะไปเดตกับฮินะซักหน่อย แดกแห้วตั้งแต่ยังไม่ได้ชวนเลยวุ้ย!

" เป็นไรวะ ทำหน้าเป็นหมาหงอยเชียว "

" แดกตีนกูแทนข้าวเช้าไหมเพื่อนรัก! "

แม่งมาถึงก็แขวะผมเลย พ่อมาพูดแบบนี้ใครมันจะอารมณ์ดีออกวะ

" แหมๆ โหดแต่เช้าเลยนะมึง "

แล้วฮิมูระก็เดินกอดคอผมไปที่โรงอาหาร เดินไปที่โต๊ะประจำซึ่งตอนนี้มีคันคุโร่ ฮาระ และมากินั่งอยู่ แก๊งผมเองอะ

" เฮ้ย..วันนี้วันอะไรวะ พวกมึงถึงมานั่งรวมตัวกันแต่เช้ายังงี้ได้เนี่ย "

" วันโดนทิ้งวะ พวกกูโดนสาวทิ้งยกแก๊งเลยแสดดด! "

" จริงเดะ! "

" เออดิ แม่ง...วันมหาซวย "

ผมขี้เกียจฟังเลยเดินซื้ออาหารก่อน ไอ้แปลกมันก็แปลกจริงๆอะ ขนาดผมยังไม่รอดเลย

" แล้วมึงไม่มีอะไรซวยเหมือนคนอื่นบ้างหรอวะ ฮิมูระ "

ผมเอ่ยถามเมื่อซื้ออาหารเสร็จ ซึ่งพวกมันก็ยังคุยเรื่องสาวทิ้งกันอยู่เลย

" ไม่วะ แล้วมึงอะ "

" กูซวยกว่าสาวทิ้งอีกวะ "

" อะไรวะ?!! "

แม่งหันมาถามพร้อมกันทั้งโต๊ะเลย เพราะปกติผมไม่ค่อยมีเรื่องซวยเหมือนพวกมันนักหรอก ไอ้สางทงสาวทิ้งอะ เรื่องธรรมดาสำหรับผม

" พ่อเรียกคุยด้วยเย็นนี้วะ! "