Cut NC EXO showtime

                “อื้อ...อ...~…” เรือนร่างเล็กบิดเร้าไปมาบนฟูกขนาดหนึ่งคนนอน ดวงตาสวยรื้นด้วยหยาดน้ำตาแห่งความสุขสมที่ถูกคนร่างสูงที่อยู่เหนือร่างของตนปรนเปรอให้ไม่ขาดสาย เรียวปากบางเผยอส่งเสียงร้องออกมาอย่างสกัดกั้นอารมณ์ไม่อยู่

                “อืม...ม...” ริมฝีปากหนาจัดแจงโน้มลงมาประกบกับริมฝีปากเล็กแนบแน่น ชนิดที่ไม่อาจเหลือพื้นที่เล็กๆให้อะไรแทรกแซงเข้าไปได้ เสียงจาบจ้วงของการบดขยี้ดังกึกก้องไปทั่วห้องพักของเด็กเทรนฝึกหัดของค่ายยักษ์ดัง

               ปลายลิ้นร้อนค่อยๆนำพาความสุขที่แสนหวาน คอยชักจูงนำพาร่างเล็กที่อยู่ใต้อาณัตของตนปสู่ฝั่งฝันแสนหอมหวาน ที่คนร่างเล็กยังไม่เคยย่างกรายเข้าไป

                ฝ่ามือบางยกขึ้นเกาะลาดไหล่แข็งแรงแน่นเพื่อเป็นที่หยุดยึดร่างของตนที่หมดเรี่ยวแรง ดวงตาที่ปรือตอนแรกหลับพริ้มรับสัมผัสที่ปลายลิ้นอย่างว่าง่าย เสียงเชอะแชะในโพรงปากดังขึ้นเป็นจังหวะ เมื่อทั้งสองผลัดเปลี่ยนมุมองศาของกันและกัน ปลายนิ้วแกร่งสอดสัมผัสใต้เรือนผมนุ่ม ก่อนจะออกแรงกดท้ายทอยเล็กให้แนบมากกว่าเดิม

                ทุกสัมผัส ทุกสัดส่วนของเรือนร่างเปลือยเปล่าของคนทั้งคู่แนบชิดกันแทบจะหลอมรวมกันเป็นหนึ่งเดียว

                “จ...จงอิน...อื้อ...อ...” ริมฝีปากแดงสดชวนหลงใหล เอ่ยเสียงขาดห้วงเรียกสติใครอีกคนที่กำลังลากปลายจมูกโด่งไปทั่วเรือนร่างบาง

                “ฮึ่ม...ม...” แม้จะดูเหมือนเป็นการขัดจังหวะ แต่ร่างสูงก็จำยอมผละออกจากหน้าท้องแบนราบที่ตัวเองพึ่งจะฝากรอยรักไปสองสามรอย

                คิม จง อิน...

                ชื่อนี้เพียงชื่อเดียว คนนี้เพียงคนเดียว ที่ โด คยอง ซู จะยอมพลีกายถวายหัวใจให้อย่างไม่มีเงื่อนไข เขายอมทุกอย่างให้กับคนร่างสูงตรงหน้าเขาทุกอย่าง แม่จะรู้ว่ามันผิดแต่เขาก็ยอม ขอแค่เพียงร่างสูงรักเขาบ้าง...สักนิดก็ยังดี...

                “ฮยอง...รักจงอิน...นะ ~ ”

                ถึงจะรู้ว่าทุกอย่างที่คนร่างสูงปรนเปรอให้ทั้งหมดตั้งแต่ต้นจะเป็นความรักจอมปลอม ถึงจะรู้ว่าร่างสูงไม่ได้รักไม่นใจเขาตั้งแต่แรกเริ่มแล้วก็ตาม แต่ขอเท่านี้ก็ยังดี...ได้แค่นี้ก็โอเค...

                “ฮึ...” ร่างสูงไม่ได้พูดอะไรตอบกลับไป เพียงแต่ยกยิ้มหยั่นอย่างเสียมารญาต ก่อนจะก้มลงไปไล่ลิ้นชิมสิ่งสำคัญของคนใต้ร่างของตัวเองต่ออย่างไม่สนใจจิตใจของ โดคยองซู เลยแม้แต่นิดเดียว

                ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อปลายลิ้นแสนเย็นยะเยือกกำลังปนเปรอความสุขสมให้เขาอย่างตั้งอกตั้งใจ มีบ้างที่ร่างสูงกระเซ้าเย้าแหย่ให้ส่งเสียงครางหวิว

                เรียวขาเนียนถูกหยิบยกขึ้นพาดไว้บนบ่าแกร่งทันทีที่ร่างเล็กปลดปล่อยน้ำแห่งความปราถนาออกมาเปรอะเปื้อนเต็มหน้าท้องแกร่งและหน้าท้องของตนเอง

                โดคยองซู สะดุ้งสุดตัวเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมกดเข้ามาที่ช่องทางด้านหลังของตน ปลายเล็บจิกฝั่งแน่นลงไปหลังแกร่งเพื่อระบายความเจ็บที่ไม่คุ้นเคย เสียงลมหายใจหอบหนักถูกพ่นออกมาจากปากเล็ก

                “เจ็บ...”

                “แค่นิ้วเอง” คิมจงอิน หาที่จะฟังเสียงร้งของร่างเล็กไม่ เขาจัดแจงขยับปลายนิ้วแกร่งและยาวของตนเองสาวเข้าสาวออกไปเรื่อยๆ จนกระทั่งแรงบีบรัดอ่อนนุ่มจากช่องทางด้านหลังค่อยๆผ่อนปรนตามลำดับ เขาจึงเพิ่มจากหนึ่งนิ้วเป็นสองนิ้ว ขยับเข้าออกสักพักก็เพิ่มเป็นสามนิ้ว จนตอนนี้ร่างบางเริ่มครางเสียงหวานๆอย่างพึงพอใจในจุดหนึ่ง ทำให้เขาผละเรียวนิ้วแกร่งของตัวเองกลับออกมา

                เปลือกตาสีน้ำขาวค่อยๆแง้มขึ้นอย่างไม่เข้าใจว่าคนร่างสูงนั้นจะหยุดการกระทำเมื่อสักครู่ทำไม ทั้งๆที่ทุกอย่างกำลังไปได้สวยงามไม่มีสะดุดแท้

                “อย่างเกร็งล่ะ”

                “ฮ่ะ...โอ๊ยยยยยยยยยย...~...” ร่างทั้งร่างเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ เมื่อมีท่อนแข็งขืนที่มีขนาดใหญ่กว่าเรียวนิ้วทั้งสามกระแทกเขามาสุดแรง เรือนร่างบางบิดเร้าเจ็บปวดทรมานแสบทรวง หยาดน้ำตาสีสวยไหลอาบข้างแก้มเป็นสายธาร

                “อื้อ...อ...อ๊าส์ ~...” เสียงทุ้มต่ำพร่าอย่างปลื้มใจ

                สวบ...สวบ...สวบ...

                ท่อนล่างค่อยๆขับเคลื่อนไปช้าๆเพื่อลดแรงตอดรัดบีบแน่นของคนร่างบาง ฝ่ามืออุ่นวางทาบไปบนแผงอกบางที่กระเพิ่มขึ้นลงเหนื่อนหนัก ลมหายใจร้อนพ่นออกมาเพื่อระบายความเจ็บปวดในครั้งนี้

                “ผ่อนคลายซะ...โดคยองซู...” คำสั่งเน้นหนักถูกเปล่งออกมาทั้งๆที่ท่อนล่างของทั้งสองยังเชื่อมติดกันไม่หลุด

                “อื้อ...อ...” ลมหายใจเหนื่อยหอบของคนที่เกร็ง ค่อยๆผ่อนปรนลงในระดับหนึ่ง ทำให้ร่างสูงของ คิมจงอิน ถึงกับยกยิ้มให้กับความเชื่อฟังของร่างเล็กใต้ร่าง

                “อื้อ...อ...อื้อ...อ...”

                “อืม ~...ม...”                

                สวบ...สวบ...สวบ...

                พลั่ก..ก...~

                แรงสั่นอย่างรุนแรงส่งผลให้เตียงหลังเล็กสั่นคลอนตาม เสียงเอี๊ยดอ๊าดของไม้เตียงเก่าๆดังแข่งขันไปพร้อมกับเสียงครางหวานหู ก่อนที่ทุกอย่างภายในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆแห่งนี้ จะกลับเข้าสู่ความเงียบเฉียบตามเดิม มีเพียงแต่เสียงเครื่องปรับอากาศเพียงเท่านั้นที่ยังคงทำงานอยู่