So Cute !! ยัยจอมจุ้นป่วนหัวใจนายมาเฟีย
เขียนโดย 
BrownieSweet
วันที่ 26 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 19.24 น.
แก้ไขเมื่อ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2557 14.44 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
57) รักของเรา ^( END )^
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
" พี่ป๊อป/ไอ่ป๊อป/ป๊อปปี้ " ทุกคนเรียกคนที่รับร่างของฟางไว้ " คุณทำอะไรของคุณห๊ะแคท !?! " ป๊อปปี้ตะวาดใส่แคททำเอาแคทสะดุ้ง " แล้วนี้มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นทำไมคุณถึงปล่อยให้ร้านมีสภาพเป็นแบบนี้ ! " ป๊อปปี้ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าสภาพร้านนั้นแย่มาก
" ก็..ก็พนักงานน่ะสิค่ะป๊อป..มาก็ช้าแถมยังขี้เกียจสันหลังยาวพูดจาก็ก้าวร้าวเหมือนเจ้าของร้านไม่มีผิด " แคทตรงเข้าไปอ้อนป๊อปปี้ก่อนจะแอบจิกฟางให้ประโยคท้าย " ไม่จริง !พนักงานร้านนี้ฉันกับพี่เขื่อนเป็นคัดเลือกมาเองไม่มีทางที่พวกเขาจะเป็นอย่างที่เทอพูด ! "
" เห็นมั๊ยค่ะป๊อปๆ น้องสาวขอคุณน่ะก้าวร้าวกับแคท " แคทยังคงยุไม่เลิก " พอทีแคทผมให้โอกาสคุณมามากพอแล้ว ผมว่าคุณควรกลับไปอยู่ที่แคนนาดากับพ่อของคุณได้แล้วน่ะ ผมว่าคุณคงได้รับประสบการณ์มากพอแล้วล้ะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะค่อยๆ แกะมือแคทที่มือของเขาออก
" กริ๊ดดดดดด !! ไม่น่ะแคทไม่กลับแคทจะอยู่กับป๊อปที่นี่ " แคทเกาะแขนป๊อปปี้แน่น " นี่ ! ป้าเขาไล่แล้วก็ไปเส้ ! " ฟางตรงเข้ามาดึงแคทออกจากป๊อปปี้ก่อนจะผลักแคทออกซึ่งตอนนี้ไม่มีคนมารับแคทเหมือนฟางจึงทำให้แคทล้มลงกับพื้นตามระเบียบ
" กริ๊ดดดดด !! นังเด็กบ้า !! ตุบ! " แคทที่ลุกขึ้นตรงเข้ามาก่อนจะง้างหนังสือเตรียมฟาดไปที่ฟางแต่ป๊อปปี้พลิกตัวมากันฟางไว้ทำให้โดนแทนฟางเต็มๆ ก่อนที่จะเสียหลักล้มลงหัวชนกับเหลี่ยมโต๊ะเลือดสีแดงสดไหลออกมา " โอ๊ย.." ป๊อปปี้ร้องออกมาอย่างเต็มปวด " พี่ป๊อป / ป๊อปปี้/ไอ่ป๊อป "
ทุกคนร้องออกมาอย่างตกใจ " ปะ..ป๊อป..ป๊อปๆแคทขอโทษค่ะ แคทไม่ได้ตั้งใจ " แคทรีบเข้าไปหาป๊อปปี้แต่โดนป๊อปปี้สะบัด " แคทผมว่าคุณไปเถอะแคท ! ผมกับคุณเราไม่มีอะไรต่อผู้กันอีก !" ป๊อปปี้พูดก่อนจะจับที่แผลแล้วก็ต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด
" พี่ป๊อป....เจ็บมั๊ยค่ะ ? " ฟางรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าสีหวานออกมาซับเลือดที่แผลให้ป๊อปปี้ " ป๊อปค่ะแคทขอโทษ..เด่วแคทพาไปโรงพยาบาลน่ะค่ะ " แคทเข้ามาประคองป๊อปปี้แต่คราวนี้เป็นฟางที่ผลักแคทออก " พอ ! พอสักทีเถอะเทอน่ะ ออกไปซะ !! พิชกั้งมาเอาตัวยัยป้านี่ออกไปที !! "
" ฟาง..ไม่โกรธพี่ใช่มั๊ยครับ ? " ป๊อปปี้เงยหน้าถามฟางอย่างกล้าๆกลัวๆ " เอ๊ะ..." ฟางอุทานออกมาเหมือนเพิ่งรู้ตัว ก่อนจะลุกขึ้นยืน " เรื่องนี้พี่ต้องรับผิดชอบ !! มันไม่จบง่ายๆแน่ !! คัพเค้กไปกับแม่ กั้งพิชกลับบ้าน " ฟางพูดก่อนจะอุ้มคัพเค้กมาจากเขื่อนแล้วเดินออกไป
" เฮ้ออออ สุดท้ายก็เป็นแบบนี้จนได้สิน่า " ป๊อปปี้ส่ายหัว " เอาน่ายังไงเด่วแกไปง้อก็จบ " โทโมะนั่งลงข้างๆก่อนจะตบไหล่ป๊อปปี้ " ใช่ค่ะ แต่ตอนนี้แก้วว่าพี่ป๊อปไปทำแผลก่อนดีกว่าน่ะค่ะ " แก้วพูดเสริม " แผลนิดหน่อยเองหนักกว่านี้พี่ก็โดนมาแล้วแค่นี้น่ะจิ๊บๆ แต่ง้อฟางนี้สิเรื่องใหญ่เลยแหละ "
" นายนี้มันดื้อจริงๆน่ะป๊อปปี้ " จินนี่บ่น " ฉันเปล่าสักหน่อย เอาเป็นว่าฉันฝากเรื่องร้านให้พวกเทอจัดการทีน่ะพอดีมีเรื่องต้องไปทำน่ะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินออกไปทั้งๆที่ยังไม่ได้ทำแผลเลย " ไอ่เวรนี้มันดื้อจริงๆเลย เอ่อ..เฟย์ครับเด่วพี่จะกลับไปดูฟางที่บ้านหน่อยเฟย์จะไปกับพี่มั๊ย ? "
" ไม่ดีกว่าค่ะยังไงเฟย์ก็ฝากยัยฟางด้วยน่ะค่ะพี่เขื่อนเด่วเฟย์ต้องอยู่เครียสภาพร้านก่อนน่ะค่ะ " เขื่อนพยักหน้ารับรู้ก่อนจะเดินออกไปที่รถแล้วขับกลับบ้านโดยเร็ว
" ไอ่พี่ป๊อปบ้า !!!! กล้สดียังไงห๊ะ ? ถึงได้มีหน้าเอายัยป้านั้นมาทำร้ายร้านฟางขนาดนี้ หึ๊ยยยย !!! " ฟางที่เมื่อถึงบ้านก็ฝากคัพเค้กไว้ที่น้ำปั่นก่อนจะขึ้นห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อสีขาวตัวโคร่งมัดขึ้นเป็นโบโชว์หน้าท้องแบนราบพร้อมกับ...
และกางเกงผ้าขาสั้นสีดำก่อนจะกระโดดขึ้นเตียงแล้วทุบตุ๊กตาหมีตัวยักษ์อย่างเคียดแค้น " ถ้าหมีมันพูดได้มันคงบอกว่า โอ๊ยๆๆเจ็บๆๆ แล้วล่ะฟาง " เขื่อนเข้ามาในห้องก่อนจะพูดขึ้น " พี่เขื่อนจะมาแก้ตัวแทนเขาล่ะสิ "
" พี่ไม่ได้จะมะ...เอ๊ะ...ฟางสักหรอ ? " เขื่อนที่กำลังจะพูดแต่ก็ชะงักไปเมื่อเห็นรอยสักรูปมังกรกำลังพันอยู่รอบๆหัวใจดวงน้อยๆ อยู่ที่เอวของฟาง " อ่ะ..อ้อ..พอดีฟางพึ่งสักตอนอยู่ที่นู้นน่ะค่ะ " ฟางพูดก่อนจะดึงเสื้อที่ผูกไว้ลง " อื้ม..พี่ว่าสวยดีน่ะแต่ว่า..ลายมันคุ้นๆอยู่น่ะ "
" คุ้นยังไงค่ะพี่เขื่อนฟางเป็นคนคิดลายนี้เอง จะมีใครทำได้ยังไง " ฟางพูดอย่างงุนงง " พี่ว่าชั่งเรื่องนั้นก่อนเถอะๆ แต่ว่าพี่มาเพื่อดูเราว่าเราโอเคหรือป่าว ? " เขื่อนพูดก่อนจะมานั่งลงที่บนเตียงข้างๆฟาง " ฟางโอเคค่ะ แต่ฟางแค่โมโห ก็พี่เขื่อนดูสภาพร้านสิค่ะ เป็นพี่เขื่อนพี่เขื่อนจะทำยังไงล้ะค่ะ "
" พี่รู้ครับพี่รู้ แต่พี่แค่อยากให้ฟางรู้ไว้ว่าป๊อปมันไม่ได้คิดอะไรกับแคทแล้วจริงๆ อืม..ฟางตั้งแต่กลับมานี่ได้ไปที่ห้องไอ่ป๊อปมันบ้างหรือป่าว ? " เขื่อนหันไปถามฟาง " ค่ะ ? อ้อ..ยังหรอกค่ะ ยังไม่ได้เข้าไปเลยกะจะเข้าไปเช็คอยู่ว่าแอบซ่อนอะไรไว้หรือป่าว ? " ฟางพูดติดตลก
" อื้ม...พี่ว่ามันซ่อนเอาไว้น่ะ ซ่อนในสิ่งที่ฟางไม่เคนรู้ยังไงล้ะ " เขื่อนพูดก่อนจะยิ้มให้ฟาง " เอ๋ ? ซ่อน ? พี่ป๊อปซ่อนอะไรไว้หรอค่ะ ? " ฟางถามอย่างสงสัย " อื้มมมม งั้นเราไปดูกันดีกว่าว่าป๊อปมันซ่อนอะไรไว้ " เขื่อนพูดก่อนจะจับมือฟางไปที่ห้องป๊อปปี้ทันที
และเมื่อเขื่อนเปิดประตูให้ฟางเข้าไปดวงตาคู่สวยเปิดออกทันที เมื่อเห็นภาพตรงหน้ามันเป็นภาพพันๆรู้ที่แปะลงที่ผนังห้องนับร้อยๆรูปซึ่งรูปเป็นร้อยๆแผ่นแต่เป้นรูปของคนๆเดียวเท่านั้นนั่นก็คือเทอ เป็นรูปของเทอที่ถ่ายอย่างตั้งใจและไม่ตั้งใจ..
" พี่เขื่อนค่ะนี้มัน...." ฟางหันไปหาเขื่อน " มันบอกว่าเป็นวิธีที่จะทำให้หายคิดถึงเราน่ะ " เขื่อนตอบอย่างรู้ว่าฟางจะถามอะไร " แต่มันก็ไม่เห็นเกี่ยวอะไรกับการที่ให้ยัยป้านั่นมาเป็นผู้จัดการร้านแล้วพังร้านฟางย่อยยับขนาดนั้นนิค่ะ "
" พี่รู้ครับ..แต่เรื่องนี้พี่ว่ารอให้เจ้าตัวมันมาอธิบายเองดีกว่าน่ะ เด่วพี่ต้องไปก่อนน่ะต้องไปช่วยพวกนั้นเครียงานน่ะ เราไม่ต้องเป็นห่วงน่ะเด่วพี่จะจัดการเรื่องร้านให้เอง " เขื่อนพูดก่อนจะเดินออกไป ปล่อยให้ฟางอยู่ในห้องของป๊อปปี้
ฟางเดินสำรวจห้องไปเรื่อยๆ ห้องดูสะอาดสะอานเป็นระเบียบดีดูแล้วสบายตา ที่เตียงใหญ่มีหมีพูห์ตัวยักษ์ที่เทอให้เขาอยู่บนเตียงที่โต๊ะเตี้ยข้างเตียงก็มีช่อดอกไม้ที่เทอจัดเองวางอยู่ บนโต๊ะทำงานในห้องมีโปสการ์ดที่เทอชอบส่งมาให้เขาบ่อยๆวางกองอยู่มากมาย
" ทำอะไรอยู่ครับตัวเล็ก " ป๊อปปี้ที่ไม่รู้โผล่มาจากไหนสวมกอดจากด้านหลังของฟาง " พี่ป๊อป..." ฟางหันไปหาป๊อปปี้ที่ตอนนี้แผลที่หัวนั้นเลือดหยุดไหลแล้ว " พี่หาเราซะทั่วเลยไม่คิดว่าจะอยู่ที่นี่..คือพี่จะมาอธิบายเรื่องแคทน่ะ "
" คือ...หลังจากที่เราไปอังกฤษก็อย่างที่เรารู้ๆว่าพี่อาการแย่แค่ไหนแล้วตอนนั้นแคทก็เข้ามาขอร้องผมเทอบอกว่าอยากจะหาประสบการณ์ในการทำงานแต่พี่ไม่คิดว่าเขาจะทำกับร้านได้ขนาดนี้พี่ขอโทษน่ะครับตัวเล็ก " ป๊อปปี้พูดด้วยน้ำเสียงและสายตาที่เว้าวอนสุดๆ
" แล้วพี่ให้เขามาทำทำไมล้ะ ? หรือพี่ยังรักเขาอยู่ ? " ฟางถามก่อนจะชี้หน้าปีอปปี้อย่างหาเรื่อง " พี่ไม่ได้รักเขาแล้วๆ พี่รักเราไงตัวเล็กพี่รักเราคนเดียวน่ะครับ " ป๊อปปี้พูดออกมาทำเอาคนตัวเล็กหน้าแดงทันที " แค่ตอนนั้นพี่ไม่มีสติจะทำอะไรนิครับ..ใครขออะไรมาก็ให้หมดแหละ "
" อะไรน่ะ ? ใครขออะไรก็ใครหมดงั้นหรอ ? พี่นี่มัน !! " ฟางพูดก่อนจะบิดหูป๊อปปี้ทั้งสองข้าง " โอ๊ยๆ ฟางครับพี่เจ็บน้าๆ ก็พอเราไปพี่ก็ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรแล้วนิครับ " ป๊อปปี้หน้าหงอยทันที " เนี่ยพี่ไปหาของ้อฟางมาน่ะครับ "
" ของง้อ ? อะไรกันค่ะ ? " ฟางถามอย่างสงสัย " ก็พี่เคยสัญญาว่าจะพาเราไปที่ไหนก็ที่นั่นแหละครับ " คำพูดของป๊อปปี้ทำให้ฟางต้องคิดหนักก่อนจะนึกขึ้นมาได้ " อ้อ..บิ๊กเบนน่ะหรอค่ะ ? แต่ฟางเพิ่งกลับมาจากอังกฤษพี่ป๊อปจะให้ฟางกลับไปอีกแล้วหรอค่ะ ? "
" ก็ไม่ได้กลับซะเดียวนี้ที่ไหนล้ะครับ ? อีกประมานสองเดือนน่ะขอพี่เครียงานก่อนจะได้ถือโอกาสไปเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่แล้วก็น้าเฟียสด้วย " ป๊อปปี้ยิ้มตอบ " งั้นก็ได้ค่ะว่าแต่..เจ็บมามั๊ยค่ะเนี่ย ? " ฟางเอื้อมมือไปแตะที่แผลป๊อปปี้อย่างแผ่วเบา " ฟางว่าพี่ป๊อปไปอาบน้ำก่อนดีกว่าค่ะเด่วฟางจะไปเอากล่องยามาทำแผลให้ "
ป๊อปปี้พยักหน้ารับก่อนจะเดินเข้าไปในห้องน้ำฟางจะเดินไปหยิบกล่องยาด้านล่างมา เมื่อป๊อปปี้อาบน้ำเสร็จที่ออกมาด้วยใส่แค่กางเกงผ้าสีดำสบายๆตัวเดียว " มาค่ะพะ...เอ๊ะ..." ฟางที่ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำก็หันไปแต่ต้องชะงักเพราะ...
" พี่ป๊อป..สักเพิ่มหรอค่ะ..? " ฟางถามอย่างแปลกใจเมื่อเห็นรอยสักที่อกด้านซ้ายของป๊อปปี้แล้วยังเป้นรอยสักเดียวกับที่อยู่บนตัวของเทอ " เอ่อ..ครับเพิ่งสักเมื่อปีที่แล้วเองพี่คิดถึงฟางน่ะเลยสัก..ทำไมหรอครับ ? "
" อ้อ..ป่าวหรอกค่ะ มาทำแผลดีกว่าค่ะ " จากนั้นฟางก็ทำแผลให้ป๊อปปี้จนเสร็จ " เอ่อ..พี่ป๊อปแล้วรูปพวกนี้.." ฟางที่ทำแผลเสร็จเอ่ยขึ้น " ก็เราเคยชอบแอบถ่ายพี่ไม่ใช่หรอ ? หืมม ? พี่ก็แอบถ่ายเราบ้างไง " ป๊อปปี้ตอบก่อนจะหอมแก้มฟางฟอดใหญ่ " พี่คิดถึงเราน่ะตัวเล็ก "
เกาะส่วนตัวของป๊อปปี้
" โอ๊ยยยยยๆ มดเต็มหาดแล้วครับคุณเพื่อนนน " เคนตะเอ่ยแซวป๊อปปี้ที่ตอนนี้มีฟางขี่หลังอยู่ " อะไรของแกว้ะไอ่เคนทำอย่างกับตัวเองไม่หวาน " ป๊อปปี้สวนกับทำเอาจินนี่หน้าแดงไปตามระเบียบ " แหมๆ สู้ป๊อปกับน้องฟางไปไม่หรอก แอบไปสักกันมาเมื่อไหร่ล่ะจ้ะ ? ลายเดียวกันเลยนิเนอะๆ "
จินนี่เอ่ยแซวบ้าง " ไม่ได้ไปสักมาพร้อมกันหรอกค่ะพี่จินนี่แค่..เราใจตรงกันมั้งค่ะ ฮ่ะๆแล้วนี้พวกพี่เขื่อนไปไหนกันหรอค่ะ ? " ฟางเป็นคนตอบก่นอจะมองหาเขื่อนที่ไม่รู้หายไปไหน " ออกเรือไปกับเฟย์แก้วโทโมะแล้วก็จองเบแล้วล่ะครับ " เคนตะตอบแทน
" พี่ป๊อปฟางอยากไปตรงนู้นอ้ะๆ " ฟางชี้ไปที่ริมชาดที่มีเปลอยู่ " ครับไปกันน้ะ " ป๊อปปี้พูดก่อนจะเดินไปที่เปลแล้วนอนลงก่อนจะดึงฟางให้นอนลงไปกับเขา หน้าหวานซบที่อกเปลือยเปล่าของป๊อปปี้ มือเรียวลูบที่รอยสักไปมา
" ชอบหรอครับ ? " ป๊อปปี้ก้มหน้าถามคนตัวเล็ก " ชอบสิค่ะไม่ชอบแล้วฟางจะสักหรอ ? " ฟางตอบ " แปลกดีเนอะเราดันใจตรงกันเป๊ะ " ป๊อปปี้พูดพลางลูบผมสลวยอย่างอ่อนโยน " จริงสิค่ะพี่ป๊อป ฟางมีข่าวดีจะบอกแหละ " ฟางดันตัวขึ้นพูดอย่างตื่นเต้น " ข่าวอะไรหรอครับ ? "
" เมื่อเช้าค่ะพี่ที่สำนักพพิมพ์โทรมาบอกฟางว่านิยายของฟางได้เป็นยอดขายอันดับหนึ่งแล้วค่ะ " ฟางพูดอย่างดีใจ " ฮ่ะๆพี่ก็นึกกว่าเรื่องอะไร..มันแน่นอนอยู่แล้วล้ะครับเพราะพระเอกน่ะหล่อมากก " ป๊อปปี้พูดกลับอย่างขำๆ " นั้นสิน่ะค่ะ พระเอกหล่อและนางเอกก็สวยมากๆๆด้วยยย "
" ใช่แล้วพระเอกก็รักนางเอกมาๆเลยน่ะครับ " ใช่แล้วนิยายเล่มแรกของฟางถูกเขียนออกมาจากชีวิตจริงของเทอเอง ฟางเอาเรื่องที่เกิดขึ้นในชีวิตของเทอไปตีพิมพ์เป็นนิยายน่ารักๆให้คนอ่านได้อ่านกัน " ฟางก็รักพี่ป๊อปค่ะ " ฟางพูดก่อนที่ริมฝีปากของทั้งคู่จะประกบกันจูบที่แสนอ่อนหวานและมันก้ยังจะคงเป็นแบบบนี้ตลอดไป....
สุดท้ายแล้วยัยจอมจุ้นที่แอบรักรุ่นพี่หนุ่มมาเฟียจอมโหดก็ได้สมหวังดั่งที่เทอปราถนาความรักของทั้งสองจะยังคงอยู่ไปตราบนานเท่านาน...
13.05.14
22.40
........................................................END...............................................................................................
เยเย้ๆๆๆๆๆ ในที่สุดก็จบแล้วน้าาาา 
สนุกมั๊ยยย ? เป็นยังไงบ้างง ? 
ขอบคุณทุกๆเม้นทุกๆกำลังจากรีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนด้วยน้า 
ก็แน่นอนว่าเตรียมเรื่องใหม่ไว้แล้วอย่างแน่นอนรับรองว่าคราวนี้จะให้พระเอกของเราร้ายให้ถึงที่สุดเลยยยยยย 
ยังไงก็เม้นบอกกันหน่อยน้าว่าเป็นยังไงบ้างมีเรื่องอะไรที่ต้องปรับปรุงมั๊ยถ้ามีรับรองว่าจะปรับปรุงให้เร็วที่สุดน้าาา 
แล้วเด่วพรุ่งนี้จะมาอัพเรื่องใหม่ให้น้าาาา 
มาส่งทุกคนเข้านอน ฝันดีน้ารีดเดอร์ที่น่ารักทุกคนนนน 
เจอกันเรื่องใหม่น้าาา
เม้นเยอะๆน้าถ้าเม้นไม่เยอะไม่อัพเรื่องใหม่จริงๆด้วยยยย 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
