Overrated ผมรักพี่สาวมีอะไรมั้ยคร้าบ
เขียนโดย 
PrincessTK
วันที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 10.18 น.
แก้ไขเมื่อ 17 มกราคม พ.ศ. 2558 21.29 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) promise
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความง่วงโว้ยยยยยยยย ทำไมวิชาคณิตมันน่าเบื่อแบบเน้ คนสวยอยากร้องไห้ ฉันทนนั่งเรียนอยู่ประมาณสามชั่วโมงได้ กว่าครูสอนพิเศษ
จะปล่อยฉันออกมา ฮึ่ยยยย พี่เบนะพี่เบไม่ว่างก้บอกกันล่วงหน้าหน่อยเซ่ ไม่ใช่ฉันมาถึงสยามแล้วมาบอกว่าอยู่ค่ายอาสา ฉันเลยต้อง
เข้าไปเรียนในสถาบันกวดวิชาที่ลงครอสไว้ตั้งนานแล้วแต่ไม่ค่อยได้เข้าเรียน ดีนะยังมีนายป๊อปเรียนเป็นเพื่อน
“นี่จะไปไหนต่อ” ป๊อปปี้ถามขึ้นหลังจากที่เราเดินออกมาจากสถาบันกวดวิชา
“ไม่รู้อ่ะ ง่วงโว้ยย”
“จริงๆเลยเธอนี่ อืมมม บางทีไอศครีมน่าจะช่วยให้เธอตื่นได้บ้างนะ” หืมมมม ไอศครีมหรอ?? ฉันแทบจะหายจากความง่วงทันทีที่มอง
ตามนิ้วที่ป๊อปปี้ชี้ไปที่ร้านไอศครีมร้านโปรดของฉัน
“เอาสิๆๆๆ” ฉันตอบรับอย่างกระตือรือร้น แล้วลากป๊อปปี้เข้าร้านทันที
“ป๊อปนี่กี่โมงแล้วอ่ะ??”
“เที่ยงกว่าๆ ทำไม หิวรึงัย?”
“ก้นิดๆ กินไอติมก่อนก้ได้” จริงๆแล้วบ่ายสองฉันมีนัดกับไอเด็กเกรียนนั่นนี่หน่า จะไปดีมั้ย?? เอาเถอะเดี๊ยวค่อยคิดกินไอติมก่อน ฉัน
ไล่ความคิดออกจากหัวแล้วเทความสนใจทั้งหมดมาที่ไอติมตรงหน้า เสร็จข้าหล่ะ ฮะฮะฮ่า
“กินดีๆสิ เลอะเทอริงๆ นี่เธอเปนผุ้หญิงจริงๆรึเปล่าฮะ!!” ป๊อปปี้เอาทิชชู่มาเช็ดปากให้ฉัน
“แหะๆ ขอบคุณนะ” ฉันเอ่ยขอบคุณ แล้วทานไอติมต่อ
“ป๊อป เอ่อ เดี๊ยวฉันมานะ” ฉันสาวเท้ายาวๆก้าวออกจากร้านอย่างรวดเร็ว ก้ฉันปวดฉี่อ๊ะ
“เร็วๆหล่ะ”
~Rrrr~
‘Poppy’
โอ้ย ตาบ้านี่ไปห้องน้ำแป๊ปเดียวจะโทรตามทำไมฮะ
“นี่นายหมีพูห์ ฉันมาเข้าห้องน้ำโทรตามทำม้ายยยยยย”
(อย่าพึ่งวีนเซ่ ฟังฉันก่อนได้ป่ะ)
“อ่ะๆ ว่ามา”
(ฉันพึ่งได้แมสเสจฉันได้ตั๋วหนังฟรีมา2ใบ)
“อ๋ออ ดีใจด้วยนะ แค่นี้ก้ต้องโทรมาอวด อีกไม่ถึงห้านาทีฉันจะเดินไปถึงนายแล้ว ฉันไม่อิจฉานายหรอกไอหมีหน้าโง่”
(ยัยเพี้ยนเอ๊ยย ฉันจะชวนเธอไปดูหนังตะหากเล่า)
“ห๊ะ!!! ว่างัยนะ ปีอป นายชวนฉันไปดูหนัง โอ้ หิมะจะตกรึป่าว”
(จะไปไม่ไปห๊ะ)
“เอ่อ....”
เอางัยดีๆ ถ้าไปดูหนังไปดุโทโมะแข่งไม่ทันแน่ๆ แต่เราก้ไม่ได้รับปากดทโมะไว้นี่หน่า แล้วนี่ป๊อปปี้ชวนฉันดูหนังเลยนะเฮ้ย
“นี่ ทำไมตัดสินใจนาน ”
“เอ่อ...เออๆ ไปก้ไป งั้นฉันไปรอหน้าห้องน้ำนายเดิมมาหาด้วย”
นี่ฉันทำถูกรึเปล่านะ ทำไมฉันรู้สึกผิดจัง
//โทโมะ พี่ขอโทษนะ//
Tomo’s part
ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆ
เสียงหัวใจผมเต้นแรงด้วยความตื่นเต้น ผมเปนแบบนี้ประจำทุกครั้งที่มีแข่งนัดสำคัญ แมตช์เป็นการแข่งรอบคัดเลือกตัวแทนนักกีฬา
ประจำจังหวัดรอบสุดท้าย ซึ่งก้หมายความว่าถ้าผมชนะ ผมจะได้เปนตัวแทนนักกีฬา ยิ่งไปกว่านั้นคือ พี่แก้วใจคนสวยจะมาดูผมแข่ง
ด้วย อย่าพึ่งตกใจไป พี่เค้ายังไม่รับปากผมหรอก ผมมโนไปเองทั้งน้านนนน แค่หวังว่าเธอจะมาแค่นั้นเอง
“รอใครหรอ??” พี่เคนจิเอ่ยถาม ก้ผมเล่นชะเง้อมองหาพี่แก้วออกนอกหน้าซะขนาดนี้
“เดี๊ยวก้รู้” ผมยิ้มอย่างมีเลศนัย
“เอาเถอะ ไปหาโค้ชก่อนป่ะ”
“ฮะ”
ผมรับคำแล้วเดินไปหาโค้ช
โอ๊ยยย จะแข่งแล้วๆ พี่แก้วอยู่ไหนนะ ทำไมยังไม่มา คิดจะเบี้ยวผมหรอห๊ะ???
เดี๊ยวๆ ผมมีสิทธิอะไรครับ
“โทโมะ ลงสนามได้แล้ว สู้ๆนะเกรียนพี่เชื่อว่าแกทำได้” พี่เคนจิยิ้มให้ผมแล้วดันผมเข้าสนาม นี่พี่แก้วจะไม่มาจริงๆหรอ??
เสมอ!!!!!!
เวรล้ะ
“ไอโมะแกเปนไรวะ ดูเหม่อๆไม่มีสมาธิเลย” หลังแข่งจบเขื่อนรีบวิ่งมาหาผม
“ไม่รู้ดิ ยังดีที่เสมอ” ผมตอบกลับอย่างปลงๆ แล้วผมจะเอาสมาธิที่ไหนมาแข่งหล่ะ มัวแต่พะวงหน้าพะวงหลังอยู่ว่าพี่แก้วจะมามั้ย??
แต่ก้นั่นแหละครับ สุดท้ายเธอก้ไม่มา
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ขอโทษน้าาาาาา ที่หายไปนาน พอดีคอมพัง55555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
