เกลียดเธอแต่ก็รัก

     “แก้ว...เสร็จรึยัง ?”ผู้เป็นแม่ตระโกน ถามฉันที่กำลังออกจากห้องพร้อม

กระเป๋าใบใหญ่มากๆ สามใบ  วันนี้ฉันจะย้ายบ้าน ไปอยู่บ้านของพ่อ..เอ่อ พ่อ

เลี้ยง  สามีใหม่ของแม่ฉัน ฉันไม่อยากไปเลยจริงๆ เพราะฉันต้องทนอยู่ใต้

ชายคากับ ลูกภรรยาคนที่1 ของพ่อเลี้ยงแม่ฉันบอกว่าเขาเป็นเด็กไม่ดี  ไม่มี

มารยาทแม่ฉันจึงไม่ชอบและแน่นอนเขาคงไม่ชอบเช่นกันที่เห็นพ่อของ

ตนเองเอา ผู้หญิงที่จนแถมมีลูกติดเข้าไปอยู่ในบ้าน

     “พ่อ..เอ่อสวัสดีค่ะ”เมื่อฉันเห็นพ่อเลี้ยงฉัน ฉันก็ทักทายสวัสดีอย่างเกรงๆกังๆ ... แหวะ กระดากปากชะมัด

     “เอามาเดี่ยวพ่อช่วยถือ”พ่อเดินมาแล้วหยิบกระเป๋าจากมือฉันไป... ฉันคิดถึงพ่อฉันจัง ไม่อยากไปจากบ้านนี้เลย ฉันมองภาพบ้านหลังเก่าที่มีความทรงจำของครอบครัวที่เคยอบอุ่น  ก่อนจะขึ้นรถไป ....

ณ.บ้านไทยานนท์

ว้าว บ้านใหญ่ชะมัด ฉันเดินลงมาก็มีแม่บ้านสามสี่คนมายืนเรียงรออยู่หน้าบ้าน

พร้อมพ่อบ้านสองคน  ฉันไหว้พวกเขาอย่างมีมารยาทก่อนที่พ่อบ้านแม่บ้าน

ทั้งหมดจะช่วยแม่กับฉันยกของ

     “แก้ว...ห้องลูกอยู่ติดกับห้องโทโมะนะลูก”เมื่อขึ้นมาในบ้าน(ชั้นสอง)พ่อก็ชี้

ไปในห้องที่เป็นประตูโมเสกกระจกสีขาวๆใสๆ  มีป้ายไม้ติดข้างหน้าว่า

‘Kaew’  ส่วนของข้างๆ น่าจะเป็นของโทโมะ ลูกของพ่อเลี้ยงฉัน ทุกอย่าง

เหมื่อนกันเพียงแต่ ป้ายไม้ที่สลักชื่อเป็น ‘Tomo’

     “ค่ะ  เดี่ยวแก้วไปจัดห้องก่อนนะค่ะ”

     “เสร็จแล้ว ลงมากินข้าวตอน 1 ทุ่มตรงนะลูก”พ่อบอกฉันแล้วเดินเข้าไปในห้องอีกฝากหนึ่งกับแม่ฉัน

1 ทุ่มตรง

ฉันเดินลงมาในชุด เสื้อยืดสีขาวตัวใหญ่ กางเกงสามส่วนดูแล้วสบาย

     “เชิญนั่งเลยค่ะ”ป้าแต๋ว  หัวหน้าแม่บ้านลากเก้าอี้ออกมาให้ฉันนั่ง

     “ขอบคุณค่ะ” ข้างหน้าฉันเป็น พ่อกับแม่  โต๊ะที่นั่งเป็นโต๊ะตัวยาว แต่ตอนนี้มีจานวางอยู่หน้าเก้าอี้เพียงสี่ที่ คือ พ่อ แม่ ฉัน และใครอีกสักคน..

     “พวกเธอเป็นใคร!”ระหว่างที่ป้าแต๋วตักข้าวมีเสียงตวาดมาจากหน้าประตูบ้าน  เสียงดังจนตกใจใครกันน่ะ..

     “โทโมะ..”พ่อเปรยคำออกมาเบาๆ  โทโมะ? ลูกของพ่อเลี้ยงฉันน่ะหรอ ใบหน้าขาวเนียนละเอียด ผิวพรรณเปร่งปรั่ง แต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงยีนต์ขายาว มันทำให้เขาดูเป็นคนมาบเนี๊ยบ

     “เธอมาทำอะไรที่นี้!”โทโมะเดินมาแล้วชี้หน้า แม่ของแก้วแล้วตวาดเสียงดังด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วดูรังเกียจ

     “นี้ เรียกเขาว่าเธอได้ยังไง แกต้องเรียกว่าแม่สิ”พ่อของโทโมะลุกขึ้นแล้วเสียงดังใส่โทโมะ โทโมะตอนนี้เลือดกำลังขึ้นหน้า  ‘เขาเกียจผู้หญิงคนนี้ คนที่ได้เป็นเมียใหม่ของพ่อ’

     “ทำไมผมจะเรียกไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้มันกำลังปอกลอกพ่ออยู่นะ”โทโมะพูดแล้วทำสายเพ่งมาที่แม่ของแก้ว

     “นายพูดถูกแม่ฉันเกินไปแล้วนะ ปอกลอกอะไร ดูหนังมากเกินไปรึเปล่า”แก้วลุกขึ้นแล้ว ขึ้นเสียงใส่โทโมะ‘นายเป็นใครมาว่าแม่ฉันได้ยังไง’  โทโมะหันไปมองแก้ว แล้วยิ้มกวนๆ

     “แล้วนี้เธอเป็นใคร อ๋อ..ลูกเมียน้อยพ่อฉันเองหรอ”โทโมะมองแก้วตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า แก้วหาดใจฟืดฟัดเหมื่อนกำลังทำใจเย็นอยู่ กับคำที่ว่า‘เมียน้อย’ที่โทโมะพูดใส่แก้ว

     “โทโมะให้มันน้อยๆหน่อย”พ่อของโทโมะพูดขึ้น โทโมะเลยมองไปที่แม่แก้วที่กำลังเกาะกอดพ่อของตนอยู่‘สำออยจัง’โทโมะคิดในใจ

     “แหม่..เธอนี้มันฉลาดเนาะ  ได้พ่อฉันยังไม่พ่อยังต้องเอาลูกมาอ่อยฉันอีก หึๆ สมเพช!”โทโมะพูดแล้วมองเหยียดๆที่แก้ว

     “มันจะมากเกินไปแล้วนะ”แก้วเริ่มกำหมัดแน่น

     “ทำไมหรอ ... อยากได้สักเท่าไหร่หล่ะ”โทโมะมองแก้วตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าอีกครั้ง

ซ่า!

เสียงน้ำถูกสาด  เป็นอย่างที่คิดน้ำจากแก้วคริตตัลถูกสาดไปยังใบหน้าของโทโมะ โดยแก้วเป็นคนทำ..โทโมะค่อยๆปาดน้ำออกจากใบหน้าแล้ว

     “เธอกล้าดียังไงมาทำฉัน”

      “ล้างปากให้นายไง มันโสโครกจัด”แก้วพูดแล้วเดินขึ้นห้องไป โทโมะมองตามแล้ว แค้นในใจ....

ว๊ากกกก ช่วย เม้น+โหวต ด้วยน๊า

ชื่อเก๋นะอยู่ม.3

ไม่สนุกก็ติเอาเลยนะ