ซีรีย์ เรื่องวุ่นๆของ5ความรัก
jaja_kulapa
14) พรมลิขิต
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
“เฮ้ย เคน ไปดูหุ้นส่วนใหม่ไปแกน่ะ”
“อ้าว ไล่ฉันงี้เลย ทำไมไม่บอกไอจองเบบ้างว่ะ”
“ขืนฉันให้มันไปมีหวังงานล่มพอดี ได้ข่าวว่าคุณย่าแก จ้างคนมาสอนภาษาไทยเลยเหรอว่ะ”
“เออดิ ขืนให้พวกแกสอนฉันคงล่มจม”จองเบพูดเพราะก่อนหน้านี้ เขื่อนเคยสอนให้เขาพูดว่า แ-ก ด้วยความเป็นห่วงพนักงานให้บริษัท เขาเลยถามไปว่า แ-กข้าวกันรึยังครับ พนักงานเลย ถามว่าใครไปสอนมา จึงรู้ว่าเขื่อนเป็นคนสอน จากนั้นพนักงานจึงต้องบอกว่าคำนี้เป็นหยาบ นั้นทำให้เขาเสียเซลฟ์ไปหลายอาทิตย์เลยทีเดียว
“โหยจองเบ แกยังไม่ลืมอีกเหรอว่ะ 5555”เคนตะหัวเราะรวนกับป็อปปี้ มีเพียงจองเบเท่านั้นที่ทำหน้าเครียด
“อ้าวๆ พอๆ จะๆไปมั้ยทำงานน่ะ ไอเคน” โทโมะเดินเข้ามาปราบก่อนที่จะไม่มีใครทำงาน
“เออๆ ไปก็ได้ว่ะ”
เคนตะเดินมายังห้องรับรองเพื่อมาหาหุ้นส่วนคนใหม่ที่เข้ามาแทน คุณพีระพล ตั้งประภาพร
“สวัสดีครับ ขอโทษนะครับที่ทำให้รอช้า คุณ เอ่อ....” เคนตะเงยหน้าสบตาผู้มาเยือนแล้วต้องตกตะลึง ไม่ใช่ผู้ชายแก่ๆอย่างที่เขาคิดไว้ กลับเป็นหญิงสาวร่างโปร่ง ผมยาวถึงกลางหลัง หน้ารูปไข่ สันจมูกตรง ดวงตากลมโต มันทำให้เขาตกอยู่ในวังวน
“คุณ ค่ะ คุณ”หญิงสาวพยายามจะเรียกชายหนุ่มตรงหน้า
“เอ่อ ขอโทษครับ คุณ...”
“จินนี่ค่ะ แล้วคุณ”
“เคนตะครับ เอ่อคุณเป็น”
“หุ้นส่วนคนใหม่ของที่นี่ค่ะ ไม่ต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นหรอกค่ะ พอดีคุณพ่อไม่ว่างเลยให้จินนี่มาแทนน่ะคะ” จินนี่พูดขึ้นมาเพราะ เคนตะทำหน้าตกใจเล็กน้อย
“งั้นเรามาคุยรายละเอียดกันเลยนะครับ”
“ค่ะ”
จากนั้นทั้งสองคนก็คุยรายละเอียดของงานกัน
“จิระคุณแบ่งเป็นหลายๆเครือนะครับ แต่ก็ยังจะใช้ชื่อเดียวกันอยู่ พวกผมจะมีกันอยู่ 5 คน แต่ละคนจะได้รับหน้าที่ให่ดูแล กิจการต่างๆ อย่างโรงแรม เราจะมีอยู่ 8 สาขา ซึ่งโรงแรมนี่ทางจองเบ จะเป็นผู้ควบคุมสาขาจะมีอยู่ที่ กรุงเทพ 2 เชียงใหม่ 1 ขอนแก่น 1 พัทยา 1 หัวหิน 1 ภูเก็ต 1 กาญจนบุรี 1
ผับ เรามีอยู่7สาขา โทโมะเป็นผู้ควบคุม มีอยู่ที่ กรุงเทพ 3 เชียงใหม่ พัทยา หัวหิน ภูเก็ต ที่ละ1
ร้านอาหาร 7 สาขา เขื่อนเป็นผู้ควบคุม มีอยู่ที่ กรุงเทพ 3 เชียงใหม่ ขอนแก่น หัวหิน ภูเก็ต ที่ละ 1
ฟิตเนส 7 สาขา ผมเป็นผู้ควบคุม มีอยู่ที่ กรุงเทพ 4 เชียงใหม่ กาญจนบุรี ภูเก็ต ที่ละ 1
ส่วนป็อปปี้ ควบคุมทุกส่วนของเครือ คือเมื่อมีปัญหาอะไร เขาจะเป็นคนส่งพวกเราไปจัดการ คุณจินนี่มีอะไรสงสัยมั้ยครับ”
“ทำไมมีสาขาทั่วทุกภาคเลยคะเนี่ย ไม่เหนื่อยกันบ้างเหรอค่ะ”
“เหนี่อยก็เหนื่อยนะครับแต่ มันก็สนุกเป็นอะไรที่ท้าทายครับ ส่วนที่ต้องมีทั่วทุกภาคก็คงเป็นเพราะ ป็อปปี้ คงอยากจะกระจายเครือให้คลุมทั้งประเทศนะมั้งครับ”
“พวกคุณทำงานให้คุณป็อปปี้ เหรอคะ”
“ไม่เชิงครับ พ่อแม่พวกเรารู้จักกันมานานการเป็นหุ้นส่วนกันก็คงจะไม่แปลก แต่พวกผมแค่อยากทำงานอยู่บ้านแล้วมันไม่ใช่น่ะครับ อีกอย่างทุกคนคงไม่อยากเห็นไอป็อปหัวหมุน”เคนตะหัวเราะออกมาเล็กน้อยที่นึกภาพตอนที่เห็นป็อปปี้ทำงานใหม่ๆ บ้านแทบไม่ได้กลับเพราะมีปัญหาเยอะมาก ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะพ่อพิมก่อด้วยแหละ
“ได้ข่าวว่าพวกคุณยังเรียนไม่จบนิค่ะ”
“ครับ ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยนี่มันหนักสุดๆเลยล่ะครับ แต่อีกอาทิตย์หนึ่งพวกผมก็จะจบแล้วมาทำงานทุ่มเทเต็มตัวแล้วล่ะครับ”
“พวกคุณเก่งกันจังเลยนะคะ ฉันอยากเป็นเหมือนพวกคุณจัง”
“มาบ่อยๆสิครับ”
“อะไรนะคะ”
“เอ่อ..ผมบอกว่าถ้าคุณเข้ามาบ่อยที่นี่บ่อยๆ คุณก็จะได้เรียนรู้งานมากขึ้นน่ะครับ”
เคนตะไม่น่าเผลอเลยเกือบไม่รอดแล้วมั้ยล่ะ
“งั้นพรุ่งนี้ จินนี่มาอีกนะคะ หวังว่าคุณเคนตะคงจะไม่เบื่อจินนี่นะคะ ที่ถามมากขนาดนี้”
“ไม่หรอกครับผมไม่เบื่อ”
“แน่นะคะ แล้วถ้าจินนี่มาพรุ่งนี้คุณเคนตะจะมาเป็นไกด์ทัวร์บริษัทให้จินนี่รึเปล่าคะ”
“แน่นอนครับ ผมยินดีเสมอ เจอกันพรุ่งนี้ครับ”
“เจอกันพรุ่งนี้คะ เก้าโมงนะคะ”
“ครับ เก้าโมง”เคนตะมองจินนี่จนลับสายตา
“พรุ่งนี้ เก้าโมง ห๊ะ!! เก้าโมง “
“เก้าโมง” ทั้งสองหนุ่มหันมาตะโกนพร้อมกันก่อนจะหันไปหัวเราะกัน
“เออ เก้าโมง”
“สิบโมงแกยังไม่ลุกเลยนะจากเตียงเลยนะ แกจะมาทันมั้ยเนี่ย”จองเบถาม
“มาไม่ทันก็เสียฟอร์มแย่สิครับ จริงมั้ยไอเคน”
“เออ พวกแกอย่าพูดมากน่า”
เอาวะเคนตะเป็นไงเป็นกันกะอีแค่ตื่นเช้า
“อะไรนะ หมั้น แก้วยังไม่อยากหมั้น”
“โถ่ลูก หมั้นเถอะนะลูกนะ”
“ไม่ค่ะแก้วไม่หมั้นเด็ดขาด”
“พี่แก้วหมั้นเถอะน่า เดี๋ยวขั้นคานนะ555” ผู้เป็นน้องหัวเราะรวน
“ไอกั้งเงียบไปเลยนะ ไอน้องบ้า”
“โธ่แค่นี้ขึ้นเสียงๆ”
“ไปเลยไปไอน้องเวณ”แก้วหยิบหมอนปาไปที่กั้งน้องชายสุด...กวนทันที แต่ยังไม่วายหันมาแลบลิ้นใส่พี่สาว
“นี่ๆ โตๆกันแล้วยังจะเล่นกันเป็นเด็กอีกสองคนนี้นิ”
“แม่ก็ดูมันดิ”
“เอาละแก้ว แม่จริงจังแล้วนะ ยังไงลูกก็ต้องหมั้น”
“ทำไมค่ะ แก้วขอเหตุผลหน่อยได้มั้ย”
“มันไม่เกี่ยวกับผลประโยชน์ทางธุรกิจเหมือนตาป็อปแน่นอน”
“แล้วมันเกี่ยวกับเรื่องอะไรค่ะ”
“ความต้องการของผู้ใหญ่ เป็นคำสัญญาของคุณปู่ของทั้งสองฝ่าย”
“แค่คำสัญญา”
“มันมีค่าเกินกว่าที่ลูกคิด”
“แล้วเขาคือใครคะ”
“ถึงเวลานั้นแล้วแม่จะบอกเอง”
“ลึกลับไปเพื่อ?”
“ห๊ะ!! หมั้นคุณแม่อย่าล้อเล่นนะครับ ผมไม่อยากเป็นเหมือนไอป็อป”
“แม่ไม่ได้ล้อเล่นนะ โทโมะ ลูกต้องหมั้นจริงๆ”
“เหตุผลละครับ”
“คำสัญญาของคุณปู่”
“คำสัญญาของคุณปู่ไม่ได้เกี่ยวกับผมเลยสักนิด ผมไม่หมั้นครับ”
“ลูกต้องหมั้น”
“เธอคือใคร”
“ไว้แม่จะบอกเราทีหลัง”
คุณวราวรรณ เดินออกไปจากห้องโถง ตามไปด้วยโทโมะที่เดินขึ้นห้องพร้อมกับความสงสัย
“คุณจองเบค่ะ ฉันขออนุญาตเข้าไปนะค่ะ” มีนเปิดประตูเข้ามาหลังจากเคาะประตูอยู่นานสองนาน
เธอเดินไปที่โต๊ะตัวเดิมที่เธอใช้สอนเขาเมื่อวันก่อนและจัดแจงหนังสือให้เข้าที่
เขาอาบน้ำเสร็จเพิ่งดินออกมาก็เห็นเธออยู่ในห้องแกล้งซะหน่อยดีกว่า
“คุณมีนสวัสดีครับ” เขาทักทายเธอฉะนั้นเธอต้องหันมา 1 2
“สวัสดีค่ะ ว้ายยย”มีนรีบปิดตาแล้วหันกลับทันที
“ตกใจอะไรครับครับ”
“ก็คุณเล่นใส่แต่ผ้าเช็ดตัวไม่ให้ฉันตกใจได้ไงล่ะ ไปแต่งตัวก่อนเถอะค่ะ
“ครับ”แล้วเขาก็เดินไป ถ้าเธอได้ยินไม่ผิดเขาแอบหัวเราะด้วยล่ะ
“แกล้งฉันเหรอ ตาบ้า”ซิกแพกเขาติดตาฉันอยู่เลย คนบ้าเอ้ย
-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
เม้นนนนนนนนนน โหวตตตตตตตต หน่อยน้า ไร้กำลังใจเสียนี่กระไร
ถ้าเรื่องนี่มีเป็นร้อยตอนยังจะมีคนอ่านอยู่มั้ยหนอออออออ ติดตามด้วยน้าาาาา เม้นนนนโหวตตตตตตตตตตตตตต ของร้องงงงงงงงงงงงงงงงงง
***** มีshort fic เรื่อง ความรักที่มีมันยังเหมือนเดิม(SF) เข้าไปอ่านเม้นโหวตด้วยน้าคือเห็นแต่คนอ่านไม่มีเม้นเลย เศร้าTT ********
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
