หล่อหน้าใจมัดใจยัยจอมยุ่ง FP (ฉบับเอ็นซี)

          'หนูฟางจ๊ะ แม่ว่าไปหาอะไรทานก่อนไหมลูก' ดารารัตน์

          'ค่ะ คุณน้า'

          'เอ๊ะ!?? เรียกแม่สิจ๊ะหนูฟาง'

          'ค่ะ คุณแม่' ฟางพูดจบเธอก็เดินไปนั่งที่ห้องทานอาหาร ส่วนเเขกในงานก็กำลังทานอาหารอย่างสุขสำราญกันทั่วหน้า ฟางนั่งลงที่โต๊ะของคู่เจ้าบ่าวเจ้าสาว เธอเริ่มกินนู้น กินนี้ กินนั่น???

          'นี่!? กินเยอะขนาดนี้ไม่กลัวอ้วนหรอครับน้องฟาง' ป๊อปปี้เดินมาจากด้านหลังแล้วเอาหน้าซบซอกคอฟางจากด้านหลัง.......

          'ทำบ้าอะไรของนาย!!! ออกไปเลยนะหยี๋!!!!' ฟางพูดแล้วผลักป๊อปออก

          'ฉันกำลังสร้างภาพต่อหน้าสื่อมวลชนอยู่น่ะ ทำตัวดีๆได้ไหม' ป๊อปกัดฟันพูด

          'หราค่ะ!! พี่ป๊อปขาา' ฟางแกล้งพูดกวนๆแล้วยิ้มอย่างน่าหมั่นไส้ที่สุด

          'สวีทกันจังเลยนะ ยัยฟางไอ้ป๊อป' ออสตินพี่ชายแท้ๆของฟางเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะด้วย

          'พี่ออสตินๆ พองานเลิกฟางกลับคอนโดได้เลยใช่ไหมค่ะ' ฟางพูดพร้อมกับตาโตของเธอที่ดูมีความหวัง

          'ก็.........ไม่! -- แม่กับพ่อให้พี่ขนสัมภาระแกทั้งหมดออกมาจากคอนโดแล้ว ของอยู่ในห้องหอพวกแกอ่ะ'   

          'ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!' ฟางไม่พอใจมากๆเธอเลยก้มหน้ากินๆๆๆๆ

ส่งเจ้าสาวเจ้าบ่าวเข้าหอ

          ผู้คนที่มางานต่างพากันตื่นเต้นเพราะอีกไม่กี่วินาทีเจ้าสาวและเจ้าบ่าวก็จะเข้าหอกันซ่ะแล้ว>< พ่อแม่ของทั้งสองฝ่ายเมื่อเข้าไปอวยพรตามประเพณีเสร็จเรียบร้อยแล้ว คุณดารารัตน์และคุณราตรีวางแผนไว้ว่าจะล๊อคประตูห้องเพื่อให้ฟางจะได้ไม่วิ่งเตลิดออกมาส่ะก่อน...

           'คุณพี่ว่าเราคงได้หลานแน่ๆค่ะคุณน้อง คิคิ' ดารารัตน์ล๊อคประตูแล้วหันไปหัวเราะกับคุณราตรี

           'ค่ะคุณพี่ คุณน้องก็อยากได้หลานเร็วๆเหมือนกัน' ทั้งสองเดินลงมาข้างร่างเพื่อนจะไปส่งคุณราตรีและสามีของเธอไปสนามบิน...

ภายในห้อง

             ฟางเดินกระวนกระวายอยู่ในห้องเมื่อเธอพบว่าประตูถูกล๊อคเธอหนีป๊อปไม่รอดแน่ๆ T^T

ส่วนป๊อปกำลังนั่งอยู่บนเตียงมองดูหญิงสาวที่เดินไปเดินมาอย่างอดขำไม่ได้แล้วเขาก็ปล่อยก๊ากออกมา 55555555555555555555555

            'ขำอะไรย่ะ นายป๊อป!!'

           'แหนะๆ พูดไม่เพราะเลยนะครับ บอกให้เรียก พี่ป๊อป ไงล่ะ'

           'ขำอะไร พี่ป๊อป'

           'ดีมาก!! พี่ก็ขำคนตัวเล็กที่เดินไปเดินมา มา 15 นาทีแล้วสิ'

           'เห้อ......ฉันอยาก..อุ้บส์!!!!' อยู่ๆเธอก็ต้องเงียบไปเมื่อปากที่เตรียมจะบ่นของเธอถูกปิดด้วยปากของชายร่างใหญ่ที่เดินมาประชิดกับตัวเธอ 

           'อื้ม....อืม..' เสียงคลางในลำคอของทั้งสองดังขึ้น

            ทำไมฉันไม่ขัดขืนเขาสักทีล่ะ ทำไม เขาเป็นคนที่ได้จูบแรกของฉันเลยนะ ... ฟางคิดในใจแล้วเธอก็เริ่มรู้ตัวเเล้วว่าชุดเจ้าสาวสีขาวประดับคริสตอลของเธอ มันเริ่มหลวมๆแล้วสิจากมือหนาร่างใหญ่ที่กำลังจูบเธอได้ปลดซิบชุดจากด้านหลังออก...เขายังไม่ละจากริมฝีปากคู่งามก็ค่อยๆโน้มตัวเจ้าสาวของเขาวางบนเตียงเบาๆ ชุดเจ้าสาวแสนสวยของคนใต้ร่างที่นอนหน้าแดงอย่าน่าเขินอายเริ่มหลุดไปจนอยู่ที่หน้าท้องแบนราบเผยให้เห็นบราเซียสีขาวที่ปกปิดยอดเม็ดทับทิมคู่สวยของเธออยู่นั่นเอง ชายหนุ่มเริ่มหล่นชุดออกมาโดยเลื่อนจูบจากริมฝีปากมาที่ซอกคอขาว คนใต้ร่างที่เขาจูบเธออยู่ก็นอนนิ่งไม่ขัดขืนแถมยังยอมเขาอีกต่างหาก.....

Poppy Talks

              ผมตกใจมากเมื่อคนตัวเล็กที่ผมกำลังรุกรานอยู่ ซึ่งปกติเธอขัดขืนผมตลอดแต่ครั้งนี้เธอกลับยอมส่ะงั้น!!?? นอกจากหน้าตาที่สวยของเธอทำให้ผมหลงใหลแล้วยังเป็นหุ่นที่เฟริมของเธอที่ดูน่าตกใจกว่า ร่างของเธอขาวอมชมพูทำให้ผมแทบจะอดใจไม่ไหวอยู่แล้ว เหมือนร่างกายของเธอไม่เคยผ่านชายใดจับต้องมาก่อน ซึ่งผมหวังว่ามันจะเป็นจริง??? ถ้าได้เปิดซิงผู้หญิงคนนี้ (หื่น!)

              'อูย!!! นี่ฉันฝันหรือความจริงเนี่ย?? ที่รักของพี่เธอยัง...เวอร์จิ้นอยู่หรอ' 

              'อ่า..อืม...ใช่ นะ...อูย..เป็นคนแรกของฉันนะ' หญิงสาวมองหน้าชายหนุ่มอย่างเขินอาย

              'ถึงเธอจะไม่ใช่คนแรกของฉัน แต่เธอก็เป็นคนแรกที่ฉันไม่ใส่ถุงยางนอนด้วยอ่ะนะ' ใช่ครับ ปกติเวลาผมนอนกับผู้หญิงคนไหน ผมจะใส่ถุงยางป้องกันเสมอ

              '...ฮือ ฮือ เจ็บ เอาออกไปได้แล้ว ฮือ' เธอร้องไห้เมื่อชายหนุ่มเพิ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ

              'ทนหน่อยนะที่รัก เราจะไปสู่ฝั่งด้วยกัน' แล้วเขาก็อัดทีสุดท้ายทำให้เธอและเขาถึงฝังฝันพร้อมกัน หญิงสาวที่หมดแรงนอนซมร่างเปลือยอยู่ข้างๆเขา เขาค่อยๆประคองเธอมานอนให้หัวถึงหมอนแล้วห่มผ้าให้เธอ..แล้วก็เข้าส่วนห้วงนิทราพร้อมกัน...

เช้าวันใหม่

              หญิงสาวตื่นขึ้นมาก่อนชายหนุ่มที่นอนกอดเธออยู่ เธอมองรอบๆห้องก็เห็นเสื้อผ้ากระจัดกระจายไปทั่ว ภาพของเมื่อคืนเริ่มออกมาให้เห็นทีละฉาก เธอยกแขนของชายหนุ่มออกแล้วกำลังจะลุก แต่ชายหนุ่มกลับคว้าเอวบางๆของเธอไว้ได้ทัน ทำให้เธอกลับมานอนข้างเขาอีก....

              'น้องฟางจะไปไหนครับ'

              'ฟาง...จะไปอาบน้ำ'

              'เร็วๆนะครับ พี่คิดถึง' หญิงสาวหน้าแดงก่ำไม่ตอบอะไรก่นที่จะหยิบผ้าขนหนูพันร่างเปลือยของเธอแล้วเดินหายลับไปในห้องน้ำ........

....................................................................................................................

ไรเตอร์ต้องขออภัยด้วยนะค่ะ ถ้าคนที่ไม่อยากให้มีฉากแบบนี้ ไรเตอร์คงจะทำตามคำขอไม่ได้ค่ะ เพราะวางโครงเรื่องไว้แล้ว ติดตามด้วยนะค่ะ ^^