Best friend!! รักนายนะเพื่อนรัก

     เห้ย ! 8 โมงแล้วเหรอเนี่ย ตื่นสายทุกทีเลยยย ผมเด้งตัวออกจากเตียงและวิ่งตรงไปยังห้องน้ำทันที เอ๊ะ ? เดี๋ยว...จะตามมาหรือไง ห๊ะ ?... ใคร จะใครเล่า ก็พวกคุณๆนั้นแหละ รอผมอยู่ข้างนอกนั่นแหละ!!!

     เมื่อจัดการธุระเสร็จเรียบร้อยผมวิ่งออกจากตัวบ้านทันที ให้ตายสิโว้ยย นี่มันวันเปิดเรียนวันแรกแท้ๆ อุตส่าห์สัญญา(กับตัวเอง)ว่าจะเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้น โธ่!! แล้วนี่มันอะไรกันน วันแรกก็สายซะแล้วว

     ประตูโรงเรียนอยู่ไกลลิบๆ อย่าเพิ่งผิดน้าาา ~ ผมส่งแรงใจอันน่าสงสารให้ยามประตูโรงเรียน แต่จู่ๆก็มีใครไม่รู้วิ่งมาชนผมจากด้านหลัง จนทำให้ผมล้มลง

          "โว้ย! หลับตาวิ่งหรือไงวะ!!"ผมโวยวาย

          "เอ้ย ขอโทษๆ"ชายคนนั้นหันมาขอโทษผมแล้ววิ่งต่อไป

เอ๊ะ ไอ้นี่ จะช่วยก็ไม่ช่วย ช่างเหอะ ผมค่อยๆดันตัวเองให้ลุกขึ้น แต่จากอุบัติเหตุเมื่อกี้ทำให้ผมไม่สามารถวิ่งได้ เจ็บขาชะมัด!

     พระเจ้าคงเป็นกำลังใจให้ผมกระมังที่ทำให้ผมเข้าเรียนได้ทันก่อนประตูจะปิด ผมเพิ่งย้ายมาโรงเรียนนี้จึงไม่ค่อยคุ้นเคยทาง ถึงแม้ว่าจะเคยมาตอนมอบตัวก็เถอะ ตริ๊ด...ตริ๊ด...~ เสียงมือถือผมเองไม่ต้องตกใจ ผมมองดูเบอร์ที่ไม่คุ้นแล้วกดรับสาย

          "สวัสดีครับ"

          "เธออยู่ไหนแล้วเนี่ย มาห้องเรียนถูกหรือเปล่า?" เสียงปลายสายดูตำหนิ

          "ขอโทษครับ แต่ผมจำห้องไม่ได้"

          "อยู่ไหน เดี๋ยวครูไปรับ"

          "หน้าประตูโรงเรียนครับ"

          "งั้นอยู่ตรงนั้นแหละ อย่าเดินไปไหนล่ะ!"

     สุดท้ายแล้วผมก็มาถึงห้องได้ในที่สุด เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันนะครับเนี่ย แหม.. ผมเดินเข้าห้องพร้อมคุณครูที่มารับ 

          "เงียบๆๆ ครูไปพาตัวเด็กใหม่มาละ เอ้ามายืนตรงนี้" ครูกวักมือเรียกผม

          "ครับ"

          "..."

          "..."

          "เอ้า ! เธอนิ แนะนำตัวกับเพื่อนๆซะสิ"

          "อะ..อ๋อ ผมชื่อ ชอง แดฮยอน เพิ่งย้ายมาครับ ฝากตัวด้วย" ผมหันไปบอกกับเพื่อนๆในห้อง

          "ดีมาก งั้นเธอไปนั่งตรงนั้นนะ" ครูชี้ไปยังโต๊ะตัวที่อยู่กลางห้อง ผมมองไปก็ตกใจเพราะคนที่นั่งอยู่ข้างหลังผมก็คือ !!!

พักเที่ยง

          "เห้ยแก !" ผมฟาดมือลงบนโต๊ะของคนที่นั่งข้างหลังผม

          "มีอะไร" ชายคนนั้นตอบเสียงเรียบ

          "ชนแล้วไม่คิดจะขอโทษหรือไง ?"

          "นายมาขวางทางผมเอง"

          "ว่าไงนะ?"

     ชายคนนั้นไม่ตอบแต่กลับลุกเดินหนีไป ผมจึงเข้าไปคว้าไหล่ไว้

          "แก..จะหนีไปไหน"

          "ผมชื่อ ยองแจ ..ยู ยองแจ กรุณาเรียกให้ถูกต้องด้วย"

          "อย่าพูดสุภาพได้ไหม ขยะแขยงว่ะ"

          "เฮ้อ..." ยองแจปัดมือผมแล้วเดินหนี

          "อย่าหนีดิว่ะ!!"

          "ผมหิว ผมจะไปกินข้าว" ยองแจจ้องหน้าผม

          "อะ..เอ้ออ ไปเหอะ ฉันไม่จบง่ายๆแน่!"

     ยองแจไม่อยู่ฟังที่ผมพูด แต่กลับรีบเดินออกไป ผมเดินตามห่างๆแล้วก็ไปเห็นยองแจเดินกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง รูปร่างสูงโปร่ง ... ใครว่ะ ?