รักวุ่นวายของนายหน้าหวาน

 

 

 

 

 

บ้าน ไทยานนท์

 

 

 

"ตาโมะ มานี่สิลูก"แม่โทโมะพูด เมื่อเห็นลูกชายของตนกลับมาจากที่ทำงาน

 

 

"ครับแม่ แม่มีอะไรรึป่าวครับ"โทโมะถามผู้เป็นแม่

 

 

"คือพรุ่งกลับมาเร็วๆนะลูก แม่จะพาแกไปคุยเรื่องเเต่งงานกับทางนู้นน่ะ"แม่โทโมะพูด

 

 

"อะไรนะครับแม่! ผมบอกเเล้วไงครับว่าผมไม่เเต่ง ผมมีแฟนเเล้วนะครับ"โทโมะโวยวาย

 

 

"เด็กนั่นน่ะหรอ หึ เลิกกับมันซะเถอะ เด็กอะไรไม่รักนวลสงวนตัวเลยมาบ้านผู้ชายนี่ตรงดิ่งขึ้นห้องแกอย่างเดียว"แม่โทโมะพูดเพราะพิมแฟนสาวของโทโมะมาบ้านโทโมะทีไรก็ขึ้นไปบนห้องโทโมะก่อนทุกที

 

 

"แม่ครับ ทำไมพูดอย่างนั้นละครับ ผมบอกแม่เเล้วผมจะเลือกผู้หญิงของผมเอง"โทโมะพูดต่อ

 

 

"แต่แกต้องแต่ง ไม่อย่างงั้นแกไม่ต้องมาเลี้ยงแม่ว่าแม่อีก ถ้าอยากจะอยู่กับนางเด็กนั่นนักก็เชิญแกตามสบาย"แม่โทโมะพูดด้วยความโมโห

 

 

"แต่แม่ครับ ครับก็ได้ครับผมยอมเเต่งงานกับคนที่แม่เลือกให้เเล้วครับ"โทโมะพูดเเล้วเดินเข้ามากอดผู้เป็นแม่

 

 

 

บ้าน สิริมงคลสกุล

 

 

"ยัยแก้วมาหาแม่หน่อยสิลูก"แม่มลเรียกแก้ว

 

 

"ค่ะแม่ มีอะไรรึป่าวค่ะ"แก้วถามแม่ของตัวเอง

 

 

"เป็นไงบ้างลูกที่ร้านเป็นยังไงบ้าง"แม่แก้วถามขึ้น

 

"ก็ดีค่ะ ว่าแต่แม่เรียกแก้วมาแบบนี้ คงจะไม่ได้เรียกมาถามเรื่องร้านอย่างเดียวใช่ไหม"แก้วพูดเพราะรู็จักแม่ของตัวเองดี

 

 

"รู้ใจจริงลูกคนนี้ เอาละเเม่จะไม่อ้อมค้อมนะ แม่จะให้หนูแต่งงาน"แม่แก้วพูดกับแก้ว

 

 

"ห๊ะแต่งงาน แต่แม่ค่ะคือแก้วยังไม่อยากเเต่งงานค่ะ คือแก้วอยากทำงานก่อน แล้วอีกอย่าแก้วพึ่งจะเรียนจบมาเองนะค่ะ"แก้วพูด

 

 

"ก็ทำงานไปด้วยไงลูก พึ่งเรียนจบนี่ละกำลังดีเลยนะลูก เอาละพรุ่งนี้ ตอนเย็ยแม่จะพาไปทำความรู็จักกับฝ่ายนู้นนะลูก"แม่แก้วพูด

 

 

"คือ แม่ค่ะ แก้วอยากเห็นหน้าคนที่แก้วจะเเต่งงานด้วยก่อนได้ไหมค่ะ"แก้วพูด

 

 

"ก็พี่โทโมะไงลูก ที่ลูกเคยเล่นด้วยตอนเด็กๆ แต่ลูกคงจำไม่ได้หรอแม่ไม่มีรูปซะด้วยสิ ไว้พรุ่งก็เจอเเล้วลูกไม่ต้องรีบร้อน"แม่แก้วพูดเเล้วลูบหัว

 

 

ตายๆยัยแก้ว นี่ทำไมเราต้องมาแต่งงานกับใครก็ไม่รู้หน้าตาก็ไม่เคยเห็ย โอ้ยตายๆ << แก้วคิดในใจ

 

 

"เอาละไปนอนได้เเล้วนะลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปเจอพี่เค้าจะไม่สวยเอา"แม่แก้วพูดเเล้วแก้วก็ขึ้นห้องของตัวเองทันที

 

 

 

 

เช้าวันต่อมา

 

 

ร้านกาแฟ จริญญา

 

 

แก้วที่เดินเข้ามาในร้านก็ทำหน้ามุ่ยจนเพื่อนสาวของเธอเดินเข้ามาทัก

 

 

"เป็นอะไรยัยแก้วหน้ามุ่ยมาเชียว"ฟางเพื่อนสนิทแก้วถาม

 

 

"ก็แม่แก้วดิฟาง จะให้แก้วไปดูตัวเย็นนี้อะ แก้วยังไม่อยากแต่งงานนะฟาง"แก้วพูดกับเพื่อนสนิทอย่างฟาง

 

 

"ไม่เห็นเป็นอะไรเลยแก แม่ให้ทำอะไรก็ทำไปเหอะ ว่าแต่ทำหน้าแบบนี้เดี๋ยวไปว่าที่สามรจะไม่สวยเอาน้า"เฟย์สาวแก้มบุ้มพูด

 

 

"แก้วก็ทำอยู่นี่ไงเฟย์ เเล้วสวยไม่สวยอะมันไม่เกี่ยวเลยดีซะอีก"แก้วพูด

 

 

"เอาละๆ ไม่ต้องเซ็ง นะมากินโกโก้แก้เซ็งดีกว่า ฟางทำให้นะ"ฟางพูดเเล้วเดินเข้าไปชงโกโก้เย็น 3 แก้ว

 

 

"อะนี่ ของแกยังแก้ว นี่ของแกยัยเฟย์"ฟางพูดเเล้วยื่นแก้วให้กันกับเเก้วเเละเฟย์

 

 

"นี่เรามานั่งกินกันเองแบบนี้ก็ขาดทุดแย่ละสิ ฮ่าๆ"เฟย์เพื่อจะให้เพื่อนสาวของตัวเองขำบ้าง มัวเเต่ทำคิ้งติดกันจะเป็ยปมอยู่เเล้ว

 

 

"นั่นสิ ร้านแก้งเจ้งกับพอดี ฮ่าๆ"แก้วพูดเเล้วขำๆ

 

 

"มาๆ งั้นรีบกินเราจะได้ไปทำงานต่อ ฮ่าๆ เดี๋ยวร้านของคนแถวนี้เค้าจะเจ้งเอา"ฟางพูดเเล้วดูดน้ำในแก้วต่อ

 

 

 

 

บริษัท ไทยานนท์ จำกัด

 

 

"ไอโมะ มึงเป็นอะไรว่ะ ทำไมถึงทำหน้าเหมือนไม่ได้ขี้งั้นอะ ฮ่าๆ"ป๊อปปี้เดินเข้ามาในห้องทำงานของโทโมะเห็นโทโมะทำหน้าเครียดก็เลยเดินเข้ามาทัก

 

 

"กูขี้มาเเล้วเว้ย แต่กูเครียดวะ"โทโมะพูดกับเพื่อนอย่างป๊อปปี้

 

 

"เรื่องอะไรวะ"เขื่อนถาม

 

 

"แม่กูอะดิ จะให้กูแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ไม่เคยเห็นหน้า เเล้วอีกอย่าเรื่องพิมกูจะทำยังไงวะ"โทโมะพูดเรื่องที่ค้างคาใจทั้งหมดออกมา

 

 

"ก็เลิกไง ยากตรงไหนว่ะ"เขื่อกับป๊อปปี้พูพร้อมกัน

 

 

"เออเลิกอะกูรู้ แต่พิมละมึงคิดว่าเค้าจะรู้สึกยังไง"โทโมะพูด

 

 

"เอ่อคุยอะไรกับค่ะ พิมขอแจมด้วยคนได้มั้ย"พิมที่เดินเข้ามาก็เดินตรงมาหาโทโมะทันที

 

 

"คุยกันเองนะมึงพวกกูไปละ"ป๊อปปี้พูกเเล้วลากเขื่อนออกมา

 

 

"มีอะไรรึป่าวค่ะโทโมะ"พิมถามแฟนหนุ่มของตัวเอง

 

 

"คือ ผมจะเเต่งงานนะพิม เอ่อ เราเลิกกันนะพิม แต่เรายังเป็นเพื่อนกันได้นะ"โทโมะพูดทำเอาพิมที่ฟังอยู้กำมือแน่น

 

 

"แต่งงานหรอโทโมะ พิมไม่เห็นแคร์เลย พี่นอมเป็นเมียน้อยโทโมะก็ได้"พิมพูดอย่างไม่แคร์

 

 

"ไม่ได้นะพิม ผมไม่ยอมให้คุณเป็นหรอก เราเป็นเพื่อนกันดีเเล้วนะพิม"โทโมะพายามพูดให้พิมเลิกคิดอะไรแบบนั้น

 

 

"เป็นเพื่อนแต่เรายังทำแบบนี้ได้ใช่ไหมค่ะโทโมะ"พิมพูดจบก็ก้มลงจูงโทโมะที่นั่งอยู่บนเก้าอี้

 

 

"เอ่อ.."โทโมะผละริมฝีปากของตนออกก็ไม่รู็จะพูดอะไร เพราะมากกว่านี้เธอและเขาก็เคยกันมาเเล้ว (คิดอะดิฮ่าๆๆ:ไรเตอร์)

 

 

"แปลว่าตกลงนะค่ะ โอเคค่ะพิมจะยอมเป็นแค่เพื่อนก็ได้ค่ะ"พิมพูดเเล้วเดินออกไป

 

 

"อร๊ายยย แก แกเป็นใครบังอาจจะมาเอาโทโมะของชั้นไป หึ คอยดูเถอะชั้นจะเเย่งของ ของชั้นกลับคืนมาไม่ว่าแกจะเป็นใครใหญ่มาจากไหนก็ตาม"พิมพูด กำมือแน่น เเล้วทำสายตาอาฆาต

 

 

 

 

_________________________________________________________

 

ถ้าอยากให้ทั้งคู่เจอกันตอนหน้าเจอกันเเน่จ้าา ฝากเรื่องนี้ด้วยน้า  เรื่องเเรกค้าาา  ชอบไม่ชอบบอกได้น้าา   ฝันดีนะค่ะทุกคน