รักเราไม่มีเฮี้ยน

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว ใจเย็นๆก่อนสิแก้ว”ฟางรีบวิ่งตามแก้วขึ้นไปบนห้องนอนแล้วเปิดตู้เสื้อผ้าและเอาเป้ใบหนึ่งลง

มาก่อนจะเอาพวกเสื้อผ้าตัวเองใส่กระเป๋าอย่างรวดเร็ว

 

 

 

 

 

“ปล่อยแก้ว ให้แก้วได้ไปเถอะฟาง ไม่งั้นแก้วต้องบ้า หรืออกแตกตายแน่ๆ”แก้วพูดก่อนจะเก็บ

เสื้อผ้าตัวเองใส่กระเป๋าแล้วรีบลงมาจากบ้าน โดยมีฟางวิ่งตามไปติดๆ

 

 

 

 

 

“นี่แก้ว ฟางว่าเราน่าจะถามเหตุผลของป๊อปปี้กับโทโมะก่อนนะ อย่าใจร้อนสิ อย่าลืมว่าเราแต่งงาน

กันมาตั้ง3ปีแล้วนะ ไหนจะลูกๆของแก้วล่ะ”ฟางพูดให้เหตุผลให้แก้วใจเย็นๆคิดถึงกฤตกับกรลูกชายฝาแฝดของตัวเองกับโทโมะไว้

 

 

 

 

 

“กฤตกับกรไปสิงค์โปร์กับพวกแม่ตั้ง2อาทิตย์ไม่กลับมาง่ายๆหรอก แต่เดี๋ยวนะฟาง มาห้ามชั้นแล้วนี่ถือกระเป๋าใครมาด้วย”แก้วที่ลืมเอาของกลับมาเอาต้องชะงัก ชูกระเป๋าเสื้อผ้าของฟางขึ้นถามมาบ้าง

 

 

 

 

 

“เอ่อ ฟางคิดว่าไหนๆ น้องแพรไหมก็ไปสิงค์โปร์กับพวกแม่ของเราแล้ว ฟางก็แค่จะไปพักผ่อนเฉยๆเท่านั้นเอง”ฟางพูดแล้วถึงแพรไหมลูกของเธอกับป๊อปปี้ที่อายุน้อยกว่าลูกของแก้วไปปีนึง ได้ไปเที่ยวสิงค์โปร์กับพวกของพ่อแม่ป๊อปปี้และโทโมะ2อาทิตย์

 

 

 

 

 

 

“หรอ บังเอิญจังเลยเนาะ อยากไปพักผ่อนในช่วงที่ป๊อปปี้กับโทโมะต้องไปทำงานกับนังฝาแฝดพวก

นั้น”แก้วพูดแล้วคิดถึงสามีของเธอและฟางที่ต้องไปทำธุรกิจใหม่กับบริษัทเนยและแจมจนลืมนัดของพวกเธอ2คนทุกครั้งเสมอๆ

 

 

 

 

 

 

 

“พูดมากน่าแก้ว ฟางอยากพักผ่อนอยากไปเที่ยวบ้านริมทะเลต่างหากจะได้เลยไปเยี่ยมพ่อป๊อปเค้าด้วย”ฟางอึกอักก่อนจะถูกแก้วดึงมือขึ้นรถไปแล้ว2สาวก็ขับรถมาเรื่อยๆ บรรยากาศเริ่มโพล้เพล้ ฟางที่เห็นแก้วหาวไปขับรถไปตั้งแต่ออกมาจากกรุงเทพจึงอาสาขับรถแทนให้เธอ

 

พรึบ

 

 

ขณะที่ขับรถใกล้จะถึงบ้านริมทะเลของพ่อป๊อปปี้ ฟางเห็นบางอย่างอยู่ข้างทาง ฟางสะบัดหนีเพราะคิดว่าตัวเองตาฝาดพลางมองแก้วที่เอนหลังหลับไปแล้วที่เบาะข้างๆคนขับ ก็แอบยิ้มขำ กับอาการน้อยใจสามีของแก้ว

 

 

เอี้ยดดดดด

 

 

"เกิดอะไรขึ้นน่ะฟาง ทำไมจู่ๆก็เบรกรถกระทันหันแบบนี้" แต่แล้วจู่ๆฟางก็เบรกรถอย่างแรงทำให้แก้วสะดุ้งตื่นหน้าทิ่มคอนโซลรถรีบพูดขึ้น

 

 

"ขอโทษนะแก้ว สงสัยฟางคงตาฝาดอีกแล้วน่ะ"ฟางรีบบอกแก้วพลางตั้งสติกลืนน้ำลายเหนียวลงคอเมื่อกี้นี้ ผู้หญิงที่อยู่โค้งแรกที่เธอขับรถผ่านมานั้น จะมาโผล่กลางถนนเป็นไปไม่ได้

 

 

"เอ่อ ฟางไม่ได้เอาตะกรุดของป๊อบปี้มาด้วยใช่มั้ย งั้นเดี๋ยวแก้วขับรถต่อให้เองฟางหลับเถอะ อีกนิดเดียวก็จะถึงบ้านแล้ว"แก้วเห็นอาการของฟางก็รู้ทันทีก่อนที่จะอาสาขับรถแทนฟางต่อ เมื่อ2สาวลงจากรถก่อนจะเอาของไปเก็บข้างบนแล้วลงไปเล่นน้ำแก้เซ็ง

 

 

 

 

 

“นี่โทโมะ อย่าลืมนะวันนี้ครบรอบแต่งงานของเรา แก้วน่ะจองร้านอาหารแล้วนะ ไปดินเนอร์กันเนาะ

ไหนๆลูกก็ไม่อยู่ตั้ง2อาทิตย์แน่ะ”แก้วเดินไปอ้อนโทโมะที่กำลังแต่งตัวจะออกไปทำงานทันที

 

 

 

 

“เอ่อ แก้ว วันนี้เนยเค้านัดทานข้าวกับพ่อของเค้าอ่ะ คุยเรื่องธุรกิจที่จะต้องขยายต่ออ่ะ วันนี้ไม่ได้

จริงๆ”โทโมะพูดถึงเนย หุ้นส่วนคนใหม่ของบริษัททำให้แก้วหน้าตึงลงไปทันที

 

 

“อีกแล้วนะ เนยอีกแล้ว นี่โทโมะจะสนใจงาน สนใจบริษัทก็ดี แต่บางทีน่ะช่วยสนแก้วกับลูกด้วยสิ”แก้วเริ่มหงุดหงิด

 

 

 

“นี่แก้ว ไม่ใช่โทโมะไม่สน โทโมะรู้ว่าแก้วกับลูกๆต้องมาก่อนเสมอ แต่นี่บริษัทของเนยแจมเค้า

ใหญ่กว่าเรา เลยต้องพึ่งพวกเค้าอยู่นะ เข้าใจหน่อยสิ”โทโมะรีบอ้อนเมียรัก

 

 

“เลยต้องเอาตัวเข้าแลก นี่เค้าไม่รู้รึไงว่าโทโมะมีลูกมีเมียแล้ว รึว่าชอบจะเป็นเมียน้อย”แก้วพูด

อย่างหงุดหงิดที่นึกถึงเนยทำอะไรไม่เคยไว้หน้าเธอเลยแล้วนึกหงุดหงิดที่หลังจากมีลูกเธอก็ลาออกจากบริษัทมาเป็นแม่บ้านเต็มตัว

 

 

 

“นี่แก้ว พูดให้มันดีๆนะ อย่าว่าคุณเนยเค้าแบบนั้นสิ เค้าเองก็รู้สิว่าโทโมะแต่งงานแล้ว ถ้าแก้วจะเอา

อารมณ์มาพูดแล้วชวนทะเลาะแบบนี้นะ โทโมะไปดีกว่า”โทโมะพูดแล้วเดินหนีออกไป

 

 

 

 

“เออ จะไปไหนก็ไปเลย แก้วฉลองคนเดียวก็ได้”แก้วตะโกนไล่หลังอย่างหงุดหงิดปนน้อยใจสามีอย่างมาก

 

 

 

 

“หึ ผัวเฮงซวย”ระหว่างที่ขึ้นมานั่งพักริมชายหาดแก้วนึกถึงเหตุการณ์ที่ทะเลาะกับโทโมะแล้วนึกโมโห หยิบกิ่งไม้ที่วาดรูปบนทรายก็เริ่มขยี้หน้าโทโมะที่เธอวาดทันทีด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิด

 

 

 

 

 

“ป๊อปวันนี้จะกลับกี่โมงหรอ คืนนี้เราไปดูหนังกันนะ ฟางอยากดูหนังรอบดึกอ่ะเรื่องนี้ไงที่ป๊อบบ่นอยากดู”ฟางเดินมาอ้อนพลางผูกเนคไทให้สามี

 

 

 

“เอ่อ วันนี้ป๊อปต้องไปดูดนตรีการกุศลกับแจมเค้าอ่ะฟาง เราไปดูกันวันหลังนะ”ป๊อปปี้พูด ฟางนิ่งลงไปทันที

 

 

 

“แจมอีกแล้ว หึ ในทะเบียนสมรสนี่รู้สึกว่าจะเป็นชื่อของฟางนะ ป๊อปลืมอะไรไปรึเปล่า”ฟางพูดนิ่งๆ

ข่มอารมณ์ตัวเองไว้

 

 

 

“รู้ ป๊อปรู้นะว่าวันนี้ครบรอบแต่งงานของเราอ่ะ แต่วันนี้ป๊อปติดงานจริงๆ อย่าลืมสิ บริษัทของแจมเค้า

ใหญ่มาก เราต้องพึ่งพวกเค้า เนี่ยเค้าก็ช่วยเราตั้งหลายอย่างแล้วนะ ป๊อปต้องตามใจเค้าสิ”ป๊อปปี้พูดพลางถอนหายใจ

 

 

 

 

“ตามใจแจม แต่ไม่เคยตามใจเมียตัวเอง ดีนะที่แพรไหมไปสิงคโปร์กับครอบครัวฟางพอดี ไม่อย่างงั้นคง

นอนร้องไห้ที่รู้ว่าพ่อตัวเองน่ะกำลังจะมีเมียน้อยนอกใจแม่เค้า”ฟางที่อดทนเห็นป๊อปปี้ไปเทคแคร์เอาใจแจมหุ้น

ส่วนบริษัทคนใหม่ตลอดจนเวลาชีวิตคู่ของเธอกับเขาไม่เหลือ และนี่ วันครบรอบแต่งงาน แจมก็ยัง

จะเอาไปอีก มันมากไปแล้วนะ

 

 

 

 

“ฟาง อย่าหึงไร้สาระน่า ฟางไม่เข้าใจ นี่มันงานนะ แล้วคุณแจมเค้าไม่ใช่เมียน้อยป๊อบ”ป๊อปปี้หงุดหงิดขึ้นมาทันทีแล้วเผลอจึ้นเสียงใส่ฟางจนฟางสะดุ้ง

 

 

 

 

“เออ ฟางไม่เข้าใจ นี่ถ้าอยากจะเทคแคร์ดูแลกันมากนะ ก็ไปแต่งงานกันเลย เดี๋ยวฟางจะหย่า

ให้”ฟางพูดออกมาอย่างน้อยใจเดินปึงปังไปนั่งหลังบ้าน เพื่อหวังจะให้ป๊อปปี้มาง้อ

 

 

 

บรื้น

 

 

เสียงรถออกจากบ้านฟางรีบเดินมาดู

 

 

 

 

“หึ ผู้ชาย ใหม่ๆก็รัก เจอของใหม่กว่าแล้วนิ”ฟางมองรถป๊อปปี้ที่ขับออกไปไม่คิดจะมาง้อตัวเองก็

น้ำตาไหลก่อนจะขึ้นไปเก็บของบนบ้านทันที

 

 

 

 

“พูดแบบนี้ ก็หย่าแล้วไปแต่งงานใหม่เลยสิ”ฟางที่เล่นน้ำทะเลอยู่คนเดียวแล้วคิดถึงเหตุการณ์ที่ทะเลาะกับป๊อปปี้ก็ตัดพ้อก่อนที่จะตัดสินใจดำน้ำเพื่อหลีกหนีเรื่องฟุ้งซ่านในหัว 

 

ทันใดนั้นเอง ระหว่างที่ฟางดำน้ำอยู่นั้น เธอต้องตกใจสุดขีดเมื่อเห็นผู้หญิงชุดขาวที่อยู่ตรงโค้งระหว่างที่เธอขับรถมานั้น ดำหน้าอยู่ตรงหน้ากำลังมองเธอ 

 

 

 

 

“กรี้ดดด ช่วยด้วย ป๊อบ"ฟางขืนตัวเองไม่ให้ถูกผีสาวตนนั้นเกาะกุม โผล่พ้นน้ำมา แล้วตะโกนขึ้นสุดเสียง ทำให้แก้วที่นั่งอยู่ริมชายหาดๆได้ยินและต้องตกใจเมื่อเห็นฟางจมน้ำไปต่อหน้าต่อตา

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แก้ว แก้วจ๋า อยู่ไหนเนี่ย”โทโมะที่กลับเข้ามาในบ้านตอนเย็นพร้อมช่อดอกไม้ช่อโตก็เรียกแก้ว

 

 

 

“ทะเลาะกับแก้วอ่ะดิแบบนี้น่ะ”ป๊อปปี้เดินออกมาจากหลังบ้านก็พูดดักคอน้องชายทันที

 

 

 

 

“เหอะ พูดอย่างกับพี่ไม่ทะเลาะกับฟางน่ะ เมื่อเช้าเถียงกันน่ะอย่าคิดว่าผมไม่ได้ยิน”โทโมะพูดบ้างพลางมองช่อ

ดอกไม้ในมือป๊อปปี้และนึกถึงเมื่อเช้าที่ป๊อปปี้กับฟางทะเลาะกัน

 

 

 

 

“เออน่า ก็ทะเลาะกันเรื่องแจมนั่นล่ะ นี่อย่าบอกนะแกก็เถียงกับแก้วเมื่อเช้าเรื่องเนย”ป๊อปปี้ถามโท

โมะ ชายหนุ่มพยักหน้าเบาๆ ก่อนทั้งคู่จะถอนหายใจออกมาแล้วนั่งลงที่โซฟา พวกเขารู้ตัวดีว่าแก้ว

กับฟางหึงพวกเขาเรื่องเนยแจม แต่ทำไงได้พวกเขาต้องเทคแคร์ผู้ถือหุ้นบริษัทรายใหญ่คนนี้ไว้ แต่

พวกเขายอมรับว่าไม่เคยคิดอะไรเกินเลย2สาวนั่นเลย

 

 

 

 

 

“ไปหาบนห้องดีกว่า”โทโมะขึ้นไปบนห้องแล้วต้องตกใจที่เห็นเสื้อผ้าของแก้วหายไป พร้อมกับ

แหวนแต่งงานที่แก้ววางบนเตียงนอนไว้ เช่นเดียวกับป๊อปปี้ที่ฟางเขียนข้อความตัวโตบนกระจกว่า

‘หย่าขาด’ และเอาแหวนแต่งงานทิ้งไว้ก็อึ้ง ก่อนจะวิ่งออกมาหาน้องชาย

 

 

 "ไอ้ซื่อบื้อ รีบไปตามเมียแกเดี๋ยวนี้เลยนะ"

ขณะที่ป๊อปปี้กำลังยืนอึ้งอยู่นั้นชายหนุ่มได้ยินเสียงเหมือนภูผาพี่ชายฝาแฝดตนเองที่เสียได้ดังก้องจากด้านหลังทำให้ป๊อปปี้รีบหันกลับไปก็พบแต่ความว่างเปล่า

 

 

ตรู้ด

 

 

โทรศัพท์ของป๊อปปี้ดังขึ้นพบว่าแก้วโทรมาหาตน

 

 

 

"แก้ว นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมฟางถึงได้เขียนข้อความบ้าๆไว้แบบนั้น ห้ะ อะไรนะ"ป๊อปปี้รีบรับสายก่อนที่จะบ่นใส่แก้วแต่ต้องตกใจเมื่อได้ยินเรื่องจากปลายสายที่บอกเขามา

 

 

“เกิดอะไรขึ้นหรอพี่ป๊อป”โทโมะที่เห็นท่าทางร้อนรนของป๊อปปี้ก็รีบถาม

 

 

 

 

 

“เกิดเรื่องแล้ว ตอนนี้2สาวหนีไปบ้านริมทะเล แล้วฟางจมน้ำหายไป”ทันทีที่ป๊อปปี้พูดจบ โทโมะไม่รอช้า รีบวิ่งไปสตาร์ทรถจุดหมายคือบ้านพักริมทะเล

 

 

"นี่ฟางไม่ได้เอาตะกรุดที่พี่ให้ใส่ไปด้วยหรอ"ระหว่างขับรถโทโมะเห็นป๊อปปี้กำตะกรุดที่เขาให้ฟางไว้แน่นแล้วตกใจก่อนที่จะรีบพุ่งความเร็วไปทันที

 

 

 

“ฮึก ฮือๆ ฟาง เธออยู่ไหนน่ะ”แก้วร้องไห้สะอึกสะอื้น หลังจากที่เธอวิ่งไปตามชาวบ้านและเจ้าหน้าที่กู้ภัยแถวนั้นช่วยกันตามหาฟางเป็นเวลา2ชั่วโมงแล้ว ก็ยังไม่เจอฟาง

 

 

 

 

 

“แก้ว นี่มันเกิดอะไรขึ้น”โทโมะที่พึ่งมาถึงแล้ววิ่งไปที่ชายหาดเห็นคนมุงช่วยกันตามหาฟางก็ถามภรรยาสาว แก้วเมื่อเห็นสามีหนุ่มก็ร้องไห้ปล่อยโฮวิ่งไปสวมกอดทันที

 

 

 

"โทโมะ ทำไงดี นี่ผ่านมา2ชั่วโมงแล้ว ยังไม่เจอฟางเลย นี่ถ้าแก้วใจเย็นกว่านี้ ไม่ปล่อยให้ฟางเล่นน้ำคนเดียวเรื่องก็คงไม่เกิด"แก้วร้องไห้สะอึกสะอื้นกอดโทโมะแน่น

 

 

“ฟาง”ป๊อปปี้ที่เริ่มใจเสียวิ่งลงน้ำไปตามหาภรรยาสาวทันที ก่อนที่โทโมะและแก้วจะตกใจเมื่อ ระหว่างที่ป๊อปปี้วิ่งลงน้ำไปผุ้หญิงชุดขาวก็โผล่จากน้ำขึ้นมากอดรัดป๊อปปี้ลงน้ำหายไปต่อหน้าต่อตาพวกเขา

 

 

 

 

 

 

 

“ที่นี่มันที่ไหน ใครก็ได้ช่วยชั้นที แก้ว ป๊อปปี้ อยู่ไหนกัน”ฟางฟื้นขึ้นมาต้องตกใจเมื่อเห็นตัวเองอยู่ในถ้ำมืดๆแห่งหนึ่งแล้วรีบร้องเรียกให้คนมาช่วย

 

 

 

 

“อยากไปอยู่ด้วย ชั้นตามหาเธอมานานแล้ว”เสียงเย็นๆของผู้หญิงคนหนึ่งลอยมาทำให้ฟางนึกกลัว แล้วลุกขึ้นหมายจะตามหาทางออกแล้วต้องกรี้ด เมื่อ ผีสาวที่เธอเห็นในน้ำโผล่เข้ามา แล้วร้องไห้ตรงหน้าเธอ

 

 

“นี่เธอเป็นใคร ปล่อยชั้นไปเถอะนะ ชั้นมีลูกมีสามี ต้องกลับไปหาเค้า เดี๋ยวชั้นทำบุญไปให้นะ”ฟางพยายามใจเย็นๆ แล้วพูดขอร้อง

 

 

 

 

“ไม่ ฮือๆ ชั้นรอเธอมานานมาก เธอจะทิ้งชั้นไปงั้นหรอ ชั้นไม่ยอมหรอกนะ เราต้องมาอยู่ด้วยกัน"ผีสาวตนนั้นร้องไห้หนักก่อนที่จะพยายามเข้ามาหาฟาง ฟางกรีดร้องและพยายามหนี

 

 

"ไอ้ผีบ้า อย่าทำอะไรน้องสะใภ้ชั้นนะ"แต่แล้วจู่ๆ ก็มีเสียงของภูผาดังก้องขึ้นทำให้ฟางหันไปมอง พบว่าภูผาในชุดสีขาวตะโกนแล้วบอกให้ฟางวิ่งมาหาเขาทันที

 

“นี่มันเรื่องอะไรกัน อย่าบอกนี่คือแผนการแกล้งป๊อปปี้ของนายอีกแล้วห้ะ”ฟางโวยวายรีบว่าทันที นี่มันเรื่องอะไรกัน เรื่องต่างๆก็ผ่านมานานแล้ว ทำไมภูผาถึงกลับมา

 

 

 

“อย่าพูดมากน่า นี่ชั้นกลับม่เพื่อช่วยเธอเลยนะยัยน้องสะใภ้”ภูผาโวยวาย ก่อนที่ทั้งคู่จะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของผีสาวตามตัวเองมา ก่อนที่ฟางจะร้องเสียงหลงเมื่อถูกกระชากตัวออกห่างภูผา

 

 

 

 

 

“นี่พูดดีๆไม่พูดด้วยใช่มั้ย ได้ งั้นไปลงนรกมันเดี๋ยวนี้ล่ะ”ภูผาว่าก่อนที่จะใช้โซ่เส้นหนึ่งที่มีไฟล้อมรอบ พุ่งเข้าไปกระชากตัวผีสาวตนนั้นทันทีก่อนที่จะพาฟางวิ่งหนีต่อไป

 

 

 

 

“ฟาง”แต่แล้วเสียงป๊อปปี้ดังขึ้นทำให้ทั้งคู่หันกลับไปมองแล้วตกใจเมื่อพบว่าผีสาวตนนั้นจับตัวป๊อปปี้แล้วเตรียมจะบีบคอเขา

 

 

 

 

 

“คนใจร้ายคนผิดสัญญา ฮือๆ”ผีสาวตนนั้นร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุดแล้วต้องมองไปที่ฟาง

 

 

 

 

“ฟางหนีไป”ป๊อปปี้ที่ถูกผีสาวบีบคออยู่ก็พยายามพูดบอกฟางให้หนีไป

 

 

"นี่จะทำอะไรป๊อบอย่าฆ่าป๊อบนะถ้าเธอไม่พอใจชั้นมาลงที่ชั้นสิ ทำไมต้องทำร้ายคนรักของชั้นด้วย"ฟางเริ่มไม่กลัวแล้วรีบว่าใส่ผีสาวตนนั้น

 

 

“ไม่ ฟาง ป๊อปไม่ยอมให้ฟางเป็นอะไรอีกแล้ว ขอโทษนะที่มัวสนใจงานจนลืมนัดของเรา ป๊อบรักฟางนะป๊อปไม่เคยนอกใจฟางเลย”ป๊อปปี้ไม่ยอมที่จะให้ฟางเป็นอะไรก็รีบพูดและขอโทษเธอกับเรื่องที่พวกเขาทะเลาะกัน

 

 

 

"ไม่นะ ฟางก็รักป๊อปฟางก็ไม่ยอมให้ป๊อบตายจากฟางเหมือนกันฮือ ฟางขอโทษที่งี่เง่า ฟางรักป๊อป ป๊อปอย่าตายนะ"ฟางทรุดลงร้องไห้สะอึกสะอื้นพลางขอร้องผีสาวไม่ให้ทำร้ายป๊อปปี้

 

 

 "โอ๊ยยย น่ารำคาญ จะมาพูดบอกรักอะไรกันตอนนี้วะ ทีตอนที่มีชีวิตอยู่กลับไม่ใส่ใจดูแลกัน แล้วมาบอกรักกันตอนจะตายแล้วเนี่ยนะ นี่แกได้มีชีวิตอยู่ทำไมไม่ทำอะไรให้มันดีๆหน่อยสิ รึถ้าไม่อยากอยู่แล้ว ชั้นจะได้มาอยู่แทนแก"ภูผากลอกตามองสามีภรรยาคู่นี้สั่งเสียและขอโทษกันไปมาก็โวยวายแล้วพูดเตือนสติทั้งคู่

 

 

 

 

“ถูกอย่างที่ภูผาบอกนั่นล่ะ มนุษย์นี่ก็แปลกตอนที่มีชีวิตยังมีเวลากลับไม่ชอบคุยกันดีๆ พอจะตายอยู่แล้วค่อยมาขอโทษ เอาล่ะน้ำทิพย์ หยุดได้แล้ว"มดโผล่มาจากความมืดแล้วพูดขึ้นก่อนที่จะสั่งให้ผีสาวหยุดบีบคอป๊อปปี้ เมื่อป๊อปปี้ถูกปล่อยเป็นอิสระชายหนุ่มรีบวิ่งไปกอดฟางแน่น

 

 

“เป็นไงบ้างป๊อบ ฮือๆเจ็บตรงไหนรึเปล่า ดูสิแดงหมดเลย"ฟางดูเนื้อตัวป๊อบปี้แล้วร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นปผีอปปี้ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้

 

"นี่คือแผนของนายอีกแล้วหรอภูผา ทำไมไม่เลิกจองเวรกับพวกเราสักทีวะ ทำบุญไปให้แทบทุกปีแล้วยังไม่พออีกหรอถึงได้อยากฆ่ากันแบบนี้”ป๊อปปี้หันขวับมาว่าใส่วิญญาณฝาแฝดตัวเองด้วยความโกรธ

 

 

 

 

"นี่หัดมองชั้นในแง่ดีบ้างสิวะ ชั้นมาเตือนแกเรื่องเมียแกแท้ๆกลับโดนว่าอีก แล้วชั้นก็ไม่ใช่พวกเดียวกันกับยัยผีขี้แยนี่นะ"ภูผาโวยวาย

 

 

“นี่มันเรื่องอะไรกับพวกเรางงไปหมดแล้ว”ฟางปาดน้ำตาแล้วตั้งสติถามกลับ

 

 

 

 

“จริงแล้วนี่ไม่ใช่วิญญาณที่น่ากลัวหรอกนะ กลับเป็นวิญญาณที่น่าสงสาร เค้าคือลูกของพวกเธอในชาติที่แล้ว ที่ไม่ทันได้เกิดต้องมาจากไป ตอนนี้ถึงเวลาที่เค้าต้องมาเกิดแล้วพวกเราเลยมาส่ง”มดพูดพลางทำให้ทั้งคู่เห็นอดีตชาติที่แล้วที่ทั้งคู่แต่งงานและกำลังจะมีลูกด้วยกันแต่ฟางต้องตกบันไดแล้วแท้งลูกไปก่อน เมื่อฟางได้เห็นภาพพวกนั้นก็ร้องไห้ก่อนที่วิญญาณผีสาวจะกลายร่างเป็นวิญญาณเด็กผู่หญิงหน้าตาน่ารักวิ่งมากอดเธอกับป๊อปปี้

 

 

 

 

 

“แล้วบังเอิญพวกเราเห็นว่าพวกเธอทะเลาะกันเรื่องไร้สาระพวกเราก็เลยอยากจะเตือนสติพวกเธอสักหน่อยเบาๆ”ภูผาพูดแล้วเดินไปยืนข้างมด

 

 

 

 

“มันไม่เบาเลยนะนี่ทำชั้นเกือบตาย คอยดูนะถ้าชั้นเป็นอะไรมา ชั้นจะไปหักคอนาย”ป๊อปปี้โวยวายก่อนที่ทั้งคู่จะทะเลาะกัน ทำให้ฟางและมดต้องรีบแยกทั้งคู่จากกัน

 

 

 

 

“ไม่ร้องไห้แล้วนะ เดี๋ยวเราก็จะได้มาอยู่ด้วยกันแล้วนะลูก สัญญาจะดูแลอย่างดีเลย”ฟางพูดแล้วสวมกอดวิญญาณเด็กน้อยอีกครั้งก่อนที่เด็กน้อยจะยิ้มแล้วกลายเป็นแสงาขาวหายเข้าไปในตัวฟาง

 

 

 

“เอาล่ะเดี๋ยวพวกเราไปส่งแล้วกัน ป่านนี้เพื่อนของเธอร้องไห้จนเป็นลมไปแล้วมั้ง"มดพูดก่อนที่จะพาป๊อปปี้และฟางเดอนหายวับกลับมาโผล่ที่ริมชายหาดที่เดิม

 

 

 

 

 

“นั่นไง ฟาง พี่ป๊อป”โทโทะที่กอดปลอบแก้วอยู่เห็นป๊อปปี้และฟางก็รีบเรียกทุกคน ก่อนที่ทุกอย่างจะคลี่คลาย ฟางจึงเดินปลีกตัวมานั่งอยู่ริมทะเลยามค่ำคืนส่วนแก้วก็เดินปึงปังหนีโทโมะออกไปหมายจะกลับกรุงเทพ ชายหนุ่มรีบวิ่งตามไปง้อทันที

 

 

"ปล่อยนะ แก้วจะกลับบ้าน อ๊ายย ปล่อยแก้ว จับแก้วมัดทำไมเนี่ย"แก้วร้องโวยวายดิ้นไปมาเมื่อถูกโทโมะจับอุ้มพาดบ่าเดินกลับมาในบ้านแล้วล้อคตัวมัดแก้วไม่ให้หนี

 

 

"ถ้าไม่มัดแล้วแก้วก็หนีไปสิ ดื้อๆแบบนี้ ต้องทำแบบนี้ล่ะ อ่ะดูนี่ซะ"โทโทะกอดอกส่ายหน้าก่อนจะกดเปิดคลิปในมือถือของเขาให้แก้วดู มันคือคลิปที่แฟนหนุ่มของเนยจัดเซอร์ไพร์ขอแต่งงานโดยมีป๊อปปี้และโทโมะช่วยกันคิดแผนและถ่ายคลิปนี้

 

 

"คุณเนยเค้ามีแฟนอยู่แล้ว ที่เราต้องเอาใจเค้าเพราะเรื่องบริษัทและก็แฟนเค้ามาขอให้ช่วยกันจัดเซอร์ไพร์นี่ล่ะ แก้ว โทโมะรักแก้วกับลูกนะ ไม่คิดนอกใจเลย เราผ่านอะไรกันมาตั้งเยอะ เชื่อใจกันหน่อยสิ"โทโมะพูดแล้วนั่งลงกอดแก้วเอาไว้หลวมๆพลางหอมแก้มภรรยาสาว

 

 

"แก้วขอโทษนะโทโมะที่งี่เง่าไม่ฟังอะไรเลย เพราะแก้วเองรักโทโมะมากเลยเผลอทำอะไรโง่ๆแบบนี้ แก้วขอโทษ ขอโทษจริงๆๆๆ อื้อ"แก้วขอโทษสามีหนุ่มแล้วพูดขอโทษซ้ำๆ ปนรู้สึกแย่ที่ทำให้เรื่องบานปลายแบบนี้ ก่อนที่เสียงนั้นจะเงียบหายไปเพราะถูกสามีหนุ่มจุมพิศอย่างอ่อนโยนก่อนที่โทโมะจะแก้มัดแก้วเมื่อเห็นว่าแก้วสงบลงแล้ว

 

 

"ไม่ต้องขอโทษแล้ว โทโมะเองก็ต้องขอโทษแก้วนะที่ไม่อํบายให้แก้วเข้าใจแบบนี้ ไม่ร้องนะคนดี เช็ดน้ำตาๆเมื่อกี้ แม่วีดีโอคอลมา บอก2แฝดบ่นหา เราไปวีดีโอหาลูกกันดีกว่าเนาะ"โทโมะพูดพลางพาแก้วออกไปวีดีโอคอลหาลูกๆ

 

 

 

"เป็นอะไรไปน่ะฟาง หรือว่ายังไม่หายโกรธป๊อปอีก"ป๊อปปี้เดินมาตามภรรยาสาวแล้วนั่งลงข้างๆเธอ

 

 

“ไม่ได้โกรธแล้วสักหน่อย แค่คิดถึงเรื่องของวันนี้ที่มดกับภูผามาเตือนสติเรา ก็จริงอย่างที่พวกเค้าบอกนะ ตอนที่มีชีวิตอยู่กลับไม่รักษาความรู้สึกกัน พอจะตายจากกันค่อยมาขอโทษ”ฟางพูดแล้วสวมกอดสามีหนุ่มแน่นจนป๊อปปี้ยิ้มเอ็นดูแล้วกอดตอบฟางไว้พลางเอามือลูบผมอย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

 

“ขอโทษนะที่ไม่บอกอะไร จนทำให้ฟางต้องน้อยใจแบบนี้ จริงๆแล้วแจมเค้าไม่ใช่กิ๊กป๊อปนะ ปผีอปกับโทผดมะไปช่วยแฟนเค้าจัดเซอร์ไพร์งานแต่งงานของเนย เพราะแจมเค้าแต่งงานมีสามีมาแล้ว เค้ายังชมคู่เราเลยนะที่รักกันมาตั้งแต่สมัยเรียน”ป๊อปปี้พูดอธิบาย

 

 

 

 

“ขอโทษนะ ต่อไปฟางจะใจเย็นๆแล้วฟังป๊อปให้มากกว่านี้”ฟางพูดแล้วสวมกอดป๊อปปี้แน่น ป๊อปปี้ยิ้มก่อนที่จะช้อนใบหน้าเรียวมาจุมพิศอย่างอ่อนโยน

 

 

 

“ป๊อปมีเมียคนเดียวคือฟางนะอย่าคิดน้อยใจแบบนี้อีกเราผ่านอะไรกันมาตั้งเยอะแล้วนะ ต่อไปป๊อปมีอะไรป๊อปจะไม่ปิดฟางอีกแล้ว เพราะถ้าขืนเราทะเลาะกันไม่รู้มดกับภูผา จะกลับมาเล่นงานพวกเราแบบวันนี้อีกรึเปล่า”ป๊อปปี้ถอนจูบฟางแล้วพูดพลาง นึกขนลุกเมื่อนึกถึงพี่ชายฝาแฝดตัวเองขึ้นมาบ่นเขาที่เขาและฟางทะเลาะกันจนฟางขำ

 

 

 

 

 

“แต่เรื่องผีน้ำทิพย์จะมาเกิดเป็นลูกเราคงจะเป็นจริงแล้วล่ะ”ฟางพูดแล้วอมยิ้มสร้างความงุนงงให้ป๊อปปี้ก่อนทร่เธอจะหยิบที่ตรวจครรภ์ที่พึ่งตรวจให้ชายหนุ่มดู

 

 

 

 

 

“อย่าบอกนะว่า แพรไหมจะมีน้องแล้ว”ป๊อปปี้มองที่ตรวจครรภ์ที่ถูกยื่นมาแล้วยิ้มออกมาก่อนจะโผกอดภรรยาสาวอีกครั้ง

 

 

 

 

 

 

“ต่อไปนี้ฟางจะต้องดูแลตัวเองมากๆนะ อย่าหนีมาแบบนี้อีก เดี๋ยวจะกระเทือนถึงลูกเอา”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

 

“อื้อ เพื่อลูกของเรา ฟางรักป๊อปนะ รักมากที่สุดเลยค่ะ”ฟางพูดจบก็หอมแก้มป๊อปปี้อีกครัเง

 

 

 

 

 

“ป๊อปก็รักฟาง รักมากด้วย”ป๊อปปี้พูดแล้วจูบลงที่หัวไหล่ของฟางหลายๆที ทำให้ฟางยิ้มด้วยความเขิน ต้องขอบคุณภูผากับมดที่มาเตือนสติพวกเธอแบบนี้ ไม่อย่างงั้น พวกเธอคงจะทะเลาะกันงอนกันไปมาแล้วคงบานปลายไปกว่านี้แน่ๆ

 

 

 

 

จบแล้วจ้าาาาาา