รักเราไม่มีเฮี้ยน

 

 

 

 

 

 

 

“ชั้นไม่รู้จักเลยนะ ทั้งชีวิต ผู้หญิงที่สนิทกับแกเป็นเพื่อใช่ป่ะ ละชั้นก็มีแก้วเป็นแฟน แค่คนเดียวชั้น

ไม่ได้นอกใจแก้วเลยนะเว่ย”ป๊อปปี้อธิบาย

 

 

 

“แต่หน้านายคนนั้นที่ถ่ายกับผู้หญิงคนนั้นน่ะ หน้าแบบนายนี่มีแค่แบบเดียว นายคิดว่าเค้าเป็นใครทำ

อย่างกับนายมีฝาแฝดงั้นล่ะ”ฟางพูด

 

 

 

 

“บ้าหรอ ตั้งแต่แม่ชั้นหย่ากับพ่อนะ ชั้นจำความได้แม่เลี้ยงชั้นมาคนเดียวแล้วค่อยแต่งงานกับพ่อโท

โมะ ถ้าชั้นมีแฝดแม่ก็ต้องบอกชั้นดิ”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“ก็นั่นน่ะสิแก แต่ผู้ชายคนนั้นหน้าเหมือนแกมากเลยนะ”ฟางยังคาใจป๊อปปี้จึงลูบผมฟางอย่างอ่อน

โยน

 

 

 

 

 

“เอาน่า คิดมากๆ แกนะไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้ทำงานนิ ไปนอนๆๆ”ป๊อปปี้พูดแล้วปิดไฟให้ฟางส่วนตัว

เองเดินออกมาคิดอะไรเงียบๆที่ระเบียง

 

 

 

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวนี้นี่มาทำงานแต่เช้าเลยนะคะคุณโทโมะ”เฟย์แซวเมื่อโทโมะเข้ามาทำงานตั้งแต่เช้าตรงเวลา

หลังจากออกจากโรงพยาบาล

 

 

 

“ก็อยากทำหน้าที่ลูกที่ดีบ้าง เป็นคนเลวมานานละ55”โทโมะพูดติดตลกแล้วก็ทักฟางที่เดินมา

 

 

 

 

“แหมๆ รีบมาเพราะกะจะเคลมใครเป็นพิเศษรึเปล่า”แก้วเดินมาเห็นโทโมะสนิทมสนมกับฟางก็แขวะ

 

 

 

“จะเคลมรึไม่เคลม1ในนั้นก็ไม่ใช่เธอ”โทโมะพูดแล้วเดินหนีไป ฟางเหวอไม่รู้จะทำไงกับปัญหาคน

ทั้งคู่แต่ตัวเธอเองก็ต้องไปคุยกับโทโมะเรื่องชายและหญิงปริศนาที่เธอเห็นก็รีบวิ่งตามโทโมะไป

ทันที

 

 

 

 

“ดูสนิทกันจังเลยนะคะฟางกับคุณโทโมะเนี่ย สงสัยคราวนี้คุณหญิงคงจะได้ลูกสะใภ้อีกคนแน่ๆ”เฟย์

พูดแล้วยิ้มมองฟางที่วิ่งเข้าห้องโทโมะไป โดยที่ไม่ได้ดูเลยว่าแก้วกำมือแน่นด้วยความไม่พอใจ

อย่างมาก

 

 

 

 

“หึ คอยดูนะ ชั้นจะไม่ยอมให้นายกับฟางมีความสุขงั้นหรอกโทโมะ”แก้วเดินปึงปังมาที่ห้องทำงาน

ตัวเอง

 

 

 

“ตามมางี้เดี๋ยวก็โดนแก้วลอบทำร้ายหรอก”โทโมะแซวฟาง

 

 

 

“บ้า แก้วเค้าไม่ได้ใจร้ายแบบนั้นหรอกน่า ละอีกอย่างทำอะไรไปเดี๋ยวคุณแม่อยู่แก้วไม่กล้า

หรอก”ฟางพูด

 

 

 

“หึ แก้วน่ะร้ายกว่าที่คิดนะ พูดได้แค่นี้ล่ะ เอาล่ะมีอะไรก็พูดมา”โทโมะถาม

 

 

 

 

“คืองี้วันก่อนที่เราไปทานข้าวกันน่ะ ฟางแวะร้านขนมใช่มั้ย ฟางบังเอิญไปชนกับผู้หญิงคนหนึ่งแล้วก

ระเป๋าตังค์เค้าตก ทำให้ฟางเห็นรูปคู่เค้ากับป๊อปปี้”ฟางพูด

 

 

 

 

 

“เห้ยจะบ้าหรอ พี่ป๊อปเนี่ยมีแก้วเป็นแฟนคนเดียวนะ ละอีกอย่างตอนที่อยู่มัทธยมที่นี่เค้าก็สนิทกับ

เธอนิ ไม่ได้มีแฟนอะไรเลยนิ”โทโมะพูด ฟางเองก็พยักหน้า

 

 

 

“แต่ผู้ชายคนนั้นที่ชั้นเห็นอ่ะหน้าเหมือนป๊อปปี้หยั่งกับฝาแฝดเลยนะโทโมะ”ฟางพูด เป็นจังหวะ

เดียวที่ป๊อปปี้โผล่มาพอดี

 

 

 

 

“นี่แก ชั้นบอกแล้วไง ว่าแม่ชั้นคลอดชั้นมาแค่คนเดียวก่อนจะแต่งงานกับพ่อของโทโมะซะ

อีก”ป๊อปปี้โผล่มาพูดทันที

 

 

 

 

“นั่นไง พี่ชั้นคอนเฟิร์มเองนะเธอน่ะเชื่อพี่ชั้นเถอะ”โทโมะพูด

 

 

 

 

“อ่ะๆ เชื่อก็ได้ๆ ถ้าเจออีกนะ ชั้นจะถามเค้าเลย ว่าคนในรูปเป็นใคร พวกนายจะได้เชื่อชั้น”ฟางพูด

แล้วเดินออกไปเข้าห้องน้ำ

 

 

 

 

 

 

 

“อ้าวแก้ว เอาทิชชู่มั้ย”ฟางถามเมื่อเห็นแก้วเหมือนควานหาทิชชู่ในกระเป๋าในห้องน้ำอยู่

 

 

“ทิชชู่น่ะไม่อยากได้แล้วล่ะ”แก้วพูดนิ่งๆก่อนจะเดินไปล๊อคประตูห้องน้ำทันที

 

 

“เอ่อ แก้วมีอะไรรึเปล่า”ฟางถามเพราะเริ่มเห็นท่าทีที่ไม่ไว้วางใจของแก้วก็เริ่มถอยห่าง

 

 

 

“ก็แค่อยากจะมาเตือนน่ะ ว่าของๆใครที่มีเจ้าของ อย่าได้คิดมาแย่ง”แก้วพูดจบก็เอากระเป๋าซัดใส่

ฟางจนจุกล้มลง แก้วอาศัยจังหวะนั้นขึ้นคร่อม

 

 

 

“แก้วอย่าทำอะไรบ้าๆนะ และอีกอย่างน่ะ เธอเป็นว่าที่เจ้าสาวของป๊อปปี้เค้าหึงโทโมะเค้าแบบนี้มัน

ไม่ถูกต้อง”ฟางพูดจบแก้วก็ตบฟางหน้าหัน

 

 

 

“แต่ป๊อปปี้ตายไปแล้ว และอีกอย่าง โทโมะกับชั้นก็เป็นผัวเมียก่อนจะเจอป๊อปปี้อีก จำไว้อย่ามายุ่ง

กับของของชั้น”แก้วพูดด้วยอารมณ์หึงหวงและไม่ยอมที่ฟางมาใกล้โทโมะแบบนี้

 

 

 

 

“อย่านะแก้ว อย่า พอแล้ว ชั้นกับโทโมะไม่ได้เป็นอะไรกันอย่างที่แก้วคิด”ฟางพยายามพูด

 

 

 

 

“ไม่ฟัง ชั้นเห็นเธอกับเค้าสนิทกันมานานแล้ว ชั้นทนไม่ไหวแล้วนะ อย่า ยุ่ง กับ โทโมะ”แก้วพูด

ก่อนจะเอาถังน้ำในนั้นสาดใส่ฟางทันที

 

 

 

 

 

“ชั้นเองก็ไม่ยอมให้เธอทำร้ายฟางเหมือนกัน”โทโมะเปิดประตูมาพูดขึ้น แก้วอึ้งปล่อยถังน้ำลงทันที

 

 

 

“ฟาง แกเป็นไงบ้าง ดีนะชั้นไปตามโทโมะมาทัน”ป๊อปปี้วิ่งมาประคองฟางลุกขึ้น

 

 

 

“มันไม่เกินไปหน่อยที่มาทำร้ายฟางเค้าแบบนี้ เค้าเป็นเพื่อนชั้น ชั้นไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเพื่อน

ของชั้นเด็ดขาด”โทโมะกระชากแก้วมาตะคอกใส่อย่างแรง แก้วอึ้ง ตกใจชายหนุ่มที่ตะคอกเธอ

อย่างแรง

 

 

 

 

“แล้วชั้นล่ะ โทโมะ ชั้นเป็นเมียนายนะ ชั้นไม่ยอมเข้าใจมั้ย ชั้นไม่ยอมที่นายจะไปสนิทกับใคร”แก้ว

น้ำตาไหลออกมาไม่มีสาเหตุก่อนจะทุบอกกว้างโทโมะรัว

 

 

 

“เลิกบ้าได้แล้ว เธอเองไม่ใช่หรอที่อยากให้เรื่องนี้เป็นแบบนี้น่ะ ออกไปเลยนะ อย่ายุ่งกับฟาง

อีก”โทโมะว่าก่อนจะผลักแก้วล้ม แล้วประคองฟางออกไปข้างนอก แก้วกำมือแน่นร้องไห้อยู่ตรงนั้น

คนเดียว

 

 

 

“เอ่อ มันไม่เกินไปหน่อยหรอที่ทำแบบนี้อ่ะ”ฟางถามโทโมะที่ประคองเธอมานั่งที่โต๊ะทำงานตัวเอง

โชคดีที่คุณแม่เข้าประชุมใหญ่

 

 

 

“ไม่เกิน แบบนี้ล่ะ ยัยนี่ร้ายกว่าที่เธอคิด”โทโมะพูดแล้วนั่งทำแผลให้ฟางก่อนจะชวนฟางไปทาน

ข้าวเที่ยงด้วยกัน

 

 

 

 

 

 

 

 

“อยากกินลาซานญ่าสั่งให้ด้วย”ป๊อปปี้ที่นั่งข้างโทโมะแล้วสั่งน้องชายแถมบ่นจะเอาโน่นเอานี่จนฟาง

แอบขำ

 

 

 

“โอย ดีแต่สั่งๆๆๆ ละกินได้มั้ยล่ะห้ะเนี่ย รึต้องจุดธูป”โทโมะอดแขวะพี่ชายไม่ได้

 

 

 

“ก็ดีนะ อาหารมาแล้วก็ช่วยจุดูปเลยละกัน ถ้าสมมุติว่าแกไม่ทำให้แกเจอดีแน่”ป๊อปปี้ขู่โทโมะจน

ฟางขำก่อนทั้ง3จะทานข้าวกันจนอิ่มแล้วเดินออกมาด้านนอก

 

 

 

“ว้ายช่วยด้วยค่ะๆ”เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งร้อง ฟางและโทโมะมองหน้ากันแล้วต้องตกใจเมื่อเห็น

สาวสวยคนนั้นหน้ามืดเป็นลมไปแล้วมีพลเมืองดีมาช่วย

 

 

 

 

“มีมันผู้หญิงที่ร้านขนมวันก่อนนิโทโมะ ไปช่วยเค้าเร็ว”ฟางบอกโทโมะก่อนทั้งคู่จะรีบช่วยกันพาสาว

คนนั้นกลับบริษัทแล้วนอนพักที่ห้องทำงานโทโมะ

 

 

 

 

 

 

“เท่าที่ดู ชั้นไม่เคยเห็นหน้าเค้า จะให้ชั้นไปถ่ายรูปได้ไง”ป๊อปปี้จ้องหน้าสาวสวยที่นอนสลบอยู่ไม่

กระพริบ

 

 

 

 

“นี่ไง มันเหมือนจริงๆนะ ผู้ชายคนนี้หน้าเหมือนนายมากเลยนะ”ฟางถือวิสาสะค้นกระเป๋าตังค์ออกมา

แล้วชูให้ป๊อปปี้และโทโมะดู

 

 

 

“นี่เหมือนกันอย่างกับแกะเลยนินา ทำไมถึงเหมือนแบบนี้นะ”โทโมะพูด

 

 

 

“โอย ที่นี่ที่ไหนคะเนี่ย”สาวคนนั้นสะลึมสะลือตื่นขึ้นฟางรีบเก็บกระเป๋าตังค์เข้าที่เดิมแล้วไปดูอาการ

 

 

 

 

 

“เอ่อ นี่เห็นห้องทำงานผมเองครับ คุณเป็นลมผมเลยพามาพักฟื้นเอ่อ ผมชื่อโทโมะนะครับ”โทโมะ

ตอบแล้วแนะนำตัว

 

 

 

 

 

 

“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะโทโมะ ชั้นชื่อจินนี่นะคะ”จินนี่ตอบและขอบคุณโทโมะ

 

 

 

 

 

บอกแล้วว่าคู่โทโมะกับแก้วเป็นคู่ดาร์ก แล้วป๊อปปี้ฟางน่ะเน้นสดใสๆ

 

 

แล้วจินนี่ล่ะคือใคร อยากรู้ก็เม้นกับโหวตนะ