รักแสนร้าย หัวใจแสนรัก
เขียนโดย fernfernn
วันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2557 เวลา 22.56 น.
แก้ไขเมื่อ 18 เมษายน พ.ศ. 2557 21.43 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
9) คนที่เข้าใจ(ผิด)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
กรุ้งกริ้ง กรุ้งกริ้ง
เสียงโมบายที่แขวนอยู่หน้าประตูร้านดังขึ้น เมื่อมีผู้เดินเข้ามา ร่างบางหยุดเดินแล้วมองไปรอบๆร้าน ก่อนจะพบโต๊ะที่เป็นเป้าหมาย
"อ้าว มาแล้วหรอ นั่งลงก่อนสิ" หญิงสาวสูงวัยเอ่ย
"คะ " ร่างบางขานรับแล้วนั่งลงฝั่งตรงข้าม
"ฉันมีเรื่องจะคุยกะเธอตรงๆนะพิม" หญิงสาวสูงวัยเอ่ยอีกครั้ง
"คุณท่านมีอะไรหรอคะ? ในเมื่อพิมบอกเลิกป๊อบไปแล้วนี่คะ?" หญิงสาวร่างบางเอ่ยถาม
"วันนี้ฉันอยากจะขอโทษเธอจริงๆจัง แล้วก็มีเรื่องจะบอกเธอด้วย"
"?"
"ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ คือคนที่ฉันเลือกไว้ให้เป็นคู่หมั้นของตาป๊อบ"
"คุณป้าคะ!" ฟางเอ่ยออกมาอย่างตกใจ เธอไม่เข้าใจจริงๆ
"หนูฟางเธอคือผู้หญิงที่ดี ฉันมั่นใจว่าหนูฟางดีกว่าเธอหลายเท่า และฉันก็มั่นใจว่าหนูฟางจะดูแลตาป๊อบได้ดีกว่าเธอแน่นอน"
"ฮึก...ฮือ แต่ พิมก็ดูแลป๊อบได้นะคะ"
"เธอคิดจะดูแลแต่เงินของตาป๊อบหน่ะสิ" แม่ของป๊อบปี้พูดอย่างเหยียดหยาม
"คุณป้าคะ ฟางว่า..." ร่างบางอ้าปากจะพูดแต่ถูกหญิงสูงวัยขัดไว้ซะก่อน
"หนูไม่ต้องพูดอะไรหรอก ป้าขอโทษนะที่ไม่ได้บอกหนูก่อน แต่ป้าเลือกตาป๊อบให้หนูแล้วนะ ส่วนเธอหน่ะช่วยรับเงินนี่ไปด้วยนะ" แม่ของป๊อบปี้พูดพลางยื่นเงินก้อนหนึ่งให้
"พิมไม่ต้องการคะ"
"รับไปเถอะ ถือซะว่าฉันให้เธอเอาไปตั้งต้นใหม่"
"....."
"รับไปสิ เอาเป็นว่าเงินนี่ฉันให้เธอออกไปจากชีวิตของตาป๊อบแล้วกันนะ"
"ฮึก ฮือออ คุณท่าคะพิมไม่ได้อยากได้เงินนะคะ" หญิงสาวพูดออกมาทั้งน้ำตา
"เงินมันน้อยเกินไปหรือไง"
"พิม..."
"พี่พิมคะ รับไปเถอะนะคะ" พิมหันไปมองเสียงหวานที่เอ่ยออกมาพร้อมสายตาอ้อนวอน แล้วเอื้อมมือไปรับเงินก้อนนั้น
"ดีเมื่อเธอรับไปแล้วฉันก็กลับหล่ะ กลับพร้อมกันสิฉันจะได้ให้คนไปส่ง" หญิงสาวสูงวัยพูดก่อนจะลุกเดินออกไปนอกร้าน
"ที่ฟางให้พี่พิมรับเงินไม่ใช่ว่าฟางคิดว่าพี่พิมเห็นแก่เงินหรอกนะคะ ฟางเชื่อนะคะว่าพี่พิมรักพี่ป๊อบที่ใจไม่ใช่ที่เงิน" ร่างบางพูดแล้วส่งยิ้มหวานจริงใจไปให้
"แล้วทำไมน้องฟางถึงหมั้นกับป๊อบหล่ะ"
"เอาตรงๆนะคะพี่พิม ฟางก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน จู่ๆคุณป้าก็เรียกฟางมาเฉยเลย"
"....."
"คุณป้าอาจจะเข้าใจพี่พิมผิด แต่ฟางเชื่อว่าสักวันคุณป้าต้องเข้าใจพี่พิมแน่นอนคะ ไปเถอะคะ เรากลับกันเถอะนะ" ร่างบางพูดพลางฉุดมือของพิมประภาให้ลุกขึ้น แล้วเดินออกจากร้านไปด้วยกัน เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นถูกสายตาคมมองไว้ทั้งหมด แม้เค้าจะไม่ได้ยินว่าเนื้อเรื่องมันเป็นยังไง แต่การกระทำที่แสดงออกมาเขากลับเชื่อสายตาตัวเอง
"ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้ ฟาง!"
นานๆๆทีมาอัพ ช่วยอ่าน ช่วยโหวต ช่วยเม้นหน่อยน๊าาาาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ