Can't tell ไม่บอกเธอ

 

"ยัยพิมมานี้เลย………!!!" ชายหนุ่มพี่ชายเธอ อย่างพิชชี่ที่ทนไม่ได้เห็นน้องสาว
ขี้วีนใส่คนอื่น แบบนี้ มันเสีย ชาติตระกูลของเค้า…!!ใช่เค้าเป้นพี่ชายเธอนั้นเอง…

 

 

 

"อะไร …! ไอ้พี่บ้า…!" พิมพูดก่อนวี้ด ใส่หู พี่ชายเธอ

 

 

 

"พี่รู้นะ ว่า เธอไม่ได้รัก ป๊อปปี้…!"

 

 

"ไม่ได้รัก…ได้ไง…! พิมรัก ป๊อปปี้ตั้งแต่ ป.1 พิมจะไม่รัก ป๊อปปี้ได้ไง…!!!!! พิมก็รู้อยู่ว่า
ป๊อปปี้อีกไม่นานก็เลิกชอบฟาง…"

 

 

"นี้พิม เธอบ้ารึเปล่า ไปทำร้ายความรักคนอื่น"

 

 

"ไม่บ้า ยังครบ สามสิบสองย่ะ…!!" พิมพูดก่อนพลักพี่ชาย…

 

 

"นี้พิมมันจะมากไปแล้วนะ เธอคิดว่าเธอทำแบบนี้ จะทำให้ใคร เขา เข้ามา สนใจ
คน ที่ชอบทำร้าย…"

 

 

"ก็ใช่สิ พิมเป็นคนมาก่อน ไม่ได้เป็นคนมาที่หลัง และหน้าด้าน เหมือนเมียน้อยพ่อเรา…!" พิมพูดตะโกน ใส่หน้า พี่พิชชี่ จนพิชชี่ถึงตบหน้า

 

 

เพี้ยะ…!
เสียงดังก้องกังวาล ตบหน้า เธอตอนนี้ เธอรู้สึก โดนตบไปทั้งหน้า เหมือนมีบาง
อย่างทำให้พิมสะอึก

 

 

 

"อย่าไปว่าแม่เลี้ยงเราอย่างนั้น…!!"

 

 

 

"นี้พี่พิชชี่ เข้าข้างนัง เมียน้อยงั้นหรอ…!"

 

 

 

"พี่ไม่เข้าข้างใครพี่ เอาใจช่วยคนทำถูก"

 

 

 

"เหอะๆ ก็งี้แหละ คนสมัยนี้ ต้องมาที่หลังถึงจะได้ ใจ…!!!"

 

 

 

"พิมเธอ รัก ป๊อปปี้หรอ…?" พิชชี่ที่เข้ามาหาน้องสาว ตน…

 

 

 

"รักสิ รักมากด้วย รักที่สุด…"พิมพูดก่อน พยายามทำเหมือนคนไม่ค่อยเต็ม

 

 

"และ พิม เคยถาม ป๊อปปี้มั้ยว่า ป๊อปปี้รักพิม…"

 

 

"…………"

 

 

"……………."

 

 

 

"เคยๆๆๆๆ ป๊อปปี้เคยรักพิม…!" พิมพูดก่อนยิ้มๆ ก่อนทำหน้าดีใจเหมือน ได้เจอสิ่งที่เธอรอ
และอยากได้

 

 

"แค่คำว่าเคย พิม …ป๊อปปี้ไปมีคนใหม่แล้ว…"

 

 

"คนใหม่ อะไร…? ป๊อปปี้ไม่รู้ใจตัวเองต่างหาก…"

 

 

 

"หึ ถ้า สมมุด ว่า ป๊อปปี้รัก ฟาง.…ขึ้นมาพิมอยาก ไปแย่งเค้ามาหรอ"

 

 

 

"มันไม่ได้เรียกว่าแย่ง…"

 

 

"มันเรียกว่าแย่ง…!!!"พิชชี่พูดก่อน จับแขนน้องสาว

 

 

"ฮึก…! ฮือๆๆๆๆ พี่พิชชี่ใจร้าย…" น้ำตาของเธอไหลลงมา ก่อนมองพี่ชายด้วย สายตา
เหยียดยาม ทำให้ ป๊อปปี้ถอนหายใจ

 

 

 

"พิมพี่เข้าใจเธอนะ …ว่าเธอเกลียดคนมาที่หลัง……แต่พี่อยากถามพิม ว่าพิมรับได้หรอ
ถ้า หัวใจ ป๊อปปี้ไปอยู่กับฟางแล้วพิมรับได้หรอ…"

 

 

 

"แค่ตัวพิมก็พอใจ…"

 

 

"พิมรัก ป๊อปปี้ขนาดนั้น ยอมทุกอย่าง เพื่อ ป๊อปปี้ใช่มั้ย.?"

 

 

"ใช่ๆๆ พิมจะให้ ป๊อปปี้ทุกอย่าง…ทุกอย่าง แม้แต่เงินทอง…"

 

 

 

"ป๊อปปี้ไม่ต้องการเงิน…"

 

 

"………………"

 

 

"ป๊อปปี้ต้องการทำตามหัวใจตัวเอง ก็เท่านั้น… ก่อนที่พิมจะทำอะไรสายไป พี่ขอเตือนพิมว่า เลิกเถอะเลิกทำอะไรชั่วๆๆๆ ต้องทำให้ใครต้องเจ็บ! ก็เท่านั้น… ป๊อปปี้รักฟาง พี่สังเกตุ สายตา
ที่มองกัน เค้ารักกัน ไม่ว่ายังไง เค้าก็จะไม่มีวันรักใครได้อีก…"

 

 

"และพิมล่ะ พิมสุดท้ายพิม ก็ถูกลืม… พิมต้องทำอะไร พิมถึงจะได้ความรักนั้น.!" น้ำตาของน้องสาว
ที่เค้ารักมากไหลลงมา แต่มันถึงเวลาแล้วที่เธอ ยิ่งพิมถามไป พิมก็ยิ่งเจ็บ…

 

"พิมต้องทำใจ…และเดินหน้าต่อไป พี่รู้ว่าแน่ๆ สักวันพิมต้องเจอกับคนที่ใช่…"

 

 

 

 

"และถ้า คนที่ใช่ไปอยู่กับคนอื่น ล่ะ …"

 

 

 

"พิมจะรู้ได้ไงล่ะ…?" พิชชี่พูดก่อน ปาดน้ำตาของน้องสาวเธอ

 

 

 

 

"เหมือนแม่ไง …แม่รักเรา อีกไม่นาน แม่ก็จะกลับมา…และพรากเราจากพ่อเลวๆๆ พ่อใจร้ายที่ ไปมีคนอื่นอยู่เรื่อย ไม่เคยรักแม่ เหมือนที่แม่รัก… แม่รักเรา แต่พ่อกลับทิ้ง ทะเลาะ…!และ ตอกย้ำแม่ และไอ้แม่เลี้ยงมันก็มาแทนที่แม่ เรา…!! พี่พิช ยอมได้หรอ คนที่มาที่หลัง และเหยียบตำแหน่ง… ที่สำหรับแม่เท่านั้น."

 

 

 

"พิม ไปฟังเรื่องนี้มาจากไหน…???" พิชชี่พูดเงียบ

 

 

 

"ไม่รู้แต่พิมก็วิเคราะห์เอา…!" พิมพูด

 

 

 

"พิมรู้มั้ย…มันคงถึงเวลาแล้วสินะ …ที่พิมควรรู้…"

 

 

 

"รู้อะไร…???! พิมต้องรู้อะไร อีก .!!!"

 

 

 

"แม่เราไปมีครอบครัว ใหม่ แม่จะไม่กลับมา.อีกแลิวพิม และแม่เลั้ยงคนนั้น เค้าไม่ได้หวังเงินทอง
อย่างงั้น แม่ก็ไม่ยอมรับ ยิ่งพ่อเห็นพิมแบบนี้ พี่โดนให้ดูแลพิมประจำ…และแม่เลี้ยงเรานั้น
เป้นคนดี.…ตอนที่แม่รูัว่าพ่อ เรามีเมัยน้อย แม่ก็ ไม่ว่าอะไร บอกว่าเธิมีความสุข เธอจะได้ไปจาก
ทีนี้ แล้ว…"

 

 

 

"แต่แม่บอกจะกลับมา…"

 

 

"แม่บอกในฝันใช่มั้ย………"

 

 

"พี่ พิชี่ ฮือๆๆๆๆๆๆ" หญิงสาวก็ได้แต่ร้องไห้ ความฝันก็ทลายลง

 

 

 

"พี่เข้าใจ ร้องไห้มาเลย พี่อยู่ตรงนี้ แหละ แต่พี่ ขอให้ คุยกับคนนี้ได้มั้ย…???" พิชชี่พูดก่อนกวักมือ
เรียกกวิน…!!! กวิน .!!!!!แฟนเก่า ฟางนิน่า…!!!

 

 

 

"กวิน…!!!!" พิมพูดก่อนรีบปาดน้ำตา…ก่อนทำเป็นยิ้ม

 

 

 

"ไม่ต้องยิ้มหรอก พิม…อ่ะเนยเข้ามา…" กวินพูดก่อน ควงแขนเนยมา

 

 

"พี่ดนย กีบพี่กวิน…??????" พิมชี้ไปทั้งสอง

 

 

 

"เป็นแฟนกันจร้า…?!^0^" เนยพูดก่อน ทำท่า หวานๆ

 

 

 

"อ้าว…… แล้วกวินไม่ได้รัก ฟางหรอ…????" พิมพูดก่อนมองนิ่งๆ เนยและกวินหันมา
มองหน้ากันก่อนทำท่าอึดอัด พิชชี่ที่เห็นท่าไม่ดี…

 

 

 

"เนยๆ พี่ขอคุยกับเราหน่อยสิ…" พิชชี่พูดก่อนลาก เนยมา

 

 

"พิมคงมีอะไรสิท่า…"กวินพูดก่อนทำหน้ายิ้มๆ

 

 

 

"กวินตัดใจจากฟางได้ไง…! ถ้าจะไม่ผิด กวินรักฟางมากนะ."

 

 

 

"ใช่ๆ กวินรัก ฟาง จนกวินต้องปล่อยให้ฟาง…ไปรักคนอื่นไง…"

 

 

"และกวินไม่เจ็บหรอ…???" พิมถามงง

 

 

 

"เจ็บสิ การที่เรารักใครมาก …แต่เค้าไม่รักเรา ก็เจ็บเป็นธรรมดา…"

 

 

 

"และกวินตัดใจได้ไง …?"

 

 

 

"พิม…ฟังกวินนะ คนเรานะ ความรัก ไม่ใช่การครอบครอง ความรักที่พิมให้ ป๊อปปี้ไม่ใช่
ว่า ป๊อปปี้ไม่รัก พิม เลยรับไม่ได้ แต่ ป๊อปปี้ไม่รักพิม…"

 

 

" แต่ ป๊อปปี้เคยรักพิม…"

 

 

 

"พิมเคยถาม ป๊อปปี้มั้ย…? ที่ ป๊อปปี้พร้อมที่จะหยุด กับพิมมั้ย…"

 

 

 

"……………"

 

 

 

"กวินเข้าใจนะ ว่าพิมคงเจ็บ…และพิมอย่าโทด ฟาง ที่ฟางมาแย่ง กวินเข้าใจ คนมาก่อน
และอยากได้ของคืน… บางครั้งนะ พิม แค่เราเห็นเขามีความสุข ก็พอ…"

 

 

 

"แต่ ป๊อปปี้ไม่ได้รัก ฟาง ป๊อปปี้ไม่รู้ใจตัวเอง…!"

 

 

 

"ป๊อปปี้รัก ฟาง สุดหัวใจ ไม่งั้นคงไม่ยอม พิมหรอก ยิ่งพิมทำแบบนี้ มันยิ่งตอกย้ำ
ว่า ป๊อปปี้ไม่ได้รักพิม…"

 

 

 

"แต่ พิมให้ ป๊อปปี้ทุกอย่าง…!! ป๊อปปี้จะไม่รัก พิมได้ไง…"

 

 

 

"เปล่า พิม ไม่ได้รัก ป๊อปปี้…"

 

 

 

"…………."

 

 

 

"พิมรัก ตัวเอง ใช่มั้ย…"

 

 

 

"แต่…แต่…แต่"

 

 

 

"พิมลองคิดดูซักครั้ง พิมลอง ให้ ป๊อปปี้รัก ฟาง พิม แค่เห็นสองคนนี้มีความสุข
ก็พอแล้ว ถึงมันต้องเจ็บทั้งเป็นก็เหอะ"

 

 

 

"พิมไม่ชอบความเจ็บ"

 

 

 

"ไม่มีใครชอบหรอก มีแต่คนที่สามารถทำใจ ยอมรับ และวางใจ และรู้จักรักตัวเอง
อีกไม่นาน กวินเชื่อนะ ว่าพิม จะหาคนที่ดีกว่า ป๊อปปี้ซะอีก…"

 

 

"กวินเชื่อเเบบนั้นหรอ…?"

 

 

 

"เมื่อเรารักตัวเอง มันก็เหมือนเเม่เหล็ก รู้จักขัด ๆๆๆ ให้สะอาด และสามารถ ดูดได้
กวินเชื่อนะ ว่าพิมไม่ได้เลวอย่างที่คนอื่นคิด… แต่พิมแค่ขาด คนรัก…"

 

 

 

"เมื่อรู้แบบนี้ก็ออกไป…! อย่ามาให้ พิมต้องหยุด…!" พิมตวาดเสียงดังพิมเข้าใจ
พิชชี่คงจ้าง ให้กวินมาบอก เรื่องนี้ให้เธอหยุด…!!!!!! ไม่มีทาง！(◎_◎;)

 

 

 

"โอเคกวินจะออก…"กวินพูดก่อนเริ่มลุดขึ้น

 

 

 

"พิมไม่อยากรักใครอีกแลิว…"

 

 

 

"……………"

 

 

 

"ความรักต้องทำให้คนอื่นเจ็บไม่รู้เท่าไร…!!"

 

 

".…………………"

 

 

 

"ต่อไปนี้…!!! พิมขอ …นะ ส่วนกุศลบุญที่พิมทำไป ขอให้พี่ไม่รักใครอีกแล้ว…สา…"
พิมพูดพร้อมจะไหว้ทำให้ กวิน ต้องรีบปัดทิ้ง

 

 

เพี้ยะ…!
เสียงปัด ทำให้พิม ขวับกลับมาด้วยความไม่พอใจ

 

 

 

"พิมทำแบบนี้ไม่ได้นะ…!"

 

 

 

"อะไรของพี่กวินเนี้ย…!!! พิมก็ทำดีๆ แล้ว ยิ่งพิมไม่มีความรัก พิมก็จะไม่ไป ทำลาย มันไม่ดีหรอ…!"

 

 

"พิมฟังพี่ดีๆๆ นะ…"

 

 

 

"………………"

 

 

"ความ'รัก' ไม่เคย ทำให้ใครต้องเจ็บ…"

มีแต่'คนไม่รัก' ต่างหาก ที่เป็นคนทำ……"

 

 

"…………"พิมที่เงียบก่อนคิด

 

 

"หวังว่า คำพูดของพี่จะทำให้ พิมกลับสติ นะ… เออ พิม อีกสิบนาที พี่โฟร์พี่มด เรียก
อย่าลืมไปตรงเวลาล่ะ …" กวินพูดก่อนรีบออกไป ตาม'เนย'

 

 

พิมควร ฟังดีมั้ย หรือไม่ก็ทำตามแผน…ต่อ

.
.
.

.
.
.
.
.

"ฟางๆๆ โอเคมั้ย…??" เสียงเพื่อนซี้ ฟางได้ยินฟางสามารถ สัมผัสได้ทำไมกัน…ฟางที่ค่อยมอง
ก่อนเห็นแก้ว …งั้นหรอ โทโมะอยู่ฝั่งซ้าย…แก้วอยู่ฝั่งขวา เขื่อนเคนตะ ก็นั่งเป็นห่วง
ทำไมกัน…คนที่เราตามหา ทำไมกัน ป๊อปปี้นายไม่คิดจะมาหา ฉันบ้างหรอ…?

หันซ้ายก็เจอ พี่ มด พี่โฟร์ นั่งทำรายงานอะไรซักอย่าง

หันขวา …ก็เจอ วิวสวยๆ ทะเลนี้เอง

 

ทำไมกัน …??? หันไปไหน ก็ไม่เจอ ป๊อปปี้ หรือว่า ป๊อปปี้ไม่เคยเห็นเราในสายตาเลย
(Ｔ＿Ｔ)

 

"ฟาง.…เป็นไรเปล่าแก หาใครอยู่ ทุกคนก็มาหาแกหมดเลยนะ …" แก้วที่เบ้ปาก เหอะๆ
（−＿−；）สงสัยคงรู้สิท่า ว่า ฟางนะ กำลังหา ป๊อปปี้แต่ทำเป็นเบ้ปาก

 

 

"เปล๊าาาาา ไม่มีไรหรอก………" ฟางพูดเงียบๆ ลง ทำให้ โทโมะเข้ามาตบบ่า

 

 

"อาการดีขึ้นรึเปล่าฟาง…? ตั้งแต่ที่โทโมะลงไปหา ฟาง แก้วก็ไป แต่เห้นฟางสลบ
แก้ว โทโมะไม่รู้ทำไงดี…"

 

"ก็เลยมาส่งตรงนี้." แก้วพูดทำหน้าเหมือนจะร้องไห้

 

 

"อาเจ๊…!!! เป็นอะไร…!!!! " เขื่อนรีบ กระโดดเข้ามาทำกับแก้วถึงล้ม แต่ไม่เซมาก
เขื่อนรีบวิ่งเข้ามา กอด เอิ่ม ==^ ฟางไม่ทันตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ.

 

 

"ไม่เป็นไรแล้วจร้า เขื่อนน้อย สงสัย ฟางหักโหมไม่ค่อยนอน…" ฟางพูดก่อนยิ้มดื้อๆ ทำให้พี่
โฟร์ที่ได้ยินถึงเข้ามา ขยี้หัวฟาง

 

 

"ฟางนร้า ฟาง ต่อไปก็อย่าทำอีก รู้มั้ยพวกพี่เป็นห่วงมาก เพราะฟางไม่หายใจ ถึงกับรีบ
โทร หา ญาติฟาง…พี่กลัวว่า ฟางจะไม่ไหว…" โฟร์หันมายิ้ม…

 

 

 

"！(◎_◎;) อะไรนะค่ะ…!!!!!" ฟางพูดก่อนทำตาโต ทำให้หลายคนงง

 

 

 

"อ้าว.? ก็โทรหาที่บ้านเห็นบอกจะ มารับเลย ^^"

 

 

 

"พี่โฟร์คุยกับใครหรอ ค่ะ…???" ฟางถามงง

 

 

"อ่อ น่าจะน้องสาว ฟางมั้งจรัา…??^^'' เพราะ ตอนโทรไปเห้นน้องสาวบอก
พ่อแม่ไม่อยู่"

 

 

 

"อ่อค่ะ…" ฟางพูดพยักหน้า ทำให้เขื่อน โทโมะได้แต่. งง…??

 

 

 

"ฟางมีน้องหรอ=[]=" เขื่อนได้แต่เงิบๆ

 

 

"ใช่ ฟางมี =3="

 

 

 

 

"สวยมั้ย *0*" เขื่อนพูดพร้อมทำตา ประกาย

 

 

 

"จะจีบหรอ（−＿−；）"

 

 

 

"ดูก่อนว่าตรงสเปครึเปล่า5555" เขื่อนพูดก่อนยิ้มๆ และเดินไปหาเคนตะ

 

 

"อาการฟางสงสัยจะดีขึ้นแล้วแหละ …" แก้วได้แต่มองฟางยิ้มๆ

 

 

"เออ แก้ว……"

 

 

"ฮือ…??"

 

 

"ป๊อปปี้หายไปไหนหรอ.?" ฟางถามเงียบๆ ทำให้แก้วโทโมะถึงเงียบ เงียบทำไมหรอ?
มันแย่ขนาดนั้นเลยหรอ…ฟางก็ไม่ได้หวังให้ ป๊อปปี้มาหรอก แต่อยากให้มาในฐานะ เพื่อนคน
หนึ่งที่สนิทกันแค่นั้นก็พอ[;___________;]

"ฟาง…เราว่านะ …อย่าเพิ่ง ไปสนใจอะไร ป๊อปปี้นี้เลย"แก้วพูดพร้อมพยายามปลอบ

 

 

 

"ไม่ร้องปลอยหรอก แก้ว ฟางก็อยากรู้ชัดๆอยู่แล้ว บางครั้งความฝันก็ไม่เคยเป็นจริงหรอก
ฟางรู้ดี แต่ไม่เคยโกหก ตัวเอง ได้เลยสักครั้ง.…" ฟางพูดเงียบๆ

 

 

 

"พี่ฟางงงงงงงงง เป้นอะไร…!!!!!!" เสียงน้องสาวสุดที่รักเธอ ทำให้ฟางถึงขั้นสดุ้งออกมา
ก่อนเห็นยัยเฟย์ที่วิ่งมาเต็มสปีด สงสัยจะตกใจมากสินะ ที่ได้ยินข่าวเกี่ยวกับฟาง
แบบนั้นเป็นใครก็ตกใจเป็นธรรมดาอยู่แลัว เมื่อเราไม่อยากได้ยินว่า คนที่เรารัก ไม่หายใจ

 

 

 

"พี่ฟาง อย่าเพิ่งตายนะ เฟย์ ขอโทดที่ดูแลพี่ฟางไม่ดีพอ ฮือๆๆๆๆๆ ไม่จริงพี่ฟางอย่าเพิ่งตาย
เฟย์ขอโทดดดดดด"เสียงเฟย์ที่ร้องห่มร้องไห้ เอิ่ม ฟางสังเกตุ นะ
ทุกคนเหมือนจะ งง ว่าเกิดอะไรขึ้น==^

 

 

"………………"

 

"พี่ฟาง…เฟย์ไม่อยากให้พี่ฟางจาก ไปแบบนี้เลย แม่พ่อ ยังไม่กลับมานะ…!!"

 

 

"……………"<<ไอ้ที่เงัยบคือสตัน ไม่ใช่ตาย =[]=!

 

 

"ฮือๆๆๆๆๆ พี่ฟางงงง อย่าทำแบบนี้ พี่ฟางอย่าหลอกเฟย์ เฟย์เจ็บมามากแล้ว
กับการต้องจากคนที่รัก…" เฟย์พูดก่อนร้องไห้ ฟาง คือฟางก็ไม่อยากหลอกน้องหรอกนะ ว่าตายแล้ว
แต่เฟย์จร้า==* คือ เฟย์กอดฟางแน่นมากจนเฟย์พูดไม่ออก -3- และฟางก็ได้นิ่ง ฟางที่สังเกตุ
ไปทางเขื่อนเหมือนเขื่อนอึ้งๆ เหอะๆ เขื่อนคิดจะจีบน้องเราหรอ ={}=#

 

 

"เอิ่ม เฟย์พี่ว่านะเรา .……เอิ่ม พี่อายเพื่อน （−＿−；）"ฟางพูดก่อนค่อยคลายกอดเฟย์
และหันไปหาเพื่อนก่อนยิ้มแหะๆ 0^0

 

 

"พี่ฟาง…!!!! พี่ยังไม่ตาย…!!!"ดูน้องสาวเรา =^= ดูน้องเรา เหมือนแช่งชัดๆๆ

 

 

"ก้ใช่สิ พี่ตายยาก…!!" ฟางพูดก่อนยิ้มเจ้าเล่ห์…>.<

 

 

 

เพี้ยะ…!
เสัยงตีของน้องสาวทำให้ฟางหันอกกมางง … ตีพี่สาวทำไม0[]0

 

 

 

"พี่ฟาง รู้มั้ย ว่าเฟย์ แถบใจหาย เจ็บมากได้ข่าวนี้รีบมาหาพี่ทันทีเลย รู้มั้ย
มันเหนื่อยแค่ไหนกว่าจะมาถึงใน 30 นาที ไอ้พี่บ้า…!!! หลอกกันได้ลงคอ ใจร้ายมาก…!!
เฟย์อยากจะบ้าตาย…ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ"เฟย์ที่ปล่อยโฮออกมา การดร่าม่า กำลั่งบันเจิ่ด -3-
ไอ้น้องบ้า…!! วางระเบิด มาง่ายแบบนี้หรอ=[]="

 

 

 

"เอิ่ม เฟย์พี่แค่หักโหมแค่นั้นคิดมาก "ฟางได้แต่กอด ในใจ แอบมีความสุขนิสๆๆ >[]<

 

"คิดมาก …?? เรื่องอะไร…? พี่ฟางมีอะไรคิดมากด้วยหรอ =[]= เพี้ยนเปล่าพี่ฉัน ปกติ
เห็นร่าเริง อย่ากับจะได้ไปเที่ยวปารีส…แต่ก็ดีแล้ว พี่ฟางไม่จากเฟย์ไปเหมือนคนอื่นๆ"

 

 

 

"คนอื่นๆ…? หมายความว่าไง เฟย์…" ฟางถามงง เฟย์ก็ได้แต่ยิ้มก่อนเกือบเริ่มจะปริ

 

 

 

"เฟย์…!!!!" เขื่อนตะโกนออกมา ทำให้ เฟย์ ถึงกับสตั้นและหน้าซีดทันที …เฟย์เป็นอะไร
==# คนเป็นพี่ไม่เห็นรู้เรื่องเบย=3= ไม่ได้ตกข่าวนะ.!! ！(◎_◎;)

 

"เขื่อน…" เฟย์หันไปช้าก็เจอเขื่อน…!!! สายตาเฟย์ที่มองเขื่อนค่อนข้างอึ้งๆ

 

 

"เฟย์…!!!!!!!!!!!!!!"เขื่อนพูดยิ้ม เฟย์ที่ตกใจ น้ำตา ที่ไหลลงมา อาบน้ำเฟย์

 

 

"…ฮือ เขื่อน…! ไม่จริง โลกกลมไป…!!!!!" เฟย์พูดก่อนวิ่ง ไปทางออก ทำให้เขื่อนรีบตามไป.

 

 

"เฟย์…!!! รอเดี่ยวสิ …!!" เขื่อนก่อนวิ่ง ตามให้ ทำให้ฟาง หันไปหาแก้ว

 

"นั้นมันอะไร…???" ฟางถามก่อนชี้ไปทางเขื่อนเฟย์ หันไปหา โทโมะ

 

 

"สองคนนั้น มีความหลังกัน…ฟางอยากรู้เรื่องหรอ…" โทโมะถามงง

 

"อือๆ "ฟางพูดพยักหน้า แล้วจู่ เสียงวี้ดวายก็มา ทำให้ ทุกคนถึงกับเงียบ

 

 

 

"ทุกคน…!!!!!! พิมมีเรื่องจะประกาศค่ะ…!!!" พิมพูดอย่างร่าเริง…
ฟางที่หันไป ก่อนเจอ ป๊อปปี้อยู่ข้างกายพิม ใช่สินะ ที่เรา สลบไป ป๊อปปี้คงไม่รู้เรื่องเลย
ด้วยซ้ำ คงเห็นสำคัญกว่า … ใช่สิ…!!!! พิมสำคัญกว่า ก็เค้าเป็นแฟนกันหนิ

 

 

"พิม เธอมีอะไร…! ทำไมต้องมาประกาศ ไอ้ข่าวบ้าๆของเธอมันไม่มีใครอยากฟังหรอก"
แก้วหันด่ากลับ ทำให้ พิมได้แต่หัวเราะออกมา

 

 

"55555 คิดอะไรของแก ย่ะ.! ยัยแก้ว ฉันว่านะ เรื่องนี้ มันอาจจะทำให้โลกเปลี่ยนไปเลยก็ได้…"

 

 

"เปลี่ยนยังไง…?! โลกแตกหรือไงย่ะ…!" แก้วพูดประชด

 

 

"ก็ไม่แน่…แต่เรื่องนี้ อาจจะมีกระทบกับทุกคน…"

 

"……………"

 

 

"และ สามารถทำให้ใครบางคน มีความสุข…*0* ใช่มั้ยค่ะ ป๊อปปี้" พิมพูดก่อน ยิ้มหว่านเสน่ห์
ใส่ ป๊อปปี้ก่อนยิ้ม ๆ และเกาะ ป๊อปปี้

 

 

"…………………"

 

 

"และอาจจะทำให้ใครบางคนต้องเจ็บเจียนตาย…! จนไม่อยากมีความรักเลยก็ได้" พิมพูดก่อนแสยะยิ้ม
และมอง ฟางด้วยสายตาเหยียดยาม

 

 

ฮึก…! เสัยงสะอึกในใจฟาง ทำให้ ฟางไม่รู้ ทำไม แต่เหมือนโดนกรีด หัวใจ
จริงๆ นี้สินะ ถึงเวลาแล้ว …อีกไม่นานฟาง ทุกอย่างก็จบ…
ฟาง…เธอต้องทนให้ได้…!!!!

 

 

"พิม…!" ป๊อปปี้พูดเสัยงดุ ก่อนหันไปมอง ฟาง ฟาง ก็ได้แต่หลบหน้า
ถ้า ป๊อปปี้จะประกาศเป็นแฟนกัน…ก็ประกาศไป…! แต่อย่ามามองฟางด้วยสายตาแบบนั้น
ฟางไม่ชอบ…! มันเป็นการให้ความหวัง ลมๆแล้ง ที่แสนเจ็บปวด

 

 

 

"อะไรค่ะ ป๊อปปี้จะเหลียวแหล ทำไม" พิมพูดห่แนหัวเราะอย่างสะใจ

 

 

"น้องพิม จะประกาศอะไร" มดที่เปล่งออกมาด้วยความกังวล

 

 

"อ่อ เรื่องนี้ มันเกี่ยว กับ ป๊อปปี้ พิม และฟางค่ะ…"

 

"……………"

 

"แต่ที่เด่นๆ มีฟางค่ะ…!" พิมพูดก้อนรีบไปหา ฟางและ ลากฟางมาด้านหน้า

 

 

"………………"

"สิ่งทีพิมจะบอกนั้นอาจจะทำให้ ใครบางคนหน้ามือเป้นหลังมือเลยก็ได้คล่ะ…!!"

 

"พิมมีเรื่อง ประกาศ ฮึ…!" พิมพูดก่อนยิ้มด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ก่อนหันไปหา ฟาง
ทำไมหัน ฟางรู้สึกแย่แบบนี้ เหมือนตกนรก เหมือนอาจจะทำให้ชีวิตฟาง พลิกหน้ามือเป็นหลังมือ
อะไรดัน…!!!

 

 

"ความ'รัก' ไม่เคย ทำให้ใครต้องเจ็บ…"

มีแต่'คนไม่รัก' ต่างหาก ที่เป็นคนทำ……"

อุ้ย ตัดพอดี >\\\\< มาหัวหินคร้ามาเที่ยว อัพแน่นอน >\\\< อ้ากกกกก
ตัดเลยฮึ อึๆ เม้นให้ได้ม่ะ *0* คืออยากรู้ว่าคิดอะไร… พอดีเราไม่ใช่ x men 555
ตอนนี้ยาว=||||||= 

ไม่ได้อัพโทดเน็ตที่นี้น่าเตะชะมัด