Can't tell ไม่บอกเธอ

 

       "…ฟางเกิดอะไรขึ้นบอกแก้วมาเดี่ยวนี้…!!!!!!" เสียงแก้วที่ค่อนข้าง ผิดหวังพร้อมเสียงก้าวร้าวทำให้ฟางสดุงโหง …ตอนนี้แก้วเหมือนเป็นห่วง บอกแล้วไง ;( โดนสอบสวน…

 

 

"แก้ว…เรื่องนี้มัน…"

 

 

"ฟางเอ่ยยัยเพื่อนบ้าแกคิดอะไรอยู่…! แกรู้ใช่มั้ยฟาง การที่แกทำแบบนี้ไม่มีดีอะไรดีขึ้นเลยนะ…! แกอยากให้ป็อปปี้เข้าใจผิดใช่มั้ยฟาง…! แกอยากให้ ป๊อปปี้ หึบแก ถึงขั้นบ้าคลั่งเหมือนตอนอยู่ในห้องโถงนั้นหรือไง ฟาง!!!" แก้วพูดก่อนทำท่าปวดหัว…

 

 

 

"แก้ว…มันไม่ใช่อย่างนั้น…!"

 

 

 

"ฟางก็รู้ไม่ใช่หรอ ว่า ป๊อปปี้ ไม่ชอบอะไรแบบนี้… ป๊อปปี้ ไม่ชอบให้คนที่เค้า……" แก้วเงียบไปมันที…

 

 

 

"แกวมันไม่ใช่อย่างที่แก้วคิดนะ…!"

 

 

 

 

"และมันอย่างไงล่ะ…ฟาง เดี่ยวอีกไม่นาน เดี่ยวพวกโทโมะเขื่อนก็คงโทรมาถามว่าเกิดอะไรขึ้น"

 

 

 

"แก้วฟังฟางนะ กวินคือแฟนเก่า ฟาง…"

 

 

"โธ่เว้ย…! ซวยแล้ว ไงเมื่อไรมันจะได้ผลลงทุนไปเยอะเเล้ว…!"

 

 

"ลงทุนอะไร …นี้อย่าบอกนะ แก้ว แกทำอะไร…!"

 

 

"ไม่มีอะไร ก็ขอให้แกสมหวัง…!"

 

"หมายความว่าไง…?! ยัยแก้วแกทำอะไรไป…"

 

 

"ไม่มีไรหรอก…! แต่รู้ว่า…"

 

 

"อย่าบอกนะ การที่เราได้คุยใกล้ชิด และให้ ป๊อปปี้ หวั่นไหว เพราะแผน แก้ว…"ฟางพูดอย่างไม่อยากเชื่อ ทำให้แก้วถึงเงียบ…

 

 

"…………"

 

 

"สรุป มันไม่ใช่พรหม ลิขิตหรอ…?!!!!" ฟางพูดตะโกน…

 

 

"ฟาง…ฟังแก้วก่อน ที่แก้วทำไป เพราะอยากให้ฟางมีความสุขนะ…"

 

 

"ถ้ามัน เป็นเรื่องฉากการแสดงงั้นหรอ?! นี้แก้วคิดอะไรเนี้ย…? แก้วอยากให้ฟาง เป็นแฟนกับ ป๊อปปี้ งั้นหรอ เลยลงทุนไป…"

 

 

"ไม่ใช่อย่างนั้น…พอดีเราเห็นฟางแอบรัก…และฟางเป็นทุกข์ แก้วอยากให้เพื่อนสนิท…มีความสุข ไม่ใช่เวลาป๊อปปี้เข้าใกล้พิมและทุกข…!"

 

 

 

"แต่การที่เราได้ความสุขโดยไม่ใช่ความจริง มันเจ็บกว่านะยัยแก้ว…"

 

 

 

"ไม่จริง แก้วมั่นใจร้อยล้าน 100% ว่า ป๊อปปี้ ชอบฟางแม้แต่ เขื่อน โทโมะ ยังรับรองเลย "

 

 

"และถ้า โทโมะ พวกนั้นดูผิดล่ะ ! ถ้าจริงๆๆ แล้ว ป๊อปปี้ มองฟางเป็นเพื่อนแต่เเค่คิดอยากหวงฟางล่ะ แก้ว…! "

 

 

"ไม่…! ถึงฟางกับ ป๊อปปี้ จะแกล้งกัน แต่สายตามันชัดอย่างนี้ หมายังดูออกเลย ว่า เธอสองคนรักกัน…"

 

 

"แก้ว…ฟางมีความสุขนะ ที่ช่วยแต่ถ้า มันมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา …ถ้า ฟางต้องเจ็บเพราะ ป๊อปปี้ ฟางจะเสียใจ…เสัยใจ จนยากที่สามารถไปเป็รเพื่อนกับเขื่อน โทโมะนะ…"

 

 

"…………"

 

 

"ฟางอยากให้แก้วลองคิดอีกที…ฟางมีความสุขที่แก้ว เลือกให้ฟางมีความสุข…แต่คนเรามีความสุขตลอดไปไม่ได้หรอก สุดท้าย ก็จบด้วยเจ็บทั้งเป็น…" ฟางพูดเงียบๆ ก่อนเอาผ้าห่ม มาห่ม แก้วที่นั่งบนเียงก่อนมองฟางนิ่งๆ เธอไม่รู้หรอกควรทำอย่างไง…… ก็คนเรา…

 

 

"ฟางไม่จำเป็นต้องหุมผ้าห่มไม่ให้เจอแก้วก็ได้.…"แก้วพูดนิ่งๆ ก่อนเดินออกจากห้องไป

 

.
.
.
.
.
.
Kaew mode

"เฮ้อ…สรุปทุกอย่าง …ก็พังลงด้วยปากแก้ว…" แก้วได้แต่มองนิ่งๆ พร้อมอยากร้องไห้ออกมา
เข้าใจมั้ย…? ไม่มีใครเข้าใจแก้ว การที่เราเห็นเพื่อนทุกข์ไม่ยิ้มมันเจ็บแค่ไหน…?!!!

 

 

ตั้งแต่ ตอนแรกๆๆ เลย

 

-แก้วเป็นคนลงทุนช่วยฟาง…เอง ตั้งแต่ใบงาน ที่เทลาะกัน จริงๆแล้ว
แก้วนี้แหละ ที่ ทำให้ ป๊อปปี้ มาสาย และแก้วก็พอรู้ว่าฟางต้องเก็บไว้ให้ ทุกอย่างก็ตามแผน

 

 

-แก้วก็เป็น คนช่วยฟาง เป็นคนให้บัตรลด กะจะให้ ฟางชวนไป ป๊อปปี้ กิน กัน และมีความสุข
แต่ไหงแผนดันผิดพลาดเมื่อยัยพิม มาขัดสักก่อน ทำให้ฟางขยำบัตรทิ้ง แต่ก็ดี ที่ฟางมาเล่าว่าเพ้อ

 

 

-แก้วเลยให้เขื่อนโทโมะช่วยฟาง ป๊อปปี้ สมหวังกัน โดยให้เขื่อนไปส่งฟาง และ ป๊อปปี้ ดันหวง

 

-เมื่อสองคนนี้ช่วย ป๊อปปี้ เหมือนช่วยเนาะ แต่ปั่นหัว ป๊อปปี้ เล่นเอาซะงั้น ทำให้ฟางออกอาการเขินแต่ทุกอย่างก็เป็นไปด้วยดี

 

-มีครั้งหนึ่งแก้วชวนฟางไปสยาม แต่ดูเหมือนฟางไม่อยากไป แก้วก็เลย ให้โทโมะช่วยนิดหน่อย. ป๊อปปี้…ฟางเลยยอมไปด้วย

 

-ด้วยความที่โทโมะเขื่อนเห็นด้วยกับฟาง ตอนที่แก้วหลับ พวกนั้นเลย ให้เล่น coffee or tea
โดยตามแผน ด้วยความที่ ป๊อปปี้ เล่นยังไงก็ชนะ โทโมะที่ถ่ายคลิปพร้อมมาส่งแก้วทำให้แก้ว ดีใจ
แต่แก้วก็ยัง งง ที่ฟางทำไม ไม่สบายใจ

 

-ตอนเที่ยวทะเล แก้วที่ยังไม่เข้าใจว่าทำไมฟางถึงไม่สบาย.……? ใจ ทำให้แก้วขอร้องโทโมะ…ให้ไปถามและเธอก็ปลีกตัวตามแผนให้ ป๊อปปี้ หึงเา เขื่อนเคนตะ มองฟาง

แต่วันนี้ดันพลาดอย่างร้ายแรงเมื่อ ป๊อปปี้ เห็นฟางจูบกับเเฟนเก่า…!

 

 

"โธ่เว้ย…!!! โอ้ยยยย เบื่อเดะ ป๊อปปี้ เมื่อไรจะบอกกับฟางให้มันชัด…!!! สงสารฟางหน่อยเดะ…!ไอ้ฟราย…!" แก้วตะโกนออกมา อย่างเซ็งๆ

 

~หายใจก็เหงา…เหงา…………ถอนใจก็เจ็บ…~

เสียงโทรศัพท์แก้วดังขึ้นทำให้แก้วรีบ รับอย่างอารมก็คนมันเซ็ง…!!

 

"มีไร…!"

       ~อารมเสียหรือไงยัยทอม~

"เออ เดะ…! ฟางรู้แล้วว่าเราวางแผน…! นี้นาย ผีดิบหลอกด่าฉันหรือไง…?"

 

     ~ฮะ…! อะไรนะ…! ฟางรู้!!!! แล้วแก้วไปบอกอีท่าไหน…?~

 

 

"เอาหน่า…เผลอหลุดปาก…"

           ~และฟางโกรธป่ะเนี้ย…!! ~

 

 

"ก็โกรธเเละขอให้แก้วเลิกทำซะ ฟางไม่อยากเจ็บ…"

            ~นี้ฟางร้องไห้หรอ…?~

 

"ไม่นิ==^ ดูเหมือนฟาง จะเสียอารมไปนอนแล้ว…"

 

 

           ~แค่สองทุ่มนอนลงได้ไงฟร่ะ==^~

 

 

"ก็ฟางเป็นเด็กดีนอนได้ไม่เหมือนพวกเรา นอนตีสาม ตีสี่"

 

             ~เปล่าเรานอนตีสอง~ ยังจะเถียงอีก==^

 

"เออ……ชอบเถียง==^"

 

           ~เดี่ยว งั้น ฟางไม่ให้แก้ววางแผนใช่มั้ย…?~

 

"ก็ถูกเซ็งอ่าา งานนี้ โทด ป๊อปปี้ ไม่บอกชอบฟางสักที"

 

        ~เออๆๆ แก้วฟังก่อน งั้นเดี่ยว งานนี้โทโมะวางแผนเอง โอเค…?!~

.
.
.
.
.
.
ตีสี่…
4:00 am

"ฟางๆ" แก้วพูดก่อนเขย่า ตัวฟาง……แต่ดูเหมือนฟางจะไม่ขยับ แก้วเลยหันไปมองฟาง
สายตาฟางตอนนี้เหมือนคนร้องไห้ทั้งคืนแต่ เอ๊ะ…?! เราไม่ได้ยินเสียงฟางร้องไห้เลยนิ…!!!
แง่สิ…ก็เราอยู่ด้านนอก…สายตาฟางเหมือนคนอ่อนลา…เราควรเลิก ทำให้สองคนนี้รักกันดีมั้ย

 

"ฟาง พยูนนนนนนนนน"แก้วพูดก่อนตะโกนใส่หู ทำให้ฟางถึงกับสดุงออกมา

 

 

"ยัยแก้ว…! โอ้ย แสบแก้วหูตะโกนทำติ่งอะไรเนี้ยยยยย…!" ฟางที่โวบวายก่อนเบ้ปาก

 

 

"เอ้า…?! ก็ปลุกฟางไง:)" ดูยัยแก้ว ดูมานนนน มาปลุกอะไรฟางตอนนี้ นี้มันเพิ่งตีสี่เอง T^T<

 

"ปลุกทำไม…? มันเพิ่งตีสี่เอง T_T"

 

"ก็ปลุกให้ฟาง เอา เสื้อไปคืน ป๊อปปี้ สิ" แก้วพูดก่อนยืนเสื้อที่ซักอะไรเรียบร้อยพร้อมกลิ่นหอม

 

 

"นี้ยัยแก้ว…แกลงทุนไปซักเลยหรอ…?"

 

"(^_^)(_^_)(^_^)" แก้วพยักหน้ายิ้มๆ

 

 

"แล้วนิ แก้วยังไม่ได้นอนหรอ …? !! ตายจริง…! เดี่ยวแกก็ตื่นออกมากลายเป็นหมีแพนด้าสองหรอก…"

 

 

"ก็แก้ว รู้สึกสำนึกผิด……ที่แก้วทำไป ครั้งนั้น และลงทุนทั้งหมด เพื่อเป็นการไถ่โทด แก้วเลย ไปซักอ่านะ…"

 

"แม้…แก้วไม่เห็นจำเป็นเลย…อีกอย่าง ถ้าเป็นฟางค่อยว่าไปอย่าง เพราะฟางเป็นคนใช้เสื้อ……ของ…ปะ…ปะ"

 

"ป๊อปปี้ "

 

 

"อืมนั้นแหละ…"

 

"ฟางเรื่อง ป๊อปปี้ ดูเหมือนเค้าไม่เป็นอะไรแล้วนะ …ฟางรีบเอาไปคืนเถอะ" แก้วพูดก่อนเอาเสื้อ ป๊อปปี้ ยัดใส่มือฟาง-_-!

 

 

"ค่อยคืนตอนเช้าก็ได้…เดี่ยวไปตอนนี้มีหวังเจอผี==^"

 

 

     "ไปตอนนี้เถอะๆๆนะ*0* นะๆๆๆ เชื่อแก้ว"แก้วพูดก่อนทำตาประกายเอิ่ม…ฟางรู้สึกลางสังหรใจไม่ดี=[]="

 

 

"แก วางแผนอะไรอยู่ยัยแก้ว…!" ฟางพูดทำหน้าจับผิด…

 

 

"ไม่มี๊ีี……จริ๊ง" แก้วพูดเสียงสูง =^= ยัยแก้ว นะยัยแก้ว วางแผนให้ฟางเจอ ป๊อปปี้ อีกสิท่า

 

 

"แก้วไหนบอกสำนึกผิดไง…?"

 

 

"ก็แก้วไม่ได้ทำจริงๆๆ "

 

 

"และทำไม แก้วต้องเสียงสูง…เวลา ปฏิเสธ"

 

 

"ก็…ก็…เป็นปกติ ของแก้ว ^+++^"

 

 

"ถ้าแก้วไม่บอกความจริง…กับฟาง เราตัดความเป็นเพื่อนกันตอนนี้"ต้องเล่นท่าไม้ตายค่ะ
รู้แล้วว่าแก้วมีแผนฟางไม่อยากเจ็บมากกว่านี้…ฟางอาจจะคิดว่า ป๊อปปี้ ไม่ได้รักฟางก็ได้

 

 

"ง่าาาาา ฟาง Q^Q"

 

 

 

"1"

 

 

"Q^Q ฟางๆๆๆ ไม่เอานะ"

 

 

"2"

 

 

"ฟางแก้วไม่สนุกด้วยนะ…"

 

 

"สะ…สา…สาม"

 

"ก็ได้…! งั้นแก้วขอสบานว่าแก้วต่อไปนี้ แก้วจะไม่ลงทุนให้ใครมารักกัน…! เพราะมันไม่ดี ถ้าแก้วสาบาน…แล้ว ไมาทำตามก็ขอให้มิอันเป็นไป" แก้วพูดงอนๆ

 

 

"เฮ้ย…! เอางี้เลยหรอแก้ว…"

 

"ก็เอ่อ สิ…!เกิดฟางไม่เชื่อขึ้นมา ฟางก็ตัดเพื่อน"

 

 

"เฮอะๆ=3= ว่าแต่สารภาพ มาซะ! ว่าทำไม ต้องให้ฟางไปให้เสื้อ ป๊อปปี้ ด้วย…ในตีสี่…"

 

 

 

 

"เอิ่ม……"

 

 

"แก้วสาบานแล้วนะ:)"

 

 

"ก็ได้…! เพราะ ป๊อปปี้ ไม่มีเสื้อใส่…เพราะ ป๊อปปี้ ไม่มีเสื้อ เลยต้องเอาเสื้อ…ไม่งั้นก็ต้องโชว์ซิกแพ็ก" แก้วพูดเร็วๆ

 

 

 

"จริงหรอ? ยัยแก้ว…?"

 

 

"สาบานไปแล้ว ==^"

 

"อ่าๆๆ งั้นก็ได้เดี่ยวฟางไปคืนให้ก็ได้…แต่แก้ว …ห้ามล็อคประตูนะ…!" ฟางพูดก่อนออกจากห้องไป แก้วก็ได้แต่มอง…จริงๆๆแล้วเธอไม่ได้สาบานหรอก เพราะว่าเธอ ทำนิ้ว cross <<การทำแบบนี้หมายความว่าไม่ใช่ความจริง…

 

 

"แก้วขอโทดนะฟาง…แต่มันจำเป็นจริงๆ"
.

.
.
.
.
ห้อง 514

"เฮ้อ…เหนื่อยชะมัด…!" ฟางพูดงอนๆก่อนเบ้ปาก ก็ห้ง เธอเล่น เป็น ชั้น13 อันนี้ ลั้น5 เธอต้องเดินบรรได พอดีกลัวลิฟ ค้างT^T

 

 

"514…? " น่าจะใช่นะ .! โอเคงั้นเคาะเลยแล้วกัน

 

ก็อกๆๆ

        "………."ก็คงไม่มีเสียงตอบรับ

ก็อกๆๆๆ

        "มาๆๆแล้ว…" <<เสียงเคนตะนิน่า…?

 

"อ้าวฟาง…?! มาทำอะไรดึกดื่นแบบนี้…? ยังไม่เช้าเลยนะ"เคนตะที่งัวเงีย

 

 

"ขอโทดที่มากวนนะ พอดีฟางมาหา ป๊อปปี้ นะ…"

 

 

"ป๊อปปี้?! …@_@" เคนตะทำหน้างง

 

 

"พอดีฟางแค่มาคืนเสื้อเชยๆๆ อย่าคิดมาก…"

 

 

"แล้วมาเคาะ ห้องเคนตะทำไม…?"

 

 

 

"อ้าว ป๊อปปี้ ไม่ได้อยู่หรอ…? แล้ทำไมยัยแก้วบอก…?"

 

 

"ป๊อปปี้ ไม่ได้อยู่ห้องนี้…? อยู่ห้องตรงข้ามนู่นๆ…" เคนตะชี้ไปอีกห้องหนึ่ง

'ห้อง 513'

 

 

"ป๊อปปี้ …? อยู่ห้องนี้หรอ…?" ฟางถามงง

 

"ใช่ๆๆ งั้นมีอะไรอีกมั้ยเปล่า…?" เคนตะ ถาม

 

       "ไม่มีไรหรอก ฟางรบกวนแล้ว แค่นี้แล้วกัน นอนให้สบายล่ะ ;)" ฟางพูดยิ้ม เคนตะ ก็ได้แต่ยิ้มตอบก่อนปิดประตู

ยัยฟางนะ ยัยฟาง น่าอายชะมัด…! ดึกดื่นแบบนี้ ถ้า ป๊อปปี้

ไม่มีเสื้อใส่ป่านี้ฟางคงไม่มาหรอก น่าอายชะมัด…!

มาขอหา ป๊อปปี้ แต่ดันเข้าผิด ห้อง เคนตะ จะมองเรา อย่างไง T^T

เฮ้อ…ห้อง 513 มาแล้วไง ขอร้องอถอะให้ ป๊อปปี้ นอนไม่อยาก ให้ ป๊อปปี้ รู้ว่าฟางมา T^T

 

 

ก็อกๆ

"………………"

ก็อกๆๆ

"…………………" ไม่มีเสียงตอบรับเช่นเคย

ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆ<<เคาะรั่วๆ

 

"เฮ้ย…!!! ผี…" เสียงด้านในที่ร้องว่า กลัวผีทำให้ฟางถึงกับเงิบค่ะ ==^ ผู้ชายกลัวผีอยากเห็นหน้าจังว่าเป็นใคร น่าจะ เขื่อนสิท่า…

ก็อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

 

เอี้ยด…
เสียงประตูเปิดออกช้าๆ ฟางที่ไม่ได้คนเปิดแต่มองเสื้อที่อยู่ในมือ เมื่อ แระตูเปิดออกฟางก็ได้
แต่มองสบตา… ป๊อปปี้ …!!!! ไม่นะ TT^TT โอ้วววว อยากบ้าตาย
แต่สีหน้า ป๊อปปี้ ค่อนข้างตกใจ ปากแบบออหมา ฟางไม่ใชาผี ไม่ต้องสตั้นก็ได้==^
แต่ ป๊อปปี้ ดูไม่ค่อยเชื่อ เหมือนถูกสตาฟไว้เลยก็ว่าได้

 

 

"…ใครมาว่ะ…! ไอ้ป็อป" โทโมะถามงง…? ทำให้ ป๊อปปี้ กลับมามีสติอีกครั้ง

 

 

"ฟาง……"ป๊อปปี้ พูดแผ่วเบา สายตาที่ฟางมอง ป๊อปปี้ เหมือน ตามี่ ป๊อปปี้ ค่อนข้าง ผิดหวัง
ก็เราไม่ใช่พิมนิน่า ที่มาเปิดประตู……!!!!!!!!

 

 

 

"ฮือ…!! ฟาง O_O"เสียงเขื่อนแน่ๆ ดูคือนข้างตกใจ ก่อนรีบมาหา ป๊อปปี้

 

 

"ฟางมาทำอะไรตรงนี้ มืดๆๆ"

 

 

"อ่อพอดี…"

 

 

"มาหาใครหรอ……มาหาเขื่อนน้อยหรอ *0*" เขื่อนที่ทำหน้า ตาประกาย และจู่ๆ ป๊อปปี้ ก็เดินหนีออกไปซะงั้น เรามาหา ป๊อปปี้ ไม่ได้มาหาใครเลย…

 

 

 

"เปล่าเรามาหา ป๊อปปี้ "ฟางพูดเบาๆ ตอนนี้เขื่อนถึงกับชะงัก…ป๊อปปี้ ที่ได้ยินแบบนั้นถึงกับเงียบไปทันที

 

 

"ไอ้ ป๊อปปี้ ฟางมาหา"เขื่อนพูกเงียบๆ ทำให้ ป๊อปปี้ เดินมาหาฟางที่ประตู

 

"มีไร" เสียงเงียบๆ แต่ไม่ถึงว่าเย็นชา

 

 

"ป๊อปปี้ โกรธอะไรฟางรึเปล่า…?"

 

 

"เปล่า"

 

 

"โอเค พอดี…ฟางอยากมาหาป๊อปปี้ เรื่องเสื้ออ่ะนะ อ่ะ เอามาคืน" ฟางพูดยืนให้ ก็เบือนหน้าหนี

 

 

"จริงๆ แลเวฟางค่อยเอามาให้ ป๊อปปี้ ก็ได้นะ…นี้มันยังไม่เช้าเลย…"

 

"ก็เดี่ยว ป๊อปปี้ ไม่มีอะไรใส่ไง เป็นห่วงนะรู้มั้ย…"

 

 

 

 

ฟรึ่บ!

 

 

 

อยู่ๆ ป็อปปี้ ก็สวมกอดฟางหน้าประตู ซึ่งแต่รู้สึกไม่มีใครเห็น ออมกอด ป๊อปปี้ ฟางไม่เคยได้กอด ป๊อปปี้ เลย ได้แต่ฝันว่าได้กอด…แต่ สิ่งที่ฟาง กับ ป๊อปปี้ แตกต่างคือ ฟางไม่ได้ใจเต้นแรง แต่สั่นมาก ต่างจาก ป๊อปปี้ ที่เต้นแรงจนไม่รู้จะพูดอย่างไง…?!

 

 

"ป๊อปปี้ …" ฟางพูดก่อนแผ่วเบา

 

 

"ป๊อปปี้ ขอโทดนะที่กอดฟาง…"

 

 

"=\\\\\\="

"ไม่รู้ดิ …เรารู้สึกว่าเมื่อไรที่ฟางเป็นห่วง เรา เรารู้สึกดี…"

 

 

"ป๊อปปี้ พูดเเบบนี้เหมือนแอบชอบฟางเลยนะ…" ฟางพูดนิ่งเงียบๆ

 

 

"ไม่รู้…ก็เราเป็นเพืือนกันสงสัย ป๊อปปี้ ชอบเพื่อนเวลาห่วงมั้ง^+++^" ป็อปปี้ยิ้มอย่างดีใจ

 

 

~ทำไมกัน คำว่าเพื่อนต้องมาอีกแล้ว~

 

 

"ป๊อปปี้ "

 

"ฟาง…เราบอกไว้นะ…ว่า ถึงยังไง เรื่อง ที่ฟางจูบกับกวินอะไรนั้น …ป๊อปปี้ ไม่มีวันโกรธ หรอก เพื่อนก็อยู่ส่วนของเพื่อน ควรดีใจด้วยซ้ำที่…คนรักเก่ามาหา…"

 

 

"ป็อปปี้…"

 

"ไม่ต้องปฏืเสธหรอก …แต่…" และจู่ๆ ป็อปปี้ก็เงียบไป พร้อมกับ เสียง เหมือนทีอะไรครึ่ม
ป๊อปปี้ขยับมาใกล้มาก ใกล้มากเลย…ใกล้มากไม่รู้จะพูดอย่างไง ทำให้ฟางถอยหลังติดผนังเลยก็ว่าได้ อะไรกัน…?

 

 

"ป๊อปปี้…? จะทำอะไร"ฟางพูดก่อนตกใจนิดๆ คือ ป๊อปปี้ ตอนนี้มองฟาง แบบเคลิ้มสุดๆๆ

 

 

"…………"

 

 

"ป๊อปปี้ เอิ่ม…คือ นี้ๆๆๆๆๆๆ ป๊อปปี้ "ฟางที่เริ่มไม่ค่อยไว้ใจแม้~ถึงอยากจูบ ป๊อปปี้ ก็ควรแบบประมาณเล่นตัว5555>[]<

 

 

"………………"

 

 

"ป๊อปปี้ เราเป็นเพื่อนกันนะ…" ฟางพูดเบาๆ แต่เเล้ว หัวฟาง กับ ป๊อปปี้ ก็ชนกันซะแล้วไง…
ป๊อปปี้ นายอย่าทำให้ฉันต้องเจ็บไปมากกว่านี้เลย นายคิดอะไรกับฟาง ช่วยบอกให้ชัดๆๆที

 

"ฟาง…จูบนี้หรือจูบไอ้กวินนั้น …!!! ฟางชอบอะไร…มากกว่ากัน" ป๊อปปี้ พูดทันทีก่อนลงมือประกบจูบฟางทันที…!!! OMG!! เข้าข้างตัวเองจะได้มั้ย T^T จะไม่เจ็บใช่มั้ย…
ป๊อปปี้ หึงฟางที่ฟางจูบกวินใข่มั้ย จะเรียกว่าแบบนี้ได้มั้ย
เป็รจูบที่ประกบช้า…ๆ แต่เหมือน เจ้าหญิงที่ได้จูบเจ้าชายเป็นความรู้สึกที่คล้าย
ราวขึ้นสวรรค์…
ป๊อปปี้ ฟางคิดได้มั้ยว่า ป๊อปปี้ ก็คิดเหมือนฟาง…

 

 

"เอิ่ม ฟาง ป๊อปปี้ ขอโทด……" ป๊อปปี้ พูดก่อนทำหน้าสำนึกผิด ดีนะ มันตีสี่
ปานี้ ป๊อปปี้ คงล้ม ฟางแน่ๆๆ ว่าแก้มแดง พร้อมใจสั่นแบบนี้>\\\<

 

 

แอด…
เสียงประตูเปิดออกพร้อมถ่ายคลิปไว้…ภารกิจสำเร็จ

 

 

 

 

อัพแวววว เฮ้อ…โทดนะ ไม่ได้อัพเลย
โทดเวลา…! =^= เวลาไปเร็ว

 

 

เม้น&โหวต