…Just the behind รักเธออยู่เพียงแค่ข้างหลัง…

                   

 

…Just the behind  รักเธออยู่เพียงแค่ข้างหลัง…

 

SF : TOMO KAEW

 

 

                    จะกี่ปี กี่ปี ผมก็คงมองเธอได้แค่เพียงข้างหลังอยู่แบบนี้ แอบมองเธออยู่ห่างๆ ไม่อยากให้เธอรำคาญคนอย่างผม ให้เธอคิดว่าเราเป็นพี่น้องกันดีกว่า ผมไม่อยากทำให้เธอลำบากใจกับคนแบบผม

 

                    วันนี้เป็น class voice ผมต้องเรียนรวมกับ 3 สาว และวันนี้จะเป็นมีการทดสอบบทเรียนของที่ผมเรียนไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ไม่รู้สิผมยังไม่ได้เตรียมเพลงมาเลย แล้ววันนี้ผมจะต้องมาเรียนกับเธอ คิดว่าผมจะร้องเพลงได้ไหมหละ

 

 

          “ โทโมะ ”

 

          “ ครับ พี่เอ ”

 

          “ เราได้เตรียมเพลงมารึเปล่า วันนี้เราต้องทดสอบเป็นคนที่ 2 ต่อจากป๊อปนะ ”

 

          “ ยังเลยครับ งั้นผมขอไปเตรียมก่อนนะครับ ”

 

 

                    แล้วผมจะเลือกเพลงอะไรดีหละ  ผมไม่รู้จะร้องเพลงอะไรดี วันนี้ไม่มีอารมณ์อยากร้องเพลงด้วย เพลงนี้หละกัน ...เพียงข้างหลัง... มันตรงกับผมดีนะ ได้แต่มองเธออยู่แค่ข้างหลัง อยากจะบอกรัก อยากให้เธอรับรู้ แต่คงไม่กล้า ผมก็เป็นคนแบบนี้หละ รักแต่ก็ไม่บอก

 

 

          “ โทโมะได้แล้วใช่ไหม งั้นเตรียมตัวด้วยนะ ป๊อปไป ไปร้องซะ อยากรู้ว่าที่สอนไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วได้ไปฝึกรึเปล่า ”

 

          “ โห้ย พี่เอ ป๊อปซะอย่า ฝึกอยู่แล้วน่า  ป๊อปไม่ใช่ไอ้เขื่อนนะ ”

 

          “ อะไรว่ะไอ้คุณหัวหน้าวง มึงมาโยนให้กูซวยอีกแล้วนะคร๊าบ บบบ ”

 

          “ พอๆ ไป ไปร้องเพลงซะ ”

 

                    

 

                    

                    วันนี้ไอ้ป๊อปมันร้องเพลง Parrot  ( 앵무새 ) มันเป็นเพลงภาษาเกาหลี ผมพอเข้าใจความหมายของเพลงอยู่นะ เฮ้อไม่ต้องสงสัยหรอกว่าทำไมไอ้ป๊อปมันถึงร้องเพลงนี้ ช่วงนี้มันกำลังทำให้คนที่มันรักมากที่สุดเสียใจ ตอนนี้วงผมมีแต่คนเศร้า จะมีคนปกติสุดก็อยู่ 2 คน ไอ้เคน กะ ไอ้เบ มันกำลังมีความสุข ส่วนไอ้เขื่อนนะเหรอ มันก็ไม่ต่างอะไรกับผมเลย รักเขาก็ไม่แสดงออกมา จนเขาไปคบกะคนอื่น จนมันต้องเก็บความรู้สึกเอาไว้ ทำตัวร่าเริงให้เป็นปกติ เพระมันทำอะไรไม่ได้...

 

 

 

 

 

 

받은것만있어서내겐후회뿐인데

ผมตอนนี้มีแต่ความเศร้า เพราะทุกอย่างที่ผมทำมันกลับมาหาผม

준게없는날그댄또잊을까겁이나

ผมกลัวว่าซักวันคุณจะลืมผม เพราะผมไม่เคยให้อะไรคุณเลย

사랑합니다난난사랑합니다

ผมรักคุณ ผมรักคุณ

 

 

 

 

                    ผมหลับตาที่ไอ้ป๊อปมันร้อง มันร้องได้กินใจมาก แต่คนที่ฟังมันร้องแล้วเข้าใจมันที่สุดน่าจะเป็นตัวมันเอง และก็ฟาง ผมแอบเห็นฟางนั่งก้มหน้า ไม่แม้จะขึ้นมามองหน้ามัน ถึงฟางจะไม่รู้ความหมายของเพลง แต่ผมก็พอจะเดาๆว่าฟางก็รู้สึกไม่ต่างอะไรกับไอป๊อปมันเลย มันคงอยากอธิบายให้คนที่รักมันฟัง แต่เขาก็เอาแต่หนีมัน เฮ้อ ออออ ทำไมช่วงนี้วงผมมีแต่เรื่อง... เอาหละถึงคิวผมแล้วสินะ

 

 

          “ โทโมะ ไอ้โมะ ไอ้คุณชายวิศวะ ไอ้ผีดิบ บบบบ ” เสียงแรกเสียงพี่เอ เสียงที่สองน่าจะเป็นเสียงไอ้เคน เสียงที่สามเสียงไอ้ป๊อป และเสียงสุดท้ายเป็นใครไปไม่ได้นอกจากไอ้คุณเขื่อน

 

          “ อะ อะไร เรียกทำไมดังหนักหว่ะ เห็นไหม 3 สาวตกใจหมดแล้ว ”

 

          “ จะไม่ให้เรียกดังได้ยังไงครับคุณมึง นั่งเหม่อไปไหนหละครับ แม่งเรียกมา 3 คน เสียงไอ้เขื่อนได้ผมสุด ”

 

          “ เอ่อ ถึงคิวกูแล้วใช่ป่ะ พี่เอครับช่วยเปิดเพลงให้หน่อยครับ”

 

 

                    เสียงเพลงบรรเลงไปเรื่อยๆ จนมาถึงท่อน ท่อนหนึ่ง ผมไม่รู้ว่าน้ำตาผมไหลออกมาตอนไหน แต่สิ่งที่ผมไม่เข้าใจคือเธอมองผมแล้วน้ำตาเธอก็ไหลออกมา ผมทำเธอร้องไห้เหรอ ไม่ใช่หรอกน่า ผมไม่ได้ร้องเพลงอินอะไรขนาดนั้นหรอกนะ ...

 

 

 

...ได้แต่มองเธอข้างหลัง ยิ้มให้เธอเพียงข้างหลัง

คงต้องปิดตายความหวัง ฝังหัวใจที่ไม่กล้า

เธอที่ดูจะเพียบพร้อม คงไม่ยอมที่จะหันมา

ให้เสียเวลาฟังคำนี้ ฉันรักเธอ...

  

 

 

          “ โทโมะทำได้ดีมาก สามารถทำให้คนบ้างคนร้องไห้ได้ ”

 

          “ ขอบคุณครับพี่เอ งั้นผมขอกลับก่อนนะครับ พอดีว่ามีธุระต่อนะครับ ”

 

          “ จะไปไหนเล่าโทโมะ ยังไม่จบ Class เลยนะ ”

 

          “ ผมขอตัวนะครับ ”

 

          “ เอ๊านี่โทโมะมันรีบไปไหมของมัน ป๊อปรู้ป่ะ ”

 

          “ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน พี่เอผมขอตัวเหมือนกัน มีเรื่องต้องพูดกับคนบ้างคนให้เข้าใจ ฟางป๊อปขอคุยด้วยหน่อย ”

 

          “ พี่เอแก้วก็ขอตัวนะ แก้วปวดหัวอะ ขอตัวกลับก่อนนะ สวัสดีค่ะ ”

 

          “ เอ่อ ให้มันได้อย่างนี่สิ เอาเข้าไปไอ้พวกนี้ งั้นวันนี้จบ Class กลับบ้านได้ ไปๆ จะไปไหนก็ไป ไม่เข้าใจพวกแกจริงๆ ”

                        

   

  

  

                    ในเมื่อวันนี้ผมร้องเพลงของผม ผมก็ไม่รู้จะอยู่ทำไม เพราะ Class นี้มีเพียงแค่การทดสอบสิ่งที่ผมเรียนมากับเพื่อนๆใน ผมไม่รู้หลังจากนี้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ผมรู้สึกเหมือนมีคนตามผมมา และผมคงเพี้ยนไปเองแหละ ขอขึ้นไปดาดฟ้าของบริษัทเพื่อให้มันสบายใจอะไรหน่อยหละกัน

 

  

  

  

          “ สดชื่นจัง มาที่นี่ซักกี่ครั้งมันก็ทำให้หายเครียดทุกครั้งสินะ ”

 

          “ สดชื่นไหมโทโมะ ไหนบอกมีธุระไง รู้ไหมเพราะโทโมะคนเดียวพี่เอเลยยกเลิก Class วันนี้ไปแล้ว ”

 

          “ อ้าวแก้ว ตามโมะมาเหรอ ”

 

          “ เปล่าหรอก ตอนแรกจะกลับบ้านแล้วเหมือนกัน พอดีปวดหัวอะ ไม่ค่อยสบายนิดหน่อย เฮ้อ สดชื่นจัง รู้แล้วทำไมโมะถึงชอบฃึ้นมาบนนี้ ”

 

          “ เป็นอะไรแก้ว ไม่ค่อยสบายตรงไหน เอายาไหม โมะมีนะ ”

 

          “ เอ่อ โมะแก้วไม่เป็นอะไรมากหรอก โมะแก้วมีเรื่องจะถามอะไรหน่อยได้ไหม ”

 

          “ มีอะไรเหรอแก้วว่ามาสิ โทโมะพอรับฟังทุกอย่างนะ ขอเพียงแก้วเรามันมาเพื่อให้ตัวเองสบายใจ ”

 

          “ หากเรารักใครสักคน แล้วคนคนนั้นอยู่เพียงแค่เอื้อมมือ แต่เราไม่สามารถแตะต้องเขาได้ ได้แต่มองเขาอยู่ห่างๆ อยากรับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาทำ แม้แต่มองหน้าเขาแก้วยังไม่กล้ามอง แค่คุยก็ยังไม่กล้า อยากให้เขามาดูแล มาปกป้อง แก้วควรจะทำไงดีโทโมะ แก้วควรจะบอกเขาไหม แก้วกลัว กลัวทุกอย่าง ”

 

          “ ลองทำตามหัวใจตัวเองดูสักครั้งมันก็ไม่เสียหายไม่ใช่เหรอแก้ว บ้างครั้งเขาอาจจะมาใจให้เราก็ได้ หรือไม่ถ้าเขาปฏิเสธเขาก็ยังเป็นเพื่อนกันได้นิ ถึงแม้ความรู้สึกมันอาจจะไม่เหมือนเดิมก็ได้... เป็นโทโมะได้ไหมแก้ว.. ” ประโยคหลังพูดให้ตัวเองได้ยินเพียงคนเดียว

 

          “ ลองดูสักครั้ง เฮ้อ ลองดูสักครั้งก็ได้เนอะมันก็ไม่เสียหายอะไร แค่อาจจะเสียเพื่อนไปหรืออาจจะได้คนที่รักมา ลองดูเพื่อหัวใจตัวเองและคนที่เรารักสักครั้งเนอะ ขอบคุณนะโทโมะ ”

 

          “ ไม่เป็นไรแก้ว เรื่องแค่นี้โทโมะพร้อมรับฟังทุกอย่าง  ตกลงแก้วชอบใครหละ โมะอยากรู้จัก ”

 

          “ ขอบคุณนะโมะ ขอบคุณจริงๆ คนใกล้ตัวแก้วแถวนี้หละ เขาอยู่ในแววตาของแก้วเสมอ เขาไม่เคยหายไปไหน ”

 

          “ คนใกล้ตัวแก้ว.. แถวนี้ แถวนี้ก็ไม่มีใคร เดี๋ยวนะแก้วนี้ อยู่ในแววตาแก้วเสมอ อย่าบอกนะว่าคือโมะ ” 

 

          “ คงใช่หละมั่ง... คิคิ แก้วไปก่อนนะ มันดึกมากแล้ว ”

 

          “ เดี๋ยวแก้วหยุดอยู่ตรงนั้นเดี๋ยวนี้นะ  ไหนแก้วบอกจะลองดูสักครั้งไงหละ นี่โมะก็ให้แล้วนะ ให้โอกาสสำหรับหัวใจของแก้ว และของโมะแล้วนะ ไหง่จะไม่ฟังกันเลยใช่ป่ะ ”

 

          “ โมะ... เดี๋ยวนะ แต่เมื่อกี่โมะพูดว่าอะไร ให้โอกาสหัวใจแก้ว และโมะ แก้วคงฟังไม่ผิดใช่ไหม ”

 

          “ แก้วฟังไม่ผิดหรอก โมะมีอะไรจะบอกแก้วเหมือนกัน คนที่โมะมองอยู่ในสายตาก็คือแก้ว ถึงแม้จะมองได้เพียงแค่ข้างหลัง ไม่กล้ามองหน้าแก้วเลยสักครั้ง คนที่โมะอยากเข้าไปดูแลก็คือแก้ว คนที่โมะอยากจะทำทุกอย่างให้ก็คือแก้ว และคนที่โมะอยากรักมากที่สุดก็คือแก้ว และตอนนี้โมะก็รู้ใจคนที่โมะรักแล้ว ขอบคุณนะ ขอบคุณที่ทำให้โมะรู้ใจแก้วสักที ”

 

          “...............”

 

          “ ให้โอกาสคนคนนี้ได้ดูแลแก้ว ได้ปกป้องแก้ว ได้ทำตามหัวใจ ได้รักแก้วสักทีนะ ”

 

          “ ให้โอกาสสิ แก้วให้โอกาสได้เสมอ แต่แก้วก็ขอโอกาสโมะเหมือนกัน ขอโอกาสให้เรารักได้รักกันสักทีนะ แก้วรักโทโมะนะ ”

 

          “ โมะก็รักแก้วเหมือนกัน รักมานาน ขอบคุณที่ให้เราได้รักกันนะ สัญญาต่อจากนี้จะดูแลหัวใจตัวเองให้ดีที่สุด โมะสัญญา...”

 

                    ...ขอบคุณโชคชะตาที่ทำให้เราได้รักกัน ต่อจากนี้ผู้ชายคนนี้จะดูแลหัวใจตัวเองให้ดีที่สุด จะไม่ทำอะไรให้ผู้หญิงคนนี้เสียใจเป็นอันขาด จะปกป้องเธอให้ตราบนานเท่านาน จะรักเธอไปจนถึงวันสุดท้ายของลมหายใจ รักเธอนะคนดี....

 

 

 

 

..โชคซะตาไม่ใช่ตัวกำหนดความรัก หากแต่หัวใจของคนทั้ง 2 คน เชื่อมเข้าหากัน ยังไงก็คือคนที่ใช่ของกันหละกัน..

...ตราบใดที่ยังไม่เคยลองดูสักครั้ง มันก็ไม่สามารถรู้ว่าคำตอบมันคือเช่นไร...

...ลองเสี่ยงสำหรับความรักดูสักครั้ง ผลที่ออกมาอาจจะตรงกับหัวใจตัวเองก็ได้...

 

 

 

 

…THE END…

 

--------------------------------------------------------------------------------------------------