fic taokacha

คุณเคยแอบรักเพื่อนสนิทใหมครับ? ถ้าไม่เคยคุณคงจะไม่เข้าใจความทรมานของผมแนนอน

'เพื่อนคนหนึ่งแอบรักเธอ เก็บงำความรักนั้นอยู่ในใจ'

"ต๋าวววววววววว ง่วงอ่ะ"เสียงเรียกที่เป็นเอกลักษณ์ประจำตัวของใครบ้างคนที่นั่งอยู่ข้างผมกระซิบเบาๆ น้ำเสียงงึมงัมอย่างคนง่วงจัด ทำให้ผมยกยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย

"ง่วงก็นอนก่อน เดี๋ยวใกล้ถึงคิวแล้วเรียก"ผมตอบพร้อมกับนั่งตัวตรงเป็นสัญณาณให้คนที่ตัวเล็กกว่าเอาหัวทุยๆของ เจ้าตัวมาซบ เพียงเวลาไม่นานนักผมก็ได้ยินเสียงลมหายใจที่ดังสม่ำเสมอเป็นสัญณาณว่าตอนนี้เจ้าตัวเล็กคงหลับ สนิทเรียบร้อยโรงเรียนนนท์นันท์ไปแล้ว ตัวผมในตอนนี้ไม่รู้จะขอบคุณอะไรดี ขอบคุณตัวเองที่ตัดสินใจทำตาม ความฝันของตัวเองในปีที่ทำให้เจอเค้า ขอบคุณที่เค้าไม่ติดในทุกปีที่เค้ามาสมัครจนได้ติดปีเดียวกับผม หรือจะ ขอบคุณผู้ใหญ่ใจดีที่จัดรายการนี้ให้เราตามล่าหาความฝัน และทำให้ผมได้เจอกับเค้าเจ้าตัวเล็กของผม

'ก็ไม่เคยเปิดเผยไป ด้วยกลัวจะเสียใจจะเสียเธอ'

"ว้าย!!พี่เต๋าพี่คชาจีบกันอีกแล้วจร้าาาาา ชงจร้าชง"เสียงแหลมของน้องสาวตัววุ่นอย่างแพรวา ร้องขึ้นทันทีที่หัน กลับมาเห็น คชากำลังนอนซบที่ไหล่ผมอยู่ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนี้ยกมือปใช่ครับตอนนี้พวกเราทั้ง8คนกำลังอยู่ ในช่วงรันทูเพื่อเตรียมตัวในการถ่ายทอดสดเย็นนี้

"เบาๆแพร เดี๋ยวคชาตื่น"ผมบอกกับแพรวาน้องสาวที่เข้ามาตามหาความฝันเช่นเดียวกันพร้อมกับนั่งไหล่ตรงไม่ กล้าขยับมากนักเพราะกลัวคนข้างกายจะตื่นเสียก่อน แต่แพรวานี่สิถ้าพี่ทีมงานไม่เรียกคงจะไม่เลิกชงแน่ๆ แต่ผม ก็คงจะหลบไม่พ้นสายตาของคุณนายต้นที่นั่งเก้าอี้ถัดไปอีกสองตัวแน่นอน

'ปิดบังอยู่ตั้งนานไม่อาจหักห้ามใจ ยิ่งเราใกล้ชิดกันเธอสบตากลับหลบตาเธออยู่เรื่อยไป'

"เต๋าปลุกคชาได้แล้วเดี๋ยวคิวต่อไปเป็นคชาแล้ว"เสียงพี่ทีมงานบอกผมด้วยสีหน้าที่ทำเอาผมอดอายไม่ได้ ก่อนผมจะรับคำแล้วค่อยๆหันไปเรียกคนที่นอนหลับสนิทซบไหล่ผมเบาๆแทน

"ชา..คชา..ชะ"ผมปลุกไม่ทันจบคนข้างตัวผมก็สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะรีบยกหัวออกจากไหล่ทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะ หนาวน้อยๆเพราะคนที่เคยให้ไออุ่นที่ไหล่ลุกออกไป ผมนั่งมองคนที่สูงน้อยกว่าผมไม่กี่เซนต์ที่นั่งยื่นแขนออกไป ข้างหน้าแล้วบิดเล็กน้อยอย่างคนปวดเมื่อยตัว 'เซ็กซี่' นี่คือความคิดผมตอนที่ผมเห็นภาพนั้นทำใมกันนะทั้งๆที่ คชาก็เป็นผู้ชายเหมือนกันกับผม แต่ผมกลับรู้สึกอะไรบ้างอย่างที่เหมือนกับที่ผู้ชายคนหนึ่งคิดกับผู้หญิง เรามีอะไรบ้างที่ต่าง คชาแค่ตัวเตี้ยกว่าผมไม่กี่เซนต์ คชาแค่เอวบางตัวเล็กกินเท่าไรก็ไม่อ้วนจนผมเป็น ห่วงว่าวันใดวันหนึ่งลมจะพัดเค้าปลิวรึเปล่า คชาแค่มีใบหน้าเรียวเล็กและหวานกว่าผมเท่านั้นเอง แต่อะไรละที่ทำ ให้ผมคนนี้รู้สึใจสั่นทุกครั้งที่ใกล้กัน หรือเพราะ 'คชาเป็นคชา'

'ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ แต่มันคือแสนไกล"

ตอนนี้คนที่นอนซบไหล่ผมเมื่อครู่ขึ้นไปอวดเสียงเพราะๆของเค้าอยู่บนเวทีซะแล้ว คชามักมีความสุขทุกครั้ง ที่ได้อยู่กับเสียงเพลง เพราะทุกครั้งที่เค้ายิ้มได้หวานที่สุดคือเวลาที่เค้าร้องเพลง ผมมองคนที่อยู่บนเวทีคนที่อยู่ ห่างจากผมไม่ไกล แค่เอื้อมมือออกไปมือเรียวอย่างคนที่เล่นเปียโนนั้นคงจะสัมพัสกับผมแน่นอนแต่ทำใมกันนะ ผมถึงไม่ลองยื่นแขนออกไปซักครั้งหนึง หรือเพราะคำว่าเพื่อนสนิทที่เราไม่จำเป็นต้องสัมพัสมือสินะ

'ยิ่งเธอเป็นเหมือนเพื่อนสนิท ยิ่งไม่มีสิทธิ์จะบอกไป'

"ต๋าววววว "มาอีกแล้วครับเสียงเรียกชื่อผมประจำตัวเค้า ที่ตอนนี้รันทรูเพิ่งเสร็จพร้อมกับวิ่งมาหาผมที่กำลัง เอามือจับไหล่ตัวเองอยากอายๆที่เมื่อรู้สึกตัวอีกทีก็เอาแต่จ้องคนบนเวทีไม่หยุด

"ไร"สั้นๆครับจะให้ตอบอะไรต่อละครับในเมื่อตอนนี้คนมันกำลัง...อ่านนี่นา

"คชาร้องเพลงเพราะป่าว"เสียงถามพร้อมรอยยิ้มที่รอคอยคำตอบอย่างคนมีความหวังรอยยิ้มที่ทำเอาผมรู้สึก ใจกระตุกจนเกือบจะดึงคนข้างหน้ามากอดพร้อมกับซุกไว้ในอกแน่นๆไม่อยากให้มครเห็นรอยยิ้มของเค้า แต่เสียงของพี่ทำงานที่เรียกผมไปเตรียมตัวซักก่อน ก่อนที่จะมีโอกาสทำอย่างใจคิด

'.......ว่ารักเธอ........'

ผมมองคนตรงหน้าพร้อมกับลุกขึ้นยื่นตบไหล่คนตัวเล็กเบาๆแต่เจ้าตัวกลับทำหน้าเหเกอย่าง คนที่เจ็บนักเจ็บหนา หึ! อาจจะเป็นเพราะคำว่าเพื่อนสนิทสินะที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้

"ต๋าวววววววว"เสียงเรียกที่คุ้นเคยทำให้ผมหันกลับอีกครั้ง พร้อมกับเลิกคิ้วเป็นคำถามว่าเค้าดรียกผมทำใมไปมนตัว

"ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวนวดให้นะ..ที่ไหล่น่ะ"คชาบ่อยผมพร้อมกับเจ้าตัวที่วิ่งไปนั่งเก้าอี้ข้างหลังหมีเจมส์แทน แต่ผมนี่สิเป็นอะไรกันนะ ทำใมถึงได้รู้สึกยกริมฝีปากจนเมื่อยขนาดนี้กัน บางทีความสัมพันธ์แบบไม่มีชื่อเรียก แบบนี้มันคงจะดีกว่า ถ้าผมบอกอะไรบ้างอย่างแล้วเค้าหายจากชีวิตของผม วันนั้นของผมคงจะแห้งแล้งสิ้นดี

"อืม...เปิดกระบังลมให้ด้วยนะ" ผมบอกพร้อมกับเดินออกไปเตรียมตัวอยู่ข้าเพื่อมันก็แค่งานชิวๆ

ผมเดินขึ้นเวทีล่าฝันพร้อมกับเสียงพี่ๆทีมงานที่เร่งให้รีบเตรียมตัว อย่างน้อยๆแล้วเพื่อนที่แสนสนุกสนาน เพื่อนที่สนิทที่สุด เพื่อนที่ผมอยู่ด้วยแล้วทำให้ยิ้มได้มากที่สุดบางทีในตอนนี้แล้วคำพวกนี้อ่านจจะยังเหมาะกับผมมากกว่าคำนั้นก็ได้ ^__^