ฝันรักเงาอสูร

ป๊อปปี้อุ้มร่างบางเข้ามานอนพักบนห้องนอนของเขา ชายหนุ่มคอยดูแล

และเฝ้าดูเธออยู่ตลอด

"ขอโทษนะ ฉันคงมีอคติกับเธอมากเกินไป"ป๊อปปี้ใช้มือลูบผมเธอเบาๆ

"อ๊ะ... "ฟางรู้สึกตัวตื่นรีบเขยิบห่าง

"เป็นอะไรไป"ป๊อปปี้งง

"ขอบคุณนะคะที่ยังดีกับฟาง"ฟางบอก

"ไม่เป็นไร"ป๊อปปี้มองหน้าหญิงสาวนิ่ง ฟางมองตอบแต่สักพักก็หลบตา

"ฟางว่าฟางกลับดีกว่าค่ะ"ฟางลุกหนีเขา

"จะไปไหนล่ะ ก็เธอมาหาฉันไม่ใช่เหรอไง"

"ฟางไม่อยากรบกวนพี่ป๊อปหรอกค่ะ ฟางรู้ดีว่าพี่ไม่ได้รักฟาง พี่รังเกียจ

ฟางแค่ไหน ฮึก.... แต่ฟางก็ยังอยากรักพี่ อยากมาหาพี่  ฮึก...

ฟางมันโง่  "ฟางกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ ร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายเขา

"ฉันขอโทษนะ ฟาง"ป๊อปปี้รู้สึกไม่ดีเลยที่ทำให้เธอต้องเจ็บปวด

"พี่ป๊อปรู้ไหมคะ ว่าตลอดเวลาที่ฟางอยู่กับพี่ ฟางมีความสุขมาก มากซะจน

ลืมสิ่งต่างๆที่พี่เคยด่าเคยว่าเคยทำร้ายจิตใจฟาง ฟางกลับไม่เคย

โกรธ ฟางก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม "

"เธอไม่โกรธฉันเลยเหรอ"ป๊อปปี้อึ้งไปนิดนึง

"ฟางรักพี่ป๊อปมาก ฟางโกรธคนที่ตัวเองรักไม่ลงหรอกค่ะ"

"......"ป๊อปปี้เงียบไป ฟางมองก่อนจะเอื้อมมือไปแตะตัวเขา

"ฟางไม่ขอให้พี่รักฟางหรอก ฟางขอแค่ได้รักพี่ป๊อปแบบนี้ก็พอแล้ว"

"อืม"ป๊อปปี้มองหน้าหญิงสาวก่อนจะจับใบหน้าของเธออย่างเบามือ

"เอ่อ...ฟางขอโทษค่ะ"จู่ๆเธอก็ถอยห่างเขา ป๊อปปี้ชะงักไป

"เธอเป็นอะไรไปน่ะ ฟาง"

"เปล่าค่ะ ฟางแค่กลัวพี่ป๊อปรังเกียจฟางอีก "ฟางบอก

"ยัยบ้า "ป๊อปปี้ยิ้มขำกับท่าทีของเธอก่อนจะเดินตรงไปหาเธอ

"พี่ป๊อป จะทำอะไร"ฟางงง

"แก้ตัวจากวันนั้นไง"ป๊อปปี้ยิ้มบางๆก่อนจะก้มลงจูบเธออย่างอ่อนหวาน

"........"ฟางหลับตารับสัมผัสจากชายหนุ่มด้วยความรัก  แม้เธอจะไม่แน่ใจ

ว่าตอนนี้เขาจะรักเธอแล้วรึยัง แต่เธอก็เชื่อว่าสักวันจะต้องเป็นของเธอ

หวานไปก่อน  ดราม่ามากไม่ดี อิ