ฝันรักเงาอสูร

ป๊อปปี้กลับมาบ้าน เขานอนลงบนที่นอนอย่างเหนื่อยล้า พลางหลับตาลง

แล้วจู่ๆภาพในความทรงจำมันก็ย้อนเข้ามาในหัว ในวันที่ยังมีกันสามคน

"ไอ้ป๊อป ไอ้เขื่อน"พิชชี่เดินยิ้มร่ามาแต่ไกล

"แหม...ยิ้มซะ ปากจะฉีกล่ะ"เขื่อนแอบหมั่นไส้นิดๆ

"มีอะไรดีๆรึไงวะ"ป๊อปปี้ถาม

"ฮ่าๆจะพูดก็เขินว่ะ"พิชชี่หัวเราะอย่างอารมณ์ดี

"เร็วๆดิ เดี๋ยวปั๊ดตบแม่งเลย"ป๊อปปี้ชักรำคาญในความลีลาของเพื่อน

"เฮ้ยๆใจเย็นๆ"พิชชี่รีบห้าม

"บอกมาเลย"เขื่อนพูด

"เออๆ.... ฉันมีแฟนแล้ว"พิชชี่บอก สองหนุ่มพากันมองหน้าพิชชี่

"แฟน....ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ"ป๊อปปี้งง

"เมื่อวาน หึๆ มีความสุขมาก"พิชชี่ยิ้ม

"หมั่นไส้ซะจริง"เขื่อนว่า

"เหอะ...เออ แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครวะ"ป๊อปปี้ถาม

"ทายดิ  คนที่พวกแกคุ้นเคย"พิชชี่ว่า

"เฮ้ย...อย่าบอกนะว่าเป็นยัยแก้ว น้องฉันน่ะ"เขื่อนเดา

"โห...บ้านแกดิ ฉันไม่สเปคห้าวๆหรอก"

"..... "ป๊อปปี้เงียบไปพักนึง คนคุ้นเคย ถ้าไม่ใช่แก้ว ก็ต้องเป็น ฟาง...

"นึกออกล่ะ ฟางป่ะวะ"เขื่อนบอก

"ใช่แล้ว"พิชชี่ยิ้มกว้าง ป๊อปปี้มองหน้าเพื่อนสนิทด้วยหัวใจรวดร้าว

ทำไมเธอถึงทำแบบนี้กับฉัน...

"ดีใจด้วยล่ะกัน "ป๊อปปี้เดินเลี่ยงออกไป เขาไปนั่งครุ่นคิดเรื่องเมื่อ

สามวันก่อนอยู่คนเดียว เธอมาบอกรักเขา เธอพูดว่าเธอรัก เธอจะรอ

ให้เขาเปิดใจให้ แล้วนี่มันอะไร ทำไม ผู้หญิงคนนี้ถึงได้ร้ายกาจแบบนี้

"หึ... ฉันจะไม่เชื่อเธออีกแล้ว ฟาง "ป๊อปปี้พูดเบาๆออกมาอย่างร้าวรานใจ

ต่อไปนี้ก็ต่างคนต่างอยู่ ฉันรักเธอเท่าไหร่ก็จะเกลียดเธอมากเท่านั้น...

นี่เปนเรื่องราวในอดีตส่วนนึง ติดตามกันต่อนะคะ