[My dear] แค่หนึ่งคน "ที่รักเธอ"

พี่โฟร์/อ่าวน้องๆคะฟังทางพี่นะคะ  พี่ชื่อพี่โฟร์ อยู่ปี4  พี่จะให้น้องๆเล่นเกมตามหาพี่รหัสของตัวเอง

 

ฟาง/อ่าวพี่โฟร์คะ แล้วพวกเราจะหาเจอได้ยังไงก็ในเมื่อเราไม่รู้ว่าพี่รหัสเป็นใคร

 

พี่โฟร์/ต้องเจอสิจร๊ เพราะพี่มีกล่องใส่คำใบ้ ในคำใบ้ก็จะบอกถึงสถานที่ที่พี่รหัสอยู่และสิ่งที่พี่รหัสชอบ 

 

พี่พิชญ์/แล้วถ้าใครจับได้คำใบ้ไหน ก็ต้องตามหาพี่รหัสของตัวเองให้เจอ และก็จะได้กินข้าวพร้อมพี่รหัส  แต่ถ้าหาไม่เจอก็ไม่ต้องกินข้าวรวมทั้งพี่รหัสของตัวเองด้วย//แอ๊บเข้มนิดนึง

 

นักศึกษา/โห่!!!!!!!

 

พี่พิชญ์/ห้ามโห่!! คุณพ่อคุณแม่ได้กันบนต้นไม้หรือไง  โห่เป็นซาตานอยู่ได้! 

 

พี่โฟร์/เออ พี่พิชญ์เค้าหมายถึงว่า ให้น้องๆรีบจับคำใบ้แล้วตามหาพี่รหัส จะได้ไม่เสียเวลาไงจร๊ อะเริ่มจับคำใบ้ น้องฟางจับก่อนเลยจร๊

 

ฟาง/ค่ะ //แล้วฉันก็ล้วงมือเค้าไปในกล่องแล้วหยิบกระดาษออกมาแผ่นหนึ่ง  แล้วคนต่อไปก็เข้ามาหยิบคำใบ้ในกล่อง  ส่วนฉันก็เดินออกมาแล้วอ่านคำใบ้ในกระดาษ

 

ฟาง/หมีพูห์ผู้น่ารัก นั่งพักบนสนามหญ้า สายลมพัดไปมา  อ่านแล้วหาให้เจอไวๆ.......หมีพูห์หรอ? นี่จะให้ฉันไปหาที่สวนสัตว์หรือไงเนีย? .....เอ๊ะ สนามหญ้า...หรือว่าจะเป็นสนามกีฬา งั้นลองไปหาที่สนามกีฬาดีกว่า //แล้วฉันก็เดินไปที่สนามกีฬา พอไปถึงก็ไม่พบวี่แววของพี่รหัสเลยสักนิด

 

ฟาง/ไม่มีหนิ สายลมพัดไปมา สายลม?.....ต้องใช่ที่นั่นแน่ๆ//แล้วฉันก็รีบวิ่งไปที่ด่านฟ้าของอาคารทั้งหมดในม. แต่ก็ไม่พบวี่แววของพี่รหัสเลย

 

ฟาง/เฮ้อ ทำไมหาไม่เจอสักทีเนีย เหนื่อยจะตายอยู้แล้ว ปวดขาไปหมดเลย เอ๊ะ ตรงนั้นมีสวนหย่อมหนิ  ไปนั่งพักก่อนดีกว่า //แล้วฉันก็รีบพยุงตัวไปนั่งพักที่โต๊ะม้าหิน  ที่นี่อากาศดีจัง สวนดอกไม้ก็ส่งกลิ่นหอม แล้วฉันก็หลับตาลง และบ่นกับตัวเอง

 

ฟาง/เฮ้อ~ เมื่อไหร่จะหาเจอซะทีเนีย

 

ป๊อปปี้/หาใครอยู่หรอ

 

ฟาง//อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งถามขึ้น ฉันก็ค่อยๆเปิดเปลือกตาขึ้น แล้วก็พบกับผู้ชายคนหนึ่ง คิ้วหนาเข้ม ตาคม รับกับจมูกโด่งได้รูป ปากบางอมชมพู มีหนวดเคราบางๆ น่าลูบไล้  ให้ตายเถอะนี่คนคนหรือเทพบุตรกันแน่เนีย

 

ป๊อปปี้/น้องครับ เฮ้!น้อง น้อง! ได้ยินพี่หรือเปล่า

 

ฟาง/ฮะ! เออ...ค่ะ มีอะไรคะ //ฉันรีบหลุดจากพวังทันที่

 

ป๊อปปี้/น้องไม่สบายหรือเปล่าเนีย พี่เรียกตั้งหลายรอบแหนะ

 

ฟาง/เออเปล่าค่ะ  ว่าแต่พี่จะถามอะไรฟางหรอคะ //พอสติกลับมา หน้าฉันก็ขึ้นสีแดงทันที่ด้วยความเขิน ถึงจะไม่ได้อยู่ใกล้ก็เถอะ

 

ป๊อปปี้/ชื่อฟางหรอ อืมพี่ถามฟางว่า ฟางกำลังหาใครอยู่หรอ

 

ฟาง/เออคือฟางกำลังหาพี่รหัสของฟางอยู่คะ พอดีปวดขาก็เลยมานั่งพักตรงนี้คะ

 

ป๊อปปี้/อืมงั้นก็เหมือนพี่นะสิ พี่ก็กำลังรอน้องรหัสของพี่อยู่พอดี

 

ฟาง/จริงหรอคะ //ถ้าฉันได้พี่ป๊อปปี้เป็นพี่รหัสก็ดีนะสิ จะได้รวบหัวรวบหาง เอ้ย! จะได้มีที่ปรึกษาใจดีแบบนี้

 

ป๊อปปี้/แล้วฟางกำลังหาพี่รหัสคนไหนหละ

 

ฟาง/ก็ในคำใบ้เค้าบอกว่า หมีพูห์ผู้น่ารัก 

 

ป๊อปปี้/อืม รู้สึกว่าตุ๊กตาหมีพูห์มันน่ารักนะ พี่ก็ชอบมันด้วยสิ

 

ฟาง/นั่งพักบนสนามหญ้า //ฉันพูดพลางมองหน้าพี่เทพบุตร เรียกงี้ไปก่อน ก็ฉันไม่รู้ชื่อหนิ

 

ป๊อปปี้/ทุ่งหญ้าตรงนี้น่านั่งจังเลยเนอะ

 

ฟาง/สายลมพัดไปมา//ฉันมองหน้าพี่เทพบุตรอย่างมีหวัง ว่าพี่เทพบุตรจะเป็นพี่รหัสของฉัน

 

ป๊อปปี้/ตรงนี้อากาศดีจัง ลมพัดเย็นสบายทุกวันเลย

 

ฟาง/อ่านแล้วหาให้เจอไวๆ

 

ป๊อปปี้/ตอนนี้พี่รู้สึกว่า พี่เจอน้องรหัสของพี่แล้วสิ

 

ฟาง/งั้นก็แสดงว่า พี่เทพบุตรเป็นพี่รหัสของฟาง เย้!!หาพี่รหัสเจอแล้ว //ที่ดีใจไม่ใช่เพราะหาพี่รหัสเจอหรอ แต่เพราะได้พี่รหัสน่าตาดีมากกว่า คิคิ

 

ป๊อปปี้/เอ๊ะ เมื่อกี้ฟางเรียกพี่ว่าอะไรนะ

 

ฟาง/อะอ๋อ พี่เทพบุตรหรอ  คือฟางไม่รู้จักชื่อพี่ ฟางก็เลยตั้งนามสมมุติขึ้นมาเอง

 

ป๊อปปี้/อ่าวแล้วทำไมถึงตั้งว่าเทพบุตรหละ

 

ฟาง/ก็พี่ทั้งหล่อ เท่ น่ารัก ดูท่าทางใจดี ฟางก็เลยเรียกว่าเทพบุตรคะ

 

ป๊อปปี้/พูดงี้พี่ก็เขินแย่อะดิ

 

ฟาง/แต่หน้าคล้ายๆหมีพูห์นิดนึงอะ

 

ป๊อปปี้/เกือบจะดีนะ แต่มาตายตอนจบ ยัยฟูเอ่ย//ผมพูดพลางขยี้ผมน้องฟางเบา ด้วยความเอ็นดู

 

ฟาง/โหย ผมฟางไม่ฟูสักหน่อย  ชิ

 

ป๊อปปี้/เอ้า คุยเพลินซะพี่ลืมแนะนำตัวเลย พี่ชื่อพาณุ จิระคุณ หรือเรียกพี่ว่าป๊อปปี้ก็ได้

 

ฟาง/คะพี่ป๊อปปี้ ส่วนฟางชื่อ ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ หรือเรียกสั้นๆว่าฟางก็ได้คะ

 

ป๊อปปี้/โอเค เป็นอันว่าเรารุ้จักกันแล้วนะ  พี่ว่าเราไปรวมตัวที่อาคารดีกว่า หิวข้าวไม่ใช่หรอ

 

ฟาง/ยังไม่หิวคะ

 

ป๊อปปี้/แต่พี่หิวแล้วไปกันเถอะ

 

ฟาง/อ่าวซะงั้น ...เออพี่ป๊อปปี้คะ

 

ป๊อปปี้/มีอะไรหรอ

 

ฟาง/คือฟางทั้งเดินทั้งวิ่งตามหาพี่ป๊อปปี้ จนเหนื่อย แล้วก็ปวดขาไปหมดเลย....

 

ป๊อปปี้/สรุปว่า...พี่ต้องแบกเรากลับไปหรอ?

ฟาง/

 

ป๊อปปี้/โอเคๆ งั้นก็ขึ้นมาสิ//ผมพูพลางหันหลังแล้วย่อตัวลง เป็นการบอกว่าให้ขี่หลังผมไป  สักพักฟางก็เอามือโอบรอบคอผม แล้วผมก็ยืนขึ้นและเดินไปที่อาคาร เห็นฟางตัวเล็กๆอย่างงี้หนักไม่เบาเลยแฮะ แต่น้ำหนักก็ไม่เป็นส่วนเกินของความน่ารักเลยสักนิด ฟางนี่น่ารักน่ากอดจัง 

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ฝากเม้นหน่อยนะ^.^

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------