หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

 

“แม่ฟางขา โปสการ์ดน้าแครอลค่า”เสียงเจื้อยแจ้วของ แต้งกิ้ว วัย5ขวบวิ่งเข้ามาหาฟางที่กำลังอบ

ขนมในครัวกับโบว์

 

 

 

“ไหนดูหน่อยซิ ว่าคุณน้าแครอลเค้าเขียนอะไรมาบ้าง”ฟางคุกเข่าให้เสมอตัวลูกสาวก่อนจะรับ

โปสการ์ดของแครอลที่เขียนมาให้ตัวเอง

 

 

 

 

“แหมๆ พอแต่งงานกับพี่ป๊อปแล้วญาติดีกันนี่เขียนโปสการ์ดหากันตลอดเลยนะ”โบว์พูดเมื่อนึกถึง

ตอนที่ป๊อปปี้และฟางไปช่วยเคลียร์เรื่องความรักของแครอลและธามไทก่อนที่จะแต่งงานกัน ทำให้

แครอลลองเปิดใจยอมรับฟางมาในฐานะพี่สะใภ้ก่อนที่จะตัดสินใจจูงมือกับธามไทไปเรียนต่อที่

นิวยอร์คด้วยกัน แล้วแครอลกับฟางก็เขียนโปสการ์ดหากันเสมอไม่ก็สไกป์คุยกัน แรกๆป๊อปปี้เองก็

แปลกใจที่แครอลกับฟางเข้ากันได้ดีไม่ทะเลาะกันอีก แต่หลังๆมาก็คงเริ่มชินแล้ว

 

 

 

 

“น้าโบว์ขา แต้งกิ้วอยากแต่งหน้าเค้ก”แต้งกิ้วพูดกับโบว์ที่เอาถาดคัพเค้กออกมาส่วนฟางก็เตรียม

ของให้ลูกสาวแต่งหน้าเค้กอยู่

 

 

 

“โบว์ทำขนมอีกแล้วนะครับ เดี๋ยวก็อ้วนหรอก”กั้งที่กลับมาจากที่ทำงานแล้วเดินมาหาโบว์ที่บ้านของ

ฟางพูดขึ้นก่อนจะเดินมาโอบโบว์จากด้านหลัง

 

 

 

“กินเนี่ยก็กินเผื่อลูกนะคะ ไม่ได้เพื่อใครเลย”โบว์พูดแล้วเอามือลูบไปที่ท้องที่นูนขึ้นมา หลังจาก

แต่งงานกับกั้งมาปีนึงโบว์เองก็ท้องได้4เดือนแล้ว

 

 

 

 

“แต่ถึงยังไงอ้วนก็น่ารักเหมือนเดิมนะครับ”กั้งพูดก่อนจะหอมแก้มโบว์ไปทีนึง

 

 

 

 

“นี่จะหวานกันไม่แคร์เจ้าของบ้านเลยรึไง”ป๊อปปี้พูดขึ้นหลังจากกลับมาจากที่ทำงานแล้วเห็นน้อง

สาวกับน้องเขยกำลังสวีทหวานกันอีกแล้ว

 

 

 

 

“พ่อป๊อปขา”แต้งกิ้วกระโดดลงจากเก้าอี้วิ่งไปหาป๊อปปี้แล้วกอดผุ้เป็นพ่อแน่น

 

 

 

“ทำขนมกันอีกแล้วเดี๋ยวก็อ้วนหรอก”ป๊อปปี้พูดแซวฟางและโบว์ที่อยู่บ้านชอบทำขนมกันเป็นว่าเล่น

 

 

“ก็แก้เบื่อนี่คะ แล้วนี่ไหนว่าเขื่อน กับโทโมะเค้าจะมาที่บ้านเราไงคะ”ฟางพูดแล้วมองหาเขื่อนและ

โทโมะ

 

 

 

“พวกนั้นต้องขออนุญาตเมียๆน่ะจ้ะ เห็นว่าโทโมะไปเคลียร์เรื่องของมิณทร์ก่อนแล้วค่อยมาน่

ะ”ป๊อปปี้พูดแล้วตีครีมช่วยฟางทำขนม

 

 

 

“มิณทร์มีเรื่องอะไรรึเปล่าคะ”ฟางถามเมื่อป๊อปปี้พูดถึงมิณทร์ลูกชายคนโตของโทโมะและแก้วที่

ออกแนวแสบซนถอดแบบพ่อกับแม่มาอย่างชัดเจน

 

 

“เห็นโทโมะบอกว่าวันนี้ไปต่อยปากเพื่อในห้องเรียนอ่ะนะ”ป๊อปปี้ตอบเล่นเอาฟางเหวอไม่คิดว่ามิณ

ทร์จะทำอีกแล้วเพราะอาทิตย์ก่อนก็แอบเปิดกระโปรงเพื่อนผู้หญิงในห้องอีก

 

 

 

 

 

 

“ป๋า รอบนี้ไอ้ปีเตอร์มันมาหาเรื่องก่อนนะ มิณทร์เปล่าตกมันก่อนไม่มีเหตุผล”มิณทร์เดินเข้ามา

พร้อมกับโทโมะแล้วพูดเสียงเจื้อยแจ้ว

 

 

“แหมๆ ไอ้แสบป๋าน่ะไม่ว่าหรอกนี่น่ะมันคือเส้นทางลุกผู้ชาย แต่ม๊าเราน่ะสิ บ่นหูชาชัวร์วันนี้”โทโมะ

พูด

 

 

 

“แน่นอนล่ะโทโมะ เส้นทางลูกผู้ชายๆแต่ก็ช่วยสอนให้มิณทร์น่ะอ่อนน้อม อ่อนโยนบ้างสิไม่ใช่ซน

แบบนี้”ฟางบ่น

 

 

 

“โห น้าฟาง มิณทร์ไม่ใช่ตุ๊ดนะจะให้เรียบร้อยมันไม่ใช่แนว”มิณทร์รีบพูด

 

 

 

“เอ้าถ้าไม่อ่อนโยนสาวๆที่ไหนจะชอบล่ะครับ”ฟางพูดแล้วเอาคัพเค้กที่แต่งหน้าเสร็จอันแรกมาให้

มิณทร์

 

 

 

“อ้าว ไหงป๋าบอกว่าน้าฟางชอบแนวดิบๆ เถื่อนๆนี่ครับ ไม่งั้นก็ไม่แต่งงานกับอาป๊อปปี้หรอก”มิณทร์

พูดตามที่โทโมะบอก

 

 

 

“โทโมะ”ฟางและป๊อปปี้หันขวับไปหาโทโมะทันที

 

 

 

“เอาน่านิทานก่อนนอนลูกไง โฉมงามกับเจ้าชายอสูร”โทโมะพูด

 

 

 

“อสูรบ้าอะไรจะหล่อขนาดนี้ใช่มั้ยคะแต้งกิ้วพ่อหล่อมั้ยๆ”ป๊อปปี้รีบถามลูกสาวทันที

 

 

“หล่อค่ะ พ่อป๊อปของแต้งกิ้วหล่อที่สุดเลย”แต้งกิ้วพูดจบก็หอมแก้มป๊อปปี้ฟอดใหญ่

 

 

 

 

 

 

“มิณทร์ โทโมะ เมื่อกี้ครูประจำชั้นโทรมาบอกมิณทร์ไปต่อยปีเตอร์อีกแล้วงั้นหรอ”แก้วจอดรถแล้ว

เดินเข้ามาถาม2พ่อลูกอย่างรวดเร็ว

 

 

“ลูกเราแค่ป้องกันตัวจ้ะเมียจ๋า มีอะไรๆ”โทโมะรีบพูด

 

 

“ป้องกันตัวแต่เล่นต่อยปีเตอร์ซะเลือดกำเดาออกเลยเนี่ยนะ นี่แก้วต้องมานั่งฟังเสียงของยัยแบมบ่น

จนหูชาอีกแล้วเนี่ย โทโมะจะเคลียร์ให้แก้วมั้ยล่ะ”แก้วพูดอย่างหงุดหงิดแล้วนั่งลงที่โซฟาอย่างหัว

เสีย จริงอยู่ที่มิณทร์กับปีเตอร์เป็นคู่อริกันแต่ปีเตอร์ดันเป็นลูกของแบมกับเควินน่ะสิรอบนี้โดนบ่นหูชา

แน่ๆ

 

 

 

“ม๊าฮะ แต่ป๋าบอกมิณทร์ว่า นี่น่ะคือเส้นทางของลูกผู้ชายนะฮะ ป๋าบอกว่าไม่งั้นน้าฟางก็ไม่รักอา

ป๊อปปี้ แล้วม๊าก็ไม่หลงเสน่ห์ของป๋าหรอก ป๋าบอกอีกว่านี่มันยุคสมัยของผู้ชายดิบเถื่อน”มิณทร์พูด

 

 

“อะไรนะมิณทร์นี่ป๋าบอกว่าม๊าหลงเสน่ห์ป๋าก่อนงั้นหรอ ว่าไงโทโมะ”แก้วหันขวับไปทางโทโมะที่

พยายามเอาหนังสือปิดหน้าแก้วจึงขยับมานั่งข้างแล้วบิดหูโทโมะทันที

 

 

 

“ไม่ใช่คร้าบๆโทโมะหลงเสน่ห์แก้วครับๆ โทโมะรักแก้วก่อนครับๆ โทโมะขอแก้วแต่งงานก่อนครั

บๆ”โทโมะพูดเมื่อแก้วบิดหูจนตัวงอ

 

 

 

“โห นี่พี่แก้วยังใช้วิธีเดิมในการเค้นความจริงจากพี่โทโมะอยู่หรอเนี่ย”เฟย์อุ้มลูกชายเดินเข้ามาหา

ฟาง ป๊อปปี้ โทโมะ และแก้ว ส่วนกั้งพาโบว์กลับไปที่บ้านแล้ว และแต้งกิ้วก็กินเค้กอยู่กับมิณทร์

 

 

 

 

 

“อ้าวเฟย์ ละเขื่อนล่ะไปไหนแล้ว”ฟางถามเฟย์ที่มาคนเดียว

 

 

“บอกว่าจะไปหาหลวงพ่อที่วัดก่อนน่ะค่ะ แค่งอนกันนิดๆหน่อยๆก็ไปฟ้องหลวงพ่อตลอด”เฟย์บ่น

เมื่อเขื่อนเวลาเถียงเธอไม่ได้ก็ชอบหนีไปวัดไปฟ้องพ่อเธอที่บวชอยู่ตลอดหรือไม่ก็หนีไปนอนห้อง

ลูกแทนนอนกับเธอ คิดแล้วมันน่าโมโห

 

 

 

“ดีเนาะเฟย์ หัวอกเดียวกับพี่เลย เวลาฟางงอนนะ ก็ชอบหนีพี่ไปหาหลวงพ่อตลอด”ป๊อปปี้พูดอย่าง

เห็นด้วย

 

 

 

“พอเลย คู่นี้ อะไรคะ ฟางน่ะคิดถึงหลวงพ่อเลยแวะไปพูดคุยเฉยๆแล้วเลยพาแต้งกิ้วไปไหว้หลวง

พ่อด้วยไงคะ”ฟางพูด

 

 

 

“แม่ฟางขา วันนี้แต้งกิ้วทำการบ้านวิชาภาษาอังกฤษนะคะได้มาตั้ง3ดาวเลยนะคะ”แต้งกิ้วเอาสมุด

การบ้านมาให้ฟางดู

 

 

 

“เก่งมากค่ะลูกมาให้แม่ฟางหอมทีนะๆ”ฟางพูดแล้วหอมแก้มแต้งกิ้วก่อนจะนั่งเล่นตุ๊กตากับลูกสาว

 

 

 

“เอิ่ม นี่ฟางนี่ตกลงเป็นแม่รึเป็นเพื่อนแต้งกิ้วเนี่ย ดูเข้ากันเชียว”แก้วมองฟางที่นั่งเล่นกับลูกสาว

อย่างถูกคอแล้วส่ายหน้า

 

 

 

“2in1ไง”ป๊อปปี้ยิ้มขำกับความเป็นเด็กตลอดเวลาของฟาง

 

 

 

“วันนี้ที่น้าแบมมารับปีเตอร์นะ น้าแบมอ่ะท้องโต้โตล่ะม๊า เห็นอาเควินบอกว่าน้าแบมจะมีน้องให้ปี

เตอร์แล้ว ม๊า มิณทร์ไม่ยอมนะ มิณทร์อยากมีบ้างๆ”มิณทร์รีบไปอ้อนแก้วทำเอาแก้วหน้าแดง

 

 

 

 

“ลูกขออ่ะแก้ว เราเป็นพ่อเป็นแม่ใช่ป้ะเราก็ต้องให้ลูกได้ ป่ะ ทำเลยมั้ย”โทโมะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

 

 

 

“พอเลยๆ วันนี้เรามาทานข้าวบ้านฟางนะ จะมาอะไรกันตอนนี้ได้ไงเล่า กลับบ้านก่อน”แก้วซัดโท

โมะไปแล้วดุ ก่อนประโยคสุดท้ายจะแอบกระซิบบอกโทโมะเบาๆให้ได้ยินกัน2คนแทน

 

 

 

 

“งั้นเดี๋ยวฟางไปเตรียมอาหารเย็นดีกว่า”ฟางคิดว่าเมื่อเปิดประเด็นเรื่องนี้ทีไรป๊อปปี้จะชอบวกมาถาม

เรื่องนี้กับเธอตลอด สู้หนีไปดีกว่า

 

 

 

 

 

 

“นี่ไม่อยากจะมีน้องให้แต้งกิ้วรึไง หืม”ป๊อปปี้เดินตามฟางเข้ามาในครัวแล้วกอดฟางจากด้านหลัง

แล้วหอมแก้มฟางไปฟอดนึงใหญ่ๆ

 

 

 

“คนบ้า คนด้านนอกเยอะแยะยังมาทำแบบนี้อีก หลีกไปเลยฟางจะทำอาหารเย็นแล้ว”ฟางเขินแล้ว

รีบพูด

 

 

 

 

“เราเป็นเจ้าบ้านงั้นวันนี้ขอช่วยทำอาหารเย็นด้วยคนนะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วยิ้มให้ฟางก่อนจะเปิดตู้

เย็นแล้วดูของในตู้เย็นว่ามีอะไรบ้าง ฟางยิ้มขำเพราะทุกเย็นถ้าป๊อปปี้ไม่เหนื่อยจากงาน หรือไม่เล่น

กับลูกก็มักจะมาชอบแย่งฟางทำอาหารเสมอๆ และที่สำคัญป๊อปปี้ทำกับข้าวอร่อยมากจนเธอและลูก

ต้องขอ2จานตลอด

 

 

 

“นี่ ถามจริง ไม่อยากมีน้องให้แต้งกิ้วจริงดิ”ป๊อปปี้ถามขณะหั่นผักช่วยฟางทำอาหารเย็น

 

 

“เลี้ยงไหวเร้อ คนอะไร งานที่บริษัทก็เยอะ แถมสุดสัปดาห์ก็ชอบมีทติ้งกับเพื่อน ไหนทุกเย็นจะ

ต้องเล่นกับลูกอีก จะมีเวลาทำเร้อ”ฟางแกล้งพูดแหย่ ป๊อปปี้ได้ยินเข้าก็วางมีดลงแล้วหันไปหอม

แก้มฟางอีกที

 

 

 

“นี่เห็นยุ่งๆแบบนี้อย่าให้ได้ทำนะ รับรองติดชัวร์ ลองเลยมั้ยล่ะ”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วยื่นหน้าเข้า

ใกล้ฟางทันที

 

 

 

 

“บ้าตอนกลางคืนทำอย่างกับไม่ทำอะไรเค้าอย่างงั้นล่ะ”ฟางดันอกป๊อปปี้ออกห่างแล้วเขินหน้าแดง

เมื่อนึกถึงว่าเวลาไหนที่ลูกหลับเร็ว หรือป๊อปปี้ไม่มีงานต้องเคลียร์หรอืไม่ออกไปไหนกับโทโมะและ

เขื่อน เขาและเธอก็มักจะชอบเติมความหวานให้กันและกันเสมอๆ

 

 

 

“ทำอ่ะทำ แต่ไม่เข้าใจแฮะ ว่าทำไมถึงไม่ติดเหมือนคืนเข้าหอ ที่ทับปุ๊บติดป๊บ”ป๊อปปี้พูด ฟางดัน

ป๊อปปี้ออกด้วยความเขิน

 

 

 

“บ้า พอแล้ว ไปทำกับข้าวต่อเลยนะคะ เดี๋ยวไม่ทันอาหารเย็นนี้หรอก”ฟางพูด ป๊อปปี้ยิ้มก่อนจะ

หอมแก้มฟางอีกครั้งแล้วช่วยทำอาหารเย็นด้วยกันจนเสร็จ

 

 

 

 

“เอๆ กับข้าวมือนี้มีหวังหวานแน่ๆ เพราะคุณสามีเข้าครัวช่วยคุณภรรยาทำตั้งนานแน่ะ”เขื่อนที่กลับ

จากวัดก็ได้ทีแซวป๊อปปี้กับฟางทันที

 

 

 

“เงียบเลยครับไอ้เพื่อนเขื่อนครับ มีหน้าที่กิน กินไปครับ”ป๊อปปี้รีบพูด

 

 

“แม่เฟย์ กินกุ้งๆ”เจฟลูกชายของเฟยือ้อนแม่ เฟย์รีบตักกับข้าวให้ลุกชายทันที

 

 

 

“ไม่ตักให้พี่บ้างเลยนะเฟย์ เดี๋ยวคืนนี้ก็หนีไปกินเหล้ากับไอ้พวกนี้ซะหรอก”เขื่อนแกล้งคู่

 

 

 

“โนๆ วันนี้ขอสิ้นสุดที่บ้านไอ้ป๊อปครับเพื่อนๆ เพราะคืนนี้กูมีนัดกับเมีย”โทโมะพูดแล้วมองแก้วด้วย

สายตากรุ้มกริ่ม

 

 

 

 

“ได้ไงวะๆ เอาด้วยดิๆ”ป๊อปปี้พูดฟางเขินจัดจึงหยิกแขนป๊อปปี้ทีนึงแก้เขิน

 

 

“นัดกันแบบนี้พี่เขื่อนอดเที่ยว ฮิฮิ สม”เฟย์ยิ้มเยาะสามี

 

 

 

“ไม่เที่ยวแต่ขอทำโอทีได้ม้ะ”เขื่อนถามเฟย์ ทำเอาเฟย์เขินหน้าแดง

 

 

 

“พูดต่อหน้าลูกได้ไงล่ะตาบ้า”เฟย์เขินไปมา เมื่อทานข้าวเสร็จแล้ว 3หนุ่มก็นั่งดื่มเบียร์ริมสระน้ำกัน

ที่มุมเดิมตามที่สมัยก่อนแต่งงานชอบมานั่งด้วยกันเสมอๆ

 

 

 

 

“คิดไปคิดมาก็คิดถึงครั้งแรกที่เจอกับแก้วว่ะ ตอนนั้นล่ะเมียกูโครตแมน”โทโมะนึกถึงวันแรกที่เจอ

กับแก้วแล้วแก้วออกลายบู๊จัดการลูกน้องตัวเองที่เป็นผู้ชายได้

 

 

 

 

“เอ้า เมียมึงมันสายบู๊นิหว่าต้องทำใ แต่กูอ่ะดิ สาวแซ่บ แหม คิดถึงคืนนั้นละมันจี๊ดจริงๆ”เขื่อนดื่ม

เบียร์ไปแล้วคิดถึงคืนแรกที่เขาและเฟย์เผลอมีอะไรกันและเป็นที่มาของความรักของเขาและเฟย์ได้

 

 

 

 

“โอ๊ยแต่ใครจะไปเด็ดเท่าคู่นี้ล่ะครับๆ แหมๆ เอาเค้ามาแก้แค้นสุดท้ายล่ะหลงเค้าหัวปักหัวปำเชียว

จริงมั้ยครับเพื่อนป๊อป”โทโมะกระแซะแซวป๊อปปี้ที่นั่งดื่มเบียร์นิ่งๆ

 

 

 

 

“เค้าเรียกว่าสายโรแมนติกโว่ย”ป๊อปปี้พูด

 

 

 

“โรแมนติกบ้าบออะไร ฟางแทบกินข้าวคลุกน้ำตาในช่วงแรก”เขื่อนพูดแล้วส่ายหน้าเพราะจริงๆ ฟาง

ต้องมาร้องไห้เพราะถูกป๊อปปี้แกล้งเกือบทุกวัน

 

 

 

“เอาน่า ให้เมียลำบากก่อนสบายไง โถ่ คิดไรมากๆ”ป๊อปปี้พูด

 

 

“อะไรคะ ใครจะให้ฟางลำบากอีกหรอคะๆ”ฟางที่ไปส่งแต้งกิ้วที่ขอไปนอนบ้านของโบว์แล้วพูดขึ้น

 

 

“เปล่าครับ แล้วนี่แก้วกับเฟย์ล่ะครับ”ป๊อปปี้ถามฟางที่มานั่งข้างๆ

 

 

“เห็นบอกกันว่าคืนนี้จะนอนที่นี่นะคะ นี่พึ่งพามิณทร์กับเจฟขึ้นไปนอนเอง”ฟางตอบ

 

 

“หา งั้นคืนนี้โอทีพวกเราก็ล่มอ่ะดิ”เขื่อนและโทโมะถึงกับเซ็งเมื่อเมียไม่ยอมกลับบ้าน

 

 

“สมน้ำหน้า คืนนี้พวกมึงอด”ป๊อปปี้เยาะเย้ย

 

 

 

“แต่โทษทีนะ กูอ่ะมีลูกคนแรกของกลุ่มดังนั้น นี่บอกเลยต่อเวลาให้พวกมึงนะเนี่ย”โทโมะพูดแล้ว

ดื่มเบียร์จนหมดแก้ว

 

 

 

“โทโมะแก้วว่าจะนอนที่นี่นะคืนนี้อ่ะ”แก้วเดินมานั่งตักโทโมะแล้วอ้อนหลังจากพาลูกไปหลับแล้ว

 

 

 

“แหมๆแก้ว ทีต่อหน้าลูกนี่เข้มจัง พอลับหลังลูกนี่กลายเป็นแมวอ้อนสามีเชียว มาดเสือสาวเมื่อกี้ไป

ไหนน่ะ”เขื่อนแซว

 

 

 

“เสือเค้าโดนนายพรานปราบไง หึๆ”โทโมะพูดก่อนจะหอมแก้มแก้วไปทีนึงแล้วลุกขึ้นจูงมือแก้วลุก

ขึ้น

 

 

 

 

“เห้ย อย่าบอกนะว่าโอทีของมึงกับเมียยังไงซะก็จะทำคืนนี้ บ้านเพื่อนนะเว่ย”เขื่อนทึ่ง

 

 

 

“กลัวไร ในรถพวกกูยังทำกันมาแล้วเลย นี่เหลือบนเครื่องบินนะเนี่ยหาโอกาสไม่ได้ โอ๊ยๆ”โทโมะ

ตอบเพื่อนก่อนจะโดนแก้วที่เขินแล้วหยอกที่แขนโทโมะทันที

 

 

 

 

“บ้า มาพูดอะไรเนี่ยๆ อยากให้มิณทร์มีน้องไม่ใช่หรอตาบ้า เอ่อ ฟางชั้นขอยืมห้องว่างแกคืนนี้

นะ”แก้วพูดก่อนจะหันไปขอฟางด้วยความเขิน

 

 

 

 

“อื้อ เอางั้นก็ได้แต่ห้ามดังเกินนะ ครั้งก่อนฟางกับป๊อปปี้ไปนอนบ้านแก้วเสียงดังจนป๊อปกับฟางนอน

ห้องข้างๆแทบไม่ได้นอน”ฟางพูดแล้วหน้าแดงจัด

 

 

 

 

 

“ไม่ได้นอนนี่ไม่เพราะเสียงของแก้วกับโทโมะล่ะมั้งฟาง อาจะเป็นเพราะว่า”เขื่อนแซวฟางและ

ป๊อปปี้ที่หน้าแดงจัดทันที

 

 

 

“อ๊าย เขื่อนดื่มเบียร์ไปเลยนะๆ”ฟางเขินจัดไม่รู้จะทำไงเลยเอาแก้วเบียร์ป๊อปปี้ไปดื่มจนหมด

 

 

 

 

“เห้ย เอาละไง เมียกูกินเหล้าแล้ว”ป๊อปปี้ที่ห้ามไม่ทันถึงกับตบหน้าผากตัวเอง

 

 

 

“งานนี้เคลียร์กันเองนะๆ ป่ะแก้วจ๋า ขึ้นห้องกันเถอะ”โทโมะพูดแล้วอุ้มแก้วเดินขึ้นไปทันที

 

 

“บ้า แต่ห้ามดังเกินนะ เดี๋ยวลุกตื่น”แก้วพูดด้วยความเขิน

 

 

“พี่เขื่อนคะเฟย์ว่าจะนอนนี่กับลูกนะ มันดึกแล้ว เฟย์ขี้เกียจปลุกเจฟอ่ะ”เฟย์นั่งลงข้างเขื่อนแล้วดื่ม

เบียร์บ้าง

 

 

 

 

“ได้เลยคร้าบ แต่เฟย์จ๋าคืนนี้พี่อยากจะขอ”เขื่อนพูดแล้ววรรคคำไว้ก่อนจะมองเฟย์ด้วยสายตา

กรุ้มกริ่ม

 

 

 

“แน่ะเค้ารู้นะว่าตัวอยากได้อะไร ขอเจ้าของบ้านรึยัง”เฟย์เขินรีบเปลี่ยนเรื่อง

 

 

 

“ชั้น2ห้องขวามือสุดฝั่งเดียวกับห้องกูกับฟาง”ป๊อปปี้ตอบแล้วดื่มเบียร์ต่อ

 

 

“เฟย์ตา ป๊อปอนุญาตแล้ว ไปกันเถอะ”เขื่อนยิ้มดีใจรีบดึงมือเฟย์ขึ้นไปทันที

 

“อ๊าย พี่เขื่อนบ้า ช้าๆก็ได้”เฟย์เขินแต่ก็ยอมไปตามเขื่อน

 

 

 

 

 

 

 

“ทีนี้ก็เหลือเรา2คนแล้วล่ะ”ป๊อปปี้หันไปมองฟางที่นั่งข้างตัวเอง

 

 

“ไม่รู้ไม่ชี้ ฟางเมา”ฟางไม่ตอบแล้วจะดื่มเบียร์ต่อแต่ป๊อปปี้กดแก้วเบียร์ไว้ไม่ยอมให้ดื่ม

 

 

“แย่ะฟาง คนอื่นเค้าไปกันหมดแล้วนะ เราจะยอมเค้าหรอ”ป๊อปปี้รีบอ้อน

 

 

“ถ้าไม่ยอมคืนนี้ก็ไปให้แต้งกิ้วไปนอนกับโบว์หรอกค่ะ”ฟางพูดเขินๆไม่ยอมสบตาป๊อปปี้

 

 

“นี่อย่าบอกนะว่า”ป๊อปปี้มองฟางที่ไม่ตอบได้แต่พยักหน้าก่อนจะดื่มเบียร์ในแก้วจนหมด

 

 

“ฟางรักคุณคุณป๊อปนะคะ”ฟางพูดแล้ววางแก้วเบียร์ก่อนจะกอดป๊อปปี้ไว้แน่น

 

 

 

“นี่เมาแล้วใช่มั้ยครับเนี่ย”ป๊อปปี้ที่มองฟางที่อ้อนผิดหูผิดตาแล้วถามขึ้น

 

 

“นี่ไม่เชื่อฟางรึไงคะ”ฟางผละจากอ้อมกอดแล้วทำหน้ามุ่ยใส่ป๊อปปี้ทันที

 

 

 

“เชื่อครับๆ แต่ถามจริง นี่เมาใช่มั้ยเนี่ย”ป๊อปปี้มองฟางที่ตาเยิ้มแล้วหน้าแดงก่ำ

 

 

 

“มึนๆนิดเดียวเอง แต่เมื่อกี้ฟางพูดจริงๆนะคะ”ฟางรีบพูด ป๊อปปี้มองฟางด้วยความเอ็นดูแล้วลูบผม

อย่างอ่อนโยน

 

 

 

 

“ครับเชื่อครับว่ารัก เพราะป๊อปเองก็รักฟางเหมือนกันนะครับ”ป๊อปปี้พูดแล้วกอดฟางไว้แน่น ก่อนจะ

ช้อนฟางขึ้นไปจูบอย่างอ่อนโยน

 

 

 

“แต่ต้องขอทำโทษเด็กดื้อนะ โทษฐานแอบดื่มเบียร์ของสามีน่ะ”ป๊อปปี้ยิ้มเจ้าเล่ห์

 

 

 

 

“บ้า เค้าไม่ใช่เด็กแล้วนะคะ”ฟางยิ้มก่อนจะถูกป๊อปปี้จูบอีกครั้งและเนิ่นนานจนฟางต้องเอามือโอบ

รอบคอชายหนุ่มเพื่อยึดไว้

 

 

 

“ฟาง ไม่ไหวแล้วอ่ะ ขึ้นข้างบนเหมือนคู่อื่นกันเถอะ”ป๊อปปี้ถอนจูบออกมาแล้วพูด ก่อนจะอุ้มฟาง

ขึ้นไปทันที

 

 

 

 

“บ้าคุณป๊อปอ่ะ แต่อย่าลืมล๊อคประตูน้า”ฟางเขินเมื่อโดนอุ้มขึ้นห้องแต่ก็แอบหอมแก้มสามีสุดทีรัก

ของเธอไปทีนึงเหมือนกัน

 

 

 

 

 

 

 จบแล้วค่า ยาวสะใจส่งท้ายเลยมั้ย

 

ที่อัพให้คืนนี้เพราะเชื่อว่าพรุ่งนี้วันมาฆบูชา+วาเลนไทน์ต้องอยู่บ้านกันชัวร์เลยเอาตอนนี้

ให้จบไปเลย 

 

ละเหมือนเดิม อย่าลืมติดตามอีก2เรื่องนะคะ

 

 

แล้วที่สำคัญเข้ามาอ่านแล้วอยากได้แนวไหนก็บอกกันนะ แฟนตาซี ผี หรือแนวอื่นบอกนะ

จะลองแต่งดู