หนี้แค้นแสนรัก

 

 

 

 

 

 

 

 

“จะไปไหนหรอแก้ว”พิมถามอยากแปลใจเมื่อเห็นแก้วแต่งตัวเดินลงมานากชั้นบน

 

 

“ไปไหว้หลุมศพคุณปู่น่ะ ท่านรับเลี้ยงแก้วมาแต่แก้วไม่มีโอกาสไปไหว้ท่านเลยตั้งแต่มาอยู่นี่น่ะ”แก้วพูด

 

 

“เอาสิ งั้นพิมไปด้วย”พิมพูดแล้วจะลุกไปด้วย

 

“ไม่เป็นไรๆ แก้วไปเองได้”แก้วรีบห้าม

 

 

“โห แต่แก้วท้องอยู่นะอย่าลืมสิ ให้พิมไปดูแลด้วยเถอะ วันนี้โทโมะยิ่งไม่ว่างด้วย”พิมยังคงอาสา

 

 

“แต่พิมมีงานยุ่งต้องทำอีกไม่ใช่หรอ คือแก้วเกรงใจอ่ะ”แก้วพูดแล้วเหลือบเห็นพวกเอกสารที่พิมกำลังช่วยโทโมะเคลียร์อยู่กองโต

 

 

 

“ก็ไปแปปเดียวเองนิ เดี๋ยวไปแล้วกลับก็ได้”พิมพูด

 

 

“ไม่เป็นไรจ้า แก้วไม่อยากกวน จริงๆนะ แก้วน่ะมีพิมคอยช่วยเหลืออะไรมาตั้งเยอะแล้ว แค่นี้แก้วก็

เกรงใจจะแย่อยู่แล้วที่พิมมาทั้งดูแลแก้วกับลูกในท้องและงานแต่งของแก้ว”แก้วพูดออกมาจากใจจนพิมชะงัก

 

 

 

 

“แหม ก็แก้วเป็นคนที่โทโมะรัก โทโมะคือคนที่พิมรักมากที่สุด ถ้าคนที่พิมรักคนไหนพิมก็ต้องรัก

คนนั้นด้วยนิ”พิมพูดแล้วเน้นคำว่าคนที่เธอรักมากที่สุดใส่แก้ว

 

 

“เอ่อ ขอโทษนะ แล้วเรื่องวันนั้นอีก แก้วรู้ว่าพิมคงเก็บกดมากที่ทำแก้ววันนั้น”แก้วพูดแล้วนึกถึงที่

พิมที่พูดกับตัวเองที่บันไดแบบนั้น

 

 

 

“อ๋อ เรื่องนั้นน่ะหรอ ช่างมันเถอะแก้ว พิมมาคิดดูแล้วพิมเองก็ทำตัวไม่น่ารักเลยจริงๆนะ รู้ทั้งรู้อยู่

เต็มอกว่าโทโมะเค้าเลือกเธอ จะมาโวยวายอะไรชึ้นมาก็ไม่รู้เนอะ”พิมที่หงุดหงิดก็เปลี่ยนสีหน้า

กลับมาเป็นร่าเริงแล้วยิ้มหวานให้กับแก้ว

 

 

 

“พิม แก้วขอโทษ”แก้วเข้าใจความรู้สึกพิมก็สงสารก็ดึงตัวพิมมากอดทันที พิมเบ้ปากหมั่นไส้เมื่อ

เห็นท่าทางแก้ว

 

 

 

“ไม่ต้องขอโทษ พิมไม่ซีเรียสอะไรจริงๆแก้ว”พิมดึงตัวออกมาจากอ้อมกอดแล้วพูดกับแก้วให้ไม่คิดมาก

 

 

“แก้วเชื่อว่าพิมจะต้องเจอคนที่พิมรักอีกครั้งแน่ๆ ไม่เป็นไรนะ”แก้วพูดทำเอาพิมกำมือแน่นด้วยความแค้น

 

 

“จ้า แล้วนี่แน่ใจนะว่าจะไม่ให้พิมไปด้วยน่ะ”พิมถามเมื่อเห็นแก้วเดินออกมาข้างนอกเลยเดินมาด้วย

 

 

“ไม่เป็นไรหรอกจ้า พิมอยู่นี่เถอะ แก้วไปแปปเดียวเดี๋ยวก็มาแล้วและอีกอย่างแก้วก็ได้เฟย์ไปด้วย

แล้วไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงหรอก”แก้วพูด

 

 

“จ้า โชคดีนะ บาย”พิมโบกมือลาแก้ว เมื่อแก้วขึ้นแท็กซี่ไปแล้วก็เปลี่ยนจากสายตาหวายมาเป็น

สายตาร้ายกาจเหมือนเดิม

 

 

 

“เหอะ ทำมาเป็นพูดดี ถ้าแกอยากไปจากโทโมะจริงๆแกไม่ทำแบบนี้หรอกนะ ตอแหล”พิมเบ้ปาก

ใส่แก้วไล่หลังอย่างเกลียดชัง

 

 

 

“ฮัลโหล นังแก้วมันออกไปแล้ว จัดการมันได้เลย อ้อ มันเอาเพื่อนมันไปอีกคนนะ อยากจะทำอะไร

กับนังนั่นก็ทำ”พิมกดโทรศัพท์โทรสั่งลูกน้องทันที

 

 

 

 

 

 

“แล้วนี่เขื่อนล่ะเฟย์”แก้วถามเฟย์ทันทีเมื่อนัดเจอกันที่ร้านกาแฟก่อนไปหลุมศพของปู่เธอ

 

 

“พี่เขื่อนเค้ามีนัดกับลูกค้าน่ะเลยไม่ว่างไปด้วย แต่เห็นพี่เขื่อนบอกว่าถ้าทำธุระอะไรกันเสร็จแล้วนะ

ให้โทรหาด้วย จะได้มารับแล้วพาพวกเราไปทานข้าวด้วยกัน”เฟย์พูด

 

 

“แหมๆ หวานจังเลยคู่นี้ ไม่ห่างกันเลยนะ ละนี่ถามจริง ย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้วจริงหรอ”แก้วถาม

 

 

“ แต่ก็แค่บางวันน่ะ เพราะพี่ฟางพูดให้เฟย์กลับไปอยู่ที่บ้านโชคดีที่พ่อยังไม่กลับมาจากทำวานต่างจังหวัด เฟย์เลยนอนบ้านคนเดียว บางวันพี่เขื่อนเลยมานอนด้วย”เฟย์พูด

 

 

 

“รีบแต่งๆนะเฟย์ ตามพวกพี่ๆให้ทัน”แก้วแซว

 

 

 

“บ้าหรอ พี่เขื่อนยังไม่มาขอเฟย์เลย ไหนจะเรื่อนวุ่นๆของพี่ฟางอีก เฟย์เชื่อว่าพี่สาวเฟย์คนนี้ไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นแน่นอน”เฟย์พูด

 

 

“พูดถึงฟาง ไม่รู้อีตาคุณป๊อปอะไรเนี่ยจะพาฟางไปกี่วันก็ไม่รู้”แก้วพูดถึงป๊อปปี้ที่พาฟางไปด้วยกัน

เลยเวลามา2วันแล้วยังไม่กลับมากันเลย

 

 

 

“ลองทำอะไรพี่เฟย์ดูสิ ว่าที่พี่เขยก็เถอะ หึ ตาย”เฟย์คาดโทษป๊อปปี้

 

 

 

“5555 หวงพี่นะเนี่ยแล้วเขื่อนน่ะหวงเท่านี้รึเปล่านะ”แก้วพูด

 

 

“บ้าหรอกไม่ใช่คนขี้หวงขนาดนั้น เอ้า กาแฟได้พอดีเลย”เฟย์พูดก่อนจะชี้ไปที่เด็กเสิร์ฟเอากาแฟ

มาให้แก้วและเฟย์

 

 

“งั้นไปกันเลย นี่ก็บ่ายละด้วย เดี๋ยวรถติด”แก้วพูดก่อนจะขึ้นแท๊กซี่มากับเฟย์ที่สุสานแล้วไปไหว้หลุมศพของปู่เธอ

 

 

 

“คุณปู่แก้วมาเยี่ยมแล้วนะคะไม่ได้มาเยี่ยมนานเลยอย่างอนแก้วน้า แก้วจะมาบอกคุณปู่ว่าแก้วน่ะจะ

แต่งงานแล้วนะคะ แต่งกับคนที่แก้วรักและผู้ชายคนนี้เค้าก็ดูแลแก้วกับลูกดีมากคุณปู่ไม่ต้องห่วงนะคะ ไว้แก้วจะพาเค้ามาเยี่ยมปู่นะคะ วันนี้แก้วต้องไปก่อนนะคะ”แก้ววางดอกไม้ลงที่หลุมศพปู่ก่อน

จะเดินออกมากับเฟย์ที่หน้าสุสานเพื่อโบกแท็กซี่

 

 

 

 

 

เอี้ยด

 

 

รถเก๋งคันหนึ่งขับมาจอดที่แก้วและเฟย์อย่างแรง

 

 

 

“เห้ย มานี่”โจรในหมวกไอ้โม่งเอาปืนจี้แก้วและเฟย์ให้ขึ้นรถ

 

 

 

“แกเป็นใครเนี่ย ปล่อยนะ”แก้วโวยวายทั้งเตะทั้งต่อยพวกโจรที่มากัน4คนแล้ววิ่งหนีไปกับเฟย์

 

 

 

“ฤทธิเยอะงั้นหรอมึง”โจรพูดแล้วเอาด้ามปืนตบแก้วจนล้มคว่ำ เฟย์ที่วิ่งไปก่อนหันมามองตกใจ

 

 

 

“หนีไปเฟย์”แก้วตะโกนบอกเฟย์ให้หนีไป

 

 

 

 

“คิดจะหนีงั้นหรอ”โจรอีกคนง้างปืนจะยิงเฟย์แก้วตกใจรีบผลักโจรคนนั้นไปไม่ให้ยิงโดนตัวเฟย์

 

 

 

ปัง

 

 

 

เสียงปืนดังทำให้เฟย์ร้องตกใจกลัว

 

 

 

 

 

เพี้ยะ

 

 

 

 

โจรคนนั้นตบหน้าแก้วอีกครั้งจนสลบแล้วหันมายิงเฟย์อีกครั้ง

 

 

 

 

“เห้ย พอแล้วนี่มันย่านชุมชนเดี๋ยวพ่อมึงก็แห่มากันหรอกไปได้แล้ว”โจรคนที่3พูดก่อนจะหิ้วปีกแก้ว

ขึ้นรถไปทันที

 

 

 

“พี่แก้ว”เฟย์พูดเมื่อแอบดูมาจากพุ่มไม้ที่หลบเมื่อกี้ก่อนจะลุกขึ้นแต่ก็ทรุดลงไปเมื่อมองที่ขาตัว

เองพบว่าตัวเองถูกยิงก็ร้องไห้ออกมา

 

 

 

 

“ฮือๆ พี่เขื่อนช่วยเฟย์ด้วย”เฟย์รีบกดโทรศัพท์โทรหาเขื่อนแล้วร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว

 

 

 

 

 

“เดี๋ยวแบมจะไปไหนน่ะ”โทโมะที่มาดักเจอแบมก็รีบพูดเมื่อเห็นแบมออกมาจากคอนโด แบมเห็นรีบ

วิ่งหนีโทโมะทันที

 

 

 

“แบมจะหนีไปไหนน่ะ”โทโมะพูด

 

 

 

“โทโมะจะมาจับแบมงั้นหรอ ไม่นะ”แบมร้องแล้ววิ่งหนีแต่ไม่ได้ดูเลยทำให้ตัวเองวิ่งชนถังขยะข้าง

ทางล้มลง

 

 

 

“ชั้นไม่ได้มาจับเธอ ชั้นแค่มาหาเธอเฉยๆ”โทโมะพูดแล้วช่วยพยุงแบมขึ้นมา

 

 

 

“เห้ย ทำอะไรแบมน่ะ”เควินกลับมาจากที่ทำงานเห็นโทโมะประคองแบมขึ้นมาก็รีบเข้ามาเอาเรื่อง

 

 

 

“อย่าๆเควิน โทโมะเค้าไม่ได้ทำอะไรแบมเลย”แบมรีบห้ามกลัวเควินจะทำอะไรโทโมะ เมื่อเควิน

ได้ยินว่าผู้ชายคนนี้คือโทโมะของแบมก็หน้าจ๋อยลงไปทันที

 

 

 

“โทโมะมีอะไรกับแบมรึเปล่า”แบมถามโทโมะ

 

 

“ชั้นจะมารับเธอกลับไปอยู่ด้วยกัน”โทโมะพูด

 

 

 

“ได้ข่าวว่าโทโมะกำลังจะแต่งงานกับนัง เอ้ย แก้วนิ แล้วจะให้แบมกลับไปอยู่ในฐานะอะไรล่ะ เมีย

คนที่2งั้นหรอ”แบมพูดออกมาอย่างเจ็บปวดเพราะรู้มาจากเควินที่คอยสืบเรื่องในบ้านโทโมะให้

ตลอด

 

 

 

“แต่ชั้นมีหน้าที่ต้องรับผิดชอบดูแลเธอนะแบม ทั้งพิมด้วยอีกคนชั้นทิ้งใครให้ไปอยู่ลำพังไม่ได้

หรอก”โทโมะพูด

 

 

 

“แบมก็อยู่ได้นิหลายอาทิตย์ที่ผ่านมา เควินเค้าก็ดูแลแบมดีเหมือนกัน”แบมพูดออกมาพยายาม

กล้ำกลืนความเจ็บช้ำจนเควินสังเกตได้ก็รีบเดินมาโอบเอวแบมไว้

 

 

 

“แบมอยู่กับชั้นถึงแม้มันไม่ได้สุขสบายเท่าอยู่บ้านนายแต่ชั้นก็มั่นใจว่าชั้นดูแลแบมได้และไม่มี

ปัญหาเรื่องผู้หญิงมาให้แบมกวนใจเพราะชั้นยกให้แบมเป็นที่1ของชั้นคนเดียวเท่านั้น”เควินพูดทำ

เอาแบมเองก็อึ้งหน้าแดงทันที

 

 

 

 

“ชั้นรู้ว่าชั้นเลวมากที่โลเลไม่แน่นอนกับเธอ พิมและแก้ว แต่ตอนนี้ชั้นรู้ใจตัวเองแล้วว่าชั้นเลือกใคร

ขอโทษนะแบมที่เอาเธอมาอยุ่ในความรู้สึกที่โลเลของชั้น และเรื่องที่ชั้นเข้าใจผิดเรื่องที่คิดว่าเธอ

ทำร้ายแก้วอีก”โทโมะขอโทษแบม

 

 

 

“เออ จริงสิโทโมะวันก่อนแบมกับเควินไปเจอพิมด้วยท่าทางน่าสงสัยมากเลยนะ เห็นเข้าไปคุยกับ

ใครไม่รู้ลับๆล่อๆแล้วส่งเงินให้ด้วยนะ”แบมนึกได้รีบเล่าให้โทโมะฟัง ประจวบเหมาะกับโทรศัพท์

ของโทโมะดังขึ้นพอดี

 

 

 

 

“ฮัลโหล อะไรนะเขื่อนเดี๋ยวจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ”โทโมะรับสายเขื่อนอย่างร้อนรน

 

 

“มีอะไรหรอโทโมะ”แบมถามโทโมะทันที

 

 

 

“เขื่อนโทรมาบอกว่าแก้วถูกพวกโจรไอ้โม่งจับตัวขึ้นรถไป แล้วยังยิงเฟย์อีก”โทโมะพูด

 

 

“ต้องเป็นพวกนั้นแน่ๆให้แบมไปด้วยนะ”แบมพูดแล้วรีบตามโทโมะไป โดยที่เควินก็ตามแบมไปติดๆ

 

 

 

 

 

 

 

“หา อะไรนะตอนนี้เฟย์เองปลอดภัยแล้วใช่มั้ย โอเคๆ เดี๋ยวชั้นจะไปหาเดี๋ยวนี้ล่ะ”ป๊อปปี้รับสายจาก

เขื่อนแล้วรีบผลุนผันออกจากบ้านไป

 

 

“เกิดอะไรขึ้นคะคุณป๊อปแล้วเมื่อกี้พูดถึงเฟย์ เฟย์เป็นอะไรคะ”ฟางรีบไปถามป๊อปปี้ทันที

 

 

“ฟังดีๆนะฟาง ตอนนี้มีโจรมาจับตัวแก้วไป และยิงเฟย์ได้รับบาดเจ็บ”ป๊อปปี้จับไหล่ฟางแล้วพูด

 

 

 

 

 

“เฟย์ แก้ว ฮือๆ”ฟางเมื่อได้ยินเรื่องก็ร้องไห้ออกมาทันทีป๊อปปี้ตกใจรีบกอดฟางไว้ทันที

 

 

 

 

“ไม่เป็นไรนะๆ เขื่อนโทรมาหาชั้นบอกว่าเฟย์ไม่เป็นอะไรมาก กระสุนมันแค่ถากๆน่ะอย่าคิด

มากๆ”ป๊อปปี้พูดขณะกอดปลอบฟางไว้

 

 

“ให้ฟางไปด้วยนะคะ ฟางจะไปหาน้อง”ฟางร้องไห้เหมือนเด็ก

 

 

“อยากไปต้องหยุดร้องก่อนสิ เดี๋ยวไปหาน้องแล้วร้องไห้ขี้แยเหมือนเด็กแบบนี้เฟย์ก็ตกใจ

พอดี”ป๊อปปี้พูดแล้วลูบผมฟางอย่างอ่อนโยน แม้เขาจะโกรธฟางมากแค่ไหนก็ตามแต่ก็อดจะเอ็นดู

ฟางไม่ได้

 

 

 

“ฟางหยุดแล้วคุณป๊อปให้ฟางไปนะคะๆ”ฟางรีบปาดน้ำตาแล้วเขย่าแขนขอร้องป๊อปปี้

 

 

 

“จะไปก็ไปสิ”ป๊อปปี้เบือนหน้าหนีฟางไปแล้วพูดก่อนจะพาฟางขึ้นรถไปกับตัวเอง

 

 

 

 

คือเราจะบอกว่าตอนนี้เราพิมเสร็จแล้วนะแต่ว่าเมื่อวานพอเราเซฟแล้วไฟล์ตอนนี้หายเราเลยต้องมาพิมใหม่ให้หมดเลย โทษทีน้าที่อัพช้าแทนที่จะอัพเมื่อคืนอ่า