หนึ่งในพันล้าน

           ความรู้สึกในแต่ละสถานที่ ในแต่ละประเทศ ในแต่ละอุณหภูมิ ในแต่ละวันของผม ไม่ได้ช่วยให้หัวใจของผมฟื้นฟูขึ้นมาได้บ้างเลย ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ก็คิดถึงแต่คนคนนั้น หญิงสาวผู้เป็นเพื่อนสนิทคนแรก ไม่ใช่สิ หญิงสาวผู้ที่เป็นคนรักคนแรก 

          " ไอป็อปนี่แกไม่คิดจะทำงานเลยใช่มั้ยเนี่ย ฟางก็หายไปตั้งสามปีแล้วนะ ไม่ห่วงตัวเองเลยรึไง " หนุ่มหน้าทะเล่นนามว่า'เขื่อน'พูดขึ้น 

          " ไม่รู้จะทำอะไร แค่ตามหาฟาง ฉันก็ไม่ว่างไปทำงานแล้ว " สิ้นประโยคของป็อปปี้เขื่อนก็ไม่กล้าที่จะพูดอะไรต่อ ก็เพื่อนของเขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่นขนาดนั้นนิ

                    ' พวกฉันไม่ได้อยากโกหกแกเลยไอป็อป ไม่อยากเลย '

          " ฉันไปหาเฟย์ก่อนน่ะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้เพื่อน " เขื่อนพูดเชิงลาด้วยสีหน้าวิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด ป็อปปี้สังเกตเห็นความผิดปกติของเพื่อนรัก แต่ก็ไม่ได้ทักท้วงอะไร

.

.

.

.

.

          " พี่เขื่อนน!!!! " เสียงใสตะโกนเรียนแฟนหนุ่มที่มีทีท่าไม่ได้ฟังที่เธอพูดเลย ความผิดปกติของเขาทำเอาเธอเป็นห่วงไม่น้อย แหงแหละแฟนเธออารมณ์ดีจะตายนี่นา

          " ฮะ ฮะ มีอะไรหรอครับเฟย์เย่ " เขื่อนตอบพร้อมรอยยิ้ม สีหน้าก็ไม่ได้ลดความวิตกกังวลลงเลยแม้แต่น้อย

          " พี่เขื่อนเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลย " เธอถามด้วยความเป็นห่วงแฟนหนุ่ม

          " พี่ไม่ได้เป็นอะไรหรอกครับ มีเรื่องไอป็อปมันนิดหน่อย " พูดเชิงอ้อนแฟนสาวอย่างเต็มที่ 

          " มีเรื่องนิดหน่อยงั้นเฟย์ขอไม่ยุ่งดีกว่าค่ะ " เฟย์พูดเสียงเจ้าเล่ห์

          " แต่เรื่องมันสำคัญมากเลยนะครับ " พูดพร้อมประกอบท่าทางน่ารักๆ อย่างที่เคยทำ

          " งั้นแสดงว่าอยากเล่า ? " เฟย์พูดเป็นเชิงตั้งคำถาม 

          " ครับ อยากเล่า " 

.

.

.

.

.

         " พี่ป็อปจะหล่อเหมือนเดิมรึเปล่าน้าา " 'ฟาง' พูดขึ้นหลังจากที่ถึงสนามบินเมืองไทย

                    " ฟางจะไม่หนีพี่ป็อปไปไหนอีกแล้วนะค่ะ ฟางสัญญา "

จบไปแล้วหนึ่งตอนนน ฮูเร่ฮูเร่ฮูเร่ !!!!

ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน้ะจุบุจิบิ <3